Eining - 01.09.1946, Page 9

E I N I N G
9
\
V
*
>
<
t
*

Ef einhver fer með annarlegar kenningar og fylgir ekki hinum
heilnæmu orðum drottins vors Jesú Krists og kenningunni, sem sam-
kvæm er guðhræðslu, þá hefur hann ofmetnast, þó að hann viti ekki
neitt, en er sótttekinn af þrætum og orðastælum, sem af fæðist öfund,
deilur, lastmæli, vondar hugsanir, þjark og þras hugspilltra manna,
sem sneyddir eru sannleikanum, en skoða guðhræðsluna sem gróða-
veg. Já, guðhræðslan samfara nægjusemi er mikill gróðavegur; því
að ekkert höfum vér inn í heiminn flutt, ekki getum vér heldur flutt
neitt út þaðan; — en ef vér höfum fæði og klæði, þá látum oss það
nægja . En þeir, sem ríkir vilja verða, falla í freistni og snöru og
margar óviturlegar fýsnir og skeðlegar, er sökkva mönnum niður í tor-
tíming og glötun; því að fégirndin er rót alls þess, sem illt er. Við
þá fíkn hafa nokkurir villzt frá trúnni og hafa stungið sjálfa sig
mörgum harmkvælum.
En þú, Guðs maður, forðast þetta, en stunda réttlæti, guðhræðslu,
trú, kærleika, stöðuglyndi og hógværð. Berstu trúarinnar góðu baráttu,
höndla þú eilífa lífið. — 1. Tímóteusarbréf, 6, 3-11.
Hörmulegt slvs
Það er morgunn. Veðrið er bjart og
fagurt. Stinnings kaldi er á firðinum.
Frá lendingunni hjá einum bænum út
með firðinum er litlum bát ýtt frá
landi. Tveir ungir piltar stökkva upp
í hann, setjast undir árar og róa frá
landi. Kvöldið áður hafði annar pilt-
urinn komið í heimsókn til bæjarins,
mest megnis til þess að njóta skemmti-
legra samverustunda með pilti, sem þar
átti heima og var á líkum aldri. Þenn-
an morgun hafði aðkomupilturinn óð-
fús viljað fara á flot og sigla í kaldan-
um. Foreldrar heimapiltsins löttu far-
arinnar. En það varð þó úr, að piltarn-
ir höfðu sitt fram. Og nú reru þeir út
á fjörðinn. Þeir voru komnir skammt
frá landi, er þeir lögðu inn árar, settu
upp segl og sigldu blásandi byr út á
fjörðinn. Þeir voru komnir allt að því
miðju vegar út á fjörðinn, er svo virt-
ist, sem þeir væru að snúa við. Seglið
slóst til. En er það aftur fylltist af
vindi, kastaðist báturinn á hliðina. Fyrr
en varði hvarf hann niður í djúpið.
Móðir heimapiltsins horfði á slysið.
Æ síðan ásakaði hún sig fyrir það, að
hafa ekki spornað við ferð piltanna
með því að neita þeim að fara. — Það
var brugðið við frá öðrum bæ, þar sem
slyssins varð vart og bát ýtt úr vör. En
hann kom um seinan á slysstaðinn.
Piltarnir voru horfnir. Aðeins rekald
eftir.
Það er alllangt síðan þetta hörmu-
lega slys vildi til. En er ekki eitthvað
líkt að gerast nú í dag með íslenzku
þjóðinni? Hingað til lands er kominn
gestur. Hann er talinn vera kominn til
þess að skemmta sem flestum Islend-
ingum. Og þeir vilja margir óðfúsir
hafa hann hjá sér. Hann lokkar þá
marga með sér út á djúpið, þar sem
þeir farast, en sjálfum sér fær hann
borgið og heldur áfram að lokka og
laða út í freyðandi löður girnda, glæpa
og tortýmingar. Og valdamenn á heim-
ili þjóðarinnar horfa margir á slysin,
ekki með saknaðartár í augum yfir
slysum þeim, sem þeir hafa fyrir aug-
um, heldur hvetja, eða að minnsta
kosti letja ekki, siglingarinnar með
gestinum. Já — gesturinn, Bakkus,
gengur svo að segja óáreittur um og
tortímir fleiri og fleiri æskumönnum
þjóðarinnar. — Áfengisverzlunin aug-
lýsti sumarleyfi starfsfólks síns í út-
varpinu í kvöld. En fyrirvarinn var
nógur, til þess að sem flestir gætu
byrgt sig upp af áfengi — tekið
Bakkus með sér á skemmtisiglingu!
