Nýr Stormur - 27.05.1966, Síða 2

2
4faMnui
FÖSTUDAGUR 27. maí 1966
jflMWmmMWnmnmmnmwnnnmnmiwmmminttwtiinnmitmntmnnnnmHmimmnmmMnmwttHMn^
| Lögogréttur |
Ein viðkvæmustu vandamál hverrar þjóðar, er hinn §
! sameiginlegi rekstur, sem nefnt er ríki eða þjóðfélag. i
I Flestir kunna að meta og virða þennan sameiginlega I
i búskap og vinna að heilum hug í þágu hans.
Aðrir eru þó til, sem bera þungan hug í brjósti til i
í þjóðfélagsins. Þeim finnst það skerða frelsi sitt og i
i þó umfram allt vilja þeir njóta góðs af þessu fyrir- f
í tæki, án þess að láta neitt af mörkum sjálfir.
Þessum mönnum tekst oft að koma ár sinni vel =
{ fyrir borð og seilast þá gjarnan til valda og áhrifa í \
\ þeim tilgangl. Strangar reglur þjóðfélagsins um þess- |
f ar skyldur eru þverbrotnar og þeir, sem brjóta, mæta l
\ einkennilegri hlýfð hjá ráðamönnunum, miðað við |
Í aðra brotamenn. i
Vitað er, að kaupsýslumenn og aðrir er aðstöðu hafa í
| haft, skjóta og hafa skotið stórum fjárhæðum úr i
i landi, sem hvorki hefir verið greiddur skattur af, eða i
| gerð grein fyrir á nokkurn hátt. Eftirlit hefir ekkert j
{ verið haft með þessu, þótt vitað sé að upphæðir þess- i
I ar nemi hundruðum milljóna króna.
Þjóðin er stolt af afreksmönnum sínum, enda eru i
i þeir ekki margir. Einhverjir gáfumenn munu hafa i
| uppgötvað að einn þeirra hafi haft tekjur nokkrar af i
Í hugverkum sínum meðal erlendra þjóða. Þessi maður i
greiðir að sjálfsögðu sina skatta hér í heimalandinu, i
en notar tekjur sínar erlendis í ferðakostnað og í i
kostnað við útgáfu verka sinna þar. Hann mun og auð- j
vitað verða að greiða skatta þar af þeim tekjum, sem j
kunna að verða af útgáfu bókanna.
Stórmennin íslenzku gátu auðvitað ekki séð skáldið i
j í friði, þótt þjóðin standi í mikilli þakkarskuld við það. |
í Skáldið hafði vogað sér að nota fé sitt í þeim löndum, i
j þar sem þess var aflað og ekki skilað hinum grand- i
| vöru íslenzku yfirvöldum gjaldeyri, sem íslenzka ríkinu j
i var gjörsamlega óviðkomandi. Þessi sömu yfirvöld höfðu i
| vendilega dregið bæði augun í pung, þegar um var að j
I ræða vinin'a með fölsku faktúrurnar. Hér kemur smá i
| kafli úr forsendum og svo dómurinn:
Ákærði skýrði frá því, að hann hefði ákveðnar pró- j
I sentur af sölu bóka sinna í Bandaríkjunum eins og í i
| öðrum löndum, og kvaðst hann geta ráðið því, hvort i
i peningar þeir, sem hann þannig fengi fyrir útgáfu i
I verka sinna á vegum NN, væru lagðir inn á hans j
j reikning í banka í landi því, sem salan færi fram í, j
I eða yfirfærðir til Englands, svo framarlega sem gjald- j
j eyrishömlur ekki bönnuðu.
I
i m \
— Brot gegn ákvæðum gjaldeyrislaga —
DÓMUR HÆSTARÉTTAR
Rersing ákærða fyrir brot þau, sem 1 héraðsdómi i
j gteinir og þar eru færð til réttra refsiákvæða, þykir i
j hœölega ákveðin 1500 króna sekt til ríkissjóðs, og j
I tomiwi varðhald 10 daga í stað sektarinnar, ef hún f
j grfclðist ekki innan 4 vikna frá birtingu dóms þessa. j
j Ákvæði héraðsdóms um málskostnað ber að staðfesta. j
1 Ákærði greiði allan áfrýjunarkostnað sakarinnar, í
j á meðal laun sækjanda og verjanda fyrir Hæsta- j
I rðtti, kr. 1800,00 til hvors.
i 5
•t'ltlMlltllllllllllllllMHMIIIIIHMHIimilllHllimmilMIIIIMHimiMmMIIIMMMIIIHIIIIHtllllinHimilllltlltlllllllllIlll'7
veg. Hún sýnir aðeins ótta
þann, sem gripið hefir um sig
í herbúðum þeirra.
