Birtingur - 02.01.1954, Blaðsíða 5

Ég er gömul kona, sem geng eftir veginum og græt.
Ég mæti honum aldrei oftar.
Hvers vegna geng ég eflir veginum og græt?
Ég á gimstein, sem ég get ekki gefið.
. Æskukæti og ríkur hæfileiki að koma mönn-
um þægilega á óvart eru meðal höfuðdygða
Jóns Thoroddsen — skyndilega kemur setning
fljúgandi eins og steini sé kastað í kyrran hyl,
maður hrekkur við og hverfur inn í ljóðið, lif-
ir lífi þess í glettni og galsa:
HATTURINN
Ég fylgdi stúlkunni heim, og hún bjó bakdyramegin.
AnnaS meira eða merkilegra var það nú ekki.
Verið þér sælir, og þakka yður kærlega fyrir fylgd-
ina, sagði hún.
Sælar, sagði ég.
Hatturinn yðar!
Hann hefur gott af því, sagði ég, og hélt áfram að
kveðja stúlkuna.
Heilsusamlegt er líka þetta Ijóð á okkar hú-
morsnauðu dögum:
KVENMAÐUR
Hún var formáli að ástarævisögum manna.
Hún var innskotskafli.
Hún var kapítulaskipti.
Og nú er hún ástarævisaga mín. En það hefur
gleymzt að prenta orðin:
011 réttindi áskilin.
Og hérna er ennþá eitt um unga stúlku og
ástir — einlægara en hin:
EFTIR DANSLEIK
Elskar liann mig? spurði hún, og lagaði á sér hárið.
Elskar hann mig? spurði hún, og púðraði sig í
flaustri.
Elskar hann mig? spurði hún.
Spegillinn brosti.
Já, sagði spegillinn, og brosti. /
Þótt Jón Thoroddsen sé stundum gáskafullur,
er honum oftar alvara í huga, og þá nær hann
dýpri tónum. Meginboðskapur Ijóðanria er
þessi: Leit mannsins að andlegum verðmætum
göfgar hann meira en allt annað og hefur líf
BIRTINGUR
hans úr duftinu. — Ég hef fundið þig, segir
Jesús við Tómas, þú átt eftir að finna mig. —
Þú þorir ekki að glata og(finna, þorir ekki að
finna og glata. En ég þori,- mælir Vana drottn-
ing við mann sinn, Svegði Uppsalakonung, og
rekur rýting í brjóst honum, að hann megi
finna Óðin, þótt það kosti hann lífið. Og síðan
fylgir:
EFTIRMÁLI
Sumir halda, að hægt sé að finna, án þess að hafa
leitað.
ASrir halda, að hægt sé að leita, án þess að finna.
Leit og fundur er orsök og afleiðing.
En til þess að finna það mesta, verður að fóma öllu,
líka voninni um árangur.
"Þetta eru lokaorð bókarinnar: sannarlega
gæfuleg stefnuyfirlýsing skálds við skeiðsbyrj-
un.
í fjörlegum formála gerir skáldið grein fyrir
því, hvers vegna það lætur flugur sínar fljúga:
ÞiS haldið ef til vill, að það auki lánstraustið að
ganga með flugur í höfðinu? HvaS átti ég að gera ann-
að en það, sem ég gerði, losa ykkur og láta ykkur
fljúga?
Og í þessu ávarpi til flugnanna segir um
búning þeirra:
Ég gegni því engu, þó þið heimtið falleg föt ...
Þakkið þið guði fyrir, að ég færði ykkur hvorki í lífs-
stykki rímsins né vaðmálspils sögunnar.
Vita nuova, Örvæntingin, Tjaldið fellur og
Perlan eru skáldleg Ijóð og listilega gerð —
eiginlega er ekkert léttvægt í þessari litlu bók
nema pappírinn. Ég tilfæri aðeins eitt þeirra að
lokum; það er um undarlega blómið og dýr-
mætu perluna:
PERLAN
Ungi maðurinn leitar dýrmætu perlunnar.
Ég er fátækur, segir ungi maðurinn. Gef mér. Ég
ætla að kaupa dýrmætu perluna.
Og mikið er honum gefið.
Svo mætir hann þunglyndu stúlkunni.
Gef mér, segir ungi maðurinn. Ég ætla að kaupa
dýrmætu perluna.
Þá segir þunglynda stúlkan:
5