Austurland - 10.01.1985, Blaðsíða 4

Austurland
Neskaupstað, 10. janúar 1985.
Nú einnig Nýtt símanúmer SPARISJÓÐUR jájðt
APEX innanlands ® 7679 'S' NORÐFJARÐAR
FLUGLEIÐIR /BT Verslunin Myrtan SPARISJÓÐUR HEIMAMANNA
Gott fólk hjá traustu lélagi A Egilsbraut 5 Sparisjóður Norðfjarðar
Sigurjón Bjarnason:
Bak jólum
Félagsfundur
í Alþýðubandalaginu í Neskaupstað verður
haldinn í fundarsal Egilsbúðar miðvikudaginn
9. janúar og hefst kl. 2030
Dagskrá:
1. Forvalsreglur kjördæmisráðs AB
2. Önnur mál
Stjórnin
Þegar þetta er ritað, er hátíð
ljóssins nýliðin og menn finna
áramót nálgast, þá stund er
menn reyna samtímis að vega
og meta liðna atburði, jafnt sín-
ar eigin gerðir sem annarra, og
að rýna inn í móðu framtíðar.
Gerast þá ýmsir spámenn og fer
mörgum svo, að þeir spá sér og
sínum sjónarmiðum í hag, en
andstæðingum óskað engrar far-
sældar.
Hvað vinstri öfl þessarar
þjóðar varðar, eru þau og hafa
lengstum verið sundruð í ótal
fylkingar. Varla er hægt að telja
þetta neitt sérstakt tiltökumál,
því að í þessum hópi ríkja ýmis
ólík sjónarmið. Þetta er fólk
með sjálfstæða hugsun og vilja,
fólk sem ekki telur það þjóna
sínum eigin hagsmunum né
þjóðarheildarinnar að ryðjast á
íhaldsjötuna staurblint af
skammtíma- og eiginhagsmuna-
sjónarmiðum, eins og þó meiri-
hluti þjóðarinnar virðist kjósa
að gera um þessar mundir.
Vinstra fólk á íslandi vill, að
þjóðin standi saman við lausn
vandamála í atvinnu- og efna-
hagsmálum, gangi einarðlega til
móts við aðrar þjóðir og komi
skoðunum sínum skilmerkilega
á framfæri á alþjóðavettvangi og
standi tryggan vörð um sinn
menningararf og efnahagslegt
sjálfstæði.
Þetta fólk telur, að afrakstri
þjóðarbús eigi að úthluta í sam-
ræmi við framlagða vinnu hvers
einstaklings, en vill ekki, að
hann falli fjármagnseigendum í
skaut, eins og nú gerist í ríkum
og vaxandi mæli.
Við afgreiðslu fjárlaga tók
fjárveitinganefnd undir breyt-
ingartillögu frá Hjörleifi Gutt-
ormssyni um fjárveitingu til að
styrkja varnarvirki á Skeiðar-
ársandi. Varsamþykkt að leggja
3 millj. kr. úr ríkissjóði á árinu
1985 í þessu skyni, en áður hefur
stjórn Viðlagatryggingar heitið
allt að 50% mótframlagi.
Þannig verður unnt að byggja
upp og styrkja fyrirhleðslugarða
við Skaftafellsbrekkur til að
Launþegar á vonarveli
Þegar atburðir liðins árs eru
skoðaðir með hliðsjón af fram-
ansögðu, er fljótséð, að nú ríkja
allt önnur sjónarmið hjá vald-
höfum. Það fyrsta sem vekur at-
hygli er afkoma hinna vinnandi
stétta. Aldrei í langan tíma hef-
ur hún verið jafn aum og nú.
Ótrúlega margir íslendingar
virðast líka trúa því, að laun
þeirra séu rót alls ills, þeir verði
að hafa aðrar leiðir til að afla
sér lífsviðurværis en vinna fyrir
sér á heiðarlegan hátt.