Það er ekki lengur hægt að
skipa kjósendum í dilka, eins
og sauðfé. Bannsettur kosn-
ingarétturinn er ólánsfyrir-
brigði fyrir þessa menn.
Afram Bjarni —
Framh. af bls. 1.
heiðskíru lofti og neyða Al-
þýðuflokksins að gá til veð-
urs. Traust á Alþýðuflokknum
sem ríkisstjórnarflokki, getur
ekki samrýmst vantrausti kjós
enda á Sjálfstæðisflokknum.
Hin lúalega tilraun í Morg-
unblaðinu að draga yfir óvin-
sældir ríkisstj órnarinnar og
fyrra hana sök á fylgistapi
flokksins, með því að benda á
fylgisaukningu Alþýðuflokks-
ins, fellur ekki í frjóan jarð-
um, að nú væri fulllangt geng
ið á ihaldsbrautinni.
Flokkurinn hefir byggt
fylgi sitt upp á frjálslyndi því,
er hann oft sýndi við ýmis
tækifæri. Eftir að Ólafur
Thors féll frá og Gunnar
Thoroddsen var gerður áhrifa
laus, hefir allt frjálslyndi rok
ið veg allra veraldar.
Jón heitinn Þorláksson var
íhaldsmaður og hafði ekki á
sér yfirskyn guðhræðslunnar
og afneitaði síðan krafti henn
ar.
Akademía Sjálfstæðisflokks
ins villir ekki lengur á sér
heimildir, það sýna þessar
kosningar. Nú er það hlutverk
frjálslyndari manna innan
sjálfstæðisflokksins, að hrífa
hann úr höndum þeirra íhalds
manna, sem vilja færa hann
aftur í tímann, undir núver-
andi forystu.
Geir borgarstjór hefir vafa
laust bjargað bænum fyrir
Sjálfstæðisflokkinn, þrátt fyr-
ir hið ógeðfellda skrum, sem
kunnugir telja að ekki sé und
an hans rótum runnið, held-
ur einhvers snillings, sem
þefað hefir fullmikið út fyr-
ir landssteinanna.
Menn hafa trú á Geir sem
nýtum borgarstjóra og vænt-
anlega lætur hann sér þessa
áminningu að kenningu verða
Hins vegar mun baráttunni
um leiðtogasætið í Sjálfstæð
isflokknum ekki lokið, ,And-
stæðingum Bjarna Benedikts-
sonar vex nú fiskur um <hrygg
og mun hann áreiðanlega eiga
eftir að fá að finna til te-
vatnsins hjá einhverjum
þeirra.
Honum mun áreiðanlega
ekki takast að stöðva hrunið,
sem nú er byrjað og það að
Geir varð fórnardýr hans og
áróðursmeistarans, eyðileggur
alla framavon fyrir honum í
flokknum.
Það sem sagt var hér í blað
inu fyrir nokkru að ósigur
Geirs yrði sigur Bjarna og sig
ur Bjarna ósigur, Geirs hefir
nú komið fram, en því má
bæta við, að sigurinn er lítill
eins og sigurvegarinn og hann
getur orðið flokknum svo dýr
að litið fari fyrir sigurvegar-
anum í framtiðinni.
Það ber þá að vænta þess,
vegna þess fólks, sem fylgir
Sjálfstæðisflokknum og allrar
þjóðarinnar, að í flokknum
hefjlst nú menn, sem ekki
gegna beinlinis erindum
braskara og stórgróðamanna.
Þjóðin hefir fengið nóg af
slíku, en væntir þess samt að
Sjálfstæðisflokkurinn eigi
eæfu og gengi að fagna, sem
stærsti aðili að stjórnarfyrir-
komulagi, sem nú, eins og
komið er, á eitt rétt á sér, en
bað er ÞJÓÐSTJÓRN!
Aöhald
Kosningarnar sýndu vilja
fólks til að veita Sjálfstæðis-
mönnum aðhald í borgar-
stjórninni, en þær sýndu
meira. Þær voru áminning til
flokksins frá kjósendum hans
AUGLÝSIÐ í
NÝJUIV STORMI
Nýar aðferðir —
Framh. af bls. 1.
ar neyð náungans til að
sjúga út úr honum fé.
Nú eru miklir blómatím-
ar fyrir þessa menn. Bank-
arnir eru lokaðir, nema
fyrir föstum viðskipta-
mönnum, sem sumir hverj
ir eru hinir umræddu
menn, og menn eru í óða-
önn að koma framkvæmd-
um sínum í höfn fyrir
haustið og er þá einkum
um íbúðarbyggingar að
ræða. íbúðarhúsnæði hækk
ar óðfluga í verði, svo með
ólikindum er og verðbólg-
an æðir áfram. Okurvext-
imir eru orðnir sjálfsagð-
ur liður í allri vitleysunni
og tvö % á mánuði eru
ekki lengur taldir okur-
vextir.
