Austurland - 24.03.1956, Blaðsíða 2

2
AUSTURLAND
Neskaupstað, 24. marz 1956.
Vetrarútgerð
Skíðakeppni
Veðrið
Á hverjum vetri er reynt að
veita nemendum barnaskólans
nokkra tilsögn í skíðaíþrótt. Hef-
ur Stefán Þorleifsson að mestu
annazt þessa kennslu, og í vetur
eingöngu, en vegna veðráttu varð
minna úr en ætlað var.
Eigi að síður tókst að halda
ágætis skíðamót. Var það sveita-
keppni og sendu 3 efstu bekkir
skólans 5 manna sveit hver.
Hafði Iþróttafélagið Þróttur heit-
ið þtirri sveit er bæri sigur af;
hólmi, ljósmynd í verðlaun. Skal
myndin hengd á vegg í skólastofu
sigurvegaranna og vera eign
skólans. Sú mynd, sem nú var val-
in er af Dyrfjöllum, og er það
hugmyndin að veita árlega slík
verðlaun og þá jafnan fjalla-
myndir. Með tímanumi gæti skól-
inn þannig eignazt fagurt safn
fjallamynda.
Að þessu sinni varð sveit 6.
bekkjar hlutskörpust, sigraði bæði
í svigi og bruni, en ekki hafa
verðlaunin verið afhent ennþá, en
verður gert eftir páskaleyfið.
Af einstaklingum urðu þessir
hlutskarpastir:
Frá Fáskrúðsfirði
Tveir stórir bátar eru gerðir út
frá Fáskrúðsfirði í vetur, Búða-
fell, 70 lestir, stálbátur, byggður
í Hollandi og kom til landsins í
vetur og Ingjaldur, um 45 lestir,
keyptur til Fáskrúðsfjarðar í
fyrra, en í hann var sett ný vél
fyrir vstrarvertiðina. Báða þessa
báta á Kaupfélag Fáskrúðsfirð-
inga, en það á einnig myndarlegt
hraðfrystihús, og fiskimjölsverk-
smiðju. Tveir aðrir stórir bátar,
Sigurbjörg og Stefán Árnason, 60
—70 lestir að stærð hvor, eign
einstaklinga á Fáskrúðsfirði, eru
báðir gerðir út við Faxaflóa.
Veiði heiinabátanna á linu var
treg, enda byrjuðu þeir seint. En
fyrir nokkru hófu þeir netaveiðar
og sækja skammt vestur fyrir
Iiornafjörð. Afli hjá þeim í netin
hefur verið góður, eins og Horna-
fjarðarbáta sem sækja á sömu
slóðir.
21. marz kom Búðafell með 80
skp. til Fáskrúðsfjarðar sem bát-
urinn hafði fengið úr 3 lögnum.
Ingjaldur kom með 60 skp. í gær
úr 2 lögnum. Hefur fiskur þessi
verið ágætur. Þá hefur orðið vart
fisks í net inn í Fáskrúðsfirði og
rru smærri bátar að leggja þar
net.
Útgerð þessara tveggja báta
hefur gjörbreytt atvinnulífinu á
Fáskrúðsfirði í vetur og hefur at-
vinna þar verið sæmileg og miklu
betri en oft áður að vetrinum.
Þá má geta þess að aflahæsti
báturinn á Hornafirði, Gissur
livíti, er búinn að fá í vetur rúm
800 skp.
1 svigi:
1. Jón Hlífar Aðalsteinsson 63.8
2. Sigurður Aðalgeirsson 66,9.
3. Sveinn Sveinbjörnsson 70.2
1 bruni:
1. Sigurður Aðalgeirsson 1.01.2
2. Sveinn Sveinbjörnsson 1.03.?
3. Jón Hlífar Aðalsteinsson 1.06.0.
Jón Hlífar er í 6. bekk en Sig-
urður og Svteinn í 4. bekk. Þetta
eru sem sagt upprennandi skíða-
kappar. G, Ö.
