Siglfirðingur - 06.10.1944, Side 2

SIGLFIRÐINGUR
2
Hvað gerist á alþingi?
(Framhald af 1. sífíu)
Klæðskera 44.5%
Prentara og setjara 42.9%
Vélsetjara 42%
Bílstjóra (strætisv.) 50%
Bílstjóra (Hreyfill) 83%
Það hefir verið komizt svo að,
orði, að launalögin nýju séu ágæt-
ur prófsteinn á réttlætistilfinningu
löggjafanna.
II.
Frumvarp til laga um beitumál.
Stjórnarfrumv.
Skipuð skal fimm manna nefnd
og er verkefni hennar að sjá um
eftir því, sem unnt er, að ávallt sé
til í öllum verstöðvum landsins
nóg og góð beita við eðlilegu verði.
Skal nefnd þessi skipuð til þriggja
Undrið í
Það bar til einn mánudaginn í
september að Vilhjálmur blaða-
maður frá Alþýðublaðinu var lát-
inn tala í útvarpið um „daginn og
veginn“. Hann hóf mál sitt á því
að lýsa því yfir að stórviðburður
hefði gerzt í Reykjavík, er hefði
yfirgnæft alla stórviðburði styrj-
aldarinnar milli stórveldanna utan-
lands og innan í hugum Reykvík-
inga.
Hvaða ósköp voru þetta ?
Það var hvorki meira né minna
en það, að til Reykjavíkur kom
ein af kvikmyndaleikkonum Holly-
Woodbæjar — „ein af átján“, sem
tekið hefur að sér það hlutverk að
metta hina miljónhöfðuðu ó-
freskju, kvikmyndaskrílinn í stór-
borgum Ameríku, og víðar um
heim, með kukli og loddara-
mennsku kvikmyndahégómans.
Lýðurinn, eða hinn dómgreindar-
lausasti hluti alþýðunnar tekur
sjónhverfingakákið fyrir góða og
gilda vöru, af því að honum er tjáð
af mútuþýjum kvikmyndafélag-
anna, að þar sé sönn list á ferð-
inni.
Ein af þessum miklu sjónhverf-
ingakonum kvikmyndakáksins
rakst nú „óforvarandis“ upp í
hendur Reykjavíkurpressunnar,
sem lét blöðin æpa siguróp yfir
þeirri miltlu vegsemd, sem einbú-
anum í Atlandshafinu var sýnd
með því, að láta slíkt furðuverk
Ameríkubluffsins stíga hér helg-
um fæti á fold. Og svo var hinum
íslenzka þjóðhöfðingja af mikilli
náð boðið að sjá dísina! Smekk-
legt! Hann fékk að sitja þarna og
horfa á „listina“ eins og óbreyttir
ára í senn. Skipar fjármálaráð-
herra einn mann, sem er formaður,
en hinir f jórir skulu skipaðir eftir
tilnefningu þessara aðila, einn af
hverjum:
Fiskifélag Islands, Alþýðusamb.
Islands, Sambandi ísl. Samvinnu-
félaga og sölumiðstöð hraðfrysti-
húsanna.
Meta skal alla beitusíld á hverj-
um frystistað og skulu matsmenn
undirrita sérstakt drengskaparheit
um, að þeir skuli vinna störf sín
vel og samvizkusamlega. Og þeir
sem síldina selja skulu greiða
matsmönnum.
Brot gegn lögunum varða allt
að 10 þús kr. sektum.
Þá flytur stjórnin frumvarp að
lögum um áburðarverksmiðju og
fylgir því löng vísindaleg greinar-
gerð um þann iðjurekstur, byggð
á efnafræðilegum niðurstöðum.
Mun stofnkostnaður slíkrar verk-
smiðju verða allt að 20 milj. króna.
Reykjavík.
hermenn og íslenzkir vildarmenn
þeirra. Dásamlegt!
Og svo birta blöðin f jölda mynda
af dísinni og íslenzku pressunni.
