Siglfirðingur - 01.02.1924, Blaðsíða 1
SIGLFIRÐINGUR
I. árg.
Siglufirði 1. febr. 1924.
10. blað
Nokkur frarntíðarmál
Síglufjarðar*.
i.
Raflýsingin.
Sögu raflýsingarmálsins hjer á
Siglufirði er búið að rekja svo oft
bæði í ræðu og riti, að jeg tel ekki
þörf að fara út I þá sálma hjer.
Aðeins skal jeg geta þess, að eins
og mjer þótti um of flasað að
framkvæmd þess máls í fyrstu, eins
þykja mjer framkvæmdir í því máli
ganga nú í seinni tíð í því ráð-
leysis fálmi, og svo hikandi, • að
litlu sje betra en flaustrið áður.
Altaf er mælt vatnsmegin ánna, og
þó er bærinn litlu nær, því ekki
eru enn fengnar svo ábyggilegar
mælingar, að hægt sje að segja
um það með vissu, hvort það
borgi sig fyrir okkur að virkja Seiá,
eða hvað hlutfallið er á milli henn-
ar og Hvanneyrarár.
Lað er líklega naumast hægt að
segja, að vatnsmælingarnar hafi
kostað bæinn stórfje, en það er þó
orðin talsverð upphæð samtals, og
ergilegt til þess að vita að árang-
urinn skuli ekki vera meiri. En nú
fer vonandi að koma skriður á
málið þegar búið er að ráða verk-
fræðing til þess að gjöra áætlanir
um virkjun bæði Selár og Skeiðs-
foss.
Allir Siglfirðingar eru mjer víst
sammála um það, að það ástand
*) Ritstj. »Siglfirðings« hefir góðfúslega
boðið mjer pláss í blaðinu fyrir nokkrar
greinar um bæjarmál. Mun jeg í næstu
blöðum láta í Ijósi álit mitt á nokkrum
þeini niálum er jeg tel einna mestu varð-
andi fyrir framtíð bæjarins, og finna að í
þeim efnum, því, sem nijer þykir aðfinslu-
vert, hver sem í hlut á. En af því að tími
minn, og rúm blaðsins, er hvorutveggja
takmarkað, býst jeg ekki við að skrifa
»tæmandi« um mál þessi. Geta þá aðrir
tekið við þar sem jeg hætti. J. J.
sem Ijósin eru í nú, sje lítt viðun-
andi. Ber þar margt til og sumt
sem oss er sjálfrátt aó ráða bót á,
og sem hefði átt að vera ráðin bót
á fyrir löngu. Vatnsmegin Hvann-
eyrarár er svo lítið, að það þarf
að halda því svo vel til haga, að
ekkert spill'ist, Lengi vel lak
vatnsþróin og spilti miklu af vatn-
inu. Við þessu hefur verið gjört
rtokkuð, en hvort úr lekanum er
bætt til fulls, veit jeg ekki, en hitt
vita allir, að daglega spillist þar
mikið vatn á þann hátt, að það
rennur yfir stífluna. Vatnsgeym-
irinn er langt of lítill,
Hann þarf að vera svo
stór, að hann taki a. m. k.
alt hió daglega aðrensli
meðan vjelarnar vinna
e k k i, o g h e 1 s t m e i r a. Úr
þessu var og er einkar auðvelt að
bæta, með því að dýpka gilið upp
eftir, þar er laus möl, sem er mjög
auðvelt að færa burtu, og ætti að
bæta úr þessu strax í vor.
Ef þróin lekur, þá er líka sjálf-
sagt að gjöra við það, því vatnið
í Hvanneyrará er okkur Siglfirðing-
um gulis ígildi meðan við fáum
ekki annan aflgjafa til Ijósa.
Olagið á rafljósunum hefir oft
verið slæmt, en þó hefir fyrst kast-
að tólíunum í vetur, og má þar
eflaust kenna mest um óhóflegri
misnotkun rafmagnsins í fjölda-
mörgum húsum, en sú misnotkun
er aftur bein afleiðing af slælegu
eftirliti með því, hvort ljósnotendur
nota ekki meiri straum en þeir
borga fyrir. Letta eítirlit heyrir að
sjálfsögðu undir rafveitunefnd, og
það eitis, þótt hún hafi falið það
öðrum, t. d. rafstöðvarstjóra, þá
ber henni þó engu að síður að
hafa vakandi auga með, að hann
framkvæmi þetta eftirlit, og að
ganga ríkt eftir að kært sje til sekta
hvert brot sem frarnið er á reglu-
gerð raflýsingarinnar. Letta hefir
ekki verið gjört, og þegar almenn-
ingur veit með vissu að Pjetri eða
Páli hefir liðist að hafa óleyft
strokjárn eða kannske dálítinn raf-
ofn, eða suðuplötu, eða bökunar-
ofn, eða kaffihitara, — eða ef til
vill þetta alt í einu, þá er það of-
ur skiljanlegt að Jón eða Sigurður
telji líklegt að sjer muni haldast
uppi með það sama, og vandalaust
mun að fá áhöldin, því jafnvel
meðan að raflýsingin átti að hafa
einkasölu á öllum rafáhöldum,
versluðu kaupmenn hjer með strok-
járn sem hverja aðra vöru, og
vandinn var lítinn að setja áhöldin
í samband við Ijósin.
Pað er almælt í bænum, að bæj-
arstjórn hafi leyft — eða liðið, sem
í þessu efni er hið sama — öllum
þeim er suðuplötur höfðu í sumar,
notkun strokjárns fram til jóla eða
jafnvel alt til þessa tíma. Ef þetta
er satt, þá tel jeg slíkt í mesta
máta vítavert, og bæjarstjórn hafa
með því gengið lengra en vald
hennar, þótt teyjanlegt sje, á nokk-
urn hátt getur náð. Pað er öllum
augljóst, að sá straumur sem strok-
járnin eyða, á þeim tíma sem straum
skortir til ljósa, er tekinn frá oss
Ijósanotendum. Pað er m. ö. o. að
bæjarstjórn gefur öðrum það sama
sem hún hefir selt okkur við fullu
verði. Jeg skora á bæjarstjórn að
hrinda þessum áburði ef hann er
ósannur, ella að færa fram gildar
ástæður fyrir þessari ráðstöfun, að
öðruni kosti má búast vió að margir
tregðist við að greiða Ijósgjöld sín,
enda full ástæða til þess ef þetta
er satt.
Pað heíur viðgengist, að stöku
maður hefur selt eða eftirlátið öðr-
um, rjett sinn til ljósa. Um þetta
er í sjálfu sjerxekkert að segja ef
flutningur Ijósanna hefur í raun og
veru átt sjer stað. Pað efast enginn
um það, að kaupendur hafi varðað
um sinn rjett og fengið þau Ijós
heim til sín sem þeir höfðu fengið
eftirgefin, en hitt efa margir, að