Siglfirðingur - 11.02.1955, Blaðsíða 2

2
SIGLFIRÐINGUR
Siglfirðingur
MALGAGN siglfirzkra
sjAlfstæðismanna
Ritstjórn: Blaðncfndin
Abycgðarmaður: Ólafur Ragnars
Auglýsingar: Franz Jónatansson
J. ------------------------------i
GUi>SPJÖLL EINHERJA
(Framhald af 1. síðu)
ingin var að flytja þær strax inn
fyrir fjall.
Rafveitustjóri .fékk því fram-
gengt, að vélarnar væru geymdar
í Englandi til vors 1953.
Yfir veturinn 1952 og ’53 var
svo unnið að því að útvega fé til
að greiða vélarnar með. Það gekk
illa, jafnvel þó hæstv. ríkisstjórn
veitti aðstoð þar til. Að síðustu
fengust þeir greiðsluskilmálar,
fyrir milligöngu umboðsmanns
verksmiðjanna hér á landi, að
gefnir voru út 8 víxlar á 100 þús.
kr. hver með ábyrgð ríkissjóðs, er
áttu að greiðast með þriggja mán-
aða millibili hver víxill. Vélarnar
komu svo sumarið 1953. Þá voru
þær kyrrsettar hér um tíma
vegna tolls, sem á þeim hvíldi,
en varð að greiða áður en til
flutnings kæmi inn eftir. Þar ætl-
aði hnífurinn að standa í kúnni.
Rafveitan hafði ekki ástæður til
að greiða þennan toll, sem var að
upphæð 360 þús. kr., og bæjar-
sjóður gat heldur ekkert. Að lok-
um fékk rafveitustjóri lán í Út-
vegsbankanum hér með ábyrgð
ríkissjóðs og var þessari upphæð
skipt niður á víxla.
Til gamans má skjóta því hér
inn, að rafveitan hefur nú greitt
víxlana til Útvegsbankans, en
greiðir næst síðasta víxilinn til
Englands nú í þessum mánuði, en
sá síðasti verður greiddur eftir 3
mánuði.
Þetta er nú sagan um, þegar
hafizt var handa með að koma
annarri vélasamstæðu upp við
Skeiðsfoss. Það er leiðinlegt að
þurfa að marg segja hana, en
leiðinlegra þó að vera þess vald-
andi, að hún er sögð aftur og
aftur. Ef nokkur gæti „gortað“ af
sínum verkum er það Ásgeir
Bjarnason rafveitustjóri, sem
manna bezt vann að þessu og
virtist hafa ráð undir hverju rifi,
þegar aðrir lögðu árar í bát.
NYKOMIÐ
Vatnsglös
(ÓBROTHÆTT)
LITLABÚÐIN
Bréí íiá
NOKKUR ORÐ UM
SKRÚÐGARÐINN
I einu tölubl. „Siglfirðings'
er minnzt á uppsetningu skrúð-
garðs á tilteknum stað hér í bæn-
um á blettinum fyrir neðan Hverf
isgötu 17. Mér þótti sérlega vænt
um, að „Siglfirðingur" vakti máls
á þessu. Að koma upp skrúðgarði
á þessum stað kostar að vísu
dálítið, og má vera að sumum
finnist það ofmikill „lúxus“ að
kosta til slíks á þessum basl- og
vandræðatíma. Mundu þessir
„sumir“ telja, að vandræðin leyst-
ust fyrr með sífelldu barlóms-
væli? Eða mundu þeir álíta bein-
ustu leið út úr vandræðunum að
aðgerðarleysið troði í svaðið það,
sem gæti orðið sólskinsblettir í
lífi bæjarbúa? Máske þeir séu
þeirrar trúar? Eg er ekki á þeirri
skoðun. Eg tel, að við eigum með-
an fært er að „brosa gegnum tár-
in“; að við eigum að gera bæinn
okkar vistlegan og fallegan þrátt
fyrir allt og skapa okkur aðstæð-
ur til þess að geta í glaðværra
góðvina hópi á sólríkum sumar-
dögum gengið inn í skrúðgarð,
notið þar hvíldar og teygað að
okkur hressandi ilm grózkumikils
og fallegs trjágróðurs. í því and-
rúmslofti mætti segja mér, að
vöknuðu hugsanir eða fæddust
þær hugsjónir, sem yrðu til að
leysa mestu vandræðahnútana.