Ein slík mynd birtist í Morgun-
blaðinu. En þar vantaði aumingja
Vilhjálm. Hvers á hann að gjalda,
sanntrúaður dýrkandi hinnar flötu
litar — og dísarinnar!
legur og auðsjáanlega annars hugar
legur og auðsjáanlega annars huga
þar var Jón H. og Hjaltested, full-
trúar hinnar íslenzku Familie -
Journalblaðamennsku. Þar var
kornungur kommi frá Þjóðviljan-
um, gjörsamlega utangátta af
dýrðinni og hrokkinn út af lín-
unni. Þar var Þórólfur Smith
horfði hærra en lýðurinn og drúpti
höfði til að geta litið niður á stjörn
una, sem er látinn sitja milli
kvennagullanna í ,,pressunni“
Ivars Morgunblaðsins og Bjarna
fulltrúa ríkisst jórnarinnar! Þó
væri! Og þar er sjálfur frétta-
stjóri útvarpsins prúður og
aristokratískur og horfir dreym-
num augum á furðuverkið mikla,
og loks er þar telpuhnyðra frá
Vikunni, sem er látinn sitja milli
Bjarna og dísarinnar, líklega eins
og danskurinn segir , for Sikker-
heds Skyld. Hún er snöggt um
myndarlegri og meira furðuverk
frá skaparans hendi en dísin, en
það er einhver minnimáttarkennd
uppmáluð á andlitið, eins og ekki
er að furða! Húm skýtur augum í
skjalg og heldur dauðahaldi í sína
rápstuðru.
Þetta geta menn nú kallað
sensation!
Eg óska Reykjavíkurpressunni
| FRETTIR |
«##N#'##'##'##'###'###'##'#^###'#######'##sr###
Sómi fyrir Siglufjörð.
Það hefur nú komið í ljós, að
enn hefur Sigluf jörður orðið hæst-
ur allra kaupstaðanna utan Reykja
víkur með söfnun til styrktar
berklasjúklingum á berklavarnar-
daginn. Söfnuðust hér á sjöunda
þúsund.
Þetta er Siglfirðingum mikill
sómi.
Útvarpsumræðurnar.
1. umræða f járlaganna fór fram
í gær og var, eins og lög standa til,
útvarpað.
Litlu urðu menn fróðari um mál-
efni þau, sem efst eru nú á dag-
skrá þjóðarinnar, og þó ef til vill
sízt um fjárlögin, sem þó voru til
umræðu. Er stór furða hvað sumir
þingmelm eru gersneiddir þeirri
einföldu meginundirstöðu ræðu-
mennskunnar, að halda sér við
efnið, sem um er rætt hverju sinni.
Þeir Jakob Möller og Haraldur
Guðmundsson voru þarna þeir
mennirnir af Alþingismönnunum
sem héldu sig við efnið að mestu
leyti, og svo f jármálaráðherrann að
gefnu tilefni. Flest af því, er hinir
sögðu hefði betur verið ósagt, það'
var engum til uppbyggingar né
fróðleiks. Það voru gamlar plötur
með gömlum lögum leiknar á
f jaðurbilaða grammófóna, sem guð
og góðir menn eru löngu orönir
þreyttir af að hlusta á.
„Öryggi fslands."
Blaðið „Chigago Tribune“ birtir
29. ágúst forustugrein um „öryggi
Islands“ og leggur út af þeim um-
mælum Vilhjálms Þór utanríkis-
ráðherra á blaðamannafundi í
Washington, að Bandaríkin hafi
skuldbundið sig til að hverfa á
brott með herafla sinn af íslandi
í ófriðarlok og að Islendingum
„þyki leytt“ að heyra ummæli í þá
átt að Bandaríkin ættu að hafa þar
stöfvar eftir ófriðinn. Islendingar
eru lýðveldissinnar, og skiljanlegt
er að þjóðin hafi andstyggð á því
að hýsa erlendan her eftir stríðið,
til hamingju með sína stjörnu og
bið þess að fleiri slíkar reki á
f jörur hennar í náinni framtíð. En
þá megið þið ekki, blaðamenn; góðir,
gleyma honum Vilhjálmi S. Hann
verður þá að fá að vera með og
sitja í sæti ívars — hjá dísinni.
