Siglfirðingur - 18.09.1952, Blaðsíða 1

I
Nýtt hraðfrystihús
Atvinnumálaráðherra heimilar
framkvœmdir á vegum S. R.
ATVINNA
Þau gleðitiðindi spurðust hing-
að s.l- laugardag, að atvinnu-
málaráðherra, Ólafur Thors,
hefði gefið Síldarveifksmiðjum
r'ikisins heimild til að hefja bygg-
ingu hraðfrystihúss hér í Siglu-
firði. Er ráð fyrir gert, að frysti-
húsið verði staðsett í mjölhúsi
S.R.N. Hefur þegar verið ráðstaf-
að kr. 1.500.000 — ein milljón og
fimm hundruð þúsund krónum —
til þessara framkvæmda. Stofn-
kostnaður er þó áætlaður all-
miklu hærri og vinnur stjóm S.R.
nú að öflun frekari fjármagns til
framkvæmda. Ætla má, að for-
ráðamenn verksmiðjanna eygi
fjáröflunarleið, þar sem fram-
kvæmdir eru þegar fyrirhugaðar.
Framkvæmdir í haust og vetur.
Gera má ráð fyrir að töluverð
vinna skapist við byggingu frysti
hússins, aðallega þó fyrir fag-
lærða iðnaðarmenn. Atvinnubót
sú, sem verður af þessu atvinnu-
tæki, er fram líða stundir, verður
og veruleg. Er það hvorttveggja
að það mun stuðla að vaxandi
Nú er það orðið fullljóst öllum
þorra landsmanna, að sú stefna,
sem vinstri flokkarnir hafa barist
fyrir í verkalýðsmálum nú um
alllangt skeið, hefur ekki reynzt
heihavænleg. Hún hefur ekki
skapað íslenzkum verkalýð skil-
yrði til viðunanlegrar og öruggr-
ar lífsafkomu enn sem komið er.
Það vantaði svo sem ekki fögur
orð og girnileg loforð hjá þeim,
sem í fyrstu buðu sig fram til
baráttu fyrir verkalýðinn. Það er
sjálfsagt mörgum í fersku minni
þau ósköp, sem á gengu, þegar
forystumenn ikommúnistafl. og
Alþýðuflokksins ruddust fram á
vígvöllinn. Það var eins og þeir
jsttu allan heiminn, og. allt væri
þorskútgerð hér og skapa atvinnu
við vinnslu aflans. Er því ástæða
til að fagna þessari ákvörðun
atvinnumálaráðherra
Þrátt fyrir allt.
Þessi tiðindi eru öllum Sigl-
firðingum gleðileg. Allt, sem
miðar að lækningu á hinu geig-
vænlegasta böli, atvinnuleysinu,
er kærkohaið. Hitt er svo jafnrétt,
að hér er engin alhliða lausn á
ferðinni, aðeins áfangi að settu
marki: sem mestu atvinnuöryggi.
Á það má benda, að þetta hrað
frystihúsmál er nú komið heilt í
höfn,
þrátt fyrir látlausar árásir
kommúnista og krata á at-
vinnumálaráðherra í sam-
bandi við mál þetta, árásir,
sem voru sízt til þess fallnar,
að vinna að framgangi máls-
ins á hærri stöðum né
tryggja því öruggan fram-
gang.
Athug.unarvert er einnig, að
lausn þessa máls fékkst, þótt
engin sendisveit héðan gisti Rvík.
þeim leyfilegt og sjálfsagt. Þeir
efndu til óeirða og jafnvel haturs
milli verkalýðs og vinnuveitenda.
Þeir hrópuðu ókvæðisorð af þeim
mönnum, sem sýnt höfðu ein-
hverja viðleitni til athafna og
sjálfsbjargar, og vildu lifa sem
frjálsir og sjálfstæðir menn. Þeir
voru nefndir blóðsugur, braskar-
ar, burgeisar, okrar, sníkjudýr,
glæpamenn o.s.frv- Gegn þessum
mönnum var svo baráttan hafin.
Verkalýðnum var att út í hat-
rammar ikaupdeilur, verkföll og
blóðuga bardaga við samborgara
sína til að fá kröfum sínum fram-
gengt. Markmið kommúnista var
að leggja 1 auðn athafnal'íf fótum-
troða frelsi og sjálfforræði ein-
staklingsins og koma öllu undir
stjórn einhvers einræðisherra,
sem bældi þjóðina til þegnskapar
og hlýðni, svo sem gert mun
vera i landinu austan járntjalds-
ins.
Alþýðuflokkurinn tóik ógleði
mikla, ofbauð frekja og ofbeldis-
verk kommúnista, og neitaði að
berjast undir sama merki og
hann. Síðan hefur staðið þrotlaus
barátta milli þessara flokka um
völdin í Alþýðusambandi íslands.
Til þessara innbyrðis styrjaldar
hefur verið varið miklum tíma
frá nauðsynlegum störfum, sem
beðið hafa úrlausnar, og miklu
fé, sem plokkað hefur verið úr
vasa verkalýðsins.
