Siglfirðingur - 15.01.1955, Blaðsíða 4

4
SIGLFIRÐINGUR
Uppbótarþingmenn
- áhrifamenn
STUTT SVAR VIÐ VINSAM-
LEGRI JÓLAKVEÐJU
(Framhald af 1. síðu)
atvinnulífsins á staðnum. Um
þetta atriði erum við áreiðanlega
sammála. Það, sem okkur
„Mjölnis“-menn greinir hinsvegar
á um er, hvaða leiðir beri að fara
til þess að ná þessu marki. —
„Mjölnis“-menn virðast telja þá
leið vænlegasta, að bera fram til-
tögu á Alþingi um, að staðnum
verði veitt þessi aðstoð, jafnvel
þótt vissa sé fyrir hendi um, að
slík tillaga verði felld, en ég tel
hinsvegar þá leið vænlegri að
vinna að framgangi málsins beint
við ríkisstjórnina, sem mál þessi
heyra raunar undir og sérstaka
ástæðu hefi ég til þess að velja
þessa leið fremur, þar sem ég
hefi ástæðu til að halda, að hin
leiðin, það er að fara með málið
inn á Alþingi greiði ekki fyrir
framgangi þess, nema ef til vill
síður sé.
Bæjarstjórnin fól okkur Gunn-
ari Jóhannssyni að vinna að þess-
um málum eftir þeim leiðum, sem
við töldum heppilegastar. Við völd
um hvor sína leið, en báðir erum
við í okkar fulla rétti, þrátt fyrir
það.
Um ,leið og ég þakka þeim
„Mjölnis“-mönnum jólakveðjuna,
og óska þeim gleðilegs nýárs, get
ég ekki stillt mig um að lýsa
þeirri ósk minni og von, að þeim
lærist nú loks á hinu nýbyrjaða
ári að gera frekari greinarmun á
réttu og röngu í málflutningi
sínum, en þeir virðast hafa kunn-
að eða viljað gera til þessa.
Einar Ingimundarson
JÓLABOÐSKAPUR „MJÖLNIS*
(Framhald af 1. síðu)
an sagt, tel ég, að öllu óbreyttu,
ekki hyggilegt að flytja þá tillögu,
sem hér ræðir um. Hins þarf
ég naumast að geta, að ég mun
hér eftir sem hingað til, reyna að
stuðla að því eftir mætti, að at-
vinnubótafjárframlagið til Siglu-
fjarðar verði sem hæst á næsta
ári, en tel hinsvegar vænlegra til
árangurs að keppa að því marki
við ríkisstjórnina, en ekki á Al-
þingi, enda hefur Alþingi ekki
fram að þessu látið úthlutun at-
vinnubótafjár til sín taka, heldur
hefur slík úthlutun verið í hönd-
um ríkisstjórnarinnar.
Ég hefi móttekið símskeyti yðar
dags. í dag (7. des.), þar sem
lýst er samþykkt bæjarstjórnar
um að óska eftir, að við Gunnar
Jóhannsson flyttum tillögu um 4
milljón kr. viðbótarframlag til at-
vinnubótafjár, sem ganga skuli
til uppbyggingar atvinnulífs á
Siglufirði. Ut af þessu lief ég
kynnt mér viðhorf meirihluta
fjárveitinganefndar og fleiri að-
ila til þess. Samkvæmt þeirri
könnun, er gjörsamlega vonlaust
um, að slík tillaga næði fram að
ganga á Alþingi, og sé ég ekki að
neina þýðingu hafi að flytja
hána. Hinsvegar mun ég vinna að
því eftir fremstu getu við ríkis-
stjórnina, að aðstoð sú, sem í
ráði er að veita Bæjarútgerðinni
til áframhaldandi reksturs togar-
anna verði veitt sem viðbótar-
framlag við atvinnubótafjárupp-
hæðina (5millj. kr.) þannig, að
Siglufjörður eigi eftir sem áður
óskertan rétt til hluta af þeirri
upphæð, og mun ég að sjálfsögðu,
eins og ég hefi áður lýst, stuðla
að því, eftir fremsta rnegni, að
sá hluti verði sem stærstur.
