Eining - 01.11.1944, Blaðsíða 8

b
E 1 N I N G
Skemmtilegur náungi
Við strendur Alaska lifir láðs og"
lagar- spendýr, sem Eskimóar kalla
Amikuk. Þetta er sjó-Oturinn, eitt hið
furðulegasta dýr þessarar jarðar. Iiann,
er 4—5 fet á lengd, 45—70 pund á
þyngd, hefur fallega greitt skegg, og
andlit hans er sérlega viðkunnanlegt og1
minnir mjög á mannsandlit. Fimm-
fingraðir framhreifar hans minna og
á mannshendi. Húðfeldur hans er kaf-
loðinn og svo rúmgóður, að han.n leggst
í fellingar. Þetta yndislega og þykka
loðskinn, dökkbyúnt eða næstum al-
svart, ofurlítið silfurstirnt, er eitt hið
eftirsóttasta og verðmætasta á loð-
skinnamarkaðinum.
Amikuk er hinn mesti fjörkálfur.
Ilann hoppar, hamast og fer á harða-
spretti. Stundum vöðlar hann saman
þarfaflyksum í hnoðra, kastar þeim í
hinn næsta, sem aftur kastar til hins
þriðja, og þannig getur leikurinn geng-
ið um alla hjörðina. Jíann unir því vel
að liggja upp í loft á yfirborði sjávar,;
krossleggja framhreifana á brjóstum,
sér og ýmist lygna augunum eða horfa
upp í bláan himinninn. Stundum rís
hann teinréttur upp úr sjónum, ber
hreifann fyrir auga og skimar allt í
kringum sig.
Amikuk lifir að mestu á fæðuteg-
undum, sem hann finnur á sjávarbotni.
Ilann er mjög frækinn og þjálfaður
kafari. Þegar honum heppnast ao finna,
tvær skeljasamlokur, þá leggst hann á
bakið á yfirborð sjávar og lemur svo
saman skeljunum þar til þær brotna.
Finni hann ekki nema eina samloku,
þá tekur hann með sér stein af sjávar-
botni og notar hann til að brjóta skel-
ina. Þegar þessari litlu máltíð er lokið,
krossleggur hann hreifana á brjósti sér,
leggst í hálfgerðan dvala og nýtur lífs-
ins. Iiann getur kafað til botns á 240
feta dýpi og verið í kafi allt að 6
mínútur í senn.
Amikuk er mesta friðsemdarskepna.
í þjóðfélagi hans ríkir eining og friður.
Þegar hjörðin ieggs'c tii svefns á yfir-
borði sjávar, þá krækja þeir sér saman
í bendu til þess aö þeir fljóti ekki eitt-
hvað í burtu hver frá öðrum. Þeir berj-
ast aldrei út af kvenkyninu eins og sel-
urinn, og þeir eru' ástríkir og siðsamir.
Hver og einn hefur sína unnustu, að-
eins eina, og hann er góður við hana.
Hann vefur framhreifann utan um
hana, þrýstir brjóstum hennar fast upp
að brjósti sér. Svo nugga þau saman
nefunum í sífellu og kyssast alúðlega.
Einnig er hún mjög góð við unga sína.
Ilún lætur þá liggja ofan á sér, þar sem
hún liggur á bakinu og vaggar sér á
sjávaröldunni. Þannig annast hún þá
og nærir og leikur sér við þá. Hún kast-
ar þeim upp í loftið, leikur við þá með
þarahnoðrum, kelar við þá og kyssir í
sífellu. Hún getur átt unga sína á
hvaða tíma ársins sem er. Einnig í því
svipar Amikuk til mannsins. Unginn
er fullskapaður, er hann fæðist, vel sjá-
andi og með 32 tennur. En í heilt ák
verður móðurin að annast hann og"
næra og kenna honum að synda, því
að hann fæðist ekki syndur. Þegar þau;
sofa, heldur hún framhreifanum þétt
utan um hann.
Skæðasti og næstum eini óvinur
Amikuks er maðurinn. Það var líka
komið svo fyrir nokkru, að þessi veiði-
vargur hafði næstum útrýmt þessari
meinlausu, greindu og skemmtilegu.
skepnu. Að fráskildum Eskimóum,
vissu menn lítið um Amikuk, þar til
Vitus Bering braut skip sitt við Ber-
ingeyju. Þá hafði skipshöfnin með sér
þaðan 700 Oturskinn, og þar með hófst
hinn mesti hamagangur í loðskinna-
verzlun, sem þekkzt hefur í allri mann-
kynssögunni. Menn gerðu út fjölda
skipa, jafnvel alla leið frá Boston og
Mexicó, til þess að veiða Amikuk. Þega-
ar honum hafði verið næstnm útrýmt,
bannaði stjórnin veiðina og sölu þess-
ara skina, en 1911 voru þau í svo háu
verði, áöur en salan var bönnuð, að eitt
skinn gat kostað 1990 dollara — 8—10
þúsund krónur. Þessi Oturtegund er nú
svo sjaldgæf, að hann sést sjaldan,
jafnvel þar sem hann helzt er að finna.
