Austurland - 27.04.1956, Qupperneq 4

4
AUSTURLAND
Neskaupstað, 27. apríl 1956.
Það er sait
Oddur Sigurjónsson virðist ætla
að verða nokkru ötulli við áróð-
ursstörfin fyrir þessar kosningar
en þær síðustu og gefur hann nú
út Hamar sinn hálfmánaðarlega.
Kemur mönnum þetta einkenni-
lega fyrir sjónir, þar sem Alþýðu-
flokkurinn bauð fram síðast en
ekki að þessu sinni. Virðist Oddur
ætla að verða ötulli í stuðningi
sínum við Vilhjálm á Brekku en
Jón Emils, en máski heilindin
verði ekki meiri.
Þetta síðara Hamarsblað er sem
hið fyrra að meginefni glíma við
þá vondu menn í Rússíá. Á öft-
ustu síðu er þó grein um þann
orðróm, að komið hefði til mála,
að Eyþór Þórðarson tæki sæti á
lista Alþýðubandalagsins í þessu
kjördæmi. Kvejður Oddur þetta
venjulega kommalygi og fer um
mörgum orðum. Sjálfur trúði
Seyðisfjörður
Framhald af 1. síðu.
komnar til Reykjavíkur og munu
bráðlega fluttar austur og niður-
setning hafin. Færibönd er ráð-
gert að smíða á Seyðisfirði.
I fiskiðjuverinu verður hrað-
frystihús með mjög stórum frysti-
klefum, ísframleiðsla og þurrk-
hús ásamt stórri saltfiskgeymslu.
Beinamjölsverksmiðja mun ekki
verða i húsinu, en ráðgert er að
bærinn kaupi síldarverksmiðjuna
og að fiskúrgangur verði unninn
þar.
Það hefur vafalaust verið mikið
átak að koma þessu mannvirki
upp. En ég held að það hljóti að
kosta enn meira átak að reka það.
Til þess að svona mikið fyrirtæki
geti borið sig, þarf það að fá
mikið hráefni, en eins og stendur
hafa Seyðfirðingar ekki aðstöðu
til að afla þess. Þeir hafa að vísu
togara og hafa í undirbúningi
kaup á öðrum, en bátar eru fáir
á Seyðisfirði. Fyrir Seyðfirðinga
er áreiðanlega lífsnauðsyn að
eignast allmarga báta og það sem
fyrst. Nokkurrar viðleitni hefur
orðið vart í þá átt og hafa ný-
lega verið keyptir tveir bátar til
Seyðisfjarðar.
Vafalaust á fiskiðjuverið eftir
að breyta mörgu í lífi Seyðfirð-
inga, auka tekjur og bæta hag
þeirra á margan hátt.
Seyðisfjörður ber þess ljós
merki, að hann er gamall bær á
íslenzkan mælikvarða og það er
gaman að virða fyrir sér í einni
sjónhendingu hin reisulegu timb-
urhús frá Norðmannatímanum og
hið glæsilega fiskiðjuver. Hin
fyrrtöldu minna á forna frægð og
framtak. Hið síðartalda er vottur
um framtak þessarar kynslóðar
og tákn þess, að senn muni nýtt
blómaskeið hefjast á. Seyðisfirði.
3, Þ.
hann þess þó það vel, að hann sá
ástæðu til að senda viðvörun í
önnur byggðarlög.
En það er ekkert launungarmál,
að þessi orðrómur var sannur. Ey-
þór hafði léð máls á þessu og mun
hann hafa einúrð og hreinskilni
til að kannast við það. Hitt er svo
annað mál, að ekkert mun úr
þessu verða og mun hvorugur að-
ilinn telja sig eiga neitt sökótt við
hinn þess vegna.
Þetta er fram tekið til að hrekja
þá staðhæfingu, að því hafi verið
logið upp, að Eyþór hafi léð máls
á framboði á vegum Alþýðubanda-
lagsins og er málið þar með útrætt
af blaðsins hálfu.