Bréf Einars Ingimundarsonar er
mjög greinargott og rökfast, og
sýnir, að hann hefur kynnt sér
vandlega viðhorf fjárveitinga-
nefndar og fleiri þingmanna. Að
þeirri athugun lokinni telur E. I.
gjörsamlega vonlaust, að Alþingi
• fengizt til að samþykkja 4 milljón
kr. tillöguna, og þar sem hér sé
um mjög viðkvæmt mál að ræða,
þá sé jafnvel eigi rétt að flytja
hana opinberlega á þinginu. Af
bréfinu sézt ennfremur, að E. I.
telur hyggilegra að flytja þetta
mál við ríkisstjórnina og gerir
sér vonir um, að ríkisstjórnin
muni bæði veita Siglufirði aðstoð
til reksturs togaranna og auk
þess mjög ríflegan hluta af at-
vinnubótafé því, sem veitt er á
fjárlögum fyrir árið 1955.
„Siglfirðingur" telur, eftir bréfi
E. I. að dæma og öðrum upplýs-
ingum, sem blaðið hefur fengið,
að skætingur „Mjölnis" í garð
þingmannsins sé mjög ómaklegur,
og að E. I. eigi þvert á móti lof
skilið fyrir viturlega framkomu 1
máli þessu. Þess vegna er líka
vonandi, að „Mjölnir“ láti ekki
á sér standa, og lofi E. I. að njóta
sannmælis, fái hann góð málalok
hjá Ríkisstjórninni, sem vonandi
verður.
Svívirðingar „Mjölnis" um
meirihluta bæjarstjórnar telur
„Siglfirðingur“ einnig mjög óvið-
eigandi, því sýnilega hefur hann
haft vit fyrir minnihlutanum, svo
sem vænta mátti. Bæjarstjórnin
átti eigi annars völ en að brýna
fyrir þingmönnum bæjarins, að
vinna að þessu máli, eftir þeim
leiðum, sem þeir sjálfir teldu
heppilegast. Að skipta um skoðun
eða „hafa það heldur, er sannara
(hyggilegra) reynis", það er hverj
um manni til sóma — en eigi til
skammar — eins og „Mjölnir“ tel-
ur vera.
Hrakyrði „Mjölnis' ‘um meiri-
hluta Alþingis eru svívirðingar,
sem vonandi berast hvorki til
eyrna né augna Alþingis, því hætt
er við, að „Mjölnir” tækist seint
„að berja eða skamma Alþingi til
hlýðni“ við það, er honum þókn-
ast.
Að endingu vill „Siglfirðingur“
geta þess, að fáir munu trúa því,
að jólaboðskapur „Mjölnis" sé
Það er haft fyrir satt, að við
nýafstaðnar útvarpsumræður um
vantraust á menntamálaráðherra,
þar sem stjórnarandstæðingar
fóru hinar verstu hrakfarir, hafi
allflestir hlustendur, nema komm-
únistar, lokað fyrir útvarpstæki
sín, þegar uppbótaþingmaður
Siglfirðinga, Gunnar Jóhannsson,
hóf mál sitt.
Sálfræðilega séð er það skiljan-
legt, að Gunnari þyki vænt um
að sjá ræðu sína á prenti nú,
þegar hann er kominn hingað
norður í ríki sitt, en blaðið
„Mjölnir“ er komið út á hálan
ís, þegar það tekur sér fyrir
hendur að gera samanburð á
störfum Einars Ingimundarsonar,
þingsmanns Siglfirðinga og fram-
komu Gunnars Jóhannssonar á
Alþingi.
Enda er það allkátbroslegt, að
blaðið telur upp öll kynstrin af
málum, sem G. J. barðist fyrir
og náðu ekki fram að ganga, en
kemst eðlilega ekki hjá því, að
banda á mál þau, sem Einar flutti
á þingi og náðu samþykki. Getur
hver maður, sem les þetta
Mjölnisblað séð, að hér er rétt
með farið.
Annars er það vel skiljanlegt,
að Gunnar, sem er bezta skinn,
er lætur stjórnast af sér verri
öflum, vilji halda um hið hrörn-
andi fylgi kommúnista hér um
slóðir og telji, að bezta ráðið sé,
að láta svo líta út, sem áhrifa
hans gæti í ríkum mæli á þingi.
