Nýr Stormur - 06.10.1967, Síða 8

GJ
Stærsti þjófurinn
Pétur og Páll voru í'rændur.
Árið 1939 voru þeir taldir efn-
aðir menn Þeir áttu kr. 100.000
hvor. Þeir ræddu um það sin
á milli ti^ hvers þeir ættu að
nota þessa peninga. Pétur
sagði ég ætla að láta þjóðar-
bankann ávaxta mína pen-
inga. Sá banki segir: „Grædd-
ur er geymdur eyrir.“ Það
stendur á sparibaukum barn-
anna. Ríkið ábyrgist bankann
— ekki fer það að stela fé
barna og gamalmenna.
Páll var ekki jafn trúaður á
handleiðslu ríkisins og bank-
ans sem rekinn er á þess á-
byrgð. Hann keypti sér 10 hús
og greiddi útborgun sem var
10 þúsund í hverju húsi.
Síðan þetta skeði eru liðin
38 ár.
I 1
Framleiðum $
3
hverskonar
fmyndamót
$
I
I
I
íPrentmyndagerðin;;
Sölvhólsgötu 12 - Sími 24510
Pétur á sina bankabók, inn-
stæða hans núna er milli 3—4
hundruð þúsund. Páll á sín 10
hús skuldlaus. Húsin eru fyrir
löngu búin að greiða sig sjálf
með hagkvæmri leigu. Með nú
verandi verðlagi eru þau lágt
metin á 15 milljónir — 1,5
milljón hvert hús.
Þannig hefur banka- og rík
isvaldið búið að þegnum sin-
um, þeir sem hafa treyst for-
sjá hins opinbera um varð-
veizlu fjár eru öreigar — aö
kalla, en hinir sem trúa ekki
á ríkisforsjónina eru auðugir
á kostnað hinna mörgu smáu.
Stærsti þjófurinn, sem hýr
gengur laus er hin opinberu
stjórnarvöld, sem svarið hafa
eiða að gæta hagsmuna þegn-
anna, þeir eru kosnir sem for-
ráðamenn fólksins.
Gengisfall peninga er aö-
ferð ræningjans, til að færa
þjófnaðinn í litklæði. Gengis-
föllin eru þægileg aðferð til að
gera þá ríku rikari og snauðu
snauðari. Gengisföll eru á-
stæðulaus, með sköttum og
tollum er hægt að jafna metin
innan lands. Hin miklu gengis
föll ’60 og ’61 hækkuðu allt
innkaupsverð um helming —
að viðbættum óbreyttum toll-
um í krónutölu.
íslenzkir stjórnmálamenn
þurfa mikið að læra ef þeir
ætla að taka að sér forsjá þjóð
ar sinnar.
*
Bollaleggingar ér um að Margrét krón-
prinsessa Danmerkur eigi von á erfingja.
Fyrir nokkru síðan birti Alþýðublaðið þá
fregn að prinsessan, faðir hennar, móðir,
eiginmaður og mágur hefðu farið til fæð-
ingarlæknis í Kaupmannahöfn. Nú er spurn
ingin: er öll fjölskyldan ófrísk?
C'

FÖSTUDAGUR 6. OKT. 196?.

GOTT FOLK OG
ALBERT ENGSTRÖM
Maðurinn kemur heim kl.
fimm um morguninn, full-
ur eins og páfi.
Hin vinsamlega ekta-
kvinna: — Jæja, kæri
Gustaf, hefirðu skemmt þér
vel?
— Þú — hik — þú hugsar
nú bara um ánægjuna.
SfMSVM ATTOAi
i:: i :í:::! fcttoii
Dimmt var í lofti og drungalegt, og hik-
aði ungfrúin við að fara upp í flugvélina.
Flugmaðurinn, sem þama var viðstaddur,
hughreysti hana, en það dugði ekki heldur.
Þá varð Sigurði að orði:
„Gengur yður alltaf svona illa að1 fá
kvenfólk upp í loft?“
Maður nokkur spurði kunningja sinn,
sem hafði verið kvæntur í— nokkur ár,
hvort hann væri sæmilega ánægður í hjóna-
bandinu.
„Ojá, já,“ svaraði maðurinn. „Konan er
að vísu hálfléleg eiginkona, en það er líka
hennar einasti galli.“
Fátækur bóndi fékk tvo heypoka hjá
nágranna sínum, efnuðum bónda, sem þótti
fégjarn.
„Ég ætla nú að gefa þér annan pokann,“
sagði bóndi, er hann afhenti pokana.
„Ég þakka þér fyrir það,“ svaraði sá, er
fékk heyið, „en verður hinn pokinn þá ekki
voðalega dýr?“
Jón Jónsson var vel fjáður, stórbrotinn í
lund og tryggðatröll. Hann var auk þess
drykkjumaður mikill og rosamenni við vín.
Jón trúlofaðist ungur konu, sem Hálla
hét, og höfðu þau undirbúið giftinguna vel
og vandlega, en þá urðu þau ósátt og ekk-
ert varð úr hjónabandinu — en þó bjuggu
þau saman alla ævi og áttu eina dóttur
barna. — Samkomulag þeirra var og hið
stirðasta. Jón dó á undan Höllu.
Þegar Jón var lagstur banaleguna og var
allmikið veikur, kom Halla að rúminu til
hans og ætlar að fara að láta vel að hon-
um. Jón snýr sér þá til veggjar og segir:
„Of seint, Halla — alltof seint.“
Sigurður var suður á flugvelli með dótt-
ur sína, og skyldi hún stíga þar upp í flugvél.
Bjarni var óvenjulega kappsamur við
vinnu. Ætti hann kost á því, þá vann hann
nótt með degi.
Einu sinni komst hann í vinnu við upp-
skipun á salti og hafði unnið á þriðja sól-
arhring samfleytt án þess að sofna, en þá
datt hann út af á saltbingnum og sofnaði
um stund.
Bráðlega rís þó Bjarni upp úr saltbingn-
um, nuddar stýrurnar úr augunum og seg-
ir:
„Hver á allt þetta salt? Skyldi ekki vera
hægt að fá vinnu hérna?“
v Bóndi nokkur lýsti túni nágranna síns svo:
„Túnið er svo þýft, að þar fótbrotnaði
einu sinni köttur.“
Margt er skrítib í ....
f
Nú er margt skrýtið í kýrhausnum og m. a. það aSS
aðilar munu koma til greina sem útvarpsstjórar og a»lr
Alþýðuflokksmenn. Þeir eru Benedikt Gtsöndad, Gteð-
mundur Jónsson og Gunnar Vagnsson.