Nýr Stormur - 06.10.1967, Side 2

Ð
„Prlbja ríkib"
Framh. af bls. 1.
um, eins og venja er til í is-
lenzkum stjórnmálum.
TILLÖGUR JÓNASAR JÓNS-
SONAR FRÁ HRIFLU.
Um haustið 1945 töldu
Bandaríkin sér stafa beina
hættu af varnarleysi íslands.
Trúman þáverandi forseti
bauð landinu hervernd. Jónas
Jónsson frá Hriflu lagði þá til,
að Bandaríkjunum cæri boð-
inn tvöfaldur samningur:
Annar um hervernd. Hinn um
að íslenzkar vörur hefðu frjáls
an markað í Bandaríkjunum,
án tolla eða annarra hindr-
ana, jafn lengi og herverndin
stæði, sem honum þótti hæfi-
lega tiltekin 20—25 ár. Jónas
vissi, að land með fábreytta
framleiðslu og mikla verzlun-
arþörf koðnar niður fjárhags-
og menningarlega utan við
tollmúra stóru landanna, og
þjóðin þurfti að fá markað,
án viðskiptakúgunar. Honum
var fullkunnugt um, að það
var þá leikur einn að tryggja
á þennan hátt, bæði pólitískt
og fjárhagslegt frelsi íslands.
Bandaríkin þurftu að ná sam-
komulagi við íslenzku þjóðina.
Og það sem átti að biðja um,
var engin gjöf, heldur endur-
borgun á tolli og réttlátar
ívilnanir við þjóð, sem Banda-
ríkin höfðu gert við þýðingar-
mikinn sáttmála á jafnréttis-
grundvelli. í stað frjálsra við-
skipta á jafnréttifegrundvelli
höfum við fram að þessu beð-
ið um stórfelldar gjafir og
lán og fengið hvorttveggja og
ekkert dugar, en það álitu for-
vígismenn okkar hyggilegra
en að tryggja viðskipta- og
markaðsmál þjóðarinnar um
ófyrirsjáanlega framtíð.
TÍMABILIÐ 1947—1967.
Eins og áður er getið baðst
Ólafur Thors lausnar fyrir sig
og ráðuneyti sitt hinn 4.
febrúar 1947. Var þá myndað
ráðuneyti Stefáns Jóhanns
Stefánssonar og voru Alþýðu-
flokkurinn, Framsóknarflokk-
urinn og Sjálfstæðisflokkur-
inn aðilar að þeirri stjórn. í
lok ársins var framkvæmd
eignakönnun og skipt um
mynt. Átti nú að ganga hreint
til verks, taka af þeim sem
eítthvað áttu og skipta bróður
lega á milli þeirra, sem ekki
höfðu haft aðstöðu til þess að
græða á stríðinu. Rottuholur
þeirra sem grætt höfðu skyldu
opnaðar og engum verða und-
ankomu auðið. En þetta fór
allt á annan veg, en ætlað var.
Á árinu 1948 var tekin upp
vöruskömmtun hér á landi.
Tæp 3 ár voru liðin frá stríðs-
lokum þegar stríðsgróðaþjóð-
in var búin að eyða öllum
gróða sínum og vöruhungur
hófst. En Guð sleppti ekki
verndarhendi sinni af sinni
útvöldu þjóð og þá birtist
Marshall aðstoðin. íslending-
ar voru eins og vant er fljótir
að taka við sér og sníkjuher-
ferðirnar hófust.
Frá því árið 1939 hefur ís-
lenzka krónan raunverulega
verið felld 5 sinnum. Fjórum
sinnum með alsherjar gengis-
fellingu og einu sirini með tvö
felldu gengi. Af þeirri krónu
sem í gildi var árið 1939, er
harla lftið eftir. Eðlilegt var
að gjaldmiðillinn færi úr
skorðum á stríðsárunum, en
síðan hafa flestir erfiðleikarn
ir verið heimatilbúnir. Mistök
i stjórn á efnahagslífinu er
orsökin og er við alla stjórn-
málaflokkana að sakast í því
efni. Ríkisstjórnir okkar hafa
ekki haft vald á rás viðburð-
anna í efnahagsmálunum og
þrátt fyrir mikla framleiðslu
eykst framleiðslukostnaður-
inn stöðugt og þrátt fyrir
hækkandi heimsmarkaðsverð,
hefur ekki veriö unnt að fram
leiða vörurnar á kostnaðar-
verði. Afleiðingin verður sjúkt
efnahagsllf, sem endar venju-
lega með gjaldþroti og skorti,
ef þjóðin vill ekki horfast i
augu við staðreyndir, og taka
málin föstum tökum.
