Neisti - 19.10.1949, Qupperneq 4

4
N E I S T I
Ræða Gunnars Vagnssonar
(Framhald af 3. síðu)
orði bæjargjaldkera, að hann var
vissulega settur í minn stað við öll
störf inni við. Það er svo greiniiegt
að ekki verður um villzt. Sé ástæð
an hinsvegar sú, að háttvirtum
bæjarfulltrúum hafi gramizt að ég
ekki tilkynnti þeim formlega um
ferðalag mitt, myndi flestum í
þeirna sporum hafa nægt að senda
mér um það orðsendingu og kref j-
ast þess að ég kæmi heim, gefa
mér að minnsta kosti tækifæri til
að gefa á burtför minni nauðsyn-
legar skýringar, að þeirra dómi,
þar á meðal að ég upplýsti, hver
væri staðgengill minn. Eg þori að
fullyrða, að þetta hefði flestum
orðið fyrir, sem ekki vildu rasa
fyrir ráð fram, né haga sér á ann-
an hátt en þann, sem fullkomlega
sæmandi væri.
Yfirdrepsskapur Gunnars
Jóhannssonar
Um sögulegan gang þessa máls
get ég verið stuttorður. Nokkrum
dögum eftir að ég kom suður, varð
ég þess áskynja, að fram væri
komin tillaga um að víkja mér frá
starfi. Mér datt sanúast að segja
ekki í hug annað en að það myndi
skýrast fyrir tillögumanni áður
en til kaemi um samiþykkt þeirrar
tillögu í bæjarstjórn, að tillagan
væri á röngum forsendum byggð,
að því leyti, að ég hefði farið að
nokkru leyti á grunsamlegan né
óeðliiegan hátt, né án þess að
setja mann í minn stað. Engra
skýringa var heldur af mér óskað,
fyrr en forseti bæjarstjórnar send-
ir mér simskeyti, tilkynnir mér að
fram sé komin tillaga um að víkja
mér frá starfi, málið eigi að koma
fyrir bæjarstjórn mánudaginn 3.
okt. kl. 4, en klukkan var orðin
nærri 5 þennan sama mánudag,
þegar skeytið barst mér. Býðst
fiorseti bæjarstjórnar til að fresta
málinu, ef ég óski þess með hnað-
skeyti. Eg svaraði með hraðskeyti
til forseta bæjarstjórnar í bæjar-
þingsalnum, því ég taldi ví'st, að
fundurinn væri yfirstandandi og
jafnvel yrði búið að afgreiða mál-
ið áður en svar mitt bærist. En
það var svohljóðandi:
„Dagskeyti móttekið kl. 16,45
stop för mín úr bænum var með
vitund og vilja nokkurra bæjar-
fulltrúa og ómótmælt af þeim enda
setti ég bæjargjaldkeria bæjar-
stjóra svo sem fordæmi er fyrir
og skýrði vandlega fyrir honurn
hver væru nauðsynlegustu mál til
afgreiðslu bæjarstjórnar og
nefnda hennar stop Álít samþykkt
um setningu bæjarstjóra þv'í til-
efnislausa stop mótmæli að nokk-
ur ástæða sé til að víkja mér frá
störfum vegna sumarleyfisferðar
minnar né af öðrum ástæðum og
áskil mér ef til þess kemur allan
rétt.
Gunnar Vagnsson
Hér kemur það svo sem vera
ber skýrt fram, að ég hafi sett
bæjargjaldkera í minn stað, enda
er það og óhrekjanleg staðreynd,
að mörg fordæmi eru fyrir þvi að
ég hafi farið úr bænum og sett
bæjargjalldkera fyrir mig á með-
an, bæði þennan og fyrrverandi
gjaldkera, án þess nokkur hafi
hreyft andmælum um þá ráðstöf-
un, enda ekki eitt einasta ákvæði
i lögum né reglugerðum um sveit-
arstjómarmál, er mæli sérstaklega
fyrir um það atriði, eða kveði sér-
staklega á um þessi efni.
