Framsóknarblaðið - 20.12.1958, Síða 19

jÓLABLAÐ framsöknarblaðsins

EINAR SIGURFINNSSON:
Jíonan og harnið
Margar eigum við jólaminn
ingar, í myndum og sögu, skráð-
ar og óskráðar. f þeim langflest
um er uppistaðan sú sama, kon
un og barnið.
Fjárhirðarnir á Betlehems-
völlum, hlýddu undrandi á boð-
skapinn, sem jólin alltaf síðan
býggjast á. Þá var flutt fyrsta
jólaræðan. „Yður cr frelsari
fæddur, og hafði það til marks,
að þér munuð finna reifað
barn.“ Og þessi messa endar
með lofsöng englanna, sem allir
kristnir menn kunna, og æ síð-
an hljómar ;'t öllum jólum, á
ótcljandi stöðum, á flestum
tungum heims. Dýrð sé guði í
upphæðum og friður á jörðu,
með þeim mönnum, sem hanii
hefur velþóknun á.“
Hirðarnir hlýddu hugfangn-
ir á boðskapinn og sönginn, en
þéim var það ekki nóg. Þeir
fóru, þeir leituðu og fundu,
barnið og móður þess. Og þeir
lofuðu guð fyrir allt það, sem
þeir höfðu heyrt og séð.
Þessa undrafögru sögu hafa
ótal mæðitr sagt börnum sínum
og barnabðsrnum, á þeim skilj-
anlegu máli eftir aldri og þroska
þeirra-. Og á þessari sögu byggj
ast allar kristaar jólasögur, sem
sagðar eru og skráðar og jóla-
myndir smáar og stórar.
Ein fyrsta minning flestra
manna um jólin, Jól barnsins,
hátíð, sem mannna eða einhver
önnur kona hafði undirbúið.
Oft fátæklegum föngum, en
sönnum vilja. l lík ,sokkar, luifa,
vettlingar eða*ánnað slíkt, unn-
ið og búið til af henni, var með
þakklæti þegið enda af kærleiks
vilja og umönnun úti látið.
Þetta voru jólagjafirnar okk-
ar, sem munum „hálfrar aldar
jól“, að ógleymdu kertinu, sem
lika var heimagert. Nú eru jóla
gjafirnar dýrar og glæsilegar, en
þó ekki eins hlýjar né dýrmæt-
ÞRÍBURARNIR A URÐAVEGI 17.
Þcssar þrjár stúlkur eru þríburar, fœcldar 22. nóvember
7955. Þœr eru liraustar og efnilegar. Þœr heitc: Guðrún
Fjóla, Anna ísafold og Maria Ólöf. Foreldrar þeirra eru:
Sigríður Sigurðardóttir og Kolbeinn Sigurjónsson. — Þrí-
burafœðingar eru fátiðar hér á landi.
SSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSðSSSSSSSSSSSSSSSSsSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSS^S^

