Monitor - 03.02.2011, Blaðsíða 8

8 Monitor FIMMTUDAGUR 3. FEBRÚAR 2011
Hvernig er ekki hægt að heillast af Yesmine Olsson?
Hún er forkunnarfögur, hress, talar prýðilega íslensku
og hefur frá mörgu að segja. Flestir Íslendingar þekkja
hana núorðið, enda hefur hún komið víða við. Í þó
nokkurn tíma hefur hún einbeitt sér að því að gera
Íslendinga indverskari, með góðum mat og framandi
dansi. Yesmine var heldur betur til í að setjast niður
með Monitor og svara nokkrum spurningum.
Byrjum á byrjuninni. Þú ert fædd á Sri Lanka ekki
satt? „Jú, ég fæddist þar og var ættleidd til Svíþjóðar
átta mánaða gömul.“
Hvenær komstu fyrst til Íslands?
„Ég kom í fyrsta skipti hingað árið 1992, 18-19 ára
gömul og fór þá til Akureyrar til að kenna Akureyring-
um að dansa.“
Hvernig gekk það?
„Það gekk mjög vel. Það var að vísu svolítið spes. Á
þessum tíma vorum það bara við Duranona (Robert
Julián Duranona, fyrrverandi handboltakempa frá Kúbu
sem spilaði með KA á Akureyri) sem vorum brún (hlær)
á Akureyri. Þetta var mikið sjokk fyrir mig. Þetta var í
fyrsta skipti sem ég upplifði það að fólk horfði á mig
fyrir að vera öðruvísi. Það var mjög skrýtið. En ég fíla
Akureyri mjög vel.“
En hvað varð til þess að þú ákvaðst að koma til
Íslands af öllum stöðum?
„Það var eiginlega fyrir tilstilli Jónínu Ben. Ég hitti
hana úti í Svíþjóð þar sem hún var með fitness-
prógramm. Hún var mjög klár og dugleg og sá mig og
hugsaði: „Hey, þetta gæti virkað á Akureyri“ og sendi
mig þangað.“
Ertu ennþá vinkona Jónínu Ben?
„Við erum vinir. Við vinnum ekki saman lengur en ég
kann vel við hana.“
Hvað varð til þess að þú ákvaðst að flytja hingað til
lands?
„Árið 2000 var ég búin að ákveða það að búa ekki á
Íslandi og að Ísland væri ekki staðurinn fyrir mig. Ég
ætlaði að búa í New York og var farin þangað í nám,
en fór til Íslands að heimsækja vini mína. Vinir mínir
töluðu mig til og sannfærðu mig um að hér ætti ég að
búa. Ég er mjög ánægð með það í dag.“
Þannig að þú varst hneppt í ánauð á Íslandi?
„Já, mér var bara haldið hér (hlær).“
Og svo kynntist þú manninum þínum, honum Adda
Fannari? „Já þetta var aðeins fyrr, þegar ég var að vinna
hér. Ég þekkti strákana í Skítamóral og við urðum mjög
góðir vinir, ég og Addi. Ég fór til New York í skólann og
Hanni og Addi komu í heimsókn. Þeir voru harðir á því
að ég ætti að vera á Íslandi. Og nokkrum árum síðar
byrjuðum við Addi saman. Upphaflega var það þó mág-
ur minn, hann Einar Bárðarson, sem kynnti mig fyrir
Adda. Það var á þeim tíma þegar ég var einkaþjálfari
og Einar kom með hann til mín og spurði hvort ég gæti
þjálfað bróður sinn. Ég var til í það en Einar lét aldrei
sjá sig þarna aftur (hlær).“
Þetta er á þeim tíma þegar Addi var með „dreadlocks“
og í Buffalo-skóm er það ekki?
„Jú og það var ekki alveg minn tebolli. Það tók smá
tíma að verða skotin í honum (hlær).“
Á hann Buffalo-skóna ennþá?
„Já, ég er alveg viss um það. Hann á þetta allt saman
einhvers staðar þar sem ég finn þetta ekki.“
Hver yrðu viðbrögð þín ef þú færir heim á eftir og
hann væri kominn með dredda aftur?
