Morgunblaðið - 15.04.2011, Blaðsíða 28

28 | MORGUNBLAÐIÐ
Þ
að er friðurinn og róin
sem draga okkur hingað,“
svarar Einar og lítur upp
úr blaðinu sem hann er að
lesa. Hann kveður þá
venju þeirra hjóna að fara í sum-
arbústað um páska eiga sér langan
aðdraganda. „Fyrstu páskana sem
við dvöldum í sveitinni saman vor-
um við í sumarbústað ömmu minn-
ar og afa að Litlu-Skógum í Borg-
arfirði, þá vorum við rétt innan við
tvítugt og fórum í þessa ferð með
vinafólki okkar. Þá var svo mikill
snjór að við urðum að skilja annan
bílinn eftir, hann komst ekki í gang.
Við vorum 12 tíma að koma okkur í
Borgarnes,“ segir Einar.
Páskar með öðrum brag
En þau létu ekki hugfallast við
þessa lífsreynslu. Skömmu síðar
byggðu þau sumarhús í landi fyrr-
nefndrar jarðar ásamt frænku Ein-
ars og manni hennar. Hófst þá fyrir
alvöru sumarhúsadvöl þeirra hjóna
á páskum og auðvitað sumrum og
jafnvel stundum milli jóla og nýárs.
„Við fórum alltaf upp í sum-
arbústað um páska þegar við vor-
um heima en um árabil bjuggum
við erlendis vegna starfs Einars en
hann var flugmaður,“ segir Auður.
Þau hjón eiga fimm börn sem öll
eru alvön sumarbústaðalífi og koma
oft um hátíðar að heimsækja for-
eldrana ásamt mökum og börnum.
Einmitt þessa helgi sem blaðamað-
ur kom í heimsókn var þar elsta
dóttirin ásamt manni og dóttur og
frændfólk að auki.
„Eftir að við fluttum heim til Ís-
lands aftur fórum við alltaf upp í
sumarbústað um páskana ef Einar
var ekki að vinna,“ bætir Auður við.
„Við höfum þá yfirleitt farið á skír-
dag og dvalið í bústaðnum alveg yf-
ir páskahátíðina,“ segir hún. Þau
fóru þá með páskaeggin með sér og
gáfu börnunum meðan þau voru
yngri. En földu þau eggin úti í nátt-
úrunni?
„Nei, reyndar ekki, það hefði
orðið of erfitt,“ svarar Auður og
brosir. Dóttirin Elísabet hlær og
segir að þau systkinin hafi ekki
kynnst þeim sið að fela páskaegg
fyrr en í Lúxemborg. Þau segja
páskana þar talsvert með öðrum
brag en gerist á Íslandi. Ef Einar
var að fljúga um páska meðan þau
bjuggu þar fór Auður með börnin
sem þá voru fjögur í heimsókn til
vinafólks. „Hjá því fólki voru falin
egg úti um allan garð og við leit-
uðum og leituðum og fengum svo
kannski kanínukjöt á eftir,“ segir
Elísabet. „Það er ágætt með brúnni
sósu,“ bætir hún við. Annars segir
hún lambakjöt vinsælt þar eins og
hér á landi. Elísabet kveður mikið
gert af því í Lúxemborg að blása úr
eggjum og mála þau svo. Miklar
skreytingar séu á heimilum. Sjálf
bjó hún um árabil í Lúxemborg
ásamt manni og börnum, en maður
hennar er flugvirki.
Dvalið hér lungann úr árinu
Nú eru nokkur ár síðan þau Auð-
ur og Einar fengu sér nýjan sum-
arbústað sem þau eiga ein. „Við
vorum orðin þreytt á að vera án
rafmagns og ýmissa annarra þæg-
inda og fundum okkur bústað ekki
fjarri gömlum slóðum og hér höfum
við unað okkur vel,“ segir Einar.