Rússar hafa nú komið sér upp til-
raunastöð, og fást rússneskir sérfræð-
ingar við að rækta Amikuk. Er enn
ekki fengin reynsla fyrir því, hvernig
hin lífsglaða og greinda skepna muni
una. slíkri fangavist.
Amikuk kann því vel að liggja uppi
á steinum og flúðum á ströndinni, þvo
sér í framan, greiða skegg og strjúka
skrokk sinn. Ilann er svo hrekklaus og
gæfur, að hann hafði ekki vit á að
flýja mannvarginn, sem kom til þess
að drepa hann. Oft kom hann á móti
manninum, eins og til að heilsa honum.
Þegar veiðimaðurinn sló hann með
kylfu sinni, fleygði hann sér niður og"
hélt fyrir augun með framhreifunum
og beið rólegur dauða síns. Ilann virð-
ist ekki hafa skilið hinn blóðuga hild-
arleik, en haldið að hér væri aðeins um
leik að ræða.
Ilið friðsama þjóðfélag þessarar lffs-
glöðu og hrekklausu skepnu hlaut eins
og margt annað í þessu jarðríki ráns,
veiðimennsku og blóðsúthellinga, að
veröa peningagræðgi og hégómleik að
bráð.
Endursagt úr Reader’s Digest. — P. S.
Til lesendanna
Þið sem kaupiö og lesiö þetta blað,
ættuð að gera ofurlítið meira fyrir það.
Fyrst og fremst hugleiða, hvort blaðið
muni gera gagn, eða vera óþarft. Ef
ykkur finnst það gagnslítið, þá er það
auðvitað sérlega vinsamlegt af ykkur
að kaupa blaðið og ekki að vænta, að
þið sinnið því frekar. Ef aftur á móti
þið teljið blaðið gott og gagnlegt, þá
ættuð þið, hver og einn, að útvega því
svo sem einn eða fleiri kaupendur hjá
kunningjum ykkar, ef þess er kostur.
Blaðið kostar það mikla vinnu, þegar á
allt er litið, að æskilegt er, að hún komi
að sem fyllstum notum. ,Sú vinna borg-
ar sig þeim mun betur, sem fleiri lesa
blaðið, auk þess sem það bætir afkomu
þess fjárhagslega. Vitanlega er sam-
keppnin orðin mikil. Blöð og bækuf
flæða yfir landið. Þess vegna er heldur
ekki ætlast til að aðrir sinni Einingu
en þeir, sem telja blaðið þess virði.
Margir hafa sent því hlýjar kveðjur.
Þjóðkunnur maður hringdi nýlega til
blaðsins og bauð aðstoð fjárhagslega,
ef þyrfti, og bað okkur, blessaða, að
halda áfram. Nokkrir hafa sent því
gjafir og flest allir kaupendur staðið
vel í skilum.
Ritstjóri blaðsins mundi telja það
æskilegt, að kaupendur yrðu það marg-
ir, að hægt væri að hafa blaðið 12 bls.
í hvert skipti. Með því móti mætti gera
það fjölbreyttara og föngulegra, birta
t. d. stundum heil erindi eða endur-
sagðar merkisgreinar úr erlenduni
tímaritum, en hafa auk þess nægilegt
rúm fyrir ýmislegt smávegis og stuttar
greinar. Blaðið er svo heppið, að þurfa
ekki enn að greiða einn eyri í ritlaun,
til ritstjórnar eða afgreiðslu. Allt sem
því hlotnast, getur því gengið til þess
eins að efla það og auka, — Leggið
því lið, góðir lesendur, eftir ástæðum
og hug ykkar til blaðsins.
Drul<nar konur
Greifafrú Snowden hefur nýlega skýrt frá
því opinberlega, að á 12 mínútna göngu frá
járnbrautarstöð einni hafi hún mætt 33 ölv-
uðum stúlkum. Allar voru þær ungar.
Þetta er kvenfrelsisöld, og sannarlega sést
það á fleiru en því, sem gott er og fagurt, að
kvenþjóðin hefur hlotið aukið frjálsræði. —
Ekkert hafa menn notað sér fremur til tor-
tímingar en frelsið.
Það er frelsi út af fyrir sig, að geta tálm-
unarlaust reykt, drukkið og slarkað, og stund-
að vændiskvennaiðnað í hverri gjótu um allt
Þingvallahraun með erlendum hermönnum. En
öðruvísi mannkynssögu munu slíkar konur
skrá en sumar formæður þeirra, er undu tak-
markaðra frjálsræði, en ólu upp hetjur þjóð-
anna og gátu sér ódauðleg nöfn.