Eyjablaðið - 26.09.1963, Síða 1

EYJABLADID
24. árgangur. Vestmannaeyjum, 26. september 1963 11. tölublað
Enn sígur á ógæfuhlið fyrir
viðreisninni

Ríkisstjómin hugleiðir nýja gengislækkun.
Hún var komin á fremsta hlunn með að hækka
almenna úHónsvext'i bankanna í 14%.
Hefur nú gripið til svæsnustu lónshafta í
bankakerfinu, þannig, að Seðlabankinn
krefur viðskiptabankana um 18% vexti af
y f i rd rútta r lú n u m.
Á undangengnum misserum
liefur allt stjórnarliðið keppst
við að loÞyngja ,,Viðreisnina“
og orðið furðu vel ágeftgt í því
að rugla menn í því, hvað væri
„Viðreisn“ og livað aflasæld á
síldveiðum.
Nú er hins vegar svo komið,
að þeir eru næsta fáir, sem prófa
lengur að telja hvorki sjálfum
sér né öðrurn trú um, að vil-
glóra sé í „Viðreisninni".
Stjórnarliðið sjálft liorfir upp
á nýtt dýrtíðarflóð velta fram
með áður óþekktum liraða og
hengir liendur í skaut sér án
þess að kunna við því nokkur
ráð. Lengst af var það sjálfsagt
viðkvæði jafnt Framsóknar sem
Ihaldsins og Kratanna, að öll ó-
gæfan stafaði af ósanngjörnum
kaupkröfum verkalýðshreyfing
arinnar. En sti skýring er nú
svo fjarlæg, að það er ekki til
neins að nefna liana lengur.
Ef einhver héldi, að óáran,
aflaleysi eða grasbrestur, hefðu
hér sorfið að, þá er Jjað líka alls
fjarri.
Vandamál liins íslenzka þjóð-
félags í dag eru af erigum öðr-
tim toga spunnin en óstjórn á
þjóðarbúinu og ranglátri skipt-
ingu þjóðarteknanna.
Ríkisstjórnin er nú farin að
tala upphátt um það, að mikill
vandi sé fyrir höndum, og hún
hefur hafið upp sinn gamla for-
mála, sem hún lengi hefur liaft
fyrir öllunT misþyrmingum á
vinnandi f'ólki. En sá formáli
er þessi: EITTHVAÐ ÞARF
AÐ GERA.
Um þessar mundir hugieiðir
stjórnin að fella enn gengi krón
unnar. Það er hennar gamla
ráð. En nú er st jórnin hrædd
um, að svo tíðar gengisbreyting-
ar, sem hún hefur staðið fyrir
mundu ekki þola neina viðbót
í bráð, án þess að hennar er-
lendu bandamenn mundu láta
í Ijós það álit sitt, að vanliæfni
slíkrar ríkisstjórnar til fjármála-
stjórnar væri alveg einstök. Af
þessum sökum mun stjórnin
eitthvað reyna að þrjózkast við
það ráðið, sem henni er annars
tiltækast.
Þá liefur stjórninni hug-
kvæmst að draga dálítið úr at-
vinnu í landinu með því að
minnka útlán bankanna. Þetta
Á síðastliðnu vori skeði það,
sem ekki mun áður liafa komið
fyrir, að skólastjórastöðurnar
við báða skólana hér, Barnaskól-
ann og Gagnfræðaskólann, voru
auglýstar lausar til umsóknar,
hin fyrr nefnda vegna fráfalls
Sigurðar heitins Finnssonar, en
síðarnefnda staðan sökum þess,
að Þorsteinn Víglundsson gerði
nú loks alvöru úr því að segja
upp starii sem skólastjóri, en
það hafði hann haft um orð
nokkur undanfarin ár, án jjess
að til alvörunnar kæmi, þótt
ckki sé vitað, að neinir bæjarbú-
ar hafi latt hann til hvíldarinn-
ar.
BARNASKÓLINN —
Allt gekk eðlilega með
Barnaskólann.
Að því er barnaskólann varð-
ar gekk allt hljóðlega og eðli-
lega um veitingu starfans. Stein
grímur Benediktsson sótti einn
um skólastjórastarfið og var
skipaður í það, enda hafði hann
hlotið meðmæli allra aðila, er
reyndi liún í öndverðu að gera
með því að koma á núverandi
okurvöxtum bankakerfisins.
