Ísland - 23.07.1934, Blaðsíða 2

2
í S L A N D
23. júlí 1934.

Baráttan harðnar.
Löng og ströng kosningahríð er um
garð gengin. Övenjulega stórt skrípi
fæddist. Það heitir Alþingi.
Hingað til hafa »fulltrúar þjóðarinn-
ar« verið 42. Nú verða þeir 49.
Hingað til hafa 42 menn átt í hrossa-
kaupum og traðkað á hagsmunamálum
almennings sjálfum sér til hagsbóta.
Nú verða þeir 49.
Hingað til hafa aðeins 42 menn not-
ið lögverndar vissan tíma ársins á allri
sinni lygi og öllum sínum róg. Nú verða
49 menn þessarar lögverndar aðnjótandi.
Hingað til hafa aðeins 42 menn get-
að hirt laun á Alþingi fyrir engin störf.
Nú verða þeir 49.
öll stjórnmálaspilling á Alþingi verð-
ur einum sjöunda meiri en nokkru sinni
fyr. Þó var vart á hana bætandi.
Eini stjórnmálaflokkurinn, sem berst
gegn þessari spillingu, er Flokkur þjóð-
ernissinna.
Að þessu sinni kannaði hann fylgi
sitt í aðeins þrem kjördæmum. Alls var
það 363 atkvæði.
1 Vestmannaeyjum og Gullbringu- og
Kjósarsýslu varð árangurinn góður. 1
Vestmannaeyjum fékk öskar Halldórs-
son 64 atkvæði. 1 Gullbringu- og Kjósar-
sýslu fekk Finnbogi Guðmundsson 84
atkvæði.
1 þriðja kjördæminu, Reykjavík, hafði
flokkurinn kannað fylgi sitt áður, við
bæjarstjórnarkosningarnar í janúar s. 1.
Þá fekk hann 399 atkvæði. Nú fekk
hann 215.
Þessi atkvæðafækkun stafar af þeirri
skoðun mjög margra manna, að sjálf-
stæðisflokkurinn svonefndi sé fær um
að vinna bug á marxismanum og bæta
úr ríkjandi eymdarástandi.
Þetta er röng skoðun. Síðustu kosn-
ingar sýna glögglega, ad sjálfstædis-
flokkurinn er ekki fær um aö stöðva sí-
vaxandi sigurbylgju marxismans, hvað
j)á beldur aö bæta úr ríkjandi eymdar-
ástandi.
Þessa menn hefir blákaldur raun-
veruleikinn löðrungað svo, að þeir munu
aftur hverfa á rétta braut og aldrei
framar láta blekkjast af lygum og fag-
urgala íhaldsins.
*
Stjórnarskifti standa fyrir dyrum.
Marxistísk stjórn tekur senn við völd-
um.
Enginn mun ganga þess dulinn, hvern-
ig sú stjórn verður. Þjóðin hefir áður
fengið að kenna á stjórn marxista., og
sú kynslóð, sem veitti þeim valdið, mun
ekki fá sopið seyðið af öllum þeim ógn-
um, sem hún hafði í för með sér.
Nei. Það er íslenzka æ s k a n, sem
verður að taka á sig afleiðingarnar af
gjörðum þessara manna. Það verður
hlutverk íslenzku æskunnar að
bæta úr því böli, sem marxistísku vald-
hafarnir skópu, að græða þau sár, sem
nú hindra heilbrigt þjóðlíf, að slíta þá
fjötra, sem nú hefta eðlilega þróun þjóð-
arinnar, að skapa það þjóðfélag, sem
fært er um að veita þegnunum í fram-
tíðinni viðunanlega lífsafkomu.
Þetta getur einungis tekizt á grund-
velli hins samvirka þjóðskipulags, sam-
starfi allra stétta þjóðfélagsins.
