Eining - 01.06.1962, Page 2

2
EINING
þrjátíu ára skeið hafði ég notað gler-
augu við lestur, ritstörf og sauma, og
fengið mér hvað eftir annað sterkari
gleraugu.
„Jæja, kelli mín,“ sagði ég við sjálfa
mig í speglinum, „vissulega verður það
kraftaverk, ef þér tekst að breyta, þótt
ekki nema að litlu leyti, útliti þínu frá
því sem það nú er.“
Hvern morgun gerði ég nokkrar
öndunaræfingar áður en ég hóf mínar
yngingaraðgerðir. Ég dró andann
nokkrum sinnum djúpt og hélt honum
niðri í mér 10 sekúndur í hvert skipti
og andaði svo hægt frá mér. Ég gat
glögglega merkt eins og rafmagnaðan
kraftstraum fara um allan líkama
minn.
Fyrsti sigurvinningurinn skyldi verða
sá, að endurheimta sjónina þannig að
ég gæti lesið, skrifað og unnið fleira
gleraugnalaust. Ég gat náð mér í fleiri
en eina bók varðandi meðferð augn-
anna, um æfingar til að styrkja augn-
vöðvana og einnig ýmsar ráðleggingar
um mataræði. Þetta sameinaði ég ein-
beitingu hugarorku minnar. Þegar ég
var búin að stunda þessar æfingar
tvisvar eða þrisvar daglega í fjóra
mánuði, uppgötvaði ég allt í einu, er ég
var á gangi úti í skógi í Canada, þar sem
ég átti þá heima, að ég var gleraugna-
laus. Ég hafði með mér dagblað, sem
ég ætlaði að lesa og hugsaði, að nú
gæfist gott tækifæri til að reyna sjón-
ina. Ég settist niður, leit í dagblaðið, og
mér til mikillar gleði varð ég þess var
að ég gat lesið gleraugnalaust. Minnsta
letrið gat ég ekki lesið, en hitt auð-
veldlega. Æfingunum hélt ég svo áfram
af enn meiri ástundun, og nú, eftir hálft
annað ár, get ég þrætt nál, lesið smátt
letur og skrifað, hvort sem er við dags-
birtu eða ljós. Gleraugun hef ég lagt
frá mér og nota þau nú aldrei.
Ég hélt áfram að gefa líkama mín-
um fyrirskipun um að hafna allri til-
finningu um ellihrömun. Til dæmis varð
ég þess vör, að með öndunaræfingum
gat ég unnið bug á hjartslætti og tauga-
spennu, sem eru einkenni hins háa blóð-
þrýstings. I stað hins stutta og hraða
andardráttar, vandi ég mig á djúpan
og hægan. Slíkar æfingar þrisvar dag-
lega og oft á kvöldin, útrýmdu gersam-
lega þessum tilkenningum. Og nú gerð-
ist nokkuð stórfurðulegt. Ég fékk að
vita, er ég leitaði tannlæknis míns, að
ég var að talca tennur i þriðja skiptié
á ævinni! Hann sagðist ekki vita til,
að slíkt hafi komið fyrir nokkurn mann
á mínum aldri. Ég lagði gerfitennurnar
Guömundur Karl Ásbjörnsson.
Ungur ÍLstamadur
vinnur sér til ágætis
*
Þannig hlaut honum að farnast. Þeg-
ar hann var enn um og innan við ferm-
ingaraldur, var það mjög augljóst, að í
fylgd með honum voru hinar björtu og
góðu dísir. Allt látbragð hans og öll
til hliðar til þess að auðvelda hinum
vöxtinn.
Laus við bæði gerfitennur og gler-
augu, fannst mér ég nú mun yngri.
Ég varð limamýkri, húðin sléttari um
allan líkamann, ég varð létt í göngu,
gekk teinrétt og bar höfuð hátt. Hvert
sinn er hugurinn hvarflaði að þessu,
sagði ég við sjálfa mig: „ég er ung og
skal halda áfram að yngjast, þótt árin
líði, í stað þess að eldast.“
Eina breytingin, sem ég gerði á mat-
aræði mínu meðan á þessu stóð, var sú,
að ég fékk mér daglega hálfan lítra af
súrmjólk (yogurt), sem ég bjó til sjálf
úr nýmjólk. Hár mitt varð bæði mikið og
gljáandi. Nú var ég stödd á Fidji-eyjum
og hugsaði mig sjálfa með mikið hár
eins og Fidjibúa.
