Neisti - 01.10.1936, Blaðsíða 3

NEISTI
3
Sannleikanum er hver
sárreiöastur.
Sýnishorn aí rithætti hinna reiðu.
Greinar þær, sem birtust í síð-
asta Neista um hinn svívirðilega
niðurskurð bæjarstjórnarmeirihlutans
á hinum ýmsu liðum fjárhagsáætl-
unarinnar, hafa auðsjáanlgga farið
í taugarnar á þeim sem helzt og
fremst að niðurskurðinum stóðu,
þeim sem nú teljast eigendur að
„Einherja", málgagni afturhaldssam-
ari hluta Framsóknar hér í bæ.
Pað verður að játast, að Neisti
bjóst alls ekki við því, að ritstjór-
inn ætti slíka gnógt íllyrða til í
fórum sinum, eins og kom íram í
grein í síðasta „Einherja með titil
að yörskrift sem ritstjórinn er svo
gjafmildur að taka af sjálfum sér
til þess að klína honum á annan.
Svívirðingagrein þessi hin mikla
var heilan dag í smíðum, og tafðist
útkoma „.hins stóra blaðs“ í nærri
sólarhring á meðan Pormóðsklíkan
öll, leitaði innst í hugskoti sínu
eftir þeim verstu ókvæðisorðum, og
svívirðingum sem þar var að finna.
Pað skyldi enginn maður ætla, að
„skáldið”, sem á að heita ristjóri
blaðsins hafi skrifað greinina þó
hún nafnlaus birtist. Eða getur
nokkur maður látið sér í hug detta
að slík fúkyrði geti oltið upp úr
einum manni á líkum tíma, sem
hann er að búa til jafn yndislegt
kvæði eins og „Sólskinsbarnið" sem
birt er á sömu síðu í blaðinu og
orkt hlýtur að vera í meyjarfaðmi,
sveipaður í rökkri kveldsins og
næturinnar, undir himni þar sem
— ein -- stjarna skín.
Nei það kemur ekki til að jafn-
mikill andans maður eins og Hall-
stað er, hafi skrifað umrædda grein.
En ef svo er þá meiga húsbændur
hans vera ánægð með uppeldið, og
ritstjórinn getur tekið undir með
skáldinu og sagt eitthvað á þessa leið :
Ef samvizkan er öðrum til illra verka seld
œtti það að reynast lítlll gróði.
En þó sr mikils virði að eiga þennan e!d
sem á að brenna fjandmenn þína Móði,
Ef Hallstað hefir skrifað greinina,
hlýtur hann að hafa gert það í
reiði. En af hverju var maðurinn
svona reiður? Náttúrlega af því
aðsannleikurinn var sagður umhann.
Hallstað veit sem er, að hann er
fenginn að blaðinu, til þess að ausa
þá menn svívirðingum. sem hús-
bændum hans er ílla við og hann
fær föt, fæði og húsnæði og kannske
kaup líka, hjá þeim hjónunum, for-
manni sóknarnefndar og formanni
skólanefnda beggja 9kólanna, til
þess að taka á sig ábyrgð á öllu
því í blaðinu, sem svo hákristileg-
ar manneskjur geta ekki verið
þekktar fyrir að setja nöfnin sín
undir.
Vegna þess að Neisti er ekki
alveg víss, að fólk á Siglufirði al-
mennt hafi lesið greinina og séð
ritháttinn í blaði sóknarnefndar-
formannsins, þá þykir rétt að setja
nokkrar setningar sem sýnishorn
Sundlaugar-
máíid
og afstaða G. Hann-
essonar bæjarfógeta
til þess.
I mörg ár undanfarið hefur Siglu-
fjarðarkaupstaður trassað gjörsam-
lega allar sínar skyldur við uppvax-
andi kynslóð þessa bæjar, hvað
viðkemur öllum framkvæmdum á
sviði íþrótta og líkamsræktar.
Má þar t. d. nefna sundlaugar-
máiið, sem er þó að dómi allra
skynbærra manna, eitt allra mesta
nauðsynjamál hvers byggðarlags,
bæði frá heilbrigðislegu og menn*
ingarlegu sjónarmiði séð
Hér hefur að vísu undanfarið
(þar lil í vor) verið haldið uppi
sundkennslu, yfir stuttan tíma á vor-
in, í sundlaug sem Ungmennafél.
Siglufjarðar byggði á sínum tíma.
En bæði er að laugin er köld, og
svo hitt að hún hefur aðeins verið
til notkunar yfir stuttan tíma —
vorið, þegar nienn hafa vrerið byrj-
aðir að vinna eftir vetrardvalan, og
af því sem verður að eigna Hall-
stað, „vegna þess að í hlutá mann-
ræfill,” . . „sem fyrir löngu er‘
sakir lyga og blekkinga, búinn að
fyrirgera öllum rétti til þess að
nokkur óheimskur maður láti sér
detta í hug að ljá honum traust eða
trúa nokkru hans orði”. . . „er
fyrirlitinn af öllum þeim, sem
þekkja vinnubrögð hans, og meira
að segja af hans eigin flokksmönn-
um og yfirleitt er á hann litið eins
og hvert annað auðvirÖilegtúrþvœtti
sem með falsi og blekkingum hefir
hvarvetna komið sér út úr húsi,
meira að segja á sínu eiginpólitíska
heimili þar sem hann hingað til
hefir verið notaður út úr neyð, til
þess að vinna auðvirðilegustu skít-
verkin ..." „. . . þar sem elcki er
vítanlegt að hann hafi nokkurntíma
haft snefil af því sem kalla má á-
byrgðartilfinningu. . .”
Pannig er ritháttur í blaði sókn-
arnefndarformannsins og konu hans,
fyrverandi kennara, núverandi skóla-
nefndarformanns hér á Siglufirði.
þar af leiðandi hefur hún ekki kom-
ið að nema hverfandi litlum notum.
Margir þeir sem ekki hafa viljað
láta börn sín fara á mis við að
læra hina hollu og þörfu íþrótt,
hafa því tekið það ráð að senda
þau í burtu til sundnáms.
En slíkt er miklum eifiðleikum
bundið og á meðal annars er
kostnaðarhliðin, — bein útgjöld, —
sem hafa gert öllum fjölda lág-
tekjumanna okleift að lofa börnum
sínum ao læra að synda.
Margir einstaldingar hafa séð að
við svo búið má ekki standa og
hafa öðru hvoru vakið sundlaugar-
málið af dvala.
Pað voru ungir verkamenn er
fyrst byrjuðu að grafa fyrir og rann-
saka heita vatnið í Skútudal og upp
úr því eða haustið 1934, kýs svo
bæjarstjóm einn mann í fyrirhug-
aða sundlaugarnefr.d, með þdð fyr-
ir augum að R. S. og I. S. kjósi
sína tvo mennina hvort og það var
gert. Hefur bæjarstjórn sennilega
ætlað að bæta með þessari rögg-
semí fyrir raargfalda trassamennsku
og svik við þetta góða málefni.
Síðan haustið 1934 hefur því
verið hér starfandi 5 manna sund-
laugarnefnd, sem hefur það ákveðna
markmið að koma hér upp full-