Morgunblaðið - 15.04.2011, Síða 4

4 | MORGUNBLAÐIÐ
P
áskarnir eru hátíð fram-
tíðar og vonar, segir Guð-
rún Karlsdóttir, prestur í
Grafarvogskirkju. Þeir
eru mikilvægasta hátíð
kristins fólks. Án páskaboðskap-
arins missum við kjarnann í krist-
inni trú sem er að Jesús reis upp frá
dauðum. Hann sigraði dauðann. Hið
góða sigraði hið illa. Steininum var
velt frá gröfinni og frelsunin varð
raunveruleiki.
Á eftir myrkri kemur ljós
„Þetta hlýtur að vera mesti von-
arboðskapur sem hægt er að hugsa
sér, að hið góða sigri að lokum. Það
má líka segja að páskarnir séu hátíð
lífsins þar sem við fögnum sigri lífs-
ins,“ segir Guðrún. Hún bendir að
atburðir páskanna fyrir ríflega tvö
þúsund árum komi okkur við árið
2011 því þeir boða okkur von um að
hið góða muni bera sigur úr býtum.
Að á eftir myrkri kemur ljós, að lífið
sigrar dauðann.
„Það er boðskapur sem fólk þarf
að heyra á öllum tímum og er sér-
staklega mikilvægur inn í aðstæður
okkar særðu þjóðar í dag. Atburðir
páskahátíðarinnar segja okkur
margt um fyrirgefningu og sátt og
það er boðskapur sem alltaf er mik-
ilvægur og okkur veitir ekki af að
minna okkur reglulega á. Atburð-
irnir segja okkur að Guð er fyrirgef-
andi Guð sem vill sátt við mannfólkið
og sem hvetur okkur til lífs í sátt og
samlyndi.“
Öllu tjaldað til
Í kirkjum landsins er mikið helgi-
hald um páskana og það getur verið
sterk upplifun að taka þátt í því alla
dagana og vera þannig þátttakandi í
sögunni. Á skírdagskvöld er á mörg-
um stöðum boðið upp á altarisgöngu
þar sem síðasta kvöldmáltíðin og at-
burðirnir í kringum hana eru rifjaðir
upp.
„Þar má segja að við setjumst til
borðs með Jesú í síðasta sinn fyrir
handtökuna og krossfestinguna. Á
föstudaginn langa er í mörgum
kirkjum boðið upp á guðsþjónustu
þar sem krossfestingarinnar og
þjáningarinnar er minnst. Oft eru
Passíusálmar sr. Hallgríms Péturs-
sonar lesnir á þessum degi. Svo er
það stóra upprisuhátíðin á páska-
dagsmorgunn. Sumar kirkjur bjóða
upp á miðnæturguðsþjónustu en al-
gengast er að þær séu um kl. 8 eða
11 fyrir hádegi. Þá er stærsta hátíð
kristninnar haldin með pomp og
prakt og gjarnan er öllu tjaldað til,“
segir sr. Guðrún Karlsdóttir sem
vekur athygli á því að eins og í öllum
hátíðum kirkjunnar snúast páskarn-
ir einnig um samfélag og samvistir
fólks, sem komi til að minnast, upp-
lifa, fagna og njóta samfélags hvað
við annað.
sbs@mbl.is
Í kirkjunni „Fyrirgefandi Guð vill sátt við mannfólkið og hvetur okkur til lífs í sátt,“ segir Guðrún Karlsdóttir Grafarvogsprestur.
Mikilvægur boðskapur til særðrar þjóðar
Páskarnir eru ævintýri sem
endar vel. Munurinn á góðu
ævintýri og páskunum er
þó sá að páskarnir snúast
um raunverulega atburði
sem skipta máli, segir sr.
Guðrún Karlsdóttir, prest-
ur í Grafarvogskirkju.
Páskarnir eiga uppruna í útförinni af Egyptalandi þegar
Móses leiddi Ísraelsmenn út úr ánauðinni hjá Faraó, gegn-
um Rauðahafið og eyðimörkina í átt til hins fyrirheitna
lands. Svo Guð gæti þekkt hvar gyðingarnir bjuggu var
þeim uppálagt að slátra lambi og rjóða blóði þess á dyra-
stafi hýbýla sinna.
Í flestum kristnum kirkjudeildum eru páskar mesta hátíð
kirkjuársins enda nefndu kirkjufeðurnir páskana hátíð há-
tíðanna. Tilefnið er upprisa Jesú en kristnir menn trúa því
að hann hafi risið upp frá dauðum á þriðja degi eftir að
hann var krossfestur á árabilinu 27 til 33 eftir Kristsburð.
Samkvæmt frásögum í Nýja testamentinu bar handtöku og
krossfestingu Jesú upp á páskahátíð gyðinga. Páskalambið
varð að tákni fyrir Jesú í hugum kristinna manna því hon-
um var fórnað á sama hátt og lambinu.
Óvíst er hvenær kristnir menn fóru að halda upp á páska.
Í frumkristni var sunnudagurinn haldinn heilagur til áminn-
is um upprisu Jesú. Samkvæmt hefð og guðspjöllunum dó
Jesús á föstudegi og reis upp frá dauðum á sunnudegi.
Fast í sessi á annarri öld
Talið er að byrjað hafi verið að halda upp á páska á ein-
staka svæðum. Er nefnt að hvorki Jesús né postularnir hafi
haldið upp á páska, ekki frekar en aðrar hátíðir. Þegar á
annarri öld er hins vegar greinilegt að páskahátíðin var orð-
in föst í sessi.
Lengi vel var sá siður í kaþólsku kirkjunni að fasta í 40
daga fyrir páska sem innlifun í píningu og píslarvætti Jesú.
Rétttrúnaðarkirkjan heldur enn í þennan sið. Fastan fólst í
því að ekki mátti neyta kjötmetis. Síðasta vikan fyrir páska
er oftast nefnd dymbilvika eða kyrravika á íslensku.
Dymbilvikan hefst með pálmasunnudegi en samkvæmt
Mattheusarguðspjalli reið Jesú þann dag á asna inn í Jerú-
salem til að halda páska gyðinga. Á fimmtudegi borðaði
Jesús með lærisveinum sínum í síðasta sinn og er það
nefnt síðasta kvöldmáltíðin. Dagurinn er nefndur skírdagur
en þá þvoði Jesús fætur lærisveina sina fyrir máltíðina. Skír
í þessu samhengi merkir því hreinn.
Ekki lengur í gröfinni
Föstudagurinn langi snýst allur um sakfellingu Jesú,
krossfestingu og dauða. Á sunnudeginum var venjulegur
virkur dagur. Það var þá sem María Magdalena og María
móðir Jakobs sáu að Jesús var ekki lengur í gröfinni því að
hann hafði risið upp frá dauðum. Kristnir menn halda þess
vegna páskadag með gleði. Jesús lifði þrátt fyrir að hafa
verið tekinn af lífi á krossinum og það gerir páskana að
mestu hátíð kristinna manna og forsendu kristinnar trúar.
(Stuðst við alfræðiritið Wikipedia.)
Páskarnir eru forsenda kristinnar trúar
Reuters
Kristur Hvarvetna er frelsarinn nálægður og í átökum
á dögunum brugðu Egyptar myndum af honum á loft.
Í flestum kristnum deildum eru páskar
mesta hátíð kirkjuársins. Tilefnið er upp-
risa Jesú en kristnir menn trúa því að
hann hafi risið upp frá dauðum á þriðja
degi eftir krossfestingu.
- nýr auglýsingamiðill
 569-1100finnur@mbl.is