Safnaðarblaðið Geisli - 01.05.1954, Blaðsíða 8

IX.ÁRG-ANGUH.
G E I S L I
8i
ensen gaf út og endstæðingar hens köll-
uðu Leirgerði>en Grallarinn lagður
niður. Metti svo kalla»að þjoðin skipt-
ist í tvo flokka>þá sem héldu með Grall-
arenum,og hina,sem héldu með Leirgeröi.
En Leirgerðarnafnið fekk hun upphaflega
frá Jóni skéldi Þorlakssyni.Var hann
gramur yfir Því,að Magnús hafði hreytt,
sumum sálmum hans,pegar hann safnaði 1
hókina,en Magnúsi lét margt hetur en
skáldskanur. Þorleifur var Grallara-
maður í húð og hár,og vildi ekki heyra
né syngja aðra sálma en pa, sem i^Grall-
aranum stóðu,að undanteknum Passiusalm-
um Hallgríms péturssonar,sem hann song
á kvöldin um föstutímann.^Þegar farið
var að nota áður nefnda salmahok sem
messusöngshók,hætti Þorleifur að syngja
i Otrardalskirkju. .
Tii er saga ein viðvikjandi helgi—
haldi Þorleifs,þegar hann var skip-
stjóri. Einhvern sunnudag a hafi utl 1
góðu veðri,kallaði Þorleifur skipshofn
sina að venju til lesturs 1 kaetunnl.
Skvldi einn hásetanna vera uppi a
verði á meðan, en sitja a kaetukappanum,
svo að hann mætti heyra lesturinn. Nu
söfnuðust menn í káetuna og for Þor-
leifur að syngia og lesa. Las hann
iafnan i Vidalinspostillu,en par eru
lestrar frekar langir. En er nokkuð
var komið á lesturinn,kastaði .vorður-
inn út færi og drc þega.r fisk,en siö-
a,n hvern af öðrum, Tok heim,sem. niðri
voru,Þá að óróast mjög,en þorðu ekki
upp áð far*. Þ9rleifur helt lestnnum
afram og for ser að engu oðslega, og
söng siðan sálm a eftir,eins og venja
ver." SÍðan fóru allir upp og Þorleifur
einnig. Gekk hann nú að varðmanninum
og sagði: "Ekki hefur pu venð íðju-
laus um lesturinn". Vörðurinn let vel
yfir Því. Gekk Þorleifur ha að fisk-
hrúgunni og tíndi fiskinn úthyrðis,
unz enginn dráttur var eftir,og sagði:
"Verði mér pað til fjár,sem Guð vill
vera láta,en aldrei skal eg verða nk-
ur af Þeim fiski,sem dreginn er,meðan
lestrar standa yflr". Þótti verðinum
súrt í hro ti, en porði ekki um að tala.
Eftir Þeð va,r aldrei dreginn fiskur,
meðan lestrar stóðu yfir a skipi
Þorleifs.
L o k a o r ð ,
Marga undraði Það,Þegar Þorleifur
hætti að verzla og hætti einnig agætu
húi,er hann hsfði á Litlueyri, og
stundum einnig á Hóli. Hann seÞdi
Bíldudalsverzlun Eiríki Ohlsen,dönsk-
um kaupmanni á ísafirði,er Þa flutt-
ist til Bildudals. En Þorleifur
fluttist á feðrajörð sína Suðureyri
við Tálknafjörð og hjó Þar nokkur
ár,en Þegar sonur hans,Jon Johnsen,
kvæntist Þórdísi frá Steinanesi,
hróðurdóttur Þorleifs?gaf Þorleifur
honum Suðureyri,en stoð upp af gorð-
inni og fluttist á eignarjörö sina
Litlueyri í Bíldudal,og hjó Þar Þau
fáu ár,semhann átti Þs olifuö.....
Vorið 1866 var Það morgunn einn
snemma, að landseti Þorleifs ,Einar að
nafni,kom að Litlueyri. Þorleifur,
sem var árrisull mjög,var^uti stadd-
ur,og tóku Þeir tal með ser. Por Þe
hóndi fram á í>að,að Þorleifur veitti
sér styrk til að hyggja haðstofuna,
er að falli væri komin. Þorleifur
varð fár við,henti með hendinni nið-
ur að Bíldudalseyri,og sagðl nokkuð
stuttur í spuna: "Þarna er kaupstað-
urinn". Einar kvaðst ekki huast við
Því , að kaupmaðurinn teldi^ser skylt
að styrkja til hyggingar a jorð,sem
hann ætti ekkert í,ef ei^andinn ekki
vildi neinu til svara. Jokst nu orð
af orði og sýndist sinn veg hvorum,
og fór Einar við svo^huið. I sama
hili kom Velgerður,dottir hans ut,
(en hún var ráðskona hja honumjeft-
ir að hann missti Helgu konu sma).
Kallaði Þorleifur Þá til hennar og
hað hana að styðja sig innjÞ^1
hann væri svo mattf arinn, að Hs™?
gæti ekki óstuddur gengið. Leiddi
Valgerður hann inn,afklæddi hann og
kom honum í rúmið. Matti hann Þf
vart mæla svo skiljanlegt væri.Þott-
ist Valgerður pó skilja,að hann
sagðis"NÚ vildi ég að Olafur minn
væri kominn" - og meinti hann Þar
Ólaf stjúpson sinn í Dufansdal.Voru
nú söðlaðir hestar í snatri og sent
eftir ólafi. Bra hann skjott við,en
var að koma innan til við Litlueyrar-
ósinn,Þegar Þorleifur gaf upp andann.
Þetta var Þriðjudaginn í 12.viku
sumars (17,juli) 1866.
Ingivaldur Nikulássson.
(Framanskráð er nokkuð stytt fra
handriti.)