Neisti - 19.10.1949, Qupperneq 3

N E I S T I
3
i
Ræða Gunnars Vagnssonar
(Framhald af 2. siðu).
3. 4ra manna nefndin.
Liðið höfðu 5 dagar frá því fund
ur sá var haldinn í 4ra manna-
nefndinni, þar sem hún kaus sér
Pétur Björnsson fyrir formann. —
Á þeim fundi hafði nefndin beðið
mig og bæjargjaldkera að útvega
og afla ýmissa gagna varðandi
fjánhag bæjarins og fleira. Hafði
bæjargjaldkeri varið allmiklum
tíma til að útbúa plögg þessi og
annara hafði ég þegar aflað og af-
hent formanni nefndarinnar.
Bæjargjaldkerinn var settur bæj-
arstjóri inni við.
Daginn sem ég ákvað að fara,
höfðum við bæjargjaldk. mælt okk
ur mót á bæjarskrifstofunni til
að ganga frá plöggum þassum, sem
þá lágu að mestu fyrir. Nú atvik-
aðist það þannig, þar sem talsvert
snjóaði í fjöll aðfaranótt þriðju-
dags hins 27. sept., að Páll Einars-
son mæltist eindregið til þess að
farið yrði að kvöldi þriðjudagsins,
en ekki beðið næísta dags, af rétt-
mætum ótta við að Skarðið yrði
ekki fært þá. Eg viidi að sjálf-
sögðu ekki verða valdur að því að
Páll yrði tepptur og ákvað þVí að
fara með honum. á þriðjudags-
kvöld, og lögðum við af stað um
kl. 10. Af þeirri ástæðu urðu sein-
ustu stundir mínar með bæjargjald
kera ódrýgri en ég hefði óskað,
því þetta fastákváðum við Páll
ekki fyrr en í kvöldmatartímanum.
Þó gaifst mér tími til að dvelja
með bæjargjaldkeranum góða
stund, skrifa niður á blað það, sem
ég legði mesta áherslu á að hann
framkvæmdi og í hvaða röð það
skyldi gert. Tjáði hann mér að
plöggin handa 4ra manna nefnd-
inni yrðu tilbúin síðdegis á mið-
vi'kudag, hringdi í Pétur
Björnsson, sagði honum að ég væri
að fara og ráðgaðist við hann um í
hvaða formi umræddar upplýs-
ingar yrðu lagðar fram. Eg hafði
nokkrum dögum áður en þetta var,
tjáð bæjargjaldkera að ég setti
hann fyrir mig sem bæjarstjóra
1 sumarfríi mínu. ítrekaði ég þetta
yið hann enn, og tjáði hann mér
að hann gæti ekki samlþykkt að
taka að sér all mín störf, bæði úti
og inni, hann skyldi taka við því,
sem tilheyrði mínum störfum inni
við en ekki þeim, sem snertu verk-
legar framkvæmdir. Eg vil áður en
lengra er haldið lesa hér fyrir
yður, áheyrendur góðir, yfirlýs-
ingu, sem bæjargjaldkerinn hefur
um þetta gefið, og sem þó öllu
heldur er skýring á yfirlýsingu
þeirri, sem hann birti í Siglfirðingi
hinn 6. þ. m., en þessi er dagsett
í gær. Fyrri parturinn er umrædd
yfirlýsing í Siglfirðingi, og vænti
ég að áheyrendum sé efni hennar
kunnugt, en við hana bætir bæjar-
gjaldkerinn nú eftirfarandi:
„Til frekari skýringar á ofan-
skráðri yfirlýsingu, vil ég að gefnu
tilefni taka fram, að þar sem ég
segi ,iað ég hafi, auk ákveðinna
nánar tiltekinna atriða, lofað að
sjá um það, sem sérstaklega komi
við bæjarskrifstofunni, ber að
skilja það svo ,að ég hafi tekið
að mér að sjá um fyrir hönd bæj-
arstjóra, störf lians innivið, þ. e.
að taka við bréfum og símskeytum
og öðrum erindum, sem honum
bærust, og leggja þau fyrir viðkom'
andi nefndir, ef formaður nefndar
óskaði þess í þeim nefndum, sem
bæjarstjóri er ekki formaður
sjálfur, allt eftir því, sem tilefni
gæfist. Hinsvegar neitaði ég að.
taka að mér störf bæjarstjóra úti
við, svo sem eftirlit með verkleg-
um framkvæmdum.“
Siglufirði, 13. okt. 1949.