Ríkisstjórnin hefir uppi
fyrirætlanir um ennþá
meiri lánsfjárhöft og tal
hennar hljómar yndislega
fyrir eyrum þeirra „fjár-
málamanna", sem komist
hafa á bragðið að láta pen
ingana vinna fyrir sér á
þægilegan hátt.
Það er heldur ekki neltt
amalegt að fá eitt prósent
vexti af upphæð, sem við-
komandi þarf ekki að lána.
Það sem hann gerir er að
skrifa nafnið sitt á gull-
tryggan víxil og tryggja
Þannig kaup hans í banka.
Þannig skipta hundruð þús
unda eða milljónir um eig
endur mánaðarlega. Alls-
konar greiðar eru gerðir,
en allir með þeim hætti
að greitt er fyrir þá f einni
eða annarri mynd.
Yfirvöldin sofa hin ró-
legustu. Hér eru hinir út-
völdu í velferðarríkinu á
ferð.
Verðbólgan —
Framh. af bls. 1.
um vandræðum með að
byggja stórhýsi á stuttum
tíma. Einstaklingar fá stórfé
að láni úr bönkum landsins til
að byggja skrifstofuhúsnæði,
sem þelr leigja síðan út fyrir
stórfé. Þeir hafa ekki þurft að
hafa fyrir því að safna þessu
fé á löngum tíma, heldur feng
ið meginhluta þess að láni og
síðan getað greitt með fallv-
andi gengi.
Kvennasamtökin hafa hins
vegar orðið að hafa annan
hátt á málunum. Þau hafa
ekki getað gengið inn í lána-
stofnanir og fengið féð að
láni og hraða framkvæmdum,
eins og allir aðrir keppast um.
Þær hafa ekki verið sérfræð
ingar í gróðabrallsmálum, og
því hefur farið sem komið er.
Verðbólgan er hér að verki,
sem fyrr. Hið dásamlega fyrir
bæri, sem ríkisstjórnin og gæð
ingar hennar vegsama og
kalla „velmegun“ kemur hér
berlega 1 ljós. Að fá lánað fé
og henda í framkvæmdir nauð
synlegar og ónauðsynlegar er
hinn eini „bissness", sem ein-
hvers virði er í hinu íslenzka
velf erðarþj óðf élagi.
Kjósendur hafa nú svarað
fyrir sig og eiga væntanlega
eftir að gera það betur. Húsið
við Garðastræti, sem átti að
verða stolt kvennanna, bauta-
steinn fyrstu landnámskon-
unnar í Rpykjavík, talar sínu
máli um „velferð“ og „velmeg
un“ þá, er hinir misvitru þjóð
arleiðtogar hafa leitt yfir þjóð
ina.
Okrið og braskið nýtur bless
unar þessara manna. Bank-
arnir standa opnir fyrir alls
konar „fjármálamönnum“,
sem síðan gera gys að þeim,
sem hafa forheimskað sig í
þeirri trú að þetta þjóðfélag
væri byggt á grunni heiðar-
leika í viðskiptum. Húsið við
Garðastræti var ekki byggt
með brask í huga, en valdhaf
arnir hafa fleygt konunum,
sem unnið hafa meiri starfa
á fáum árum, en þessir menn
myndu gera á heilli öld, út í
það ömurlega hlutskipti að
verða að leigja út húsnæði fyr
ir skrifstofur á háu verði, til
að geta með tímanum eignast
húsið sitt. Hús, sem þær ættu
skuldlaust fyrir löngu siðan,
ef verðbólgudraugurinn hefði
ekki verið ráðinn í fast skips-
rúm á fleytu þessarar stjóm-
ar og fleiri, sem á undan hafa
verið.
Því er um þetta skrifað hér,
að aldrei verða talin fram
nógu mörg og sterk dæmi um
þá ógæfu, sem misvitrir stjórn
málamenn hafa fært yfir
þjóðina.
Samsekt þeirra frír þá ekki
frá áfellisdómum og lof þeirra
um ágæti sitt og starfs síns,
hljómar sem naprasta háð.
Orðskviðir
Son mlnn, lítilsvirS ei ögun Drottins
og lát þér eigi gremjast umvöndun hans;
því að Drottinn agar þann, sem han elskar,
og lætur þann son kenna til, sem hann hefir j
mætur á. j
Sæll er sá maður, sem hefir öðiast speki,
sá maður, sem hyggindi hlotnast.
Því betra er að afla sér hennar, en afla silfurs,
og arðurinn af henni er dýrmætari en gull.
Orðskviðir Salomons