Eyjablaðið - 29.11.1961, Blaðsíða 1

EYJABLAÐID
22. argangur
Vestmannaeyjum, 29. nóvember 1961.
16. tölublað.
Siúkrahús$Íóður cr
cngin lánasiofnun
I síðasta Fylki reynir bæjar-
stjórinn að réttlæta það trún-
aðarbrot sitt, að rupla úr
Sjúkrahússsjóði í bæjarrekstur-
inn.
Segja má um ritsmíðina, að
„sannleikanum verður hver sár-
reiðastur", því í upphafi grein-
arinnar viðurkennir Guðlaugur
það rétt, sem Eyjablaðið sagði,
að hann hefði tekið 200 þús.
kr. úr sjóðnum í þarfir bæjar-
ins, en hellir svo úr skálum
reiði sinnar yfir því, að frá
Evrópu-sæsímlnn
tengdur
Svo sem áður hefur verið
gjeint frá, stendur nú yfir sæ-
símalögn milli Skotlands, Fær-
eyja, íslands og Ameríku.
Landtökin við Færeyjar og
Vestmannaeyjar voru lögð í
sumar, en úthafslögnin hér í
milli drógst nokkuð vegna verk-
falla í Bretlandi, en það var
brezkt skip, sem lögn þessa fram
kvæmdi.
Hinn 16. nóvember kom svo
skipið ALERT hingað upp
undir Eyjar og hafði þá verið
um 4 sólarhringa að leggja
strenginn frá Færeyjum.
Slæddi ALERT upp enda
landstrengsins hér nokkuð aust-
ur af Stórhöfða og lauk tenging
unni hinn 17. nóvember, og
hélt skipið þegar eftir það á
burt.
Um þessar mundir standa yf-
ir prófanir á strengnum, en ráð
gert er að taka hann í notkun
um næstu áramót.
Næsta sumar stendur svo til
að leggja sæsímastreng héðan
frá Eyjum vestur um haf til
Ameríku.
þessu skuli vera sagt, og telur
málinu borgið með því, að eftir
að honum varð kunnugt um,
að upp um hann hafði komizt,
greiddi hann sjóðnum aftur það
sem hann hafði úr honum tek-
ið.
En málið er ekki svona ein-
falt. Sjúkrahússsjóður er ekki
nein lánastofnun, hvorki til
handa bæjarsjóði né öðrum og
fé hans er óheimilt að hreyfa
til annars en byggingar sjúkra-
húss. Ennfremur er vitað, að
bæjarsjóði gengur illa að standa
í skilum við ýmsa þarfa sjóði,
sem hann á að greiða til, og því
ekki nema eðlilegt, að þann ugg
setji að mönnum, að eins geti
farið með endurgreiðslur í
Sjúkrahússjóðinn, ef farið væri
að rupla úr honum, þó lán ættu
að heita. Guðlaugur veit, að fé
sjóðsins er óhreyfanlegt, þar af
kemur öll þessi reiði, verknað-
urinn þolir ekki dagsins ljós,
það mátti ekki segja frá honum.
Að hilma yfir sök, þýðir með-
sekt, á því siðferðisstigi eru ekki
þeir, sem standa að Eyjablað-
inu, en hins vegar gefst kannski
tækifæri til þess síðar, að gera
upp við bæjarstjóra mál, sem
vitað er að hann ætlaði að beita
þeim verknaðí i.
Bæjarstjóri má gjarnan vita,
að af umræddu Eyjablaði seld-
ust nær 1000 eintök og hefur
það því eflaust verið lesið í
hverju húsi í bænum. Það er
þess vegna vonlaust verk að
falsa frásögn þess, eða gera því
upp önnur orð en það viðhafði,
en þetta hvorttveggja reynir
Guðlaugur í grein sinni.
Fylkisgreinin ber yfirskrift-
ina „Lúaleg árás Eyjablaðsins á
húsbyggi narsjóð sj úkrahússins".