Reynslan af því hefur þó aðeins
orðið aukin dýrtíð en ekkert
minnkuð eftirspurn eftir lánum.
Stjórnin hefur þó hugleitt að
hækka vextina enn úr 9,5% í
14%. En einhvern veginn finnst
stjórninni það svakalegra tiltæki
en svo, að hún treysti sér alveg
til að framkvæma það.
En úr þessum umsvifum öll-
um hefur það svo orðið, að bönk
unuxn hefur verið skipað að
minnka lánveitingar, og til þess
að sanna alvöru málsins, þá er
Seðlabankinn nú látinn taka
18% í rentur af því fé, sem við-
skiptabankarnir kunna að þurfa
á að halda frá Seðlabankanum
til starfsemi sinnar. Á nú um
skeið að sjá til hvernig þetta
ráð gefst, en bæði almenn vaxta
hækkun og gengisfelling vofa
enn yfir og geta komið til fram-
kvæmda hvenær sem er.
Öryggi eða festa, traust eða
liald er greinlega ekki til í hinu
margrómaða viðreisnarkerfi.
fjalla, og aðrir gerðu þar ekki
tilraunir til íhlutunar.
Er Steingrímur tekinn til
starfa og er það ekki að efa, að
hann leysir starfið vel og sam-
vizkusamlega af hendi. En hon-
um er eins og liverjum manni,
er slíkt starf skipar, mikill vandi
á höndftm, einkanlega sökum
þess að mikið vantar á að kenn-
aralið skólans sé fullskipað, en
enginn skyldi halda ,að yfir-
stjórn í stórum skóla sé auðvelt
verk, jafnvel þótt starfslið væri
eðlilega skipað.
GAGNFRÆÐASKÓLINN —
Sérstakur hóvaði reistur.
Skólastjórastarfið í Gaðn
fræðaskólanum var hins vegar
ekki jafnauðleyst og í Barnaskól-
anum. Munu fáir bæjarbúar
hafa komizt hjá því á hinum síð
ustu mánuðum að heyra ein-
hverja óma af þeim hávaða, sem
kringum það var reistur.
Sagan af því máli verður
næsta óskiljanleg, þótt rakin
SIJORN SKOLAMALA RAÐIÐ
um stöðuveitinguna eiga að
Páll Steingrimsson.
Opnar sýningu
Páll Steingrímsson efnir til
sýningar á myndunr sínum í K.
E. U. M.-húsinu á föstudag,
laugardag og sunnudag n. k.
Páll er orðinn landskunnur
myndlistarmaður og hefur átt
góðar sýningar bæði hér heima
og í Reykjavík.
Páll gerir flestar sínar myndir
úr muldu grjóti og hefur leitað
víða til fanga um efni, enda
liggja ekki litskrúðugar steinteg
undir á hverju leiti.
Vestmannaeyingar eiga Páli
ekki einasta mikið upp að unna
sem frumlegum listamanni held
ur hefur hann líka af miklum
dugnaði staðið fyrir Myndlistar-
skóla Vestmannaeyja um margra
ára skeið og þar með lagt fram
ágætan skerf í okkar annars fá-
brotna menningarlíf. Er því vart
að efa, að fjölmennt verður á
sýningu hans.
TIL HLUNNS
væri, nema menn renni grun í,
að Guðlaugur Gíslason taldi sig
skuldbundinn einum umsækj-
andanum til halds og trausts
fyrir stuðning, sem hann hafði
áður hlotið úr þeirri átt í inn-
anflokksróstum íhaldsins í vor,
þegar margir flokksmanna voru
búnir að fá meira en nóg af
Guðlaugi og hugðust losa sig
við hann. Á liinu leitinu er það
svo á allra vitorði, að Framsókn-
arbroddurinn Þorsteinn Víg-
lundsson hefur aldrei látið sér
hvarla annað í hug, en að hann
sæti að völdum í skólanum eins
og arfakóngur, sem tilnefndi rík
ið hálft meðan hann lifði og allt
eftir sinn dag í hönd þess, er
hann vildi arfleiða.
Þeir Guðlaugur og Þorsteinn
eiga báðir dálítið bágt með að
skilja, að til séu þeir hlutir, sem
aðrir menn en þeir hafi einhvern
ákvörðunarrétt um. Þeim mun
því hafa orðið það ónotaleg upp
götvun, þegar þeir urðu þess var
ir, að ekki varð eins auðveld-
Framhald á 2. síðu.