Listaskáldið góða, Jónas Hall-
grímsson segir í sínu sígilda
kvæði:
Það er svo tæpt að trúa heimsins
glaumi,
því táradöggvar falla stundum
skjótt,
en ef við sjáum sólskinsblett í
heiði
að setjast allir þar og gleðja oss.
Það er einmitt það, sem við
„Siglfirðingar“ þörfnumst, við
þörfnumst sólskinsbletta, skrúð-
garða, sem við megum sitja í,
hvílast og notið ánægjustunda
með góðvinum á góðviðrisdögum
sumarsins eftir langa, illveðra-
sama, snjóþunga og sólarlausa
vetur.
Ekki myndi eða þyrftu slíkir
garðar að kosta stórfé, ef hyggi-
lega væri að farið. Því miður eig-
um við Siglfirðingar ekki neina
frú Schiöth eins og Akureyringar.
Þó gæti það verið, ef vel væri leit-
að, og ef til vill kæmi góður liðs-
maður fram í dagsljósið, ef haf-
ist væri handa með framkvæmd-
ir á þessu sviði.
Ég er því mjög fylgjandi, að
bæjarstjórnin hlutizt til um, að
áðurnefndur blettur fyrir neðan
Hverfisgötu 17 en ofan Suðurgötu
verði girtur á næsta vori, fenginn
garðræktarsérfræðingur til að
skipuleggja garðinn og leitað eftir
lesendum
sjálfboðaliði til að vinna að skipu-
lagningu og gróðursetningu.
Vonandi tekur bæjarstjórn
þetta til rækilegrar athugunar.
Áhugamaður um trjárækt.
BYGGING ELLIHEIMILIS
Blaðið Siglfirðingur!
Mér finnst ég ekki geta setið
lengur aðgjörðalaus, eða án þess
að leggja orð í belg um þetta stór-
nauðsynjamál. Reyndar er ég
ekki nægilega ritfær til að skrifa
— allra sízt í opinbert málgagn,
en ég vona, að þú, herra ritstjóri,
leiðréttir ritvillur og færir til
betra máls, þar sem þarf.
Þa$ hefur í mörg ár verið eitt
af mínum hugðarefnum og hjart-
ans ósk, aðhér risi af grunni
myndarlegt heimili fyrir blessað
gamla fólkið. Eg hef geymt þetta
hjartans mál mitt í hugarheimi
mínum og lítið aðhafst. Svo vill
gangur lífsins verða fyrir okkur
konum, sem barnmörgum heimil-
um höfum að sinna, að við erum
uppteknar frá morgni til kvölds
við mat og þjónustu á börnum
og bónda, sem vinnur úti hvern
dag, ef vinna er fáanleg. Einu
stundirnar, sem ég hef til minna
ráða eru stundum kvöldstund-
irnar, þegar ég hef komið bless-
uðum börnunum í ró, en þá reikar
hugurinn til hugðarefnanna, sem
ég á utan skyldustarfanna við
heimilið. Á einni slíkri stund rissa
ég upp þessar fátæklegu línur
með stirðri hendi eftir dagsins
erfiði. Það sem kom mér til þess
að setjast við eldhúsborðið mitt,
og færa í letur hugsanir mínar,
var grein, sem birtist í síðasta bl.