Framsóknar- og Alþýðuflokh-
urinn hafa nú gefið út plagg nokk-
urt sem þeir kalla stjórnmálayf-
irlýsingu og stefnuskrá. En plagg
þetta minnir mest á skrumaug-
lýsingu frá óprúttnum prangara,
sem reynir að svíkja ónýta vöru
inn á hrekklausan kaupanda.
í þeim hluta plaggsins sem
heita mun stjórnmálayfirlýsing, er
þó að finna ýmsar athyglisverðar
játningar af hálfu Framsóknar.
Þar segir:
„Höfuðatvinnuvegum landa-
manna er haldið uppi með beinum
styrkjum af opinberu fé og gífur-
legu álagi á neyzluvöru almenn-
ings“. (En er það ekki Framsókn-
arflokkurinn sem ábyrgð ber á
hinum gífurlegu álögum? Var það
ekki hann, sem samþykkti með
íhaldinu þessar drápsklyfjar, en
neitaði að skattleggja stórgróða
og milliliðabrask, eins og stjórn-
arandstaðan lagði til? Með því að
samþykkja þær tillögur var hægt
að komast hjá „gífurlegu álagi á
neyzluvöru almennings“. En þá
kom Framsókn fram sem verndari
milliliða og braskara og ætlast svo
til að menn trúi á gagngerða hug-
arfarsbreytingu á nokkrum vik-
um).
„Þjóðin býr við römmustu
gjaldeyrishöft, þótt frelsi sé í
orði“.
(Hvað er allt í einu orðið af
hinni „frjálsu verzlun“, sem Fram
sókn hingað til hefur sagt okkur
að við byggjum við í sívaxandi
mæli?).
„Skortur er á gjaldeyri til
kaupa á brýnustu nauðsynjum“,
(Það ber samt ekki mikið á
gjaldeyrisskorti til kaupa á ó-
þarfa. Og svo á víst að afla gjald-
eyris fyrir nauðsynjum með því
að selja (eða gefa) Bretum ís-
fiek),
sý
Blað Alþýðubandailívgsins.
Aþýðubandalagið hefur nú hafið
útgáfu á vikublaði. Nefnist það
tJtsýn og er 8 síður í sama broti
og dagblöðin.
Fyrsta tölublað þessa nýja
blaðs hefur nú borizt hingað.
Hefur það inni að halda margar
greinar um stjórnmál og almenn
mál.
Meðal þeirra, sem í blaðið rita
eru Lúðvík Jósepsson, Hannibal
Valdimarsson, Finnbogi Rútur
Valdimarsson, Alfreð Gíslason og
Einar Olgeirsson.
Finnbogi Rútur Valdimarsson
er ritstjóri blaðsins.
„Innflutningi hefur að verulegu
leyti verið haldið uppi með gjald-
eyrislántökum.
Þrátt fyrir vaxandi framleiðslu,
greiða sölu útflutningsafurða og
miklar gjaldeyristekjur vegna
varnarliðsframkvæmda, safnar
þjóoin nú -hraðvaxandi skuldum
erlendis. Sparnaður fer þverrandi,
en lánsfjárskortur vex óðum og
stefnir í bráða hættu nauðsynleg-
ustu framkvæmdum“.
(Eru menn ekki hlessa? Hvar
eru nú hinir yfirnáttúrlegu fjár-
málahæfileikar Eysteins Jónsson-
ar? Okkur hafði þó verið sagt, að
vitsmunir hans á því sviði væru
svo furðulegir, að öllu væri borgið
á meðan hann sæti við stjórn
fjármálanna. En svo játar flokk-
urinn það, og Tíminn birtir það
sem rosafregn, að allt sé í græn-
um sjó með fjármálin hjá Ey-
steini og þjóðin eigi raunverulega
ekki aura til að kaupa sér í mat-
inn. En lengi hefur suma samt
grunað, að Eysteinn hafði eitt-
hvað óhreint í peningapokahorn-
inu, Fyrir þá Sunnmýlinga, sem
kosið hafa Eystein fyrst og fremst
vegna fjármálavits hans, er þessi
uppljóstrun hin merkilegasta og
ástæða til að þeir fari að horfa
sér eftir öðrum til að styðja. Þessi
hrotta’ega gagnrýni hefði þótt
matur í Tímanum, ef hún hefði
komið frá Moskva).
