Hamar - 08.06.1946, Síða 3

H A M A R
3
Hafnfirzkir verkamenn!
Varið ykkur á súrdeigi Fariseans
Eftir mikið þref og bollalegg-
ingar á „sellu“-fundum sísíai-
ista hér í bænum, var sú „lína“
upp tekin, að varpa ljósmóð-
uriimi fyrir borð, sem þing-
mannsefni flokksins við alþing-
iskosningar þær, sem nú fara í
hönd, en senda í hennar stað
fram á vígvöllinn hinn pólitíska
leiktrúð, Hermann Guðmunds-
son.
Það er á allra vitorði í bæn-
um, að fylgismönnum ljósmóð-
urinnar, og þá ekki síður henni
sjálfri, mun liafa þótt æði súrt
í broti að verða að lúta í lægra
lialdi fyrir sjónhverfingamönn-
um Hafnarfjarðardeildarinnar
í þessum átökum. Er mælt, að
þeim þyki, sem vonlegt er, Sig-
ríði illa launuð öll liennar
mörgu spor milli vina og kunu-
ingja fyrir síðustu alþingiskosn-
ingar, þegar henni tókst að
„hífa“ atkvæðatölu flokksins
upp úr 206 atkvæðum í 260 at.
kvæði.
Þrátt fyrir allt þetta ómak
hennar og dygga þjónustu við
flokkinn í hvívetna, létu sósíal-
istar ljósmóðurina þoka sæti
fyrir manni, sem í pólitík liefur
brugðið sér í allra kvikinda líki
á undanförnum árum og enguni
verið trúr stundinni lengur.
Þá er ekki síður eftirtektar-
vert í þessu sambandi og sannar
ásamt svo mörgu öðru, óheilindi
og blekkingaáróður sósíalista,
að samtímis því sem þeir fidl-
yrða dag eftir dag í Þjóðvilj-
anum, að þeir séu eini flokk-
urinn, sem taki fullt tillit til
kvenþjóðarinnar í landinu, þá
varpa þeir Sigríði Sæland fyrir
borð liér í Hafnarfirði og skipa
Katrínu Tlioroddsen í alger-
lega vonlaust sæti á framboðs-
lista sínum í Reykjavík.
Það, sem talið er að riðið
liafi baggamuninn í sósíalista-
flokknum hér í Hafnarfirði við
framboð til Alþingis, er það,
að Hermann þótti passa betur
en Sigríður í blekkinga-„kram“
flokksins, einkum vegna hinnar
hverfilituðu fortíðar lians og
samvizkidipurðar í stjórnmál-
um og einnig vegna þeirrar að-
stöðu, sem liann „í bili“ hefur
í verkalýðshreifingunni í bæn-
um.
Síðan framboð Hermanns
Guðmundssonar fyrir sósíalista-
flokkinn var ákveðið, hafa bæði
hann og sporviljugir smalar
flokksins verið á þönum um
bæinn í þeim erindum, að veiða
verkamenn úr öðrum flokkum
til fylgis við Hermann við
næstu kosningar, — ekki sem
sósíalista, því það þykir ekki
sigurstranglegt — heldur sem
fulltrúa verkamanna.
Þetta á að verða aðal ber-
bragð sósíalista liér í bænum í
kosningabaráttu þeirri, sem nú
fer í liönd.
En þetta lierbragð mun ekki
heppnast þeim.
Hvað sem kann að vera um
verkamenn í bænum, sem fylgt
liafa Alþýðuflokknum að mál.
um, þá er það alveg víst, að
Sjálfstæðisverkamenn láta ekki
blekkjast.
Til þess muna þeir of vel
gamla tíma, þegar alræði vinstri
flokkanna sameinaðra í verka-
lýðsmálunum var í algleym-
ingi, þegar félags- og stéttar-
legur réttur sérhvers verka-
manns, sem ekki beygði sig i
auðmýkt fyrir ofríkisvaldi þess-
ara flokka, var gersamlega fyr-
ir borð borinn, — þegar engir
aðrir verkamenn en auðsveip-
ustu jábræður vinstri flokk-
anna fengu aðgang að allsberj-
arþingum stéttarinnar, þar sem
teknar voru ákvarðanir um mik
ilsverðustu mál liennar og mörk
uð stefna hennar og þróun í
félagslega átt.
Sjálfstæðisverkamenn hér í
Hafnarfirði hafa áreiðanlega
ekki gleymt þessum tímum, og
þeir liafa lxeldur ekki gleymt
þeirri liörðu baráttu, sem lieyja
varð, áður en tókst að brjóta
þessar ofríkisviðjar af verka-
lýðnum að minnsta kosti uiu
stundarsakir.