Eg hafði enga minnstu ástæðu
til að biðja um frest í málinu. Ef
það væri svo nauðsynlegt að víkja
mér frá, sem allt virtist benda til,
og ef hagsmunir bæjarfélagsins
krefðust þess að kosinn yrði strax;
annar bæjarstjóri, sem hefði stuðn
ing meirihluta bæjarstjórnar, vildi
ég á engan hátt setja fótinn fyrir
það. Ef hinsvegar brottvikning
mín væri ekki sú höfuðnauðsyn að
áliti Péturs Bjömssonar og Gunn-
ars Jóhannssonar, að henni mætti
fresta þar tii ég kæmi, var ekk-
ert auðveldara fyrir þá annan-
hvorn en að flytja frestunartil-
lögu, sem að sjálfsögðu hefði þá
verið samþykkt, samþykkja frest-
unartillögu ef fram kæmi, eða að
forseti bæjarstjómar notaði sér
rétt samkvæmt fundarsköpum til
að úrskurða frest í málinu þangað
til ég kæmi heim, enda átti hann
þá heimtingu á að ég kæmi heim
tafarlaust, sem ég og hefði gert.
Hvoragt var gert, en brottvikn-
ingartillaga Péturs Björnssonar
samþykkt með 5 atkvæðum gegn
4, og mér tilkynnt um það þrem
dögum seinna. Þannig er gangur
þessa máls í sem fæstum orðum.
Falsrök og tylliástæður
íhaldskommúnista
Vil ég þá byrja á þeirri háværu
að blaðaskrifum um mál þetta.
Mér hefur að vísu gefizt allnaum-
ur tími til að kynna mér frásagnir
blaðanna, þar eð ég kom ekki
heim fyrr en seint í fyrrakvöld
og sá ekkert blaðanna héðan fyrr
en þá.
Vil ég nú Víkja nokkrum orðum
og endurteknu fullyrðingu and-
stæðingablaðanna, að það hafi
verið bæjarfulltrúar Alþýðuflokks
ins, sem fyrstir hafi kveðið upp
úr með það, að nauðsynlegt væri
að segja mér upp starfi og er
Kristján Sigurðsson helzt borinn 1
fyrir þessu. Gengur ófyrirleitnin
svo langt, að í Þjóðviljanum 6.
október er þetta borið á borð fyrir
lesendur. Engan staf er hægt að
benda á þessu til stuðnings eða
sönnunar, en þó er gengið svo
langt í þessari fullyrðingu að
halda því fram, að það hafi verið
einmitt vegna þessarar afstöðu
bæjarfulltrúa AJiþýðuflokksins að
íhaldsmenn og. kommúnistar á-
ræddu að bera fram brottvikning-
artillögu sína. Eg þarf engum orð-
um að þessum óhróðri að eyða
öðrum en yfirlýsingum þeirra
Kristjáns Sigurðssonar, Gísla
Sigurðssonar, Haraldar Gunnlaugs
sonar, Ólafs H. Guðmundssonar
og Jóhanns Möllers, nánar tiltekið
bæjarfulltrúa og varabæjarfull-
trúa Aiþýðuflokksins, sem þeir
hafa þegar birt opinberlega og
ég tel ekki þörf á að endurtaka.
