Austri - 21.01.1977, Blaðsíða 3

Egilsstöðum, 21. janúar 1977.
AUSTRI
3
Vegurinn um Oddssknrd
un um kostnað við að leggja veg um
Oddsskarð til Neskaupstaðar."
Bréfið er alllangt og er þar gerður
samanburður á leiðunum tveimur,
vegalengd, staðháttum og snjóa-
lögum o.s.frv. Að lokum segir í bréfi
þingmannanna:
”Af því sem hér að framan hefir
verið tekið fram, virðist það vera
ljóst, að rannsaka beri betur en hing-
að til hefir verið gjört, möguleika
áætlun um vegalagningu yfir Odds-
skarð.“
Eins og ráða má af tilvitnun í
frásögn Einars verkstjóra hér að
framan er Hannesi Arnórssyni enn
falið að skoða Oddsskarðsleiðina 1941
að beiðni þingmanna. Hann virðist
nú ásáttur um að vegagerð sé sækj-
andi á þessum slóðum og hefir vega-
málastjóri auðsjáanlega tekið það til
greina. Hannes mælir veginn í sept-
Við upphaf jarðgangnagerðar, Eskifjarðarmegin.
fyrir því að koma Neskaupstað í
vegasamband um Oddsskarð áður en
tekin er fullnaðarákvörðun um hvort
vegasambandinu verði haldið áfram
frá Viðfirði.
1 síðastliðnum ágústmánuði fór
vegaverkstjóri Einar Jónsson gang-
andi yfir Oddsskarð eftir ósk Ing-
vars Pálmasonar, og athugaði að
nokkru vegarstæði á þeirri leið. Vilj-
um við vísa til umsagnar hans um
þessar leiðir báðar, sem rætt hefir
verið um hér að framan. Hann telj-
um við gleggstan í þessum málum
þeirra manna, er haft hafa á hendi
verkstjórn við vegagerðir á Austur-
landi á síðari árum.
Treystum við því að okkur verði
sem fyrst látin í té framangreind
ember og ”uppritar“ mælinguna
5. 11. 41. Kostnaður er áætlaður kr.
300.900.00 Mælingin virðist mjög ná-
kvæm og nær yfir 15 síður á stór-
arkapappír. Fimm dögum síðar legg-
ur hann fram sams konar mælingu
um leiðina frá Viðfirði til Norðfjarð-
ar með sjó og áætlar kostnað við
hana 391 þús. kr.
Vegagerð í Viðfjörð lýkur 1942 og
þegar á næsta ári kemur fyrsta
fjárveiting til Oddsskarðsvegar inn
á fjárlög, 200 þús. kr. Er siðan veitt
fé til vegarins ár hvert til og með
1950 en það ár lýkur vegalagning-
unni. Fjárveitingar til Oddsskarðs-
vegar á þessum árum námu samtals
1 millj. 675 þús. kr. Fyrir þetta fé
framhald á bls. 4.
Sveinn Sigurbjörnsson og snjóbíllinn Tanni. Sveinn hóf snjóbílaferðir
um Oddsskarð snemma árs 1970, það ártal vantar á bls. 4 annar dálkur.
framhald af bls. 1.
ferjuferðir nutu nokkurs styrks úr
ríkissjóði og hafði Skipaútgerð ríkis-
ins umsjón með ferðunum og sá um
greiðslu styrksins. I fyrstu annaðist
Óskar Lárusson þessar ferðir á vél-
bát sínum Hafþór. Siðustu tvö árin
hafði Sigurður Lúðvíksson ferðirnai’.
Hans bátur hét Hilmir og var 23
tonn en Hafþór var aðeins stærri.
Þrátt fyrir veginn til Viðfjarðar
og áform um framhald vegar þaðan
til Norðfjarðar þá urðu menn ekki
afhuga vegalagningu á styttri leið,
þ.e. yfir Oddsskarð.
Einar Jónsson yfirverkstjóri á
Austurlandi segir í viðtali sem birt-
ist í sunnudagsblaði Tímans 30. marz
1969:
Einar Jónsson, yfirverkstjóri.
”Já vegurinn um Oddsskarð það er
sá þjóðvegur sem hæst liggur, og
búið að kveða upp þann úrskurð, að
þar væri ókleift að gera veg. Odds-
skarð — það var mesta ævintýri.