Við stöndum nú andspænis
þessu mikla vandamáli. Á ör-
stuttum tíma getur hin mikla
velgengni sem nú ríkir i land
inu, hrunið í rúst, eins og dögg
fyrir sólu, ef grundvöllur fram
leiðslunnar brestur.
Sómafólk....
Framhald af bls. 1.
mest áberandi þar — hjá ýms-
um ráðamönnum þjóðfélags-
ins, þar sem einkennið „hátt
til lofts og vítt til veggja“ er
öfugmæli á háttalag þeirra.
Margir maka krókinn, beint
og óbeint sjálfum sér og sin-
um til framdráttar á einn og
annan veg, þótt lítið fari fyrir
eða lítt sé tekið eftir af sinnu-
litlum almenningi.
En svo haldið sé áfram með
þessa blessaða ætt, sem í
„guðs friði“ situr að sumum
kötlum „i Ro og Mag“, þá er
það ekki bara í sambandi við
barnaverndarmálin, sem þann
meið ber hátt. Lítum lítillega
á útvarpsstjórnarmálin.
Það er nú kannske heldur
leiðinlegt, þegar „sá gamli“ er
að leggja upp laupana í emb-
ætti sínu að vera að rif ja þetta
upp, en í gömlum fræðum
segir, að „þeim verði að svíða,
sem undir míga“, og er ekki
nefnt hvenær!
Hátoppurinn á þessum mál-
um er vitanlega sjálfur
menntamálaráðherrann Gylfi
Þ. Gíslason, í sínum mikilleik.
Þá er það flottasta silkihúfan,
Vilhjálmur Þ. Gíslason út-
varpsstjóri. Hvað kemur svo
fyrir neðan þessa herra? At-
hugum það.
Fyrir utan ýms bolabrögð
og hlutdrægni útvarpsstjóra
almennt, svo sem eigin og ann
arra upplestur nýrra bóka um
áramót og við önnur hátíðleg
tækifæri — já, og síbyljurövl
hans sjálfs í tíma og ótíma —
(hvað hefir hann annars feng
ið mikið fyrir það aukalega á
embættisferli sínum?) — þá
er fróðlegt að athuga nokkuð
þátttakendur í útvarpsdag-
skrám og starfsliði útvarpsins
fyrr og síðar. Það skiptir litlu
máli i, þessu sambandi, að
margt af þessu fólki er ágætt
í sínu hlutverki, því hitt er
Iika til, að sumt sé þrautleið-
inlegt og fráleitt, að það skuli
halda velli langtímum saman,
eins og t. d. Leifur Þórarins-
son sem þulur, með allri virð-
ingu fyrir tónskáldinu á öðr-
um sviðum. En byrjum nú ann
álinn:
Því miður man ég ekki hve
margar mágkonur útvarps-
stjóri á, Árnadætur, en þær
eru nokkrar og hafa oft komið
við sögu í útvarpinu sem flytj
endur og þýðendur. Þá eru það
börnVÞG, Auður Eir og Þór,
þótt lát hafi orðið á upp á
síökastið. Svo kom mágur og
svili: séra Gunnar Árnason og
Hákon Guömundsson fyrrum
hæstaréttarritari, þeir heið-
ursmenn. Og svo eru það börn
þeirra og tengdabörn. Börnin
fyrst: Stefán og Árni Gunn-
arssynir og dóttirin blessuð,
hún Hólmfríður. Þau eru kunn
og ágæt, ekki sízt fréttamað-
urinn, sem nú er í fullum
gangi. Svo er það nú hún Inga
mín Huld Hákonardóttir, sem
hefir svo seiðandi rödd, eins
og margt þetta ágæta fólk. Þá
er röðin komin aff tengdabörn
um máganna. Ja, fyrst má
kannske nefna þingmanninn
fyrrve-rndl, tengdadóttur
VIG sjálfs, Ragnheiði Helga-
dóttur? En svo koma hin, og
þá fyrstur sá, sem verstur er,
og fyrr hefir verið nefndur:
hallærisþulurinn Leifur Þórar
insson, maður Ingu. Þá er það
maður Hólmfríðar, dagskrár-
stjórinn nýi, prýðismaður,
Haraldur Ólafsson.
Ég kann nú ekki að nefna
fleiri svona fyrirhafnarlaust
út úr erminni, enþarna er þó
um hálfur annar tugur fólks
af sama slekti og í tengslum.
Fúslega skal viðurkennt eins
og áður er vikið að, að margt
af þessu fólki sé vel frambæri-
legt og sumt afbragð, en ég
fullyrði jafnframt, að svo sé
þessu alls ekki fariff um alla.
Og þá er spurningin: Hvers
njóta þeir umfram aðra menn
jafngóða og betri? Það er ekk-
ert fráleitt að krefjast svars
við því.
