Siglfirðingur - 29.04.1944, Blaðsíða 2

2
Ónumið gæðaland.
Framhald af 1. síðu
framan í bæjarstjórnir, sveita-
stjórnir og ríkisstjórn, gera sig
digra og heimta vinnu á kostnað
bæja, sveita og ríkis. Hitt gerir
* svo ekkert til, hvað gert er, og
jafnvel bezt, að enginn hafi gagn
af því, bara -ef tímakaupið fæst
greitt.
Nei. Meðan ekki búa nema rúm-
lega hundrað þúsund hræður í
jafnstóru gæðalandi og ónumdu og
ísland er, ætti sannarlega að heyr-
ast allt aðrar raddir en þær, sem
sýknt og heilagt predika atvinnu-
leysi. Manni gæti frekar dottið
í hug hið gagnstæða, að hér vant-
aði menn. En nú eru andstæð-
urnar orðnar svo gífurlegar í þessu
gæðalandi, að megin þorri þjóðar-
innar skiptist í tvær fylkingar.
öðru megin eru sveitaframleið-
endurnir hrópandi á starfslið, sem
á skortir til framleiðslunnar, en
hinum megin er stór fylking at-
vinnuleysingja, sem hrópa á at-
vinnu. Og endirinn verður oftast
sá, að bændurnir fá engan liðs-
auka, og atvinnuleysingjahóparnir
litla og stopula atvinnu. Sjaldan
hefir heyrzt að. bólaði nokkurs-
staðar á gagnkvæmum skilningi
þessara aðilja og að slaka mætti
til á báða bóga til sameiginlegra
. hagsbóta beggja. Og nú er
svo komið málum í einu fámenn-
asta en framleiðsluhæfasta landi
Norðurheims, að lífsafkoma þjóð-
arinnar er aldrei trygg nema á
stríðstímum. Það er illt til afspurn
ar og kannske eitthvað ýkt, en þó
felst í því mikill og beizkur sann-
leikur.
Það er að minnsta kosti víst, að
það er óþarfi fyrir íslenzka alþýðu
að ala á sér kommúnistisk og sós-
íalistisk sníkjudýr til þess eins að
láta þá spýta í sig þeirri lífslygi,
að íslendingar hafi ekkert að gera.
Það eru ævinlega nægileg störf
fyrir hendi í ónumdu kostalandi
fyrir alla þá, sem koma auga á
þann sannleika, að betra sé að eiga
sitt sjálfur og vinna að sínu heldur
en að vera heimtufrekur þræll hjá
öðrum, og bera varla úr býtum
það, er þarf til lífsafkomu. Hitt er
náttúrlega vitað mál, að til þess
að verða sjálfum sér og sínum
nægur á framleiðslusviðinu, þarf í
fyrstu nokkurt átak. En þegar
einstaklingurinn hefir með eigin
dugnaði og framtaki skapað sér
og sínum lífsafkomu með fram-
leiðslustörfum, þá er brautin rudd
og betri ævi blasir við.
Það er hryggilegt, að nokkur
Islendingur skuli fá sig til að
hlýða á einokunar og ríkisrekstrar
hjal manna, sem' andlega eru
sýktir orðnir af sósíalisma eða
kommúnisma, sem allt er nú sama
tóbakið, og gerast svo til þess að
fylgja þessum fuglum að málum
SIGLPIRÐINGUR
Allt til vor-
hi eingerninga
Verzlun Sv. Hjartarsson
og heimta að fá að verða ævinlega
ánauðugir ríkisþrælar og mans-
menn ofbeldisstefnunnar.
Hví taka ekki Islendingar hér
heima fyrir háttu landflóttamann-
anna, er flýðu land sitt til Vestur-
heims á öldinni sem leið — þá
háttu, að brjóta landið og nema
það, rækta það sjálfum sér og sín-
um til lífsuppeldis. Það er marg-
sannað .mál, að menn er flýðu
land héðan til Ameríku og þóttu
hér ónytjungar urðu að dugnaðar-
mönnum þegar kom í hina nýju
heimsálfu, þar sem gilti í raun
og veru eitt boðorð og einungis
eitt: að duga eða drepast.
íslendingar þurftu að flýja land
Sitt og setjast að hinum megin á
hnettinum til að læra þetta ein-
falda boðorð. Mundi eigi landið
okkar líta út nokkuð með öðrum
hætti ef þriðjungur þjóðarinnar
hefði eigi orðið að flýja land sitt
til þess að tileinka sér þessi ein-
földu lífssannindi.
Og þeir tveir þriðju hlutar, er
heima sátu og hvergi fóru eru eigi
búnir að læra þessi sannindi enn-
þá til nokkurrar hlítar. Nú er
kenningin þessi: Til þess að kom-
ast að sæmilegum lífskjörum er
eitt íáð — einungis eitt: Það er að
gera kröfur til annarra* til fram-
leiðendanna fyrst og fremst og
síðan ef allt annað bregzt, þá til
ríkis og sveitafélaga og bæjanna.
En landið bíður óunnið þrungið
auðæfum til sjós og lands. Það
eru ekki nema örfáir menn, sem
virðast trúa því, að ,,þetta land á
ærinn auð ef menn kunna að nota
hann.“
Það ætti að verða kappsmál sem
flestum af hinni yngri kynslóðinni,
þeim, sem erfa eiga þetta gæða-
land, að sýna nú, þegar landið
fær fullt frelsi og verður sjálf-
stætt lýðveldi, að snúa sér að því
fyrst og fremst að nema landið og
njóta gæða þess. Verði það ekki
gert, þá er hætt við, að ,,lýðveldið“
kafni undir nafni og verði litlu
betur farið en áður var. Það er
náttúrlega illt og bölvað að láta.
aðra kúga sig, en þó er sá kostur-
inn enn verri og hörmulegri að
kúga sig sjálfan svo að liggi við
landauðn. En svo mun fara ef
ungir íslandingar koma ekki auga
á þann einfalda sannleika, að til
þess að landið gefi eitthvað í aðra
hönd, þá þarf fyrst að nema það
og rækta, bæði til sjós og lands.
BOKAMENN!
Tilboð óskast í 8 síðustu
árgangana af Fálkanum
6 árg. innb. Notið þetta
einstaka tækifæri. Upp-
lýsingar gefur
Þ. RAGNAR JÓNASSON
Hlíðarveg 27.
Fyrir
herra:
Rakvélar
Rakvélablöð
Rakkóstar
Raksápur
Rakoreme
Talcum
Níveacreme
Champoo
Brillantine
Brylcreme
Tannburstar
Tanncreme
Hárklippur
Hárburstar
Greiður
i ■ 'i/..
Speglar
VERZLUNIN
SVEINN HJARTARSON
SIGLFIRÐINGAR!
Þeir, sem vilja gerast
áskrifendur að blaðinu
„íslendingur“, geri svo
vel að tilkynna það hjá
afgreiðslumanni Siglfirð-
ings.
BLAÐIÐ
„ÍSLENDINGURU
Akureyri.
FRA AMERÍKU :
Kvenpeysur
Pils
Blússur
Silkisokkar
svartir
Verzlunin
Halldór Jónasson
Fiskbollur
Fiskbúðingur
Gaffalbitar
Kalasíld
Viðeysíld
Reykt-síld
Millisíld
Kavíar
VERZLUNIN
SVEINN HJARTARSON