Siglfirðingur - 17.12.1940, Page 1

Biað Sjálfstæðismanna í Sigluíirði.
Munið
ÓDÝRU
BÆKURNAR
Dónas Björnsson,
Sími 112.
I
13. árgangur
T
Siglufirði, föstudaginn 17. desember 1940
5. tölublað
Sambandsþing
ungra Sjálf-
stæðismanna
9.-11. nóv. 1940.
76 fulltruar á þinginu.
Sjötta þing Sambands ungra
Sjálfstæðismanna kom sam-
an í Reykjavík 9. nóv. s.l.
og stóð yfir i þrjá daga.
Kristján Guðlaugsson, hrm., sem
hefir verið formaður sambands-
stjórnar að undanförnu, setti þingið
og gaf skýrslu um störf sambands-
ins. Gerði hann grein fyrir því,
að á þessu ári væru 10 ár liðin
frá stofnun sambandsins, en það
var stofnað á Þingvöllum árið 1930.
Sambandsstjórnin hefði verið búin
að ákveða á síðastliðnu vori að
boða til þinghalds í sumar á stofn-
stað sambandsins og efna þá um
leið til afmælisfagnaðar. En eins
og sambandsfélögum hefði verið
gerð grein fyrir, var aftur horfið
frá því ráði vegna síðari atburða
og hins alvarlega ástands.
Nú hefði hins vegar ekki þótt
fært að draga lengur að kalla
þingið saman og vænti formaður
þess, að því mætti auðnast að
marka afstöðu ungra Sjálfstæðis-
manna til stjórnmálanna á hinum
alvarlegu tímum með einurð og
festu.
Jóhann Möller var kosinn forseti
þingsins, en Gunnar Thoroddsen
varaforseti. Ritarar voru : Hermann
Guðmundsson, Hafnarfirði og Val-
garð Blöndal frá Sauðárkróki. Auk
þess voru kosnar nefndir til þess
að undirbúa ályktanir.
Aðal ræðurnar á þinginu fluttu
þeir Bjarni Benediktsson, borgar-
stjóri, um stjórnmálaviðhorfið og
Jóhann Hafstein, lögfræðingur, um
sjálfstæðis- og þjóðernismálin.
Þessar ræður voru fluttar fyrsta
dag þingsins, en á sunnudegi
höfðu nefndir starfað og undirbúið
ályktanir. Allsherjarfundur hófst
þvi kl. 2 e. h., með því að fulltrúar
á þinginu gáfu skýrslur um starf-
semi félaganna og viðhorfið heima
fyrir, en siðan hófust umræður um
ályktanir og stóðu til kvölds.
Um kvöldið sátu fulltrúar kaffi-
samsæti í Oddfellowhúsinu.
Kl. 5 á mánudegi hófust fundir
þingsins á ný. Var þá lokið af-
greiðslu og samþ. ályktana. Að
því búnu lagði gjaldkeri sam-
bandsstjórnar, Björn Snæbjörnsson,
fram endurskoðaða reikninga og
skýrði frá fjárhagsafkomu sam-
bandsins. Voru reikningar samþ.
athugasemdalaust. Að lokum fór
fram stjórnarkosning. Hina nýju
stjórn skipa:
Gunnar Thoroddsen, formaður.
Meðstjórnendur: Jóhann Hafstein,
Sigurður Bjarnason frá Vigur, Leifur
Auðunssop frá Dalseli, Rangárvalla-
sýslu og Magnús Jónsson frá Mel
í Skagafirði. í varastjórn voru
kosnir: Hermann Guðmundsson,
Út af tilmælum þeim, er þér
sendið mér sem fulltrúa eins þess
félags, er stóðu að hinum almenna
æskulýðsfundi í Bíó þ. 8. þ. m.,
langar mig til að senda yðar fá-
einar línur í skætingi.
Skal byrjað á byrjuninni á þess-
um ábyrgðarlausu og rangfærðu
fullyrðingum yðar, sem hvergi
finna stoð í veruleikanum.
Þér segið að æskulýðurinn hafi
sameinast í nokkurskonar herferð
gegn brezku hermönnunum. Til að
byrja með er þetta alls ekki rétt.
Allir ræðumenn fundarins tóku
það fram, að ástandið í sambúð-
inni væri alls ekki Bretunum að
kenna, og að þeir hefðu yfirleitt
komið mjög kurteislega fram. í
öðru lagi hljóta að liggja lægstu
mannlegar sleikjuhvatir á bak við
þann verknað yðar, að ljúga þjóð-
hættulegum áróðri á menn, sem
ekki sín.vegna heldur vegna ann-
ara leggja á sig það erfiði, sem
samfara var bæði undirbúningi og
fundarhaldi, og getur slíkt skapað
yður hættulegra ástand, en meðal
heimskingi Iéti sig út í, án borg-
unar eða ívilnana. Og í þriðja lagi
er slikt glæpur og stórhættulegt í
Hafnarfirði, Óttar Möller, Rvik,
Guðm. Guðmundsson, Rvik, Gísli
Gíslason, Haugi, Árnnessýslu og
Páll Daníelsson, Bergsstöðum, Vest-
ur-Húnavatnssýslu.
