Eining - 01.09.1946, Síða 14

14
um, einkum telur ársþingið nauðsynlegt
að byrjað verði á útisundlauginni og
leikvangnum, sem allra fyrst“.
„Ársþing I.S.Í. haldið í Reykjavík í
júnímánuði 1946, skorar á bæjarstjórn
Reykjavíkur að láta Skautahöll h.f. fá
aftur lóð þá, sem félaginu var upphaf-
lega veitt, eða aðra, sem félagið gæti
sætt sig við undir skautahöll, þar sem
annars eru líkur fyrir, að ekkert muni
verða úr byggingu þessa íþróttamann-
virkis, er hafa mun ómetanlega þýð-
ingu fyrir Reykjavík og landið allt“.
Tillögur, sem vísað var til sjórnar
Í.S.Í.:
„Ársþing Í.S.Í. 1946 felur stjórn
sambandsins að beita sér fyrir aðgerð-
um til að stemma stigu fyrir áfengis-
neyzlunni í landinu og uppivöðslusemi
ölvaðra manna á íþróttamótum og sam-
komum víðsvegar um landið, m. a.
með eftirfarandi:
a. Lög um héraðabönn komi til fram-
kvæmda.
b. Ríkið hafi jafnan tiltæka nokkra
lögregluþjóna, er haldi uppi reglu á
samkomum í landinu, viðkomandi félög-
um og samböndum að kostnaðarlausu“.
„Ársþing Í.S.Í. 1946 felur stjórn
sambandsins að sækja um fjárstyrk úr
ríkissjóði til aukinnar bindindisfræðslu
á vegum sambandsfélaga sinna“.
„Ársþing I.S.Í. beinir því til stjórnar
sambandsins, að vinna að því að öll
félög, íþróttabandalög og önnur héraða-
sambönd innan Í.S.I., hafi fána eða
merkjasölu til ágóða fyrir íþróttastarf-
semina einu sinni á ári, skiptist hagn-
aðurinn jafnt á milli I.S.I. og viðkom
andi aðila. Telur ársþingið vel til fall-
ið, að I.S.I. skipuleggi og hafi á sínum
vegum fánasölu þjóðhátíðardaginn, ef
leyfi til þess fæst. Að öðru leyti velji
stjórn viðkomandi félaga og bandalaga
merkjasöludaga, eftir þvi, sem þeim
bezt hentar“.
Þingið felur sambandsstjórninni að
vinna ötullega að eflingu sjóðs þess,
sem ætlaður er til byggingar íþrótta-
heimilis sambandsins. Skal stjórnin
skipa til þess sérstaka nefnd, telji hún
það nauðsynlegt.
„Ársþing I.S.I. 1946 felur stjórn
sambandsins að undirbúa, sem bezt má
verða 35 ára afmælismót á þingvöllum
1947, og skorar jafnframt á öll íþrótta-
félög landsins að senda sem flesta kepp-
endur á mótið“.
„Ársþing I.S.Í. 1946 beinir því til
stjórnar sambandsins að taka til at-
hugunar hvort ekki muni vera hagan-
legt að halda næsta ársþing í einhverju
sumargistihúsi t.d. Geysi“. Þess má
geta, að stjórn Í.S.Í. hefur ákveðið á
fundi sínum 23. 6. að Íslandsglíman
1947 fari fram í Haukadal."
SVARTI DAUÐI.
Sýkill veldur sárum nauða,
sýgur blóð.
Ríkið selur Svarta dauða
sinni þjóð.
P. S.
í
E I N I N G
Skinfaxi
Tímarit U.M.F.Í. 1. hefti 1946, er
bæði sjálegt að útliti og holt lesmál.
Þar er meðal annars eftirtektarverð
ritgerð eftir Halldór Kristjánsson,
„Kvikmyndir og menning.“ Þá er þar
prýðileg grein eftir Þorstein M. Jóns-
son skólastjóra: „Höfum við gengið til
góðs?“ Leyfir Eining sér að birta hér
kafla úr þeirri grein. Þar segir svo:
„Þetta tvennt, hin sterka innri vaxt-
arþrá þjóðarinnar, og dæmi frænda
vorra, Norðmanna, voru þeir undir-
straumar, sem mest réðu í stefnu hinna
fyrstu ungmennafélaga. Stefnuskrá og
skuldbindingar hinna fyrstu ungmenna-
félaga voru merkilegar, álíka merkileg-
ar og stefnuskrá Fjölnismanna var 70
árum áður. Einkunnarorð þeirra voru:
Sannleikurinn og réttlætið fyrir öllu.
Ef æska allra tíma á íslandi einsetti
sér að lifa samkvæmt þessum einkunn-
arorðum, þá væri menningu þjóðarinn-
ar að fullu borgið. Félagar gátu þeir
einir orðið, sem „treystu handleiðslu
guðlegs afls“. En hér var ekki að ræða
um neinar sértrúarkreddur, heldur trú
þá, sem felst í vísu Steingríms Thor-
steinssonar:
„Trúðu á tvennt í heimi
tign sem æðsta ber:
Guð í alheimsgeimi,
guð í sjálfum þér.“
Hugsjónin var sú, að sannleikurinn
og réttlætið væru guðleg öfl og með
því að taka þau i þjónustu sína, þá
gæti æska Islands unnið stór afrek til
heilla fyrir sjálfa sig, land sitt og þjóð.