Yfirborganir, aukin yfir-
vinna, brask, eignatekjur og
rekstur afþreyingarfyrirtækja
bæta ýmsum upp hverfandi
iaunatekjur. Þó ekki öllum.
Fjöldinn allur er varnarlaus
gegn efnahagsráðstöfunum
ríkisstjórnar Steingríms Her-
mannssonar. Sá fjöldi sér eignir
sínar hverfa og skuldir hlaðast
upp og dugir ekki til, þótt nærst
sé eingöngu á grautartegund
þeirri, sem á heimili undirritaðs
hefur gengið undir nafninu
„Steingrímur“.
Framtíðarspá
(Miðað við óbreyttar aðstæð-
ur).
Ættum við þá ekki að spá vel
fyrir „Steingrímsætunum“, úr
því að við berum hag þeirra fyrir
brjósti?
Að vísu veit enginn, hvað
framtíðin ber í skauti sér, en
ýmis spil hafa þó verið lögð á
borðið. Verðbólga næsta árs
telja menn að verði 40 - 50%.
Á hinn bóginn er haft eftir ráð-
herrum, að laun megi alls ekki
hækka meira en 20 - 25% á
sama tímabili.
verja mannvirki Náttúruvernd-
arráðs í þjóðgarðinum gegn
Skeiðarárhlaupum, en þau
leggjast af hvað mestum þunga
fram með brekkunum við
Skaftafell.
í fyrra flutti Hjörleifur hlið-
stæða tillögu, sem ekki fékk þá
hljómgrunn, og í framhaldi af
því var flutt þingsályktunartil-
laga, sem vísað var til ríkis-
stjórnarinnar sl. vor.
Ég held að Steingrímur verði
að fara að finna upp eitthvert
billegra fæði fyrir launafólk en
þennan andskotans graut sinn,
þegar líður á árið, nema hann
reikni með því, að hver einasti
íslendingur verði þá kominn út
í heildverslun, videóleigurekst-
ur, spilakassa- eða ölstofu-
bissniss eða aðra álíka gáfulega
starfsemi.
Svo mikið er víst að fækka
mun í kennarastétt í náinni
framtíð. Þarf þó ekki að hafa
áhyggjur af atvinnuleysi þeirra,
því að bankana og innflutnings-
verslunina munar trúlega ekki
mikið um að gleypa þá örmu
stétt eins og hún leggur sig.
Af menntun þjóðarinnar þarf
ekki að hafa áhyggjur. Fávísi
hefur hvort eð er löngum verið
aðalsmerki þeirra, sem staðið
hafa fyrir einkarekstri á íslandi,
enda þurfa þeir bara að hugsa
með veskinu, ekki hausnum.
Samvinna er bannorð á þeirra
Við áramót leitar hugurinn til
baka. Þegar ég rifja upp ára-
mótaheitið frá fyrra ári, gremst
mér svolítið (ekki þó mikið) að
hafa ekki staðið við það á síð-
asta ári frekar en á þeim, sem
þar fóru á undan. Það er nefni-
lega þannig með mig, að ég á
erfitt með að standast góðan
mat, og þess vegna kemst ég
ævinlega að þeirri niðurstöðu á
gamlárskvöld, að ég hef þyngst
frá því fyrir jól og e. t. v. einnig
bætt dálitlu við síðan á síðustu
áramótum. Áramótaheitið mitt
er því ævinlega það sama, að ná
nú af mér aukakílóunum og
stunda heilusamlegri lifnaðar-
hætti á næsta ári.
Spár valva, seiðskratta og
stjórnmálaforingja frá því í
fyrra stóðust í meðallagi vel, en
það sem mér fannst einkenn-
andi fyrir vangaveltur framá-
manna okkar fyrir komandi ár
var svartsýni, enda varla við
vegum, samkeppni er „allt sem
þarf“. Það liggur í augum uppi,
að óþarfi er að reka gnótt
menntastofnana til að æfa slíkan
þankagang, svo einfaldar for-
múlur sem þar liggja á bak við.