Þegar fiytjendur og samþykkjend-
ur brottvikningartillögunnar sjá
að ekki verður lengur stætt á
þeirri fölsun, að vantraust á mig
sé upprunalega undan rifjum bæj-
arfulltrúa Alþýðuflokksins runnið,
er reynt að hanga í þvií, að bæj-
arfulltrúi, Kristján Sigurðsson,
hafi á bæjarstjórnarfundi talið að
ég væri ekki nógu fylginn mér
við sum störf. Hreinskilni er sá
eiginleiki, sem suma bæjarfulltrúa
íhaldsins og kommúnista skortir
tilfinnanlega, en Kristján Sigurðs-
son á í rikum mæli. Og þegar
þess er l'íka gætt, að Kristján Sig-
urðsson gerir miklar kröfur til
annara í störfum ekki saður en til
sjálfs sín, það þekkja Siglfirðing-
ar, þá get ég fyrir mitt leyti sætt
mig fyllilega við jpann dóm hans,
að ég sé ekki nógu fylginn mér
við sum störf, og ég held þv'í fram,
að þeim sé að minnsta kosti ekki
alls varnað, sem ekki fá þyngri
dóm hjá Kristjáni Sigurðssyni en
þetta. Sjálfum er mér Ijóst, að
einstaka mál hefur orðið hjá mér
útundan frekar en ég hefði sjálf-
ur kosið, og að dómur Kristjáns
Sigurðssonar í því efni er réttmæt-
ur. Þrir bæjarstjórar hafa verið á
undan mér í Siglufirði, og Krist-
ján Sigurðsson hefur þekkt þá |
alla. Eg hef enga ástæðu 'til að
taka nærri mér dóm hans sem áð-
ur getur, fyrr en fram verður
lagt vottorð frá þessum bæjarfull-
trúa um, að þeir hafi allir, hver
um sig, leyst öll verkefni, sem að
þeim bámst, fyllilega svo að hon-
um líkaði. Geti andstæðingar minir
ekki lagt fram þetta vottorð frá
Kristjáni Sigurðssyni um fyrir-
rennara mína, tel ég mig hafa
undan engu að kvarta um mat
hans á mér 'I samanburði við þá.
Enn er reynt að nota hjásetu
Kristjáns Sigurðissonar við tillögu
Péturs Björnssonar í 4ra manna
nofndinni sem sönnun fyrir
vantrausti hans á mér. Eg ætla
hinsvegar ástæðima þá, að hann
hafi engan þátt viljað eiga að
loddarabrögðum og skrípaleik
Péturs Björnssonar og talið neðan
við virðingu sína að taka þátt i
þeirri atkvæðagreiðslu, en sjálfur
hefur hann opinberlega hnekkt ó-
sannindum þeim, sem á hann hafa
verið borin til að sverta mig, um
að hann hafi lýst sig brottvikn-
ingartillögunni persónulega sam-
þykkan. Þvií hefur hann hnekkt
með opinberri yfirlýsingu, sem
allir þeir hljóta að.taka alvarlega,
sem þekkja Kristján Sigurðsson.
Eg hef dvalið við þetta atriði
alliengi vegna þess, að það er
einn aðalkjami málsins, og bið ég
álheyrendur mína að gjalda var-
huga við þeirri fölsun á afstöðu
bæjarfulltrúa Alþýðuflokksins til
min, sem ég hef gert hér að um-
talsefni og verið hefur uppistaðan
í máttlausum afsökunum andstæð-
inga minna fyrir réttmæti brott-
vikningartillögunnar.
Þá vil ég víkja nokkrum orðum
að þeirri fölsun, að tillagan, sem
samþykkt var í állsherjarnefnd
hinn 7. sept, um að láta allsherj-
arnefnd ráða því, i hvaða röð
greiðslur skyldu inntar af hendi,
ef ekki væri fyrirliggjandi nægi-
legt fé til að standa við allar á-
fallnar skuldbindingar, sé bein-
línis stefnt gegn mér, til þess
samþykkt að taka af mér og bæj-
argjaldkera öll völd, og raunveru-
legt vantraust á mig og hann, sem
við hefðum átt að mæta með því
að segja af okkur. Þeir, sem þessu
halda fram, tala gegn betri vit-
und. Mér var ekki aðeins ljúft ^
að þessi tillaga var samþykkt,
heldur var það að mínu frum-
kvæði að hún var borin fram. Og
ástæðan er ofur einