Austurland - 20.09.1984, Blaðsíða 3

FIMMTUDAGUR, 20. SEPTEMBER 1984.
3
Stalín er ennþá hér
Afmælisspjall við Guðmund Helga Sigurjónsson sextugan
„Maður drattast auðvitað með í Alþýðubandalaginu. “
Ljósm. Einar Þórarinsson.
valdsins á Finnagaldursárunum,
eru þessi upphróp og læti út af
Tékkó og Ungó og fleiri atburð-
um eins og smá él, sem hafa eng-
in áhrif á raunsæistruntur. Þá
fengum við þá skólun, sem færði
okkur heim sanninn um, hvað
blekkingarmoldviðrið er gegnd-
arlaust. Við erum orðin svo
kunnug skákbrellum auðvalds-
ins, að við kunnum leiki þess
utanað.
□ Hvernig líst þér á samtök sós-
íalista nú?
■ Ja, ég segi nú eins og Stein-
grímur: - þetta er erfið
spurning. Ég veit ekki, hvað
maður á að segja um Alþýðu-
bandalagið. Maður drattast
auðvitað með, en mér finnst
þróunin minna óneitanlega mik-
ið á þróunina í Alþýðu-
flokknum gamla, og ég er auð-
vitað ósáttur við þá þróun.
Það er enginn vafi á því, að
þátttaka sósíalista í borgara-
legum ríkisstjórnum hefur leitt
flokkinn til hægri og maður er
farinn að spyrja sjálfan sig að
því, hvort það sé kannski rétt
sjónarmið, að sósíaliskur flokk-
ur eigi ekki að taka þátt í borg-
aralegri ríkisstjórn.
□ Ertu ánægður með kjör
verkafólks nú?
■ Pað þarf enginn að efast um,
að launakjör hafa sjaldan eða
aldrei verið lakari en nú, en auð-
vitað hafa önnur kjör og aðstaða
batnað. Almenn kjör alþýðu
voru allt önnur og verri, þegar
ég var ungur.
Ríkisstjómin er hrein auð-
valdsstjóm, sem ekki skilur ann-
að en þröng gróðasjónarmið.
Hún skilur ekki þörf atvinnuveg-
anna, en stefna hennar er stuðn-
ingur við þjónustugreinar og
fjárplógsmenn. Frumatvinnu-
greinamar - sjávarútvegur og
landbúnaður - koma henni ekki
við og manni skilst, að það eigi
helst að leggja þær niður.
□ Hvað er til ráða? Hvað er
framundan í kjaramálunum?
■ Ja, hvaða ráðum ræður
verkalýðshreyfingin yfir? Hún
getur háð kjarabaráttu til að fá
einhverja kauphækkun í krónu-
tölu, en eftir stendur aðalvand-
inn, en það eru hækkanir vöru
og þjónustu og sem er hinn
raunverulegi verðbólguhvati.
Ef stjórnvöld skilja ekki eða
neita að skilja vandann, er ekki
annað að gera en fara út í harða
kjarabaráttu, sem þýðir ein-
hverja hækkun launa í krónum
talið. En er þetta raunverulega
lausn? Erum við ekki að elta
skottið á sjálfum okkur?
Það verður engum árangri
náð, fyrr en fólk skilur, hvað um
er að vera og notar kjörseðilinn
sinn rétt og hættir að kjósa and-
stæðinga sína yfir sig. Menn
verða að fara að þekkja, hverjir
eru andstæðingar.
□ Þú hefur starfað mikið í MÍR
ogferðast víða um Sovétríkin og
önnur lönd Austur-Evrópu. Eru
þessi tengsl okkur til einhvers
gagns?
■ Ég tel það. Þau eru þýðing-
armikil fyrir báðar þjóðirnar.
Þetta eru menningarsamskipti,
íslensk menning er kynnt í Sov-
étríkjunum og þeirra mcnning
hér.
Með stofnun MÍR 1951 var
opnuð þessi leið til menningar-
samskipta landanna, sem leiddi
til þess, að íslensk stjórnvöld
tóku upp menningarsamstarf
við sovésk stjórnvöld og fóru að
skiptast á sendinefndum, m. a.
fór Gylfi Þ. Gíslason til Sovét-
ríkjanna, meðan hann var
menntamálaráðherra. Þessi
samskipti eru af hinu góða.
