Safnaðarblaðið Geisli - 01.05.1954, Blaðsíða 3

G E I S L I
79
IX. ÁRGANGUR.
finnin^u,sem gerssmlega gagntók mig.
í>ær stoðu þarna einar,enginn nálægur
þeim til þess að létta þessum harm-
þrungnu stúlkum sorg þeirra«E6lltið-T*r
allt að drekka hédegiskaffið. Eannst
mér ég endilega þurfa að fá skýringu
þessu,og fór þ-ví inn göngin,inn i eld-
hús til m&ður minnar,því að þangað var
að leita,sem ljúft var svarað. Gegndi
hún eldhúss-störfum á heimilinu og var
hana þar að hitta allar stundir da.^s-
ins. Hún var nú ein í eldhúslnu,því að
vinnustúlkuEnar höfðu farið upp í hað-
stofur “fl.x «-»'m móðir mín var ein,hafði
ég tækiræri til þess að svala löngun
minni eftir að fé að vita,hvernig því
var varið,sem nú hafði tekið huga
minn föstum tökum. Ég spurði hana nú,
hvað þær systurnar fra Klúku væru að
fara.. Hún sagði,að þær hefðu verið að
koma til kirkju. "Til kirkju?" hafði
ég upp eftir henni."í>að er ekki sunnu-
dagur í dag", hætti ég við."Nei,harn,
það er konshænadagurinn í dag",sagði
hún. Eitthvað hafði ég heyrt minnst a
það,að kóngshænadegurinn væri ekki
helgur dagur hér eftir,en greip það
ekki. Ég spurði því í harnslegri ein-
feldni: "En,mamma, a.f hverju erum við
þé að gera klíning,fyrst það er kóngs-
hænadagurinn í dag?" HÚn skýrði það
þé fyrir mér,að húið væri að afleggja
hann sem helgan dag og gera hann að
virk\mi degi, Ég hafði éður hlakkað tll
þessa dags,að eiga frí,en nú vissi ég
ekki nær hann var,fyrr en þetta atvik
varð til þess að upplýsa mig um það .
En nú var eftir að fé lausnina é bví,
hvernig st6ð é þessari miklu sorg
þeirra systranne. Ég spurði hana’því
enn é ný: "En af hverju eru þær syst-
urnar að gréta svona mikið frammi í
dyrum? " "Þær eru að syrgja hann Erið-
hert hróður sinn. Þær hafa ekki heyrt
það fyrr en nú,sð hann væri dalnn",- í
samhandi við þetta verð ég að geta
þess,að Eriðhert Sveinsson hróðir
þeirra systranna,var sjómaður é þil-
skipi fré Patreksfirði.Hann hafði ver-
ið lsgður veikur é land þar og andlét
hane har að um eða eftir sumarmiél og
var húið að jarða. ha.nn,éður en þessi
umgetni dagur rann upp. Mun það hafa
verið um tveggja vikna timi fré dénar-
dægri. -^Getur verið,að ekki eÉ rétt
értel hja mér^en ménaðardag vissi ég
ekki um, En mer var það ljost,aö konu
hans,Kristínu Gísladóttur,sem var til
heimilis hjé^Jakohi Kristjénssyni honda
é Rima í Selérdal,var hirt andléts-
fregnin strex,því að sjélfur varð ég
til að hera henni hréf það,sem séra
Lérus Benediktsson skrifaði henni, En
ég man 6glöggt,hvernig fregnin um lét
Eriðherts herst til hans. í>6 mun hann
hafa fengið hans,er henn messaði é
annexíunni Laugardal í Talknafirði,um
svipað leyti.-
Nú fórum við,sem vorum að vinna é
túninu,út fré kaffinu,en systurnar,sem
höfðu farið glaðar og énægðar að heim*'-
an fré sér með það eitt í huga að
hlýða é messu,fóru nú heimleiðis én
þess að fa eð heyra messugerð í kirkj-
unni,eins og þær vonuðu og 6skuðu,og
með séra sorg og söknuð i hrjósti eft-
ir hróðurmissinn. Það er augljóst, að
þær hafa ekki vitað,að húið var að
gera kóngshænadeginn að virkum degi.
En er það ekki svo,enn þann dag í
dag,að margur fer að heiman glaður í
huga,hvort sem farið er é skemmtun
eða til anners,sem hugarþanki manns-
ins hýður honum að veita sér til é-
nægju, að allt í einu dregur hliku
fyrir ^leðisólina og hún hverfur í
dimmhlatt regnskýið,og hugur þess.sem
fýrir skýinu verður dofnar? Það fer
þé eftir viðkvæmni mannsins,hve létt
eðe þunghær honiim verður sorgin og
hvað einlægur hugur hans er til þess,
sem allt heyrir og alla harma hætir.
Ekki er ég í neinum vafa um það, að
umgetnar persónur,sem uppaldar voru
í guðrækni,hafi fljótt fundið sorg
sinni hót,því að svo mikil var trú-
rækni þeirre jafnframt viðkvæmninni.
Og nú í dag,er ég skrifa þessar
línur,finnst mér sem ég standi í hæj»-
ardyrunum 1 Selérdal og horfi é þess-
ar sorghitnu sy^tur,með þeirri til-
finningu,sem grof sig svo djúpt í
huga^minn £é.
Nú er su hreyting orðin é,sem svo
mörgu öðru til hóta,að nénustu skyld-
mennum er hirt dénarfregn,éður en hún
kemur fyrir almennings eyru,ef sé,sem
fallinn er fré,er fjarlægur.og er það
mjög vel og rétt gert.
Enda ég svo þessar línur mínar með
því ^ð hiðja hið heiðraða hlað,Geisla,
að lana þeim rúm,ef honum finnst þær
þess verðar. gkrifað é kóngshæna.daginn
1954,- Samuel Jónsson. ---------------