Danskennsla
Barnaskólinn efndi nýlega til
danskennslu fyrir 11 og 12 ára
börn. Höfðu börnin mikla ánægju
af kennslunni og mættu með af-
brigðum vel og stundvíslega enda
þótt tíminn væri óheppilegur, milli
kl. 7—8 á kvöldin, en ekki var
hægt að koma kennslunni fyrir á
öðrum tíma af ýmsum ástæðum.
Er ekki að efa að danskennsla
fyrir börn og unglinga hefur ó-
metanlegt uppeldisgildi. Má í því
samlbandi geta þess, að Axel
Helgason, rannsóknarlögreglu-
maður, hefur sent skólunum er-
indi, þar sem hann hvetur til
danskennslu og segir reynsluna
staðfesta það, að unglingar sem
þátt taka í dansi, leiðist miklu
síður út í óreglu og óknytti en
þeir sem eru utan við dansinn og
híma í hornum danssalanna og
láta sér leiðast.
Stefán Þorleifsson annaðist
kennsluna en Jón Lundberg sá
um músíltina. Er óþarft að taka
fram að báðir nutu mikilla vin-
sælda hjá nemendum. — G. Ó.
Árshátíð sósíalista
í Neskaupstað
Sósalistar í Neskaupstað héldu
sína árlegu árshátíð laugardaginn
10. marz. Jónas Árnason flutti þar
athyglisverða ræðu um nauðsyn
vinstri samvinnu og nýrrar stjórn-
arstefnu, Davíð Áskelsson flutti
frásögn um ferð sína til Svíþjóð-
ar, en þá för fór hann til að leita
sér læk.ninga við sjúkdómi, sem
allt til þessa hefur verið talinn ó-
læknandi. Er þar skemmst af að
segja, að sú meinabót, sem Davíð
fékk í förinni, telja allir ganga,
kraftaverki næst.
Öskar Björnsson sagði skrítlur
og gamansögur og ýmislegt fleira
var til skemmtunar.
Að lokum var dansað af miklu
fjöri á nótt fram.
Awsturland
Ritstjóri: Bjarni Þórðarson.
NESPRENT H-P
Nú á dögum þykja það ekki tíð-
indi að nýtt tímarit hefji göngu
sína, því varla er nokkur atburð-
ur algengari. Og til flestra þess-
ara tímarita er þannig stofnað,
að það er síður en svo ástæða til
að fagna þeim.
Þó ber við, að maður sjái bregða
fyrir í tímaritaflóðinu, riti, sem
fengur er að og ástæða er til að
fagna, en slík rit lognast þó
venjulega út af eftir skamma ævi.
Eitt þessara tímarita er Veðrið,
tímarit handa alþýðu, semi hóf
göngu sína í vetur. Það er gefið
úf af Félagi íslenzkra veðurfræð-
inga og eins og nafn þess bendir
til, er því ætlað að fjalla á alþýð-
legan hátt um veðurfræðileg efni.
Fyrst í stað er til þess ætlazt,
að tímaritið komi út í tveim heft-
um á ári og kostar árgangurinn
kr. 20,00, en verði ritinu lífs auð-
ið, er stefnt að því að fjögur hefti
komi á ári.
I þessu fyrsta hefti er ýmislegt
girnilegt efni skráð af veður-
fræðingum. Af því skal þetta
nefnt:
Jónas Jakobsson skrifar grein-
ina „Hitastig yfir Keflavík" og
f.V’lgja skýringamyndir.
Páll Bergþórsson skrifar um
„Langviðrasumarið 1955“ og gerir
þar grein fyrir hinum miklu þurr-
viðrum um austan- og norðanvert
landið og miklu úrkomum umi það
sunnan- og vestanvert. Á línuriti
er sýnd úrkoma á Hallormsstað
og Þingvöllum í júní—sept. og er
þar mikill munur á. — Eins og
útvarpshlustendum er kunnugt
lætur Páli einkar vel að ræða um
veðurfræðileg efni á alþýðlegan
hátt.
Borgþór H. Jónsson ritar um
„Mannskaðaveður á Halamiðum".
Eru þar skýrðar orsakirnar fyrir
hinum hörðu veðrum þar vestra
og aðallega rætt um mannskaða-
veðrin 7. febr. 1925 og 26. jan.
1955. Mun marga ekki sízt sjó-
menn, fýsa að vita einhver deili
á Halaveðrunum. Skýringamyndir
fylgja.