Eftir að Krúsjov hélt hina
frægu ræðu sína 1956, lágu sam-
skiptin á vegum MÍR niðri á
tímabili, en hófust aftur um
1975 og síðan hefur verið starf-
að af fullum krafti. MÍR fékk
Guðmundur sýnir greinarhöfundi mynd af móður gamla mannsins. Ljósm. Einar Þórarinsson.
Hin frœga bók eftir Gunnar Benediktsson.
Ljósm. Einar Þórarinsson.
Guðmundur Sigurjónsson í
Neskaupstað varð sextugur 15.
september sl. Slíku er erfitt að
trúa fyrir þann a. m. k. sem man
samstarf við Guðmund í Æsku-
lýðsfylkingunni, eins og það
hefði átt sér stað í gær. Raunar
sýnist maðurinn yngri að árum
en kirkjubækur segja til um og
yngri er hann í anda og frískari
á fótinn en margur, sem hefir
færri ár að baki.
Guðmundur er fæddur í Nes-
kaupstað 15. sept. 1924oghefir
ætíð átt heima og starfað hér á
þeim stað, sem honum er öðrum
stöðum kærari. Foreldrar Guð-
mundar voru Helga Þorvalds-
dóttir, alin upp á Hafranesi við
Reyðarfjörð og Sigurjón Ás-
mundsson frá Vindheimi í
Norðfirði.
Guðmundur hefir lengst af
starfað sem verkamaður og
langsamlega lengst sem tækja-
maður í Fiskvinnslustöð SÚN
og síðar Síldarvinnslunnar hf.
Árin 1963 - ’68 var hann fram-
kvæmdastjóri Egilsbúðar og frá
1968 - '12 rak hann bókaverlsun
í Neskaupstað.
Guðmundur hefir alla tíð ver-
ið virkur þátttakandi í verka-
lýðshreyfingunni og í samtökum
sósíalista. Hann er í stjórn
Verkalýðsfélags Norðfirðinga
og hefir verið í henni alls um
tvo áratugi. I flokki sósíalista
hefir hann jafnan staðið á rót-
tækasta væng, enda maðurinn
með fastmótaðar hugmyndir um
sósíalismann og framkvæmd
hans og lítt gefinn fyrir kratískar
tilhneigingar eða borgaralegan
hugsunarhátt. En þó að Guð-
mundur tali um merkisbera sós-
íalismans af alvöru, er hann
ætíð glettinn í samræðum, hlát-
urmildur og með bros á vör.
f tilefni sextugsafmælisins
fékk AUSTURLAND Guð-
mund í stutt spjall, og um leið
og hann lagði frá sér bókina,
sem hann var að lesa - Bóndann
í Kreml - eftir Gunnar Bene-
diktsson, var dembt á hann
fyrstu spurningunni.
□ Drakkstu róttœknia í þig með
móðurmjólkinni?
■ Það má segja það. Foreldrar
mínir voru í Kommúnista-
flokknum, en áður í Alþýðu-
flokknum gamla, eins og margt
róttækt fólk þeirra tíma. Ég
gekk í Sósíalistaflokkinn 1943
eða ’44. En fyrstu verulegu af-
skipti mín af pólitík voru, er ég
fór á þing Æskulýðsfyllkingar-
innar haustið 1944 að tilmælum
forystumanna hér.
□ Hefurðu aldrei efast um ágœti
sósíalismans?
■ Nei, ég hef aldrei efast um
það. Það er af og frá. Ég hef
stundum orðað það þannig, að
Sovétríkin væru eina von mann-
kynsins.
□ Hafði Finnagaldurinn engin
áhrif á þig sem ungling? Runnu
ekki á þig’ tvœr grímur þá?
■ Það má segja, að ég hafi
harðnað þá. Þá tel ég, að ég hafi
fengið skólun, sem fleiri hefðu
þurft að fá. Ég hef sagt, að í
augum okkar, sem þurftum að
ganga í gegnum ofsóknir auð-