Það væri fróðlegt að bæjarstjóri
færði þessum orðum sínum stáð
með tilvitnunum í Eyjablaðs-
greinina. Ef greinin er árás á
einhvern, er það auðvitað sá,
sem verknaðinn framdi, og virð
ist hafa verið réttmæt, þar sem
bæjarstjóri hefur játað sakir þær
sem á hann voru bornar og
hlotið dóm fyrir þær meðal bæj
arbúa.
Þá segir Guðlaugur, að Eyja-
blaðið geri tilraun til þess að
gera fjársöfnun Kvenfélagsins
Líknar tortryggilega og gera
þeim starfið erfiðara. Þarna er
sannleikanum alveg snúið við.
í Eyjablaðinu er þess einmitt
getið, til þess að óhappaverk
bæjarstjóra hafi ekki neikvæð á-
hrif á söfnun þeirra, að þær ætl-
uðu að geyma og ráðstafa sjálf-
ar, því fé sem þær safna til
sjúkrahússins.
Hafi Kvenfélagskonur orðið
varar við, að gripdeild Guð-
laugs úr sjóðnum, torveldaði
sölu happdrættismiðanna, er
ekki við annan að sakast en bæj
arstjóra, en það hafa þær kann-
ski gert og hann þess vegna
reyni þá fáránlegu leið, að koma
sökinni af sér á Eyjablaðið.
Það er á allra vitorði, að Guð
Stærsta málið, sem á dagskrá
íslendinga hefur komið síðan
þeir náðu sjálfstæði, er aðild að
svonefndu Sammarkaðs-banda-
lagi Evrópu, en íslenzka ríkis-
stjórnin hefur þegar látið í ljósi
áhuga sinn á því.
Aðild að því flytur í raun
réttri vald þjóðarinnar yfir at-
vinnu- og viðskiptamálum sín-
um burt úr landinu til yfir-
stjómar bandalagsins, og vitað
er, að þar mundu Þjóðverjar
ráða mest’j.
laugur bæjarstjóri er ört fall-
andi stjarna í flokki sínum, og
er það margra álit, að hann sé
að nálgast aftur þá píslarsögu
sína, þegar nær fjórði hver kjós-
andi Sjálfstæðisflokksins strik-
aði yfir nafn hans í bæjarstjórn-
arkosningum og hann féll um
sæti á listanum. Það er því ekki
nema von, að hann verði snefs-
inn í skapi, þegar gerð eru upp-
vís myrkraverk, sem hann þótt-
ist viss um að ekki kæmust upp
og hlýtur fyrir fordæmingu allra
bæjarbúa.
Fyrst bæjarstjóri var með í
liöndum pottþétta ávísun á rík-
isframlag, var þá ekki mögu-
leiki á, að fá lánað út á hana, í
nokkrar vikur, eftir venjulegum
leiðum í lánsstofnunum. Eru
bankaviðskipti bæjarins orðin
svona stirð?
Það er vitað, að Sparisjóður-
inn hefur stundum hlaupið
undir bagga og lánað bænum út
á ríkisframlag. Hefur Guðlaug-
ur einnig þar unnið sér eitthvað
til óhelgis og lokað þeirri leið?
Væri bænum ekki þörf á bæj
arstjóra, sem nyti meira trausts
í lánsstofnunum en Guðlaugur
virðist njóta?
Ríkisstjórnin viðurkennir
sjálf, að skilyrðislaus þátttaka ís
lands í Sammarkaðsbandalaginu
geti ekki komið til greina, en
samt gerir hún gælur við hug-
myndina, og líklegt er, að hún
leiti bráðlega heimildar Alþing-
is til þess að mega sækja um
inngöngu í það. Reynir hún að
telja nauðsyn til þess bera með
því að segja okkar stærstu og
beztu markaði liggja á væntan-
Framhald á 2. síðu.
Eigum við að ganga í Sammarkaðs-
bandalagið!
Viljum við sökkva niður á það nýlendusHg, sem blómenn Afríku
eru að hefja sig af — eða eigum við að halda sjólfstæði okkar
að framþróun eigin atvinnuvega?