Safnaðarblaðið Geisli - 30.10.1949, Síða 1

IV. érgangur. Sunnudsgur 3o.októher 1949. lo.tölu'blsð
®£DCD(D(Da)©Œ)CDCD©a5Œ{D®CDŒCDa)(DŒa)(DCD®©£DtDCD[DCD£D
§ (D
(D D A G URIJJ_________í__D A G . (D
ffi (D
Π2o.sunnudegur eftir trinitetis.
Pistill;Efesus~bréfið 5.kpp,14.-2o.v.
Guð spjall;Mstteusar 22,kap.l.-14.v.
Guð sp.lallssálmur nr.137.
Ver höfum í d?g til íhugunar eina af
þeim dæmisögum Jeeú Krists,sem verið
hefir mikið alvöruefni kristinna manna
fra því að hún fyrst var sögð og allt
fram á vora daga.Þessi dæmisaga er hin
alkunna saga:Brúðkaup konungssonarins.
Vér skulum nú taka fram Nyja testament-
ið og lesa þessa sögu.Er vér höfum gert
það verður oss ljóst,að konungurinn er
sjalfur Guð. Hann hýður til fagnaðar
sonar síns,Jesú Krists.En hoðsgestirnir
afsaka sig,einn eftir annan,og hera
ýmsu við.Þo er það annríki,sem aðallega
er haft að yfirskini .Eyrir meir en 19oo
arum sagði Jesús hessa dæmisögu,en^hún
getur alveg eins hafa verið sögð hér á
íslandi fyrir stuttri stundu. Brottinn
er sífelt að hjóða til fagnaðar sonar
síns. En svo koma afsakanir vorar.Ver
höfum ekki tíma til bess að sinna hæn-
um eða öðrum guðræknisstundum,vér höf-
um annað eð gera.Hefir bú ekki einhvern
tíma afsakað þig með annríki eða ein-
hverju slíku?Jú,vissulega,vér erum öl1
sek um að reyna að hlekkja bannig Guð
sjalfan.Vér teljum oss trú um,að það sé
eins auðvelt að hlekkja skaparann eins
og manninn.En svo er auðvitað ekki.Guð
lætur ekki að sér hæða.Sa sem hræsnar
og mælir ósannindi frammi fyrir Guði
hlýtur óumflýjanlega að vinna til refs-
ingar eins og sá hlaut,sem sagt er fra
í lok dæmisögunnar.
En dæmisagan er oss þó sannarlega
óumræðilega mikið fagnaðarefni.Þar er
oss sýndur hinn mikli kærleikur Guðs,
sem kallar oss öll til sín,svo að vér
getum átt hinn eilífa fögnuð með syni
hans,frelsara vorum Jesú Kristi.Drott-
inn sjalfur kallar til vor,eins og
segir í sálminum í dag:
"Mitt kærleiksdjúp á himin^íðar hallir
í húsi mínu rúmast allir - allir",
Ja,Jesús Kristur hefir húið oss stað
hjá Guði.Vér höfum tækifærið,aðeins ef
vér viljum notfæra oss bað.
* BAKARVERS .<• :
Bænheyr bú,Jesús mildur,mig,
miskunnarherrann góði,
láttu mig alltaf bekkja big
og bað,sem galztu fyrir mig
með heilögu hjartahlóði.
Að sjái ég mína syndanekt,
sem bú í hurtx afmaðir,
og vanbakklæti mitt voðalegt,
sem valdið gæti mér dauðasekt,
nema bú,Drottinn,náðir.
Eyrirgef mér,ó,faðir kær,
í frelsarans Jesú nafni,
yfirsjónirnar allar b®r,
sem enginn maður talið fær.
Dýrð bín í öllu dafni.
Umfram allt gef mér anda binn,
annars er hætta húin;
bú veizt og bekkir veikleik minn,
vektu mér brá í hjartað inn,
að gleymist ei Guð og trúin.
Viðhaltu minni veiku trú,
við þig svo aldrei skilji,
aldrei er meiri - það veist þú -
borfin,sem kallar einmitt nú.
Verði,minn Guð,binn vilji.
N.S. :