Að öllu gamni slepptu má
ljóst vera, að engri kjarabót er
lofað. Þvert á móti telja virtustu
efnahagsstofnanir þörf á áfram-
haldandi rýrnun á kaupmætti
launataxta. Og launafólk er tal-
ið heldur til byrði, meðan fjár-
magnseigendur teljast máttar-
stólpar þjóðfélagsins.
Ekki hvarflar að neinum sú
blákalda staðreynd, að þjóðar-
auðurinn eins og hann leggur sig
er allur ávöxtur vinnu, líkam-
legs strits og frjórrar hugsunar.
Án vinnu okkar og genginna
kynslóða ættum við ekki neitt.
Á uppboði hjá
einkaframtaki
Meðal aðgerða á stjórnar-
öðru að búast því að við
stjórnvölinn situr ríkisstjórn
sem skilur gang efnahagsmála
okkar þjóðfélags ekki betur
en svo, að forsætisráðherrann
ber það á borð fyrir þjóðina í
sínu áramótaávarpi, að helsta
undirrót efnahagsvanda þjóð-
arinnar sé aflaleysi á þriðja
mesta aflaári íslandssögunn-
ar. Besta spáin var frá seið-
skratta Þjóðviljans, sem spáði
því, að stjórnin fari frá völd-
um strax í vor.
Við höfum lengi búið við
undarlegar reglur í áfengismál-
um. Við megum drekka eins
sterkt áfengi og okkur lystir,
takmarkanirnar eru eingöngu
við veikustu tegundina bjórinn
og þær þá helstar að almúginn
komist ekki í hann, því að bjór
er hér aðeins fyrir útvaldar
starfsstéttir ogferðalanga. Þessi
þversögn í áfengislöggjöf okkar
hefur löngum vakið undrun
tímabilinu er afhending ríkisfyr-
irtækja til einkaaðila, oft fyrir
litla borgun. Þessari stefnu hef-
ur ekki verið mótmælt að neinu
gagni, enda stundum látið í
veðri vaka, að verið sé að af-
henda starfsfólki fyrirtækin.
Betur að svo væri.
En þarna eru þó allt aðrir
hlutir að gerast. Þessi fyrirtæki
eru gerð að hlutafélögum og
hlutirnir seldir ýmsum aðilum,
þar á meðal starfsmönnum, þó
alls ekki öllum, bara þeim sem
vilja kaupa.
Auðvitað má svo hver sem er
selja hlutinn sinn, og þeir sem
eru loðnir um lófana geta safnað
hlutum, og benda mörg teikn til
þess, að þessi þjóðþrifafyrirtæki
verði í fámenniseigu innan
skamms, enda að því stefnt svo
sem stefnuskrá Sjálfstæðis-
flokksins ber vitni um.
Framh. á 2. síðu.
þeirra útlendinga, sem okkur
hafa heimsótt.
Nú þegar ég sit hér og pára
þessar línur, hef ég fyrir augun-
um enn eina þversö'gnina. Um
áramótin gengu nefnilega í gildi
lög um bann við reykingum á
almannafæri eða svo gott sem,
en ekki hefur þótt ástæða til að
banna reykmengun frá verk-
smiðjum (nema þá útvöldum
auðvitaðþ. e. a. s. stóriðju), og
skiptir þá engu máli, þótt reyk-
urinn og fnykurinn ætli allt að
kæfa og varla sjáist í heiðan
himininn á öllum fjörðum Aust-
urlands um margra mánaða
skeið.
Misskiljið mig ekki, ég er á
móti bjór og reykingum, en ég
fæ bara ekki séð, hvernig á að
fá fólkið í landinu til að virða
svona mótsagnakennd lög.
Gleðilegt reyklaust ár 1985,
ár æskunnar og tónlistarinnar.
Polli.
Endurbætur varnargarða á
Skeiðarársandi næsta sumar
Af hverju þarf þetta allt að
vera svona mótsagnakennt?