Æskumenn af öllum stéttum! Barátt-
an stendur um líf eða dauða þjóðarinn-
ar. Sú barátta er hörð, en hún mun
harðna margfalt meir. Skylda hvers ein-
asta ykkar er að taka virkan þátt í
henni. Framtíðarlíf ykkar er komið und-
ir úrslitum þessarar baráttu.
En þá og því aðeins geta úrslitin orð-
ið heillavænleg, að barist sé undir merkj-
um þjóðernissinna, undir merkjum rétt-
lætis, frelsis og friðar.
Þess vegna fram til ósleitilegrar og
sigursællar baráttu, fyrir framtíð þjóð-
arinnar, fyrir ykkar eigin framtíð, fyrir
framtíð óborinna kynslóða.
Sameinaðir eigum við sigurinn vísan,
því ekkert afl fær staðizt snúning gunn-
reifri æsku, sem sækir fram í eldmóði
góðs málstaðar.
Hvað bíður æ
Nú undanfarið hafa menn hlýtt
á framsögu hinna ráðandi stjórnmála-
flokka. Flokkarnir eru ósammála um
flest þau mál, er þjóðina varða, og inn-
byrðis eru flokkarnir ósammála og for-
ingjar þeirra berjast sín á milli um
völdin. 1 alþýðuflokknum ræður Héðinn
Valdimarsson nú lögum og lofum, og
dreymir um það með tilstyrk Jónasar
frá Hriflu að verða einræðisherra á Is-
landi, að stjórna án laga. I sjálfstæðis-
flokknum er það opinbert leyndarmál,
að ölafur Thórs er vel á veg kominn
með að sparka Jóni Þorlákssyni út úr
hreiðrinu. Jón Þorláksson var á móti
því, að flokkurinn myndaði samsteypu-
stjórn með framsóknarflokknum, hann
var á móti norsku samningunum,
kreppulánasjóðnum, og frekari fellingu
íslenzku krónunnar. Því miður hefir
hann orðið að láta þarna alstaðar í
minni pokann. Af öllu þessu er eðli-
legt, að Jón Þorláksson þreytist
við tilraunir sínar, að halda aftur af
þeim angurgöpum öl. Thórs, Jakob
Möller og Magnúsi Jónssyni dócent, sem
nú ráða sjálfstæðisflokknum.
Tryggvi Þórhallsson og Jónas frá
Hriflu, þessar fornu þjóðkunnu sam-
lokur, berast nú á banaspjótum.
Getur íslenzka þjóðin treyst samkundu
þessara manna til þess að fara með
velferðarmál sín í framtíðinni?
Eftir þessar kosningar býst ég við,
að taki við sama þófið og áður, sömu
skunnar.
óheilindin og sama braskið. Starfsað-
ferðir Alþingis og þingræðið í heild
sinni er orðið úrelt og á eftir tíman-
um. Vandamálum þjóðarinnar er þvælt
á milli flokka, deilda og þinga, ó-
leystum.
Oftast er það ástand, er skapaði nauð-
syn löggjafar um eitthvert efni, orðið
gjörbreytt, er hin langþráðu lög koma
til framkvæmda. Islenzka þjóðin þarfn-
ast sterkrar stjórna'r, því ríkisvaldið er
nú með öllu máttlaust. Núverandi ríkis-
stjórn varð t. d. að greiða Héðni Valdi-
marssyni 50 kr. sekt fyrir hvern vara-
lögreglumann, til þess að hann fengi
vinnufrið hér í bænum.
Ríkisstjórnin þarf að fylgja sömu
stefnu um fleiri ára bil, til þess að var-
anlegur árangur náist. I bezta tilfelli
getur, samkv. reynslunni, skapast hér
á landi hreinn þingmeirihluti um eitt
kjörtímabil. Þá má búast við umskift-
um. Nýja stjórnin rífur þá oft niður
megnið af því, er hin fyrri hafði byggt
upp.
Framundan bíða æsku Islands ótelj-
andi verkefni.