„Mér myndi örugglega finnast það svolítið kúl. En svo
myndi ég klippa þá af honum á meðan hann svæfi.“
Nú ertu að byrja með sjónvarpsþátt á RÚV. Segðu
okkur aðeins frá þessu. Hvernig þættir eru þetta?
„Þættirnir byggja á DVD-disk sem ég bjó til ásamt
Helga Jóhannessyni. Þeir á RÚV vildu fá þetta efni og
ég held þeir hafi séð það alveg óvart þegar Helgi var að
vinna þetta uppi á RÚV þar sem hann starfar. Ég bjóst
ekki við þessu en ég er mjög ánægð með þetta. Fyrst
gerði ég bók og DVD og ég hugsaði hann fyrst og fremst
sem svona hálfgerðan fylgihlut við bókina en ég held
að Helgi hafi hugsað þetta sem svo að þetta ætti erindi
í sjónvarpið.“
Hvað með áhuga frá útlöndum?
„Þetta virðist allavega eiga erindi utan Íslands. Ég
er að gera bók fyrir sænskan markað, fyrir fyrirtækið
ICA. Þetta eru mörg þúsund búðir, svona keðja eins og
Hagkaup nema náttúrulega miklu stærra. Ég er rosa-
lega stolt og var búin að vonast eftir þessu lengi. Ég hef
aldrei fundið spennandi indverskar matreiðslubækur
í bókabúðum í Svíþjóð og þess vegna finnst mér þetta
svo spennandi.
Hefurðu alltaf haft áhuga á matreiðslu?
„Þegar kemur að indverskri matreiðslu þá held ég að
ég hafi það í blóðinu. Foreldrar mínir kunnu ekki að
elda indverskt og þegar ég var að alast upp í Svíþjóð
voru engir indverskir veitingastaðir í kringum okkur.
Það voru bara hamborgarar og pítsur. Mig langaði svo
að prófa indverskan mat en hann var bara ekki til
í Helsingborg. Ég hafði heyrt af stað sem var langt í
burtu og þegar ég var 15 ára fórum við systir mín án
þess að láta foreldra okkar vita til Kaupmannahafnar
með lest. Á Østergade var staðurinn, lítil indversk
búlla, og þar upplifði ég indverskan mat í fyrsta sinn.
Og þá vissi ég „ok, þetta er eitthvað sem ég á að vera
að borða“. Ég hef ekki ennþá sagt foreldrum mínum frá
þessu (hlær).“
Hvað finnst þér um hefðbundinn íslenskan mat?
„Ég gef börnunum mínum soðna ýsu með kartöflum
vegna þess að þeim finnst það gott en mér finnst það
ekki spennandi sjálfri. Og til dæmis slátur, dóttir mín
elskar það. Ég reyndi að elda slátur og steikti það á
pönnu og dóttir mín varð alveg brjáluð. Ég vissi ekkert
hvað ég átti að gera við slátrið (hlær). Ég borða hangi-
kjöt, harðfisk og rófustöppu og einu sinni smakkaði ég
svið.“
Nú ert þú á fullu í Bollywood-dansinum. Hvað er það
við hann sem heillar þig?
„Það er mjög góð spurning. Ég held þetta sé líka í
blóðinu. Það hefur aldrei verið kúl að vera Indverji og
þegar ég var unglingur voru engir Indverjar í kringum
mig. Ég las blöðin og sá bara „all the black people“,
svona til þess að tengja við eitthvað. Varð rosalega
hiphop og öll í þeim kúltúr. Svo seinna kom Slumdog
Millionaire og Bollywood varð meira áberandi. Ég var
reyndar byrjuð aðeins fyrr en þegar hún kom hugsaði
ég: „Hey, nú er tíminn til að kýla á þetta og keyra á
þessu“. Og ég get hætt að vera eitthvað sem ég er ekki
og verið bara ég sjálf.“
Hvernig bregðast Íslendingar við Bollywood-dansin-
um? Eru þeir áhugasamir?
„Ég myndi segja það. Við vorum með Bollywood-sýn-
ingu í Turninum með mat, sýningu og öllu. Upphaflega
ætluðum við að hafa fjórar sýningar og sjá hvernig
tækist til, en núna erum við búin að halda 14 stórar
sýningar. Áhuginn er mikill og konum finnst þetta
sérstaklega meiriháttar.“
Á þetta eitthvað skylt við magadans?