Vilhjálmur Sigurðsson.
(sign)
(Leturbr. m'ín G.V.)..-
Bæjargjaldkerinn er hér nægi-
lega drenglyndur, til að lýsa yfir
hinu rétta, sem trauðla varð lesið
út úr fyrri yfirlýsingu hanis, sem
sé því, að hann tók að sér störf
mín inni við, var 'í þeim skilningi
settur bæjarstjóri, þótt hann teldi
sig ekki geta kallast því nafni,
þar sem undan var tekið eftirlit
með verklegum framkvæmdum, en
það var í höndum bæjarverkfræð-
ings .samanber eftirfarandi vott-
orð bans:
„Hér með viður'kenni ég, að bæj-
arsitjóri, Gunnar Va,gnsson, bað
mig þess alveg sérstaklega, áður
en hann fór til Reykjav'ikur hinn
27. f. m., að annast I sinn stað, alla
umsjón með verklegum fram-
kvæmdum og yfirleitt að vera á
fundum nefnda, þar sem þær væru
til úrlausnar og umræðu, ef við-
komandi nefndir óskuðu.“
Siglufirði, 13. okt. 1949.
Jón Guðmundsson
Þetta er meginkjami máls þessa
og ég bið áheyrendur rnína alveg
sérstaklega að minnast þessa. Hjn
ákveðnu, nánartilteknu atriði, sem
bæjargjaldkerinn nefndir, eru
nokkrir punktar, sem ég skrifaði
upp handa honum á skrifstofu
hans, til að sýna honum, á hvað
ég legði mesta áherzlu og í hvaða
röð og röðin var svona:
1. Fundur 'í 4ra manna nefndinni
á miðvikudag 28. sept., plögg-
in umbeðnu lögð fram og, þau
skýrð, og í sambandi við þau
sat ég að sjálfsögðu ekki inni
með neinar upplýsingar, sem
bæjargjaldkerinn ekki hafði í
sínum fórum og gat gefið.
2. Ailshprjarnefndarfundur á
fimmtudag 29. sept. Þar yrði
sundlaugarmálið tekið til af-
greiðslu og þar myndi bæjar-
verkfræðingur mæta og jafnvel
íSveinn Ásmundsson bygginga-
meistari, að öðru leyti lágu þau
erindi fyrir í fundagerðabók alls
herjarnefndar sem afgreiðslu
iþyrfti á þessum fundi, nema
eitthvað bættist við þangað til.
3. Hafnarnefndarfundur á föstu-
dag 30. sept., svo sem áður er
lýst, og verkefni hans nánar
tiltekið.
4. Bæjarstjórnarfundur á laugar-
dag, til þess að afgreiða sund-
laugarmálið, en svo stóð á, að
það þoldi ekki bið svo sem s'íðar
mun lýst verða.
Þetta voru höfuð punktarnir,
annað kæmi vitanlega að sjálfu
sér smátt og smátt, eftir því sem
tíminn liði.
Eg hefi dvalizt svo lengi við
þetta atriði af þelrri ástæðu, að
ég tel það kjarna máls þessa. Með
áðurnefndri yfirlýsingu bæjargjald
kera eru algerlega hraktar hinar
lubbalegu fullyrðingar Siglfirð-
ings, Mjölnis og Einherjia, um að
ég hafi farið úr bænum allt í einu,
án þess að setja mann fyrir mig.
Þessi fullyrðing bergmálar svo 'í
Þjóðviljanum og Vlisi, en er þar
orðuð á annan veg, vegna þess að
þar er hættuminna talið að orða
hana af enn meiri illgirni, og þar
er talað um að ég hafi „stungið af,
hlaupið frá skyldustörfum“ o.s.frv.
Eg lýsi allar þessar fullyrðingar
tilhæfulausar, vísvitandi ósannindi
— ég segi vísvitandi, vegna þess
að ég trúi þv'í ekki fyrr en ég heyri
bæjargja'ldkerann viðurkenna und-
ir vitni, að hann hafi dregið flokks-
menn sína og aðra fylgifiska þeirra
á tálar í þessu atriði, og sagt þeim
að bann væri ekki til þess settur
af mér og hefði neitað því að taka
að sér störf m'ín innivið, en það er
frá þeim störfum sem Pétur
Björnsson og Gunnár Jóhannsson
ásamt allri blaðahersingunni, telja
mig hafa hlaupizt á brott, án þess
að setja fyrir mig mann. Reyndar
eru fleiri en eitt fordæmi fyrir því,
að ég hafi farið úr bænum án þess
að tilkynna bæjarstjórn formlega
hver væri settur bæjarstjóri, og
hefur það verið látið óátialið.