Eftir að hinn nýkjörni formaður
hafði ávarpað þingheim með nokkr-
um snjöllum hvatningarorðum,
kvaddi forseti þingsins sér hljóðs.
Árnaði hann fulltrúum og málefn-
um Sjálfstæðisflokksins allra heilla.
Bað hann menn að minnast fóst-
urjarðarinnar með ferföldu húrra-
hrópi. Að því búnu sagði hann
þinginu slitið.
Þetta þing ber órækan vott um
þróttmikinn áhuga ungra Sjálf-
stæðismanna fyrirmálefnum flokks-
ins, 76 fulltrúar sóttu þingið og
ríkti einhuga festa og samhugur í
öllum störfum þess.
J. Gíslasonar.
munni þess manns, sem fæst við
fræðslu æskumanna. Því ef. þér
getið ekki stillt yður um að gera
yður að athlægi með því að taka
afstöðu ofan í öll pólitísk félög og
öll félagssamtök álandinu, gæti ein-
hver haldið, að þér notuðuð að-
stöðu yðar, sem kennari, á óheppi-
legan hátt fyrir íslenzka þjóðrækni.
Það, sem fær mann til þess að
hlífa yður er það, að þér bítið
þannig í skottið á yður, að mað-
ur getur ekki tekiðyður alvarlega.
Innst inni hljótið þér að vera okk-
ur sammála í öllum atriðum, og
kemur það, eflaust óvart, fram þar
sem þér segið orðrétt: »Væri æski-
legt að íslendingar sjálfir væru
jafn prúðir og brezku hermennirn-
ir hér« og »þeir (Bretarnir) hafa
komið mjög prúðmannlega fram
og alls ekki sótzt eftir kunnings-
skap við Siglfirðinga að fyrra
bragði«.
Fundurinn lagði aðaláherzluna á
það, að móta afstöðu ókunnugrar
og ókurteisrar æsku bæjarins til
hins brezka setuliðs, benda hinum
ókunnugu á réttar leiðir og víta
hina ókurteisu, fyrir þá smán og
hættu, sem þeir baka þjóðerni og
stolti íslendinga, m. ö. o'. gera sigl-
firzka æsku jafn prúðmannlega í
framkomu og brezku hermennina
og að Siglfirðingar sækist ekki
eftir kunningsskap við þá. Eg veit
ekki hvað þér getið verið okkur
betur sammála í raun og veru en
þér eruð.
En af hverju leggið þér yður þá
niður í hrákadall yðar eigin ræfil-
mennsku og reynið síðan að nudda
yður utan í islenzkt þjóðerni. Þjóð-
ernið, sem er það eina, er þjóðin
getur sameinast um; eina vopnið,
sem hún á í baráttu sinni fyrir til-
verunni og því, að verða ekki inn-
limuð hljóðalaust i eitthvert stór-
veldið, og eina meðalið nú, sem
varið getur þjóðarsál og tungu fyr-
ir erlendum áhrifum.
Þér spyrjið: »En hvert er þá
hvatarefni þessara forvarða sigl-
firzks siðgæðis? Óttast þeir um
dætur sinar, systur eða eigin-
konur?«
Má eg spyrja, fyrst það er nú
komið í ljós, að þér eruð sammála
okkur í aðalatriðum: Hvert er
hvatarefni yðar, til þess að amast
við því, að Siglfirðingar reyni að
forða ungum stúlkum frá samneyti
við hermennina? Njótið þér leif-
anna? Eða finnið þér bara svona
hinsveginn til með hermönnunum,
sem eru svo langt burtu frá kven-
fólkinu?
Og að lokum þetta: Ensku her-
mennirnir eru hér ekki sem ein-
staklingar, heldur ein heild, erlend-
ur óboðinn her i landi, sem óskar
ekki eftir nærveru hermanna.
Óboðnum gestum getum við ekki
sýnt meðaumkun og eg efast um,
að er þér hvetjið Siglfirðinga til
þess að sýna þeim, aumingjunum
sem eiga bágt, meðaumkun, að
Bretarnir kæri sig nokkuð um
kunningsskap, sem er af þeim rót-
um runninn.
Eg er þess fullviss, að í gegn um
kunningsskap við fólk eins og yð-
ur, sem sleikir sig upp við her-
mennina, með góðverk að yfirskini
og jafnvel tilgangi, hafa þeir þá
skoðun sína, að vér íslendingar
séum skrælingjar.
Eg þakka að endingu fyrir grein
yðar, sem hefir sýnt mér hvaða
manni eg þarf að sneiða hjá.
Virðingarfyllst.
Kjartan Friöbjarnar.
Opið bréf
til Sigurðar