Framsóknarblaðið - 23.10.1963, Síða 1

Útgefandi
Framsóknarfélag
Vestmannaevia.
Málgagn Framsóknar- og sam-
vinnumanna í Vestmannaeyjum
26. árgangur. Vestmannaeyjum, 23. okt. 1963. 16. tölublað.
Guðný Sigurmundsdóttir
Minnlng
Þriðjudaginn 15. þ. m. var
borin til grafar frá kirkju Betel
safnaðarins hér Guðný Sigur-
mundsdóttir, eiginkona Einars
Gíslasonar, leiðtoga safnaðarins.
Guðný Sigurmundsdóttir fædd
ist í. janúar 1926 að Heiði hér
í bæ, dóttir hjónanna Margrétar
Þorsteinsdóttur og Sigurmundar
Einarssonar. Hún ólst upp hér
í Eyjum.
Að loknu barnaskólanámi
stundaði hún nám í Gagnfræða-
skólanum hér veturna 1939—
‘942 og lauk gagnfræðaprófi
með mjög góðri 1. einkunn. í
skólanum lærði hún m. a. er-
lend tungumál, ensku, dönsku
og þýzku, hjá hinum kunna
máíagarpi og kennara Axel
Bjarnasen, sem þá kenndi er-
lendu rnálin í skólanum og
sneið námsefnið og kennsluna
að kröfum Verzlunarskóla ís-
lands af gildurn ástæðum.
Guðný Sigurmundsdóttir átti
a-'ttir að rekja í Árnesþing. Al-
systir ömmu liennar var Sigríð-
Ur húsfreyja í Brattholti, sem
skeleggast beitti sér gegn jrví á
sínum tírna, að Gullfoss í Hvítá
yrði „braskvara“ og seldur út-
lendingi .
Einar Eiríksson föðurafi Guð
nýjar Sigurmundsdóttur var
kunnur tónlistarmaður á sína
vísu um sveitir Árnessýslu fyrir
og um aldamótin og organisti í
Skálholtskirkju um árabil. Það
er vitað, að tónlistargáfan er
ríkjandi erfðaeigind, og fór ekki
Guðný varhluta af þessum ríku
gáfnaeigindum afa síns. Vík ég
3ð því síðar.
Árið 1948, 23. maí, giftist
Guðný Sigurmundsdóttir eftir-
Hfandi manni sínurn, Einari
Gíslasyni frá Arnarhóli hér í b;e.
Þau eignuðust 4 börn; Guðrúnu
Margréti, Guðna, Sigurmund
Gísla og að 4. barninu lézt móð-
irin 6. þ. m. ásamt barninu.. —
Söknuður og sorg gagntók henn
ar nánustu ástvini. — Vini og
kunningja setti hljóða. — Dáin,
— horfin í blóma lífsins, aðeins
tæpra 38 ára. — Mæt kona, móð-
ir og eiginkona gengin til for-
mæðra sinna. - Trúföst kona, gáf
uð og fleiri dyggðum prýdd köll
uð héðan skyndilega frá eigin
manni og börnum og öðrum ást-
vinurn. — Eru það nokkur und-
ur, þó að okkur mönnunum
finnist vegir guðs vera órannsak
anlegir?
Guðný Sigurmundsdóttir var
sérstæð kona. Þau árin, sem hún
stundaði nám í Gagnfræðaskól-
anum hér, duldist ekki okkur
kennurum hennar hinar miklu
gáfur hennar. Hún var fyrir-
mynd nemenda sinna um ástund
un og siðprýði. Hún hafði þeg-
ar tamið sér fastmótaða fram-
komu um 13 ára aldur. Skap-
gerðin reyndist meitluð og
væn, hugarfarið göfugt og
drengi’ert. Slík mannssál er
ekki allra. Hún velur úr. Hún
er vinavönd. Þannig munurn
við allir kennarar Guðnýjar
Sigurmundsdóttur minnast henn
ar, grannvöxnu stúlkunnar með
gáfulega og festulega andlitið.
Á þessum árum mótaðist Guð-
ný livað mest af söfnuði sínum
og í honum, en undirstöðuna
mun hin heittrúaða móðir henn
ar hafa lagt þegar á bernsku-
skeiðinu. í Gagnfræðaskólanum
undi hún sér vel, — og undi
Jrar vel áhrifum og leiðsögn og
hélt ætíð síðan tryggð við jrá
stofnun.