Þá var það eitt í skuldbindingu félags-
manna, að þeir urðu allir að vera vín-
bindindismenn. Vínnautn var í augum
hinna fyrstu ungmennafélaga skortur á
sannri menningu. Hún veiklaði menn
líkamlega og andlega, og hún var ekki
um hönd höfð í þjónustu sannleika og
réttlætis. Bakkus var falsguð, Loki í
mannheimi. En höfuðtilgangi sínum
lýstu stofnendur ungmennafélaganna
bezt með þessari grein: „Að reyna af
fremsta megni að efla allt það, sem er
þjóðlegt og ramíslenzkt og horfir til
gagns og sóma fyrir hina íslenzku þjóð.
Sérstaklega skal reyna að leggja stund
á að fegra og hreinsa móðurmálið.“. . .
En ungmennafélögin hafa beðið skip-
brot með sumar hugsjónir hinna fyrstu
ungmennafélaga, og má þá fyrst og
fremst nefna hina síauknu áfengis-
neyzlu þjóðarinnar, og alls konar
glæpafaraldur unglinga, sem að mestu
mun afleiðing drykkjuskaparins......
En þótt ungmennafélögin á þessu 40
ára aldursskeiði sínu í sumu hafi beðið
ósigur, þá hafa þau samt unnið marga
sigra. „En sefur logn að boðabaki". Ó-
sigur þarf ekki að vera ævarandi. Ó-
sigrar ungmennafélaganna eiga að
magna þau til nýrrar sóknar. Nú er
ekki síður þörf á vakningu æskulýðsins
en 1906. Og þegar ég nú, einn þessara
fyrstu ungmennafélaga, hugsa um þessi
mál, þá finnst mér, að ég myndi feginn *
vilja kasta ellibelgnum, og þá fyrst og-
fremst til þess að geta tekið þátt. í
nýrri þjóðlegri menningarsókn. Islandí
og íslendingum er það nú lífsnauðsyn,
að æska landsins kveiki hugsjónaeld,
sem logi enn betur en hugsjónaeldur
sá logaði, er hinir fyrstu ungmenna-
félagar kveiktu. Islenzk æska þarf að
efla guðsneistann í brjósti sér, til þess ^
að berjast á móti alls konar spilltri
tízku. Hún þarf að berjast gegn vín-
drykkjuósómanum, hún þarf að temja
sér heiðarleik í viðskiptum, sannsögli
og drengskap í orðum og athöfnum.
Hún þarf að vekja fornar dyggðir, svo
sem iðjusemi og hófsemi í meðferð
fjármuna. En umfram alla muni þarf
hún að temja sér að vera sjálfstæð í
hugsun og þar með forðast múghugsun
þá, sem sýnist vera hættulegur farald- ^
ur bæði hér á landi og víða annarsstað-
ar. Þessi faraldur hefir oft áður valdið
mannkyninu óbætanlegu tjóni og gerir
enn. Múghugsunin er nú aðalhjálparlyf
flokkstrúarbragðanna eins og hún var
áður trúarbragðaofsókna og galdra-
brennuæðis. Ég þori að fullyrða, að
flokkstrú og múghugsun sviftir marga
nútíma íslendinga andlegu frelsi sínu.
Sú hugsjón, sem íslenzkir æskumenn
þyrftu nú að setja sér sem aðallífshug- ^
sjón, er að gera þjóð sína að merki-
legri og mikilli þjóð í augum annara
þjóða. Engin þjóð verður mikil vegna
fólksfjölda eins, heldur vegna menning-
arlegra afreka og siðferðisþroska.
Menningarleg afrek forfeðra vorra á
12. og 13. öld hafa gefið þjóðinni til-
verurétt. Þjóðin á enn hæfileika til þess
að geta orðið merkileg þjóð, en til þess
að svo verði, þá verða æskumenn Is- f
lands að efla siðferðisþroska sinn og
sjálfsvirðingu. En verði íslenzk æska
hirðulaus, nautnasjúk, eyðslusöm og á-
byrgðarlítil í orðum og verkum, þá á
þjóðin ekki lífsmöguleika í framtíð. En
slík æska er í raun og veru engin æska,
heldur er hún nokkurs konar umskipt-
ingur, átján barna faðir úr álfheimum.
Hún er fædd gömul, úrkynjuð. Lifandi
hugsjónir og hugsjónaeldur eru ein- *
kenni lífrænnar, sannrar æsku. Ung-
mennafélög nútíma og framtíðar þurfa
að kynda þann hugsjónaeld, er varð-
veitir æskuna, ekki eingöngu á ung-
lingsárum manna, heldur allt þar til,
er að árum gamall hnígur að velli.“
Gleymið ekki að
greiða fyrir blaðið