Hvað verða reköldin mörg, sem komið
verður að eftir þá för? Hversu mörg
verða hin hörmulegu slys, ef haldið
verður áfram að hafa Bakkus í land-
inu? Við tölum um í einlægni og sem
sannir íslendingar, að við viljum enga
íhlutun erlends valds hafa í landinu.
En er þeirri sjálfstæðisbaráttu lokið,
fyrr en Bakkus er gerður landrækur?
Jón Kr. ísfeld
BÆN
Kærleiksríki, algóði Guð og Faðir.
Þú eilífi alvaldi og órannsakanlegi
máttur, sem viðheldur öllu lífi. Þú,
sem heyrir andvörp barnanna þinna
og bænheyrir þau.. — Vér þökkum fyr-
ir Ijós lífsins og sannleikans. Leið þú
oss þinn veg, svo að vér í sannleika
verðum Ijóssins börn. Vér þökkum fyr-
ir einlæga ástvini og trygga og trúfasta
vini. Gef oss styrk til að elska þá með
falslausum kærleika.Vér þökkum fyrir
fósturlandið fagra og góða. Gef oss
vísdóm til þess að ala þar upp andlega
og líkamlega hrausta þjóð, þjóð, sem
elskar þig og tilbiður þig og verður
þannig blessunar þinnar aðnjótandi í
ríkum mæli. Himneski faðir. Vér þökk-
um fyrir hin margvíslegu og miklu gæði
lífsins, sem vér daglega meðtökum af
þinni föðurhönd. Kenn oss að meta
hlutina rétt og fagna og gleðjast yfir
dásemdum lífsins, svo að vér getum
lifað sigursælu og hamingjusömu lífi.
Stjórna þú hugsun vorri þannig, að vér
getum fundið til nærveru þinnar á
hverri stundu, því að vér vitum að þú
ert alls staðar nálægur. Blessa þú, ó Guð
alla menn, en einkum þá, sem eiga
bágt; blessa land vort og þjóð, blessaðu
heimili þessa lands, feður og mæður,
börn og hinn unga og óreynda æskulýð.
Láttu anda þinn útrýma kulda og kær-
leiksleysi úr hjörtum- mannanna, og
öllu því, er gerir samlíf barna þinna
ömurlegt og kvalafullt. Láttu anda
þinn sigra sundurlyndi og eigingirni og
gróðursetja guðseðlið í hjörtum okkar
allra. Verður þá þinn vilji.
Bréf send Einingu
Einn embættismaður skrifar:
„Alvarlega djúpt hefur snortið mig
hin ólgandi skelfing, sem áfengið veld-
ur umhverfis mig.“
Annar embættismaður segir:
„Nú þarf að vinna að undirbúningi
bannsins með öflugri sókn í ræðu og
riti, svo að atkvæðagreiðslan verði
trygg.......Við verðum að fá annað
ástand en nú er.“
Þriðji maðurinn skrifar, hann er
fyrv. embættismaður:
„Ég les Einingu vanalega í einni
lotu.“ — Það voru góð meðmæli.
Þá skrifar einn kaupandi blaðsins á
þessa leið:
„I vetur var einhver skemmtun hér
og auðvitað fyllirí. Þá urðu áhafnir 7
báta að liggja í landi daginn eftir, þótt
gott sjóveður væri, vegna þess að
mennirnir voru hér og þar ósjálf-
bjarga. Þennan dag fiskuðu bátar
annars 5—12 smálestir, og er þá talað
um hausaðan og slægðan fisk. Þar hef-
ur þá ríkið tapað tugum þúsunda
króna, og svo eru afleiðingarnar heima
fyrir.“
Landskunnur maður, í þjónustu rík-
isins, sagði við mig í gær: „Ljótt er oft
að sjá út um skrifstofugluggana á Arn-
arhváli. Það liggur við að maður finni
til samsektar.“ — Þannig eru radd-
irnar yfirleitt.
Harðbrjósta verð ég að halda að þú
sért
og hafir ei miskunn að geyma
ef ekkert þú finnur þar athugavert,
sem önnur eins skelfing á heima.
Halldór Helgason.
1