S. 1. vetur fór ég til Reykjavíkur.
Ræddi ég þá við forseta bæjar-
stjómar, hvort hann vildi eiga þátt
í að ákveða mann í minn stað 'i
f jarveru minni og hvað hann al-
gerlega nei við. Þetta veit
ég iað Gunnar Jóhannsson
myndi viðurkenna að er rétt. Setti
ég því bæjargjaldkerann fyrir mig
þá, á sama hátt og nú, og hafði
enginn neitt við það að athuga.
Eg býst við að þv'í verði hialdið
fram 'í þessu sam'bandi, að tímarn-
ir séu viðsjárverðari nú en þá, og
er það að vissu leyti rétt. En 4ra
*
*
L
manna nefndin hafði margþættu
hlutVerki að gegna og margskonar
störf að vinna, en það er fyrir-
sláttur einn, að hún hafi ekki get-
að unnið sitt verk, algerlega og
óhindrað, undir stjórn formanns
síns, og með aðstoð bæjargjald-
kera um 10—14 diaga skeið, þótt
ég væri ekki með henni. Eða hvort
finnst yður, áheyrendur góðir, að
t’ima hennar hafi verið betur varið,
í það sem hann hefur farið sein-
asta hálfa mánuðinn eða ef for-
maður henniar hefði stillt skap sitt
og ekki flutt hina dæmalausu til-
lögu sína í nefndinni, með þeim
afleiðingum sem það hafði, brott-
vikningu mína og algert starfs-
leysi nefndarinnar. Mér er sagt að
nefndin hafi ekki haldið einn ein-
asta fund síðan 1 .október. Eg get
ekki varizt þeirri hugsun, að það
spegli hið rétta hugarfar Péturs
Björnssonar og Gunnars Jóhanns-
sonar til velferðarmála bæjarfé-
lagsins, og að þeirra skoðun sé sú,
að öllu sé borgið eftir að búið sé
að reka mig, þá þyrfti ekki lengur
neina 4ra manna nefnd, til þess að
bjarga bænum frá „fjárthagsöng-
þveiti“ og leggja á ráð og finna
leiðir til að búa hér 1 haginn fyrir
lífvænlega atvinnu. En þetta veit
ég að er nú ekki skoðun þessara
háttvirtu bæjarfulltrúa þegar allt
kemur til alls, heldur hitt, að þeir
reyndust aðeins menn til að sam-
einast um að víkja mér frá starfi,
þótt þeir hefðu ekki þann mann-
dóm sem með þurfti til að hafa
vald á afleiðingum þess frum-
hlaups og koma sér saman um
neitt annað en það neikvæða. —•
Hitt er svo einnig alrangt og til-
hæfulaus uppspuni frá rótum, að
nokkur einasti allsherjarnefndar-
maður eða bæjai’fulltrúi, hafi beð-
ið mig né bannað mér að fara suð-
ur, þegar ég, eða áður en ég ákvað
það. Þó nokkrir bæjarfulltrúar
vissu um það núna, og sumir fyrir
löngu síðan og minnist ég þess
ekki, að nokkur hreyfði andmæl-
um. Ef aftur á móti P. Björnssyni
var jafn mikil alvara og hann vill
vera láta með það, að 4ra manna
nefndin gæti ekki starfað án mín,
tel ég mig halfa átt siðferðislegan
rétt á að hann hefði tilkynnt mér
það með símskeyti eða á annan
hátt, áður en hann lagði tillögu
s'ina fram, því bæjargjaldkeri hafði
heimilisfang mitt í ReykjaVík. —
Að honum skyldi ekki detta sl'ik
kurteisisskylda !Í hug er mjög und-
arlegt, nema orsökin sé önnur en
skortur á háttvisi, og ef undirrót
og orsök að þeirri hugmynd Péturs
Björnssonar, að víkja mér frá
starfi er sá, að ég hafi gerzt brot-
legur með því að fiara án þess að
setja mann fyrir mig, þá hlýtur
hann nú að viðurkenna, að þar hef-
um hann haf t mig f yrir rangri sök,
þv'í ég hef þegar sannað með vott-
(Framh. á 4. síðu)