ar. Þær eru keyptar fyrir pen-
inga. Konan, móðirin, hefur
ekki lagt sína eigin persónu,
sína eigin sál í þessa aðkeyptu
gjöf, eins og hina, sent var af
hennar höndum gjörð, við
heima-arinn, stundum að vísu
kaldan, þegar skammdegishríð-
in lamdi þekjur og þil og elds-
neyti var af skornum skammti.
V'ið getum litið inn í einhverja
sveitabaðstofuna, um síðustu
Aldamót. Konan situr við rokk
inn, hún keppist við spunann,
sem mest hún má. Við lilið
hennar er ungbarn í vöggu
sinni og sefur vært. Bak við
rokkinn stendur lítill snáði og
heldur um „smalann", annar
Framhald á 19. síðu.
Frá Versölum
Framhald af bls. 11.
Lemoyne, er tók hann sjö ár
og kostaði hann hcilsuna, and-
lega a. m. k. og er þess áður
minnst. Málverk þetta er hvorki
meira né minna en 315 ferm.
að stærð. Það sýnir Herkúles,
þar sem liann er tekinn í tölu
guða á Olympstindi.
Það yrði of langt mál, að lýsa
öllum salarkynnum í Versölum
til nokkurrar hlítar. Skal þó að-
eins drepið á það markverðasta.
Við komum í sal, sem helgaður
var Diönu. Þar lék konungur
biljarð í gamla daga. Hefur
löngum verið vinsæl skemmtan.
Þá er gengið um sal, sem er
helgaður Mars. Þessi salur var
dans- og konsertsalur. I þessum
sal og öðrum eru býsna fögur
góbelín teppi fagurlega skreytt.
Tímans tönn virðist ekki vinna
neitt verulega á þeim. Þá kem-
ur Merkúr-salurinn næstur í
röðinni. Myndskreyting hans
hefur á sér óvenjulega friðsam-
legan blæ. í þessum sal lá Lúð-.
vík XIV7 á líkbörunum 1715, en
sjötíu prestar. skiptust á að lesa
messur yfir hinum framliðna í
heila viku. — V7ið þennan sal
liggur Appolló-salurinn, er eitt
sinn var hásætissalur. Hásætið
er úr skíra silfri, hálfur þriðji
metri á hæð. Þar tók Lúðvík
XIV. á móti sendiboðum og ein-
völdum.
í stríðssalnum er mynd af
I.úóvík XI\7. þar sem hann er
að ganga á milli bols og höfuðs
óvinum sínum. í loftinu eru
myndir af fjórum Evrópulönd-
um í ófriði: Spáni, Austurríki,
Prússland og Holiand. Úr þess-
um sal er dásamlegt útsýni yf-
ir garðinn. Hann sést bezt úr
miðglugganum. Þótt þessi frægi
spegilsalur sé óneitanlega glæsi-
legur, heillaði garðurinn mig
miklu meira. í þessum sal eru
17 speglar, samsettir úr 400
allstórum glerjum. Veizlur þær,
er hér voru haldnar á 17. öld
voru ærið íburðarmiklar. Þarna
skartaði kóngur, drottningin og
hirðgæðingar í gullsaumuðum
skikkjum, en þúsundir kerta-
ljósa blöktu í speglasalnum, þar
sem hirðin ástundaði óhófslifm
að sinn.
Fremst í speglasalnum stend-
ur borð, er lætur ekki sérlega
mikið yfir sér, en við það hefur
samt farið fram ein örlagarík-
asta athöfn sögunnar. Á borð-
intt stendur spjald, sem á er
letrað: 28. júní 1919. Á borðinu
er ennfremur blekbytta og skrif
færi. í þessum sal hafði Þýzka-
land lifað stoltustu stund sögu
sinnar, er Vilhjálmttr Prússa-
konungur var gerður keisari
Þjóðverja 1871. Hér lifði Þýzka
land líka mestu niðurlægingu
sögu sinnar, er fulltrúar þess
skrifuðu undir friðarsamning-
ana 28. júní 1919. Er þýzku
fulltrúarnir gengu í salinn stóð
Clemenceau á fætur og mælti
með skaldri franskri kurteisi:
F.g hef þann heiður að biðja
hina háttvirtu þýzku fulltrúa
að skrifa undir. Og þeir skrif-
I uðu undir ])á afarkosti, cr þeim
voru settir; um annað var ekki
að ræða. í skammsýni sinni og
sigurgleði voru Bandamenn að
sá því fræi, er af spratt heims-
styrjöldin síðari.
Fleira mætti segja um Ver-
sali og jafnvel stutta heimsókn
þangað og vissulega var heim-
sóku okkar þangað of stutt. E11
hér skal staðar númið. Við höf-
um komizt í snertingu við
löngu liðnar aldir, við söguna
sjálfa. Sviðið, þar sem sagan
gerðist, er með sömu ummerkj
um og þá, er atburðirnir sjálf-
ir voru að ske. Við erum þakk-
lát forsjóninni fyrir það, að okk
ur gafst kostur á að sjá Versali
nteð sínum sögulegum minjum
og því andrúmslofti, sem skap-
azt þar sem sagan gerist, ef
maður kann að skynja anda
hennar.
Heimsókn okkar nokkurra
íslendinga til Versala er lokið.