Yngingin þarf ekki nauðsynlega að
leggja manni til tennur í þriðja skiptið,
en sálarlega er slíkt vissulega mikils
virði. Þetta uppörfaði mig mjög, sér-
staklega, er tennurnar tóku að vaxa
eftir að ég hafði iðkað hinar erfiðari
æfingar. Þolgæði, lífsgleði og bjartsýni,
vann einnig furðuverk.
Nú er ég að kaupa mér kofa og nægi-
legt land til að rækta garð, er snýr að
stöðuvatni lengst norður á Nýja Sjá-
lands-eyjunni. Þar er hrjúft og stór-
brotið land, og mjög fagurt, ákjósanleg-
ur dvalarstaður mér, sem hef kvatt ell-
ina. — Beatrice Russell.
framkoma vitnaði um meðfædda prúð-
mennsku og hugprýði.
Þessi ungi sveinn, Guðmundur Karl
Ásbjörnsson, var stöku sinnum gestur
á heimili okkar hjónanna í fylgd með
foreldrum sínum, sem hafa verið vina-
fólk okkar um alllangt skeið. Faðir
hans, Ásbjörn læknir, Stefánsson, hef-
ur verið einn atkvæðamesti krafturinn
í Bindindisfélagi ökumanna, allt frá
stofnun þess, og framkvæmdastjóri fé-
lagsins nú síðari árin. Það er okkur,
sem verið höfum um árabil samstarfs-
menn hans og í vináttu við hans ágæta
heimili, mikið ánægjuefni að geta sam-
glaðst unga listamanninum og foreldr-
um hans yfir gæfusömum ferli hans á
braut listarinnar, sem ekki er orðinn
langur, en því meir aðdáunarefni.
Næstum barn að aldri tók hann að
mála málverk, er vöktu fljótt eftirtekt
og jafnvel aðdáun okkar, en ekki fór
mikið fyrir honum sjálfum og ekki flík-
aði hann verkum sínum. Svo lagði ungi
maðurinn upp í suðurgöngu og í Ítalíu
opnuðust honum fljótt ýmsar dyr.
Heilladísirnar brugðust honum ekki.
Hann ávann sér fljótt hylli og vináttu
mætra og merkra manna, fékk þar all-
ríflegan ríkisstyrk. Um tveggja ára
skeið hefur hann nú stundað nám við
heimsfrægan listaháskóla — „Academia
di Belle Arti“ í Florenz. Og nú hefur
honum hlotnast alveg sérstakur heiður,
þar sem honum hefur verið boðið að
senda málverk á hina opinberu vorsýn-
ingu í París næsta vor, en í þeirri sýn-
ingu taka þátt einkum frægir listamenn.
Ég hef þegar minnst á föður unga
mannsins og veit fyrir víst, að þaðan
hefur hann hlotið góðan arf, en engan
veginn vil ég láta ógert, að geta móð-
ur hans Ásdísar Guðmundsdóttur. Ekki
er neinn vafi á því, að móðurarf hefur
Guðmundur Karl einnig hlotið og þar
með sumt af því, sem bezt má prýða
hvern ungan mann. Slíkur arfur er
hverjum manni gulli betri.
Pétur Sigurðsson.
-X -K -K
ALDURSMARKIÐ SÉ HÆKKAÐ
ÚR 18 í 21.
Ungtemplarar í Noregi sendu ríkisstjórn-
inni fyrir nokkru ósk um það, að í stað 18
ára skuli þurfa 21 árs aldur til þess að
leyfilegt sé að selja eða veita ungmennum
áfenga drykki. Þessi krafa er reist á þeirri
sannreynd, að áfengisneyzla ungmenna
hefur farið ört vaxandi, sérstaklega eftir að
sterka ölið kom til sögunnar. Bindindissam-
tökin um allt land í Noregi safna nú undir-
skriftum til stuðnings þessari kröfu ung-
templara, er þeir sendu ríkisstjórninni, og
nú herða bindindismenn í landinu sóknina
gegn ölinu, sem augljóslega veldur miklum
ófarnaði.