Ælskan verður að borga ríkisskuldir,
skuldir banka og einstaklihga. Æskan
verður að eyða eitri hatursins, er nú-
verandi stjórnmálastarfsemi hefir sáð
á meðal fólksins. Æskan verður að
hreinsa burtu þá glæpa- og fjársvika-
starfsemi, er ríkir á meðal ráðandi
manna. Æskan verður að reisa atvinnu-
vegina úr rústum. Skipafloti lands-
manna er nú löngu úreltur. Togararnir
eru margir hverjir- svo úreltir, að það
er glæpur að gera þá út. Suðurlands-
undirlendið bíður með óræktaðar, geysi-
víðáttumiklar lendur eftir landnámi.
Samgöngurnar austur eru algjörlega
ófullnægjandi. Brautin austur, malbik-
uð og fær stórum bifreiðum, verður að
byggjast nú þegar.
Húsakynni landsmanna eru víða lé-
leg og heilsuspillandi. Ilinir ráðandi
stjórnmálaflokkar hafa t. d. stöðvað
starfsemi veðdeildar Landsbanka Is-
lands, sem helzt gat bætt úr húsnæðis-
vandræðunum, sennilega af því, að það
er tryggasta bankastarfsemin, sem
nokkru sinni hefir verið rekin hér á
Islandi.
Atvinnuleysið vex í réttu hlutfalli við
fjölgun þjóðarinnar. Enginn stjórnmála-
flokkur virðist gera sér það ljóst, að
hin helgasta skylda þingsins er að skapa
æskunni í landinu aðstöðu til að hefja
nýtt landnám til lands og sjávar. Til
framkvæmda hinna mörgu verkefna, er
bíða vor í framtíðinni, er lítið fjár-
magn fyrir hendi, og skattþol þegna
landsins rýrnar með ári hverju. En
æska Islands á einn fjársjóð, — sem er
hennar eigið vilja- og starfsþrek. —
I þegnskylduvinnunni munum vér í
framtíðinni lyfta hverju Grettistakinu
á fætur öðru. Framkvæma stórvirki a
stórvirki ofan, svo að vöxtur íslenzku
þjóðarinnar stöðvist ekki, heldur haldi
áfram með eðlilegum hætti. Þeir, sem
vilja hjálpa oss til þessa, fylkja sér
undir merki þjóðernissinna.
Er úti um Reykjavík?
Fáni rauðliða heflr verið dreginn við hún yfir Reykjavík.
Næstu daga heldur hin rauða stjórn
innreið sína í stjórnarráðið. Haturs-
menn Reykjavíkur taka völdin og setj-
ast að í miðri Reykjavík.
Þeim mönnum, sem tekizt hefir að
koma heilum landshlutum á kné, eru
nú komnir til ykkar, Reykvíkingar, —
komnir með völdin, sem sundurkramd-
ar og kúgaðar sveitir hafa gefið þeim,
og þau á að nota til að kúga ykkur til
hlýðni, knýja út úr ykkur síðasta pen-
inginn og draga úr ykkur duginn og
drepa alla sjálfsbjargarviðleitni.
Enginn þyrnir er eins sár í augum
þessara manna og sjálfstæði; efna-
legt sjálfstæði er synd, og sjálfstæði
í skoðunum er glæpur.
Og vegna þess að Reykjavík hefif
ennþá ekki gefizt upp í baráttunni fyrir
tilveru sinni, og vegna þess, að síðasta
vígi sjálfstæðis á þessu landi er Reykja-
vík, er fyrsta, stærsta og einasta verk-
efni þessarar nýju stjórnar að koma
Reykjavík á kné.
Þeir vita, að Reykjavík þarf að vinna,
til þess að yfirráð þeirra yfir landinu
séu fullkomin, og þeir vita líka, hvernig
þeir eiga að fara að því.
Þeir hafa reynsluna annarsstaðar frá.
Þeir vita, að þegar búið er að sjúga
efnalegt sjálfstæði úr Reykvíkingum, er
alræði öreiganna fullkomnað á Islandi.