„Nei, þetta er tvennt ólíkt. Það er örugglega hægt að
blanda þessu eitthvað saman en þetta er alls ekki það
sama. Fólk ruglar þessu mjög mikið saman.“
Nú hefur þú fengist við tónlist. Hver er staðan á því?
„Ég hef alltaf verið í tónlist og ég elska tónlist. Ég hef
frá því ég man eftir mér verið að semja lög. Eitt lag
fór á safnpötuna Svona er sumarið 2003. Það var lag
sem heitir „Everything That I Am“, sem var með svona
indversku svíngi. Þegar ég var að vinna með Backstreet
Boys sagði umboðsmaðurinn þeirra mér að ég ætti að
fara heim og læra að syngja og vera meira í músíkinni.
Ég held áfram að semja mín lög. Ég reyndi í smá tíma
og fann mig ekki alveg, en nú er ég búin að finna mig.
Ég er að vinna í nýjum lögum og það verður spennandi
blanda af vestri og austri.“
Tónlist, Bollywood-dans, matreiðsla, einkaþjálfun.
Ertu ofvirk? „Mér finnst það ekki en auðvitað lítur það
þannig út. Ég er með mikla orku og ég held ég sé að
setja hana á rétta staði. En ég kann alveg að slappa af
og þá með fjölskyldunni. Þá er ég mjög róleg.“
Hvað er næst á dagskrá?
„Ég er að byrja með nýtt Bollywood-dansnámskeið
í Laugum í febrúar. Ég er ekki að þjálfa þar lengur
en verð með þetta námskeið þar. Ég er að kenna
indverska matargerð í Veisluturninum. Tilvalið að
mæta bara í bæði. Og svo er það að sjálfsögðu
sjónvarpsþátturinn.“
Matreiðsluþættir Yesmine Olsson,
Framandi og freistandi, hefjast
fimmtudaginn 10. febrúar í
Ríkissjónvarpinu.
Það er erfitt að finna viðeigandi starfsheiti fyrir Yesmine Olsson. Hún hefur starfað
sem einkaþjálfari, danskennari, gefið út matreiðslubækur og DVD-diska, og nú er
hún komin með sinn eigin sjónvarpsþátt. „Þúsundþjalasmiður“ á líklega best við,
eins klisjukennt og það hljómar.
Texti: Haukur Viðar Alfreðsson haukur@monitor.is
Myndir: Kristinn Ingvarsson kring@mbl.is HRAÐASPURNINGAR
Uppáhaldsmatur? „Svartfugl.“
Uppáhaldstónlistarmaður? „Aishwar-
ya Ray.“
Borðarðu einhverntímann sveittan
skyndibita? „Það gerist, en ekki oft.
Ef ég á svona „junk food“-móment þá
fer ég á Búlluna.“
Ertu nammigrís? „Ég elska súkkulaði. Uppáhaldið mitt er
chili-súkkulaði.“
Besti indverski veitingastaðurinn á
íslandi? „Fyrst og fremst er Austur-
Indíafélagið. Þar er svolítið svona
„north Indian cooking“ í gangi, en svo
færðu suðrið á nýjum stað sem heitir
Gandhi, og hann er undir Skólabrú.
Þarna færðu að upplifa muninn. Svo
er einn krúttlegur staður í viðbót sem
heitir Indian Mango. Þar er maður sem
gerir allt sjálfur og eldar með hjartanu.“
Uppáhaldsbíómynd? „Indverska myndin Devdas og
mögulega Inception.“
Skemmtilegasta íslenska celebið?
„Jógvan Hansen. Þó hann sé frá
Færeyjum.“
Hvað yrðirðu lengi að koma Einari
Bárðarsyni, mági þínum, í form?
„Ég hugsa að ég gæti það ekki. Hann
hlustar aldrei á mig (hlær).“
Tekurðu lýsi? „Mér finnst það vont en ég tek lýsistöflur.“
Eru Íslendingar skemmtilegri en Svíar? „Ég flutti nú
hingað. Það segir svolítið. Ég fíla Svíþjóð, en ég fíla Ísland
meira.“
Ég fíla Svíþjóð, en ég
fíla Ísland meira.
Aldrei verið kúl
að vera Indverji