VÞG hefir um dagana verið
borið eitt og annað á brýn
heldur gráleitt og gruggugt —
svo sem honum hagkvæm
húsaleiga fyrir geymslu fyrir
útvarpið í húsi sínu, tignarleg
einkaskrifstofa o. s. frv. og
mér dcttur ekki í hug að
halda, að sumt af því sé ekki
eitthvað ýkt og jafnvel lýgi.
En vill hann nú ekki, gamli
maðurinn, í eitt skipti fyrir öll
gera dálitla grein fyrir ættar-
og tengslataumdrætti sínum
í útvarpsstjóratíðinni. Mönn-
um, einum og öðrum, kemur
þetta nefnilega svolitið við.
Ég treysti Nýjum Stormi til
þess að hafa áhrif á, að svars
sé að vænta. Þótt víða sé pott-
ur brotinn í viðhorfi ýmissa
embættismanna hér á landi,
hygg ég þó, að ferill VÞG sé
með því gruggugra sem þekk-
ist, þótt yfirborðið sé slétt og
fellt og mjúkt „í guðs friði“.
En hafi hann þökk fyrir til-
tölulegan myndarskap á gaml
árskvöfílum. Ég myndi sakna
þess, ef hann mætti þá ekki í
t.ækinu sínu og mínu.
Sæmilega eftirtektarsam-
ur útvarpshlustandi.
FÖSTUDAGUR 6. OKT. 1967.
•■iiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiliiiiiiiiiiiiiiitiiiiliiililillli
Bókamenn
Örfá eintök af
„NYJUM ST0RMI“
frá upnhafi
eru til hjá afgreiðslunni.
Takið betta strax til
athupunar. ef hiff hafið hug í
að halda hhffinn saman.
MIIIIMIIIMIIIIIIIIIIIIIMIMimilllllllllllllMMIIIIIIintlMMM
Á 7. degi —
Framh. af bls. 5.
á heimsmarkaðinn með full
unnar vörur, heldur var að-
eins hugsað um uppgripa-
aflann og fá sem mest fé
— tjalda til einnar nætur.
Menn skulu hafa í huga, að
ein íslenzk síld kostar 7
krónur danskar eða um
fjörutíu og fimm krónur is-
lenzkar á matborð í veit-
ingahúsi í Danmörku — og
það einungis vegna þess að
það er Íslandssíld.
Sem sagt: Lesið boðskap
„Páfans“ á ný!
AUMINGJA MANGI
Þó þetta sé sagt í gríni
og alvöru, þá verður þvi
ekki neitað að Magnús Jóns
son er hinn mesti sóma-
maður og myndi vafalaust
fara úr skyrtunni, ef hann
héldi sig leysa með því ein-
hvern vanda. Nú er svo
komið að skattpíningin und
anfarin ár er farin að segja
til sín í alvöru. Skattmeist-
arar og tollheimtumenn
rikisins standa nú frammi
fyrir þeim vanda að „taka
brauðið frá börnunum.“
Síldin hefir brugðist og
þar með sá möguleiki, sem
flestallir sjómenn reiknuðu
með. að tekjur næsta árs
yrðu svipaðar eða meiri,
samkvæmt þeim reikni-
stokk, sem „viðreisnin“ hef
ir viðhaft.
Hvernig væri, að Magnús
frá Mel, Jóhann Hafstein
og Bjarni Ben. reyndu það
svo sem til gamans ða
hvolfa við tómum vösum
sínum, þegar heimili þeirra
vænta mjólkur. Og hvernig
væri að reikna út verðmæti
starfa þeirra og eins hinna
5—6 þúsund fiskimanna,
sem lagt hafa af mörkum
98% gjaldeyristeknanna?
Nýr Stormur treystir sér
ekki til að leysa þao tíæmi.
Nú er svo komið að sjó-
menn verða að biðja um
„náð“ til þess að heimili
þeirra séu ekki beinlínis
svelt!
gg Verkfræðingur
Við höfum verið beðnir að ráða verkfræðing til
starfa á vegum Alusuisse. Ráðning síðar hjá ISAL
kemur til greina.
Um margvíslegar stöður er að ræða, þannig að
sérhæfing til þessa skiptir litlu máli, ef áhugi á
stóriðju er fyrir hendi.
Skriflegar umsóknir með upplýsingum um mennt-
un og fyrri störf sendist í pósthólf 244, Hafnarfirði,
fyrir 15. október 1967.
íslenzka Álfélagið h.f.
ss'
immmmgigmigi[6iiaii5MiagiBigiaiBi^«ii<ii{MiHmiHiHKigigiBi^iHii>iiHi>aHiiaai8ig