Hann segist ungur hafa lært til
smíðaverka þar sem hann var í
sveit sem drengur og sú kunnátta
hefur sannarlega komið sér vel í
sumarbústaðalífi þeirra. „Einar er
mikið við smíðar af ýmsu tagi.
Hann byggði með aðstoð góðra
sveina frá verktaka úr Borgarnesi
við bústaðinn hér og nú fyrir
skömmu breytti hann á sama hátt
bústaðnum þannig að eldhúsið varð
miklu rýmra og salerni stærra og
fullkomnara að gerð. En þessar
breytingar urðu á kostnað gesta-
herbergis. En það gerir ekkert til
að sögn hjónanna, nægt er rýmið,
þrjú svefnherbergi og svefnloft.
Upp á svefnloftið er þó öllu smá-
fólki harðbannað að leggja leið sína.
„Þau gætu slasað sig í stiganum,“
segir Einar.
„Þróunin hefur orðið sú að eftir
að við fengum þennan nýja bústað
höfum við dvalið hér lungann úr
árinu. Ég er hættur að fljúga og
því gefst nú tækifæri til að smíða
og njóta náttúrunnar hér í Borg-
arfirðinum sem er afskaplega fögur
sveit og veðurblíð yfirleitt,“ segir
Einar sem gjarnan hefur fengist
við að skera út í frístundum sínum.
Prjónað, lesið, spilað og sungið
„Við erum bara hér af því að hér
líður okkur vel,“ segir Auður og
tekur fram prjónana. Mörg flíkin
hefur orðið til meðan húsmóðirin
situr og hlustar á útvarpið, oft á
síðkvöldum. „Mér finnst svo þægi-
legt að prjóna eða sauma út meðan
ég hlusta,“ segir hún. En ekki líður
að löngu þar til hún leggur frá sér
prjónana og fer að hafa til kaffi og
með því. Blaðamaður spyr hvort
mikill gestagangur sé hjá þeim á
páskunum?
„Ekki nærri því eins mikill og á
sumrin,“ svarar Auður. „Þá er
stundum fullt hús og meira til,
kannski tvö eða þrjú hjól- eða felli-
hýsi hér fyrir utan, ekki síst um
verslunarmannahelgina, stundum
allt að 30 manns.“ – „Þá er gjarnan
spilað á gítar og sungið,“ segir Ein-
ar og bendir út um gluggann á flöt
þar sem flaggstöng ber hátt við
himin. „Hann flaggar alltaf þegar
við erum hér,“ segir Auður og hlær.
Og fáninn blaktir mjúklega í apr-
ílgolunni orðum hennar til áherslu.
Þau hafa sett niður runna og
blómplöntur við bústaðinn en að
öðru leyti er umhverfið kjarri vaxið
og talsvert segja þau um berjalyng
í landareigninni.
Spurt er um eftirminnilegustu
páskana? „Fyrstu páskarnir í bú-
staðnum hennar ömmu eru nú
minnisstæðastir. Óveðrið var svo
mikið. Ekki var salerni í þeim bú-
Sæludagar í sveitinni um páskana
Páskahátíðin er ýmsum til-
efni til sumarhúsadvalar
fjarri skarkala borgarlífs-
ins. Hjónin Auður Egils-
dóttir og Einar E. Guð-
laugsson sátu í makindum
úti á verönd í svalri apríl-
sólinni um hádegisbil þeg-
ar blaðamann bar að garði.
Steinkarlar Litlu hjúin sem
skreyta veröndina árið um kring.
Bústaðurinn Einar byggði með aðstoð Borgnesinga þetta hús sem nýlega var stækkað.
Sólarmegin Setið á veröndinni á fallegum vormorgni í sveitinni og gluggað í blöðin. Eldhúsverk Auður við vaskinn í
nýja eldhúsinu í sumarhúsinu.
Því gefst nú tækifæri til
að smíða og njóta náttúr-
unnar hér í Borgarfirð-
inum sem er afskaplega
fögur sveit og veðurblíð
yfirleitt.