Ólafur Einar Ólafsson skrifar
um „Vorhretið 1955“ og fylgja
myndir til skýringar. Er þar frá
því greint hvaða veðurfræðilegar
orSakir valda vorhretunum, sem
svo mörgum íslendingi hafa vald-
ið tjóni og komið á kaldan klaka.
Auk þessa eru í heftinu ýmsar
smágreinar og eru þær flestar frá
Jóni Eyþórssyni.
Um fátt munu Islendingar tala
meir en veðrið og er það ekki að
undra þegar þess er gætt hve
mikið þeir eiga undir veðurguð-
unum. — Það mætti því ætla, að
tímiarit, sem á alþýðlegan hátt
fjallar um veðurfræðileg efni og
útskýrir veðurfræðileg fyrirbrigði,
ætti vísa mikla útbreiðslu.
Framhald af 4. síðu.
sífellt gerir meiri og meiri kröfur
um gæði.
Því hefur kaupfélagið á Fá-
skrúðsfirði valið þá leið að eign-
ast handa frystihúsi sínu góða,
stóra báta semi gerðir verða út
fyrst og fremst með hagsmuni
frystihússins og fólksins í þorpinu
fyrir augum. Nýju, stóru bátarnir
eru mjög ganggóðir og eiga auð-
veldara að sækja á fjarlægari mið
en þeir gömlu. Þegar útgerð 15—
20 tonna bátanna var í blóma hér
í bæ, hófu þeir oft sjóróðra í
marzmánuði að heiman og sóttu á
þau mið sem Fáskrúðsfjarðarbát-
arnir sóttu á í vetur. En aðstaða
stóru bátanna, með góð siglingar-
tæki, eru gjörólík og miklu betri.
Því mætti ekki hugsa sér að stóru,
ganghröðu bátarnir reru frá Nes-
kaupstað yfir veturinn á sömu
mið og Fáskrúðsfjarðarbátarnir ?
Að vísu er þriggja til fjögurra
stunda lengri sigling hvora leið.
Nú eru 10 stórir bátar frá Nes-
kaupstað gerðir út á vetrarvertíð
á Suðurlandi. Tveir samskonar
bátar bætast við á þessu ári og
þá verða þeir 12. Það er góður
floti í *ekki stærri bæ. En manni
verður á að spyrja: Er nokkurt
vit í að gera alla þessa báta út
annars staðar? Á það nokkurn
rétt á sér að reyna ekki að gera
þá út að heiman? Er ekki mögu-
leiki á því að þótt aflinn verði
minni fyrir austan, að afkoman
verði svipuð?
Ef einstaklingar vilja ekki ríða
á vaðið, er þá ekki rétt að
vinnslustöðvarnar og bæjarfélagið
reyni svona útgerð eina vertíð.
Eg held að hjá því verði ekki
komizt lengur. Það er ekkert vit
í því að láta Suðurland alltaf
njóta góðs af öllum bátum utan
af landi. Fólkið verður að fá at-
vinnu í plássunum úti á landi allt
árið. Atvinnutækin á hverjum
stað eiga að vera rekin fyrir það
og alls ekki að leggja upp afla
sinn annars staðar, sé þess nokkur
kostur.
Nú þykir sjálfsagt að togarinn
okkar leggi allan afla sinn upp
heima. En fyrir nokki’um árum
þótti mönnum það goðgá að
keyra með togarafiskinn af fjar-
lægum miðuml Ef einstaklingur
ætti togarann myndi þetta sjónar-
mið ráða ennþá. Gæti ekki verið
að annað sjónarmið réði ef fisk-
vinnslustöðvarnar ættu eitthvað
af stóru bátunum eins og á Fá-
skrúðsfirði? Þetta ættum við að
hugleiða vel.
Togara og báta á hverjum stað
á fyrst og fremst að gera út fyrir
heimahöfn. Vilji eigendur þessara
tækja, sem eru að mestu einstak-
lingar, ekki breyta um eða geti
það ekki, er nauðsynlegt að
frystihúsin hér eignist báta og
geri þá út eins og á Fáskrúðs-
firði.