„Enn býr fjöldi fólks við óhæft
húsnæði og okurleigu, en gróða-
brall með húsnæði, þ. á. m. ný-
byggingar, er í algleymingi.
Brask með verðbréf og erlend-
an gjáldeyri á svörtum markaði
fer sívaxandi.
Kauphækkanir launastétta verða
að litlu eða engu vegna verðhækk-
ana. En milliliðir og allskonar
braskarar safna of fjár í skjóli
Iuxls sj'ika fjárhajjökerfís.
Við þetta allt saman bætist, að
framundan eru verðhækkanir inn-
anlands, sem auka munu fram-
færslu- og framleiðslukostnað, svo
að enn stefnir að beinni stöðvun
framleiðslunnar“.
(Mikil undur og skelfing er að
heyra þetta! Hvers vegna hefur
Framsóknarflokkurinn svikizt um
að skýra frá þessu fram að þessu?
Hingað til hefur hann sagt okkur
að allt væri í lagi og að þeir, sem
létu í ljósi svipaðar skoðanir og
Framsóknarflokkurinn hefur nú
látið í ljósi, væru rógberar og
svikarar. Ég fæ ekki betur séð en
að Framsókn hafi tekið Moskva-
kommúnista til fyrirmyndar og
játað syndir sínar, en skyldu hvat-
irnar vera þær sömu?).
Þessum hluta plaggsins lýkur
svo með marklausu kjaftæði 4im
að menn þurfi að fylkja sér sam-
an um hræðslubandalagið. Og svo
er íhaldið stimplað einræðissinn-
aður öfgaflokkur. -— Öðru vísi
mér áður brá. Það hét „lýðræðis-
sinnar" þegar hægri kratar voru
að véla verkafólk til að fela því
forsjá verklýðssamtakanna. Kann-
ski kratar ætli líka að fara að játa
syndir sínar. — Betur að fyrr
hefði verið.
Og svo kemur stefnuskrá í
nokkrum liðum. Er þar lofað gulli
og grænum skógum og framgangi
mála, sem ekki hefur mátt nefna
við þessa flokka. En fallegar
glansmyndir eru mönnum þarna
sýndar. Þegar ég las þetta plagg,
minnti það mig helzt á fjögrá ára
áætlun Alþýðuflokksins, skrum-
auglýsingu sem hann gaf út fyrir
kosningarnar 1934 og fræg varð
að endemum.
En nú duga hvorki skrumaug-
lýsingar né glansmyndir. Það sem
á ríður er að skapa pólitíska ein-
ingu í röðum alþýðunnar, heiðar-
lega og hleypidómalausa og hver
er afstaða Framsóknar- og Al-
þýðuflokksins til þess?
Skemmtun Leik-
félagsins
Leikfélag Neskaupstaðar hélt
skemmtun í Samkomuhúsinu á
miðvikudagskvöld og" var hún vel
sótt þó vafalaust hafi það dregið
úr aðsókn að á sama tíma var
„Hver er maðurinn" í útvarpinu og
Norðfirðingum gefinn kostur á að
leysa þrautina.
Á skemmtuninni var samlestur,
mælskukeppni og leiksýning-
Sýndur var gamanleikurinn „Fest-
armær að láni“ og var leikstjón
Sigríður Jónsdóttir, formaður
Leikfélagsins, en leikendur voru
Ásgeir Lárusson, Elsa Christen-
sen, Óskar Björnsson, Randíður
Vigfúsdóttir og Þóra Jakobsdótt-
ir.
Skemmtunin verður endurtekin
amiað kvöld.
Skrumauglýsing
hrœðslubandalagsins