Eining - 01.03.1970, Side 11

EINING
11
Bindindisfélag ökumanna
Sjötta sambandsþing BFÖ var háð í
Slysavarnafélagshúsinu í Reykjavík 18.
október 1969.
Formaður sambandsins, HelgiHannes-
son, fulltrúi, setti þingið, flutti ávarp
og minntist einnig þeirra tíu félags-
manna, sem látizt höfðu milli þinga.
Fundarstjórar voru Óðinn S. Geirdal,
Akranesi og Jóhann E. Björnsson, fram-
kvæmdastjóri Ábyrgðar, ritari Njáll
Þórarinsson, heildsali, Reykjavík.
Þingið sátu fulltrúar frá félagsdeild-
unum í Reykjavík, (þar með talinn
Hafnarfjörður og Kópavogur),Húsavík,
á Akranesi og Akureyri, einnig sam-
bandsstjórnarmenn.
Framkvæmdastjóri sambandsins, Ás-
björn læknir Stefánsson, var þá á
sjúkrahúsi, en skýrslu hans las Helgi
Hannesson og var hún umfangsmikil og
mjög skilmerkileg. Einnig flutti Helgi
skýrslu stjórnarinnar. Jóhann Björns-
son gerði grein fyrir fjármálum félags-
ins. Fulltrúar deildanna greindu frá
starfi þeirra milli þinga.
Þingið samþykkti eftirfarandi tillög-
ur:
1. Leyfilegt áfengismagn í blóði manna
við akstur færist niður úr 0,5%c í
0,35%c og efri mörkin úr 1,20%C í
0,8%c.
2. Gengið verði ríkt eftir því, að fram-
fylgt sé reglum um staðsetningu bíla
á bílastæðum og við gangstéttir og
ströngum viðurlögum beitt við brot-
um á þeim reglum.
Framhald á 12. bls.
Ásbjörn Stefánsson.
Höfundur þessarar frásagnar gerir svo ofurlítinn saman-
burð á mannræflunum, sem reika stefnulaust og tilgangslaust
um stræti stórborganna og stofna oft til vandræða, og þessum
úrvals unga manni. Vafalaust eru til enn í dag ungir menn
sem líkjast honum, ef til vill miklu fleiri en okkur grunar, en
hinir eru of margir.
Höfundur frásagnarinnar segir að síðustu:
„Ég dáizt að þeim manni, sem vinnur verk sitt samvizku-
samlega, þótt verkstjórinn sé hvergi nærri, og þeim manni,
sem tekur að sér að koma bréfinu til Garcia, án allra undan-
bragða og kjánalegra spurninga og freistast ekki til að kasta
því í eitthvert skolpræsi, en kemur því til skila. Ég dáizt að
manninum, sem aldrei er sagt upp, aldrei þarf að gera verk-
fall til þess að fá meiri laun. Menningin er ávallt í þrotlausri
leit að slíkum mönnum. Allt, sem slíkur maður biður um, er
honum látið í té. Hann er svo sjaldgæfur, að enginn vinnu-
veitandi má við því að missa hann. Hans er þörf í hverri borg,
hverju kauptúni, hverju þorpi, hverri skrifstofu, hverri af-
greiðslu, hverri verzlun og í hverri verksmiðju.
Heimurinn hrópar á slíkan mann. Hans er hvarvetna brýn
þörf. Mannsins sem komið getur áríðandi sendibréfinu til
Garcia.“
Þannig endar þessi frásögn. Hér er um manninn að ræða,
sem alltaf gerir hið rétta, á réttum stað og tíma, og gerir það
rétt.
Við, eldri kynslóðin, eigum að benda æskumönnum á slík-
ar fyrirmyndir og létta þeim þar með sjálfsuppeldið, en ekki
gera þá óábyrga með alls konar fáránlegum afsökunum, dekri
og eftirlátssemi. Við eigum að treysta þeim, leiðbeina þeim,
magna þá og styðja, en losa þá ekki við hið sjálfsagða sjálfs-
uppeldi, sem þeim einum ber að rækja.
Vissulega er ummyndun klumpslegu og limalausu lirfunn-
ar í hið vængjaða, skrautlega og alla vega vel gerða fiðrildi,
eitt af furðuverkum tilverunnar. En undursamleg ummyndun
gerist oft í lífi mannanna. í hjörtum hinna fyrstu kristnu
manna á jörðu fæddist sú himinháa hugsjón að geta „um-
myndast frá dýrð til dýrðar,“ eins og postullinn orðar þetta.
Þessi ósk þeirra og hyggja varð að óslökkvandi þrá og bæn
án afláts um að geta ummyndast og líkst hinum albezta, sem
þeir höfðu fengið óyggjandi vitneskju um, og þessi alls ráð-
andi þrá þeirra gerbreytti þeim, gerði þá að hetjum, geig-
lausum, fagnandi, sigursælum og ósigrandi hetjum, sem held-
ur kusu að þola kvalafullan dauðdaga, en að víkja af vegi
sannleika, réttlætis og manndyggða. — Hvílíkt sjálfsuppeldi.
Er ekki lausn allra vandamála mannkynsins fólgin í því, að
þetta undur gerist í lífi allra þjóða? Gerist í lífi allra manna
og einnig í lífi hinnar ungu kynslóðar vorra tíma? Eigum við
ekki að gera þetta að okkar heitustu þrá og bæn án afláts, því
þar í er umsköpunarmátturinn fólginn. Þá gerizt hið mikla
furðuverk.
Útvarpað 21. jan. 1970.
Pétur Sigurðsson.
VINARKVEÐJA
Það er ekki sljóðalegt að fá bréf frá manni eins og dr.
Richard Beck, sem ávallt á nægt af hlýjum og uppörvandi
orðum, sem yljar viðtakanda inn að hjartarótum.
Slíkum orðum fer hann m.a. um síðasta blað Einingar á
árinu 1969, sem hann segir vera „fallegt, efnismikið og göfg-
andi — ágætan jólalestur, og þegar hann hafi lokið við að
„endurlesa“ blaðið, hafi orðið til eftirfarandi stef:
Vel er þar í horfi haldi'ö,
huga bent á æðri slóðir.
Þar á andinn alltaf valdiö,
Undir loga hjartans glóöir.
Þökk fyrir góðu kveðjuna, kæri vinur dr. Richard Beck,
og öll þín miklu fræða- og mannbætandi menningarstörf um
áratuga-skeið, fyrir þína órofa tryggð við hin góðu málefni
og föðurlandið og allan menningararf feðranna. — Skíni
hamingjusólin skært ykkur hjónunum á þessu nýja ári og
allar stundir.
Pétur Sigurðsson.