Þeir minnast þess þá einnig
í sambandi við núverandi fram-
bjóðanda sósíalista, Hermann
Guðmundsson, að það voru
þeir, sem með baráttu sinni
og starfi, ruddu brautina fyrir
hann til áhrifa og valda innan
verkalýðshreyfingarinnar og að
þeir gerðu þetta í þeirri góðu
trú, að hann væri það, sem
hann þá þóttist vera — þ. e.
sjálfstæðismaður —, maður,
sem, eins og þeir, vildi vinna
að því að verkalýðsfélagsskapn-
um væri jafnan haldið utan við
Eins og fyrirsögn þessara
dálka ber með sér, er liugmynd-
in sú, að liér birtist sitt af
hverju, um menn og málefni,
bæði úr hinu íslenzka þjóðlífi
og utan úr heimi.
líverskonar ábendingum og
upplýsingum er tekið með
þökkum og eru menn hvattir
til að senda dálki þessum línur
um áhugamál sín og óskir.
Það mál, sem mest tekur upp
liuga flestra Iselndinga nú um
þessar mundir, er sjálfstæðis-
mál þjóðarinnar.
Mál þetta er mér, og ég hygg
flestum Islendingum, heilagt
mál. Það er mér viðkvæmt mál,
og því sárnar mér, þegar rætt er
um þetta mál án allrar alvöru
og festu. Frá mínu sjónarmiði
þarf þetta mál vandlega hugs-
aða meðferð, smá yfirsjón gæti
kostað okkur mikið.
Um þetta mál hafa Þjóðvilja-
menn mikið ritað og rætt. Því
hefur sú spurning vaknað hjá
mér, hvort kommúnistum sé
treystandi í sjálfstæðismálum
hinnar íslenzku þjóðar. — Til
þess að komast fyrir það, verð-
um við að leita til ýmissa til-
vitnana og athuga livernig
grundvöllurinn þar er. Samein-
ingarflokkur alþýðu — Sósíal-
istaflokkurinn — er stofnaður
V
hráskinnaleik hinna pólitísku
afla í landinu. —
Þeir trúðu því, að þessi mað.
ur, sem þeir höfðu lyft upp úr
röðum sínum til valda og virð-
ingar myndi standa af alefli
gegn því, að verkalýðssamtökin
henti nokkurntíma aftur sú
ógæfa að verða pólitískt fóta-
skinn vinstri flokkanna eins og
þau voni áður fyrr. —
Það er all-langt síðan að
sjálfstæðisverkamenn hér í
bænum og raunar annars stað-
ar á landinu, sáu, að þessi trú
þeirra á Hermann Guðmunds-
j son ætlaði að verða sér ræki-
lega til minnkunar.
Þeir hafa séð á síðustu tírn-
um að hverju hefir borið í
þessu efni.
Þeir sáu æ betur og betur
með liverjum deginum sem
leið, að maðurinn, sem þeir eitt
sinn höfðu falið að vera á verði
gegn því, að hinar pólitísku
ofríkisviðjar vinstri flokkanna
yrðu aftur færðar á verkalýðs-
samtökin, vann nú — undir
niðri — markvisst að því, að
þau yrðu drepin í einræðis-
dróma sósíalista.
Þegar lionum svo þótti næsta
einsætt um úrslit þessa ljóta
leiks, kastaði liann lilutleysis-
grímunni og gekk opinberlega
á mála hjá sósíalistum!
Til fylgis við þennan mann
láta sjálfstæðisverkamenn ekki
blekkja sig.
Þeir vara sig á súrdeigi fari-
seans. —
af kommúnistum og upp úr
Kommúnistaflokknum. Til-
gangurinn með þessari nafna-
breytingu var auðsjáanlega
ekkert annað en tilraun til að
koma af stað ringulreið í her-
búðum jafnaðarmanna. Þegar
Hitler og Stalin voru vinir, kom
bezt í ljós, að hinn núverandi
Sameiningarflokkur alþýðu —
Sósíalistaflokkurinn — er alveg
undir sömu yfirstjórn og
Kommúnistaflokkurinn var, —
sem sé Moskva.valdinu. Komni-
únistaflokkur Islands var deild
úr Alþjóðasambandi kommún-
ista og því kemur ekki til greina
nein föðurlandsstefna hjá þeim.
Á undanförnum árum liefur ls-
lendingum gefist kostur á að
sjá, livernig kommúnistar hafa
vanhelgað þjóðsöng Islendinga
við ýmis tækifæri. — 1 Ávarpi
Kommúnistaflokksins stendur á
einum stað: „.. . og þá mun hin
íslenzka alþýða leita til liinnar
sigrandi alþýðu Sovétríkjanna“.
— Þessi ummæli þarf ekki að
skýra, þau skýra sig sjálf, og hið
sanna innræti kommúnistanna.
Stalin marskálkur segir á ein-
um stað: Einmitt á því þrosk-
ast stjórnmálaflokkar verka-
lýðsins og styrkjast,er þeir losa
sig við hentistefnumenn og end-
urbótasinna, svo og ýmsa stór-
ve\dÍ8-þjóSskrums-„föSurlands“
og ,,/riðar“-8Ó8Íalista.
Athugið með hvaða lítilsvirð-
ingu hann talar um föðurland-
ið. — Islendingar geta búist við
því, að áður en varir geti vald-
hafarnir í Moskva dæmt þessa
núverandi stefnu kommúnist-
anna á íslandi í sjálfstæðismál.
unum sem hentistefnu, og þá
getum við séð, hvaða töggur eru
í þeim.