Þrettán ára gömul gekk Guð-
ný Sigurmundsdóttir í Betelsöfn
uðinn hér. Það var hið mikla
happ þessa safnaðar, því að hún
var honum öflugur og leiðandi
starfskraftur í mörg ár.
Á æskuskeiðinu nam Guðný
Sigurmundsdóttir orgel- og pía-
nó-leik tvö haust hjá Gunnari
Sigurgeirssyni í Reykjavík. Þá
reyndust meðfæddar hljómlistar
gáfur nárninu ríkari, því að
námstíminn var stuttur, en
leiknin næsta furðuleg á svo
stuttum tíma. Eftir það nám var
Guðný organisti Betelsafnaðar-
ins hér og söngstjóri. Á margan
annan hátt helgaði hún söfnuði
sínum mikinn hluta starfskrafta
sinna til hinztu stundar. Hún
túlkaði þar iðulega ræður, sem
fluttar voru á erlendum málum,
og var hér haft á orði, hversu
hún snéri þeim hindrunarlaust
á hreint og ómengað móðurmál-
ið. Einnig flutti hún ræður þar
frá eigi brjósti. Þær einkennd-
ust jafnan af skýrri hugsun, ylj-
aðri heitri trúarsannfæringu og
trúarvissu.
Guðný Sigurmundsdóttir var
hvergi liálf. Skapgerð hennar
var annars eðlis og mannkostir.
Þess nutu einnig vinir hennar í
tryggð og nærfærni.
Gagnfræðaskólinn reyndist
því vaxinn að efla með henni
trú á hinar miklu námsgáfur
hennar og námsgetu. Eftir dvöl
sína í skólanum stundaði hún
sjálfsnám í íslenzku og erlend-
um tungumálum. Hún las mik-
ið góðar bókmenntir, erlendar
sem íslenzkar, og hafði unun af
að læra erlend tungumál. Hún
nam sænsku af sjálfsdáðum, svo
að hún Jrýddi úr því máli. Á
seinustu árum nam hún einnig
franska tungu, einnig mest af
sjálfsdáðum. Ensku talaði hún
avo- vei, að enskir gestn dáðust
að.
Guðnýju Sigurmundadóttur
var svo farið eins og svo mörg-
um öðrum mannlegum sálum,
sem hlotið hafa óvenju ríkar og
margslungnar gáfur í vöggu-
gjöf, að sálarlífið var viðkvæmt
og næmt fyrir áhrifum, hvort
sem Jrau voru jákvæð eða nei-
kvæð. Það er sem sál slíkra sé
slungin hárfínum strengjum eða
alsett skynhimnum, ef ég mætti
orða það Jrannig. Þessar sálir
finna, greina eða skynja ýmis-
konar andlega straunra, sem öðr
um, öllum fjöldanum, eru huld
ir með öllu. T. d. er slíkt sálar-
líf sérstaklega viðkvæmt fyrir
návist annarra, skynjar mann-
gerðina af óskiljanlegum næm-
leik, skynjar og finnur persónu-
leikann og útstreymið frá hon-
um. Þannig var Guðný Sigur-
mundsdóttir. Hún var því fædd
mannþekkjari. í návist annarra
gat sál hennar orðið snortin
göfgi eða gripin andstyggð, eftir
Jrví sem efni stóðu til.
Guðný Sigurmundsdóttir er
horfin sjónum okkar, — dáin,
eins o við orðum Jrað í daglegu
ta i. Mikill harmur er kveðinn
ö l. umanni hennar, börnum
m nánustu á tvinum.
E.i harmur — og svo harmur þarf
ekki að vera eitt og sama hug-
takið. Trú okkar og lífsskoðan-
ir geta valdið þar miklum mun
hugtaka í einu og sama orðinu.
Trúað gæti ég því, að trú og
sannfæring þess fólks, sem Guð-
ný Sigurmundsdóttir unni heit-
ast og fórnaði rnestu fyrir um
dagana, væri Jress eðlis, að dauð
inn ylli þar ekki þeinr harnri og
sárindum, sem víða annars stað-
ar. En til þess Jrarf mikla trúar-
lega víðsýni samfara heitri sann
færingu og manngöfgi.
Eg votta eiginmanni og börn-
um Guðnýjar Sigurmundsdótt-
ur innilegustu hluttekningu
mína svo og öðrum hennar nán-
ustu ástvinum og venzlafólki.
Mætti minnið um góða nróður
og göfuga verða börnum henn-
ar hjartfólgið leiðarljós á lífs-
leiðinni.
Þorsteinn Þ. Viglundsson.