Búið var að gera vegarnefnu út í
Breiðuvík og um Dysjaskarð ofan í
Viðfjörð. Þaðan átti svo að ganga
ferja til Neskaupstaðar, mesta vand-
ræðafyrirtæki. Ingvar Pálmason
hringdi til mín og spurði, hvort ég
vildi ekki líta á Oddsskarð og bað
mig að koma til móts við sig upp á
fjallinu á sunnudegi, sem hann til-
tók. Ég fór til Eskifjarðar og gisti
þar og lagði svo á fjallið á sunnu-
dagsmorguninn. Um hádegisbilið
hitti ég svo Ingvar og bæjarstjórann
í Neskaupstað, sem hann hafði með
sér. Þá var ég búinn að merkja all-
ar beygjur á hugsanlegu vegarstæði
að sunnan verðu — reisti upp steina
eða hlóð smávörður. Á sama hátt
markaði ég leiðina ofan til að norðan
verðu. Ég taldi sem sé ekki frágangs-
sök að koma þarna vegi. Ingvar
spurði mig svo, áður en við skildum:
”Má ég bera þig fyrir því að hægt
sé að gera veg um Oddsskarð?“.
Og ég játaði því: það héldi ég.
Um haustið kom ég til Reykjavík-
ur og daginn eftir hringdi Geir
Zoega og spyr: Er það rétt, Einar,
sem haft er eftir þér um Oddsskarð.“
Mér varð um og ó, því að ég fann að
í spurningunni fólst ásökun um fljót-
ræði. Og ég hafði ekki haft meðferðis
nein mælitæki. Samt gat ég ekki ann-
að en játað þessu. Upp í Oddsskarð
gengur gil, og það var þetta gil, sem
olli því, að vegagerð hafði verið tal-
in þar ókleif. Og nú spurði Geir:
”Hvað um gilið?“ Ég sagðist fara
utan við það.
Um vorið var ég aftur staddur í
skrifstofu vegamálastjóra, og þá
hringir Eysteinn Jónsson, og er að
ámálga, að vegarstæðið verði mælt.
Og ég heyri undir væng, að hann vill
að Árni Snævarr verði látinn mæla
það. Hannes Arnórsson var sem sé
búinn að telja ógerlegt að vega
Oddsskarð. Zoega vildi þó sjálfur
ráða, hvernig hann skipti verkum
með mönnum sínum, og viku eftir
að ég kom austur geng ég fram á
Hannes á Eskifirði. Við vorum gam-
alkunnugir, því að hann var krakki
að alast upp á Hesti, þegar ég var
á Hvanneyri, svo að ég spyr glað-
hlakkalega: ”Ertu kominn til þess
að mæla veginn um Oddsskarð?“
Einni eða tveimur vikum seinna
hitti ég hnn aftur á Eskifirði. Þá
gekkst hann þá við því, að líklega
væri skarðið ekki óvegandi. Og það
var að mestu leyti farið eftir stein-
unum, sem ég reisti — alveg að
sunnan verðu. En ekki kunnu mér
allir þakkir fyrir þetta basl mitt.
Sumarið eftir átti ég að mæla fyrir
Kristján Jóhannsson, verkstjóri.
vegi úr Viðfirði út á Barðann
(Barðsnes). Bændurnir þar út frá
voru fyrir á fyrsta bænum, sem ég
kom á, og skömmuðu mig blóðugum
skömmum. Þeim fannst Oddsskarðs-
vegurinn tilræði við sig. Þar sann-
aðist að erfitt er að gera svo öllum
líki.“ ...
Ingvar Pálmason alþingismaður
var þaulkunnugur á Oddsskarði og
svo er að sjá, að undir niðri hafi
hann alltaf verið sannfærður um að
yfir Oddsskarð lægi vegur framtíð-
arinnar. Þann 8. apríl 1941 rita þing-
menn Sunnmýlinga, Ingvar Pálma-
son og Eysteinn Jónsson, bréf um
Oddsskarð og byrjar það þannig:
”Hér með leyfum við okkur að
æskja þess, að þér hr. vegamálastjóri
látið okkur í té hið allra fyrsta áætl-