Þegar kommúnistar ræða við
kunningja sína um þessi og
önnur stefnumál kommúnista,
skírskota þeir til tilfinningar-
innar og spyrja:
Heldur þú, að ég og aðrir
kommúnistar, sem þú þekkir
persónulega, séu svo mikil fúl-
menni, að þeir stefni markvisst
að því að svipta bæði þig og
aðra andstæðinga hinum ýmsu
mannréttindum, eða gerast föð-
urlandssvikarar, ef þeir kæm-
ust til valda hér einir saman?
Þessari spurningu mun ég
hiklaust svara játandi, ef að við-
komandi lýsti því ákveðið yfir,
að hann væri sósíalisti, en nú
vilhsvo til, að margir, sem hafa
talið sig sósíalista, liafa komizt
að raun um, við nákvæma yfir-
vegun, að þeir eru það bara alls
ekki. Greinilegast mun það þó
koma í ljós, við í hönd farandi
alþingiskosningar, live fylgi
þeirra er þverrandi.
1 þessu sambandi vil ég benda
á, að kommúnisminn viður-
kennir ekki nema einn flokk,
en þó geta verið til nafnlausir
flokkar. Við skulum athuga,
livað segir um það í sambandi
við liinar frjálsu kosningar I
Rússlandi og hvernig því er
fyrir komið.
Svo segir:
„Komúnistar og utanflokks-
menn munu því verða saman
um alla frambjóðendurna. —
Hver utanflokksframbjóðandi
verður um leið frambjóðandi
kommúnista og sérhver fram-
bjóðandi kommúnista verður
jafnframt frambjóðandi utan-
flokksmanna“.
Allir skilja, eða að minnsta
kosti hljóta að sjá, þó að þeir
ef til vill vilji ekki viðurkenna
það, livílíkur skollaleikur slík-
ar kosningar munu vera.
Á einum stað í Þjóðviljanum
viðurkennir ungur maður
mannréttindaskerðingu almenn-
ings í Rússlandi. Hann er að
tala um, að andstæðingar sósíal-
ista haldi því fram, að stefna
sósíalista færi mannfélaginu m.
a. svipting málfrelsis, trúfrels-
is, skoðanafrelsis, eins flokks
framboð ásamt fleiru, en svo
segir hann: . . . „hinir mon-
gólsku Rússar liafa ekki vogað
sér að framkvæma helminginn
af þessum stefnuskráratriðum“.
— Betri er hálf viðurkenning
en full, en ef til vill má búast
við viðurkenningu hins helm-
ingsins seinna.
Hvernig á nú flokkur,. sem
augljóslega traðkar á helztu
mannréttindamálunum, að geta
barist af lieilum hug fyrir helg-
asta máli liverrar þjóðar, sjálf-
stæði hennar.
Forystusveitina í sjálfstæðis-
máli Islendinga er ekki að finna
lijá Þjóðviljamönnum.
Tryggasti stjórnmálaflokkur-
inn í þeirri baráttu er Sjálf-
stæðisflokkurinn, og sjálfstæð-
isnienn munu skipa sér í brjósl-
fylkinguna.
Framboðid
Frh. af bls. 1.
um liefir Þorleifur gegnt, og
lætur það að líkum um slík-
an hæfileikamann. Að lok-
um má geta þess að hann
var um tíma eigandi og rit-
stjóri að hlaði, sem liann gaf
út hér í bæ, og vann í anda
Sjálfstæðisstefnunnar að
auknum framförum og
menningu bæjarbúa.
Hafnfirzkir sjálfstæðis-
menn, það er okkar lilutverk
að standa fast sem einn mað-
ur um framboð Þorleifs
Jónssonar, frambjóðanda
flokks okkar, og tryggja hon-
um í kosningunum þann sig-
ur, sem skapar Sjálfstæðis-
flokknum sem bezta aðstöðu
til þess að láta til sín taka
á sviði þjóðmálanna um leið
og við veitum með því liæfi-
leikum Þorleifs Jónssonar
sem stjórpmálamanns, verð-
skulduð skilyrði til þess að
njóta sín.
Gunnar Ingvarsson.
Hvítasunnumessur.
Séra Sigurbjörn Einarsson’ dósent
messar á Hvítasunnudag: Á Kálfa-
tjörn kl. 11 f. h., á Bjarnastöðum
kl. 2 e. h. og í HafnarfjariVarkirkju
kl. 5 e. h.
Fríkirkjan: Messað á Hvítasunnu-
dag kl. 2 e. h., séra Kristinn Stefáns-
son.
Hafnfirðingar
Frá og með laugar-
deginum 8. þ. m. til
15. september n. k.
verður skóvinnu-
stofu minni lokað
kl. 1 á laugardög-
um, aðra daga kl. 6.
Guðjón Magnússon.
Fjölbreytt nesti
í ferðalögin.
Verzlun
Þórðar Þórðarsonar
Sími 9303.
fslendingar! Burt með kom-
múnismann úr hinu íslenzka
þjóðfélagi.
Evan.
Á innlendum og
erlendum vettvangi