Siglfirðings. Hún hreif mig. Það
var eins og greinarhöfundur hafi
lesið mínar leyndustu hugsanir
svo nærri fór hann því, sem ég
hef hugsað um þessi mál. Eg er
greinarhöf. alveg sammála, að til
þess að koma upp myndarlegu
elliheimili þurfa stór átök og
miklar fórnir. En þá finnst mér
fyrst gaman að vinna þessu máli
gagn. Eg er einnig sammála
greinarhöfundi í því að þetta stór-
mál á ekki nægileg ítök í hugum
almennings í bænum. En það er
fyrsta og æðsta sporið að gera
það að almennings eign. Þess
vegna þarf að hefja allsherjar
vakningu. Hún verður bezt gerð
með því að öll félagasamtök í
bænum taki höndum saman og
kjósi framkvæmdarnefnd, sem
þegar hefji vel skipulagða sókn
til fjársöfnunar á sem flestum
vígstöðvum. Með þessu eina móti
— með samstæðum vilja og sam-
stilltum átökum, sjáum við hina
þráðu byggingu rísa af grunni.
Eg vil svo að lokum beina þeirri
ákveðnu ósk til kvenfélagsins Von
ar, sem hefur haft þetta góða
mál til athugunar, og safnað fé
í byggingarsjóð (góðar þakkir á
það skilið fyrir það) — að það
hafi forgöngu um að skrifa öllum
félagassamtökum hér í bæ og
óski eftir samstarfi við þau um
þetta mál, og að þau hvert fyrir
sig leggi til mann eða menn í
framkvæmdanefnd, sem taki sem
fyrst til starfa. Þetta er nú mín
skoðun, og mig grunar að fleiri
kynsystur mínar séu sömu skoð-
unar og ég. — Afsakaðu svo
klórið.
Húsmóðir
NOKKUR ORÐ UM GAGN-
FRÆÐA- OG BARNASKÓLA-
BYGGINGAR
Nú hafa skólanefndir beggja
skólanna Gagnfræðaskóla Siglu-
f jarðar og Barnaskóla Siglufjarð-
ar setið á rökstólum, að sögn,
undanfarna daga.
Svo sem kunnugt er, hefur
barnaskólinn ekki getað fram-
kvæmt fullkomna kennslu í vetur
vegna skemmda, sem urðu á leik-
fimisal skólans síðastl. vetur. —
Að minnsta kosti hefur öll leik-
fimikennsla lagst niður að öllu
leyti innanhúss.
Síðastl. sumar var 1 ráði að
gera gagngerða breytingu á
skólahúsinu og í sambandi við
hana var viðbótarbygging hugsuð
við húsið. Teikningar voru gerðar
og kostnaðaráætlun. Ekkert varð
úr framkvæmdum. Munu fjárhags
örðugleikar hafa tafið.
Nú á að reyna að koma þessum
verki í kring á þessu ári. Ekki er
vitað annað, en vöntun á fé til
slíkrar breytingar og byggingar
liggi enn við borð. Þess vegna er
engin önnur leið til að geta fram-
kvæmt þetta en sú, að fá lán.
Nú er Gagnfræðaskólahúsið
komið undir þak. Eftir er að
ganga frá húsinu að innanverðu
að öllu leyti. Til þess þarf mikinn
pening. Þar situr fjárkreppan
einnig í dyrum og stöðvar það
verk. Að líkindum fæst enn styrk-
ur úr ríkissjóði til byggingarinnar
gegn áskildu framlagi úr bæjar-
sjóði.
Er þá ekki þarna um aðra lán-
töku að ræða hjá bæjarsjóði, bæði
til gagnfræðaskólahússins og
breytinganna á barnaskólahúsinu.
Ég spyr nú, eins og hver annar
fáráðlingur: Er það ekki ofraun
fyrir bæjarfélagið að standa
straum af þessu? Er það ekki til
of mikils mælzt af bæjarbúum, að
þeir taki enn á sínar herðar lán
og lán ofan, á þessum vandræða-
tímum, eða bindi sér þá skulda-
bagga, sem erftitt verður undir
staðið, ef ekki birtir til í atvinnu-
lífinu og fjárhagslegri afkomu
bæjarbúa ?
Eru ekki nægilegar þungar
skuldabyrðar fyrir?
Getum við aldrei með fullum
drengskap viðurkennt fátæktina
°S getuleysið