Og til þessa eru þeir nýju herrar
komnir. Þið, Reykvíkingar, vitið, hvað
þið eigið í vændum.
Sjálfstæðisflokkurinn, sem meiri hluti
Reykvíkinga hefir treyst, er runninn af
hólmi. Sjálfstæðisflokkurinn, sem alltaf
hefir ætlað að sigra við næstu kosning-
ar — en alltaf tapað, er nú jafn ráð-
þrota og hann hefir verið og vesælari
að stjórn en nokkru sinni fyr.
Sjálfstæðisflokkurinn, sem þið, Reyk-
víkingar, hafið treyst og sem ætlað hefir
að bera umhyggju fyrir ykkar hags-
munum, hefir nú afhent ykkur þeim
féndum, er það eitt hafa á stefnuskrá
sinni, að koma ykkur á kné.
Þannig hefir þessi flokkur launað
ykkur fylgið.
Foringjar sjálfstæðisflokksins eru
huglausir, duglausir og ráðþrota menn.
Foringjar sjálfstæðisflokksins eru for-
ingjar af eigingirni en ekki hugsjónum.
Þeir flýja með fenginn, þegar hættan
er stærst, og skilja liðsmennina eina
eftir á vígvellinum.
Þeir hugsa aðeins um sjálfa sig, en
ekki um þá, sem með þeim hafa barizt.
Þeir veita Torfa Hjartarsyni Isafjarð-
arsýslu fyrir að falla við hverjar kosn-
ingar. Þeir gera 20 ára samning við
Ilelga Tómasson á Kleppi fyrir að vill-
ast á Jónasi frá Hriflu og Magnúsi Guð-
mundssyni. Þeir veita hver öðrum em-
bætti, áður en þeir skila völdunum, —
en ykkur, sem hafið kosið þá ár eftir ár,
skilja þeir eftir í klóm rauðliðanna.
Reykvíkingar, nú fyrst sjáið þið,
hverjum þið hafið treyst, og hvernig
þessir foringjar reynast.
Þeir hafa gefizt upp. Þeir hafa sam-
þykkt á leynifundi í Varðarhúsinu, að
hér sé ekkert hægt að gera.
En, Reykvíkingar, sem sjálfstæðis-
flokkurinn nú selur undir ok rauðlið-
anna, ætlið þið að gefast upp, þótt ykk-
ar fyrri foringjar flýi?
Reykvíkingar! Þjóðernisflokkurinn
skorar á ykkur að taka höndum saman
og hrista af ykkur þá féndur, sem nú
mtla að taka völd á þessu landi. Fram
til baráttu á móti rauðliðunum og bjarg-
ið Reykjavík og þar með ykkur sjálfum
frá glötun. *
Islandsglíman.
Eigi hún ekki að leggjast niður þarf gagn-
gerðar breytingar
Miðvikudaginn 27. júní fór Islands-
glíman fram að þessu sinni. Orslit henn-
ar urðu þau, að Sigurður Thorarensen
varð glímukonungur, en Ágúst Krist-
jánsson glímusnillingur.
Greinarstúfur þessi á ekki að vera
dómur um þessa kappglímu sérstaklega,
því þær eru alltaf eins, heldur gagn-
rýni á núverandi fyrirkomulagi Tslands-
glímunnar.
Það er gamall sannleikur, að eftir
á fyrirkomulagi hennar.
hverjar einustu kappglímu fara þeir
menn á kreik, sem þykjast vera aðal-
málsvarar glímunnar, og hallmæla henni
eftir beztu vitund. Aldrei þykjast þeir
hafa séð ljótari glímu, aldrei meira
nautaat, aldrei annan eins þjösnaskap.
Svo varð og reyndin í þetta sinn.
Magnús Stefánsson skrifar í Nýja
dagblaðið 28. júní miklar skammir um
síðustu glímu. Hann endar grein sína
með þessum orðum: