Eining - 01.06.1959, Page 15

15
!L
E I N I N G
Misþyrmingar
Hvort er verra, andlegar eða líkam-
legar misþyrmingar? — Allar þær sög-
ur, sem síðustu áratugina hafa borizt út
um heiminn um líkamlegar misþyrming-
ar, hafa fyllt hugi manna skelfingu og
* viðbjóði, en mönnum hafa einnig verið
búnar miklar andlegar þjáningar. Við
tölum djarflega um þetta og höldum
okkur saklausa sjálfa, en höfum við
hreinar hendur?
Alls staðar þar sem illvíg flokkapóli-
tík magnar sitt ,,kalda“ stríð eru að
verki mannskemmdir og andlegar mis-
þyrmingar, Skyldi ekki vera unnt að
finna dæmi þess hér á landi, einmitt
meðal núlifandi kynslóðar, að ágætis-
-y_ menn hafi gengið fyrir tímann til grafar
sökum þess, hve á þeim mæddu andleg-
ar misþyrmingar. Stundum hefur varla
verið unnt að veita mönnum svo em-
bætti, að með því hafi þeir ekki orðið að
sætta sig við allríflegan skammt af rógi
og svívirðingum, og oft er varla unnt að
kjósa prest, án þess að andar rógs-
iðjunar fari á kreik og vinni það tjón,
sem seint gengur oft að bæta. Það fer
illa á því, að kristnir menn, sem taka
vilja hendi til í víngarði Drottins, ljái
sig einnig til þess að kasta rekum á
glóðir Andskotans.
Hinn sífeldi rógur vinnur að því
sleitulaust að niðurlægja menn og mál-
efni. Rekur þá að því, að virðing fyrir
embættum, stöðum og störfum þrýtur,
en það er sálartjón jafnt einstaklingi
sem þjóðfélagi. Flokkapólitíkin er í þess-
um efnum skaðvaldur mikill, því að
þótt hún hafi tekið að sér stjórnmálin,
þá niðurlægir hún þau einnig, og það
svo, að stjórnmálastarfsemi verður
metin af öllum þorra manna, sem eins
konar skítverk.
Stundum getur verið fróðlegt að
fletta gömlum blöðum. 17. janúar 1941
birti Morgunblaðið grein, sem komið
hafði í Aftenpotsten 28. des. 1939. Þar
koma fyrir þessar setningar:
,,Axel Oxenstierna sagði við son sinn:
,,Sonur minn. Ef þú vissir, með hve
lítilli skynsemi heiminum er stjómað.”
Á vorum dögum virðist svo komið að
skynsemi og pólitík geti enga samleið
átt. Það er allt annað hugtak, sem
manni dettur í hug í sambandi við
stjórnmálin. — Og gegn heimskunni
bíða, sem kunnugt er, jafnvel guðirnir
ósigur.“
Þannig talaði í þá daga Aftenposten
og Morgunblaðið. Þriðja stjórnmála-
blaðið, Alþýðublaðið, 6. maí 1942,
hagaði orðum sínum á þessa leið:
,,I því glórulausa moldviðri, þar sem
hvergi sér handaskil í blindhríð rógs og
blekkinga og fyrir slær af öllum áttum,
verður flestum villugjarnt, jafnvel þeim,
sem kynnst hafa af nokkurri eigin raun
refilstigum íslenzkra stjórnmála.“
Hér er allhraustlega að orði kveðið:
Glórulaust moldviðri, þar sem hvergi
sér handaskil og jafnvel þeir reyndustu
villast á refilstigum íslenzkra stjórn-
mála.
Ekki getur hjá því farið, að í slíku
pólitísku tíðarfari og andrúmslofti, verði
töluvert um mannskemmdir og mis-
þyrmingar, og hefur slíkt valdið sið-
gæðisuppeldi þjóðanna meira tjóni en
nokkur er fær um að útreikna. Auk þess
er það fullvíst, að stundum hafa hinir
ágætustu mannkoslamenn fallið í val-
inn, lamaðir á líkams og sálar kröftum
undan rógsiðju og andlegum mis-
þyrmingum, sem annars hefðu senni-
lega starfað lengur á meðal okkar og
unnið gott verk.
Þegar svo unga kynslóðin heyrir
stöðugt og les lítilsvirðandi uppnefning-
ar á mönnum og málefnum, ekkert
sleppur, jafnvel ekki æðstu embætti
þjóðarinnar við það, að einhver geti
vaðið á forugum skóm þar um, þá er
ekkert undur þótt málvenjur unglinga
verði nokkuð áþekkur þessu og með
uppgerðar hreystibrag.
-------ooOoo-------
. ÞINYALLARFUNDUR
cyCandááamlancll^ c^ec^n ápencjlálölinu
\
hoðar til Þingvallarfundar sunnudaginn 14. júní n. k.
Fnndurinn hefst í Valhöll klukkan 2 eftir hádegi og
mun standa fram á kvöld.
Aðalrceðumenn. verða:. Guðmundur G. Hagal'm rithöfundur og
Baldur lœknir Johnsen, í Vestmanna-
eyjum.
Sérstakur gestur fundarins verður Ruben Wagnsson, fyrrv.
landshöfðingi í Kalmar í Svíþjóð, en hann er ceðsti maður
alþjóða góðtemplarareglunnar og forustumaður í fleiri
samtökum bindindismanna. Hann er kynntur hér í blaðinu
á 1. og 2. blaðsíðu.
Aðrir dagskrárliðir fundarins verða, söngur, kvikmynd og
sennilega sýning þjóðdansa.
Gott er jafnan að koma á Þingvöll og þar á við að rœða
vandamál þjóðarinnar.