En, hvað hefur nú áunnist í
hagsmunamálum verkalýðsins á
liðnum árum? Það er bezt að
láta AB, blað hinna vinnandi
stétta svara. I þvi blaði birtist
nýlega grein með yfirskrift: Bar-
áttan fyrir hinni vinnandi stétt“.
Þar er litið yfir liðin starfsár,
og leitast við að finna það, sem
áunnist hefur. Kemst greinar-
höfundur að þeirri niðurstöðu, að
í raua og sannleika hafi lítið unn-
ist annað en það, að kaupgjald
hafi hækkað nokkuð, en enn þá
bóli ekki á festu og öryggi á sviði
atvinnumálanna. — Greinarhöf-
undur veigrar sér við að fara
nánar út í það, og minnist efcki á,
hvernig ástandið sé hjá verkalýðn
um í dag, eftir öll þessi baráttu-
ár.
En hvað segir reynslan, hún
er alltaf dálítið hreinsklin. Hún
segir: Islenzkur verkalýður hefur
aldrei verið í meiri óvissu um
Tifsafkomu sína eins og nú. Við
honum blasir nú algjört öryggis-
leysi með framtíðar atvinnu, og
í kjölfar þess siglir fjárhags-
vandræðin með hungurvofuna í
taumi, inn á heimilin. Ekiki er
fallegt svar reynslunnar- I fljótu
bragði virðist þetta vera ótrúlegt*
en við nána og rólega athugun,
kemur í ljós, að „hin gamla og
góða reynsla fer þarna með rétt
mál“.
Hvernig stendur á, að ástandið
er þá svona í dag? Það munu
allir sjá, sem vilja um þessi mál
hugsa með rólegri í hugun.
Það er af þv'í, að undirstaða
sú, sem forráðamenn kommún->
ista og Alþýðufl. hafa lagt til að
byggja á framtíðarhag verka-
lýðsins er skökk. Á henni verður
aldrei byggð sú farsældarhöil,
sem verkalýðnum var í fyrstu
lofað. Þeir slitu úr tengslum þá
aðila, sem óumflýjanlega áttu að
sameinast í undirstöðu undir
byggingu trausts og farsæls þjóð-
félags sem sé kaupgjald og. fram
leiðslu. Þeir einblíndu á kaup-
gjaldið eingöngu, hleyptu á stað
háværum kröfum um síhækkandi
kaup, án þess að athuga nokkuð
um samræmi milli þessara
tveggja aðila, um sannvirði kaup
gjalds og framleiðslu. Þessar lát-
lausu ikauphækkanir hafa svo
orðið til þess að kreppa að gjald-
þoli framleiðslunnar, svo að hún
hefur sumpart dregist saman og
sumpart stöðvast, atvinna fólks-
ins rýrnað, öryggisleysið og öng-
þveitið tvímennt á atvinnuleysinu
og reitt fyrir framan sig og
aftan örbyrgð og hungurvofuna
inn á 'islenzku heimlin.
Þetta er nú ástandið í dag. —
Ekki er það glæsilegt. Ömurlegt
fyrir kommúnista sérstaklega að
sjá þessa uppskeru síns strits.
Ein spurning vaknar. Hvers-
vegna hafa kommúnistar lagt
mesta áherzlu á kauphækkanir ?
Þessari spurningu má svara þann
ig: I fyrsta lagi hefur reynslan
sýnt, að innan þessara tveggja
flokka hefur verið rekin harla
ósvífin sérhagsmunapólitík, og
forkólfarnir ýtt hver sínum tota
fram og gætt þess hver og einn
að verða aðnjótandi góðra launa
og ýmiskonar fríðinda fyrir
þessa baráttu s’ina fyrir verka-
lýðinn og „almenning í landinu",
vilja þeir láta segja. Ef svo inn-
an þessara flokka hafa vaxið
„kapítalistar“ og myndast „auð-
hringir" á íslenzka vísu, sem eru
svo í andstöðu við hagsmunamál
verkalýðsins og almennings í
landinu, þá er ástandið í fram-
leiðslu- og atvinnumálum þjóðar-
innar skiljanlegt. Laun sín hafa
þessir forkólfar fengið hjá verka-
lýðnum og til þess að gera honum
mögulegt að inna þetta gjald af
hendi, var horfið að því ráði að
hækka kaupið eftir því sem
þurfti í launagreiðslurnar, án
þess að athuga afleiðingarnar.
Nú eru þær að sýna sig.
I öðru lagi þetta: Kommúnistar
hófu skelegga baráttu að því, að
leggja að velli sjálfbjargarvið-
leitni, einstaklingsframtak, allt
sjálfstætt og frjálst athafnalíf !i
landinu. Eina ráðið var að skapa
sem mest ósamræmi og öngþveiti
Framhald á 3. síðu,
Öngþveitið og öryggisleysið í atvinnulífinu
aldrei meira en nú