Kunnugir vita, að enginn tekur
mark á orðum hans í þingsölun-
um, enda kvað hann hafa tek-
ið sér þetta svo nærri, að hann
hafi verið að hugleiða, að fara
sömu leið og Áki forðum, —
segja sig úr kommúnistaflokkn-
um.
Þeir, sem kunnugir eru málum
þessa bæjarfélags vita vel, að
fáir eða engir eru eins líklegir til
þess að rétta hlut Siglufjarðar
eins og Einar Ingimundarson bæj-
arfógeti. Á það hefir oft verið
bent í þessu blaði, og telur blaðið
óþarft að rökstyðja það nánar en
gjört verður í þessu blaði, þótt
eitthvað ýlfri í Mjölni-
skrifaður af áhuga fyrir velferð
Siglufjarðar — nei, ónei. Það
mun miklu fremur stafa af fýsn
„Mjölnis" til að svívirða andstæð-
inga sína í bæjarstjórn og á Al-
þingi — einkum þó Einar Ingi-
mundarson.
Sá óskadraumur hefur sýnilega
misheppnast — en við skulum
vona, að áramótaboðskapur
„Mjölnis" verði betri.
En í sambandi við þessi mál,
er eigi ófróðlegt að athuga hvern
þátt hinn fjarstýrði flokkur
kommúnista hefir átt í því að rýra
álit þessa bæjarfélags út á við. Á
þetta hefir oft sinnis verið bent í
þessu blaði og nauðsyn krefst
þess, að á það verði bent aftur og
aftur, á meðan þessum flokki
helzt uppi að grafa undan atvinnu
lífi bæjarins.
Það er fyrst og fremst þessi
flokkur, sem því hefir til leiðar
komið, að hér ríkir meira öryggis-
leysi á sviði athafnalífsins en
annars staðar. Ríki, bær, einstakl-
ingar, samvinnufélög og hlutafé-
lög hafa þá sögu að segja, að
engar verðáætlanir geta hér stað-
izt stundinni lengur, þar eð sífellt
eru yfirvofandi samningsupp-
sagnir, vinnustöðvanir og verk-
föll.
Eins og nú er ástatt verður
ekki afkoma almennings tryggð
nema með aðkominni aðstoð. Eigi
er í önnur hús að leita en til
þings og stjórnar. Því verður
heldur ekki neitað, að núverandi
ríkisstjórn hefir lagt fram drjúg-
an skerf til styrktar atvinnulífi-
bæjarins. — Hitt er svo annað
mál, hvort þetta hefir verið metið
sem skyldi.
Það er sönnu nær, að minnsta
kosti liðsoddar kommúnista hér í
bæ hafa sýnt takmarkalausa
fyrirlitningu fyrir afkomu at-
vinnuveganna og á engan hátt
tekið tillit til síldarbrests undan-
farinna ára.
Þetta hefir því miður orðið til
þess, að þeim mönnum fer fjölg-
andi utan iSiglufjarðar, sem telja
vonlaust að rétta slíku bæjarfé-
lagi hjálparhönd. — Þetta er
örðugasti hjallinn. Þetta er það
álit, sem því miður hefir skapazt
um Siglufjörð í Reykjavík og
víðar.
Áramótaþankar (Frh. af 2. síðu)
hlutað því slægnalandi, sem til
er, en þó margir eftir, sem gjarn-
an vildu fá leigðan blett.
Þegar áhugi manna hér vakn-
aði aftur fyrir kartöfluræktinni,
þótti sjálfsagt að láta ekki standa
á landi til þeirrar ræktunar. Var
þá sú óhappaleið farin að taka
ungan úr Hafnartúninu og hon-
um deilt meðal þeirra, sem báðu
um garðstæði.
Þessi blettur hefði verið tilval-
inn handa fjáreigendum, og rétt-
ara að nota hann á þann hátt, af
því kartöflugarðastæði eru víða á
því landi, sem ekki er hægt að
nota til túnræktar.
En þetta er ein harmsagan
horfinna ára.