Blómið - 01.12.1929, Blaðsíða 6
BLÓMIÐ
$
Út&hann var hafður rjómi. Þetta var kallaður »jólagrautur*. .Þeg-
ar menn höfðu gert þeeeum kráeum eine góð ekilogmagi og: lj'gt
léyfðu, vár borið af borðum. • •
Þá var lesinn jólalesturinn. Fólkið stóð alt upp og söng jólá-
eálm, bæði á undan og eftir lestri. Yfir þessari Btund kvöldsiws
hvíldi mestur helgiblær. Menn eátu hljóðir og blýddu lestri. A4t
hjálpaði til að gera þessa Btund hátiðlega. Söngurinn, birta og hlýleiki
baðatofunnar og lesturinn brutu jólahelginni braut að hjörfiím
allra í baðstofunni. Og bjarmi jólaatjörnunnar lýðti gegnum tímá
og rúm inn i hugskot hvers eins og fylti sál hans íneð unaði og
lotningu. ý'-
Að loknum lestri óakaði hver öðrum gleðilegra jóla. Síðan vár
komið með jólagjafirnar. Hver maður fjekk stórt tólgarkerti ög
einhverja gjöf aðra, svo að enginn færi í »jólaköttinn». Börnin
fengu auk þess fimm mislit smákerti og spil. Svo fjekk Ahna
brúðu með glerhaus. Hún var í peysufötum með ofurlitla islenska
skó á fótunum. Geir var gefinn hnífur, látunsbúinn, mesti ko3tá-
gripur. En Hallur fjekk dálítinn grænmálaðan kassa. í hontnn
var hefill, t 5g og hamar. Þau þökkuðu gjafirnar með kossi.'Slðán,
hlupu þau frara i stofu Að vörmu spori komu þau aftur. Aniia
með rósalej pana og Geir með myndarammann. Eu Ilallur bjeltHá
dálítlum sto.ik undir hendinni. Þau afhentu gjafirnar. Fólkið hóp- .
aðist saman til að sjá þær. Dáðust menn að stokknum frárllaifi.
Það var saumastokkur úr rauðaviði. Á hliðum og gölium voru
útskornar róéir. Lokið var lika skorið út. Á því stóð einnig .fanga-
mark mörnmu hans og ártalið. Það luku allir upp einum uiunhi
um það. a? þetta væii mesta völundarsmiði ■' • r1" .
Þá var i ornið inn með jólatrjeð. Það var úr biiki og skíéýtt
með lyngi, svo að það var alg æntáað sjá. Á hveni grein hjekk:
dálitil karfa, brugðin úr mislitum pappir. Yst á greinunum stóð
kerti úr öl um regnbogans litum. Auk þess var hengt á það ýra-
isskonar slrait, sem kept hafði verið í kaupstaðnum. Þegar bjí-
ið var að kveikja á kertunum, tóku allir höndum surmm óg
geugu i kr ngutn jóiatrjeð og sungu um leiö. Fyist voru sungirir
jóíasálmar >g siðan kvæði, sem allir kunnu. Þessu var haldið á-
fram þar tii kertin voru næ6tum útbrunnin. Þá var slöktá þeim.
‘Síðan voru körfurnir og þeim ekipt railli fólksius. Þæi' vonriv:'el
þégnar ekki síst af börnuuum, því að í þeim var állðkonar §æl-