Hann á það margfaldlega skilið
fyrir hrifninguna í útvarpinu.
Hann ,,lifði“ þarna í útvarpsklef-
anum eina af þessum stóru stund-
um blaðamannsins þegar honum
finnst hann vera þess umkominn
að hugsa fyrir alla þjóðina.
Hlustandi.
en hér er um annað meir að ræða.
Sameinaðar þjóðir Evrópu og
þjóðir margra eyja í Atlanz - og
Kyrrahafi líta til Ameríku, ekki
einungis til að frelsa þær í stríðinu,
heldur einnig til að ábyrgjast
friðinn. Þær reikna með her vorum
og flota á sama hátt og sínum
eigin her og flota. Ef Islendingar
vænta af oss öryggis á friðar-
tímum, og eflaust gera þcir það,
því að þeir geta ekki varizt óvinum
frá meginlandinu, verða þeir að
gera oss það mögulegt með því að
leyfa oss að stofna herstöðvar og
hafa setulið þar sem vér álítum
þess þörf.
Roosevelt forseti líkti Banda-
ríkunum einu sinni við brunalið,
sem kvatt væri til að slökkva í
húsi nágrannans. Þetta er nokkuð
sniðug samlíking, en nábúarnir
ættu ekki að vænta þess að vér
gerumst aftur brunalið, ef þeir rífa
upp alla brunahanana í nágrenn-
inu.
(Fréttatilkynning frá
utanríkisráðuneytinu)
Ummæli blaðsins „Star“ í Wasli-
ington um amerískar bækistöðvar.
Blaðið „Star“ í Washington birti
29. ágúst forustugrein um Island
og amerískar bækistöðvar. Vitnar
blaðið í ummæli Vilhjálms Þór
utanríkisráðherra, þar sem hann
sagði: „Vér Islendingar höfum
ríka sjálfstæðiskennd, og vér stofn
uðum ekki lýðveldi vort í þeim til-
gangi að verða ósjálfstæðari en
áður. Vér ætlum oss að eiga land
vort allt og án erlendar íhlutunar“.
„Þetta er mátulegt sýar til
þeirra, sem í sakleysi sínu álíta
annað“, bætir blaðið við. „Þótt
bæði (Sveinn) Björnsson forseti
og (Vilhj.) Þór ráðherra hafi lýst
ánægju sinni yfir vernd Banda-
ríkjahers, þá létu þeir fyrir hönd
hinnar frelsisunnandi þjóðar sinn-
an í ljós þá áminningu til þeirra,
sem gleymnir eru, að bráðabirgða
bækistöðvar vorar á Islandi höfðu
mikla þýðingu fyrir sigurinn í orr-
ustunni um Atlanzhaf, og að oss
ber ótvíræð skylda til að kalla her-
inn heim, þegar er „núverandi
hættuástandi“ lýkur.
....ísland er sjálfstætt ríki, og
stöðvarnar verður að láta af hendi,
nema nýir gagnkvæmir samning-
ar verði um það gerðir. Þetta þarf
ekki að þýða það, að ísland muni
skerast úr leik, ef til vandræða
kemur í framtíðinni. Þvert á móti
má segja, að þegar friður verður
og vér köllum her vorn heim, muni
hægt að gera samkomulag við Is-
land til langs tíma til að styrkja
gagnkvæmt öryggi.
Hið sama má segja um svipaða
samninga Bandaríkjanna við önn-
ur ríki. Aðalatriðið er ekki að
halda fast við það, sem fengist
hefur til bráðabirgða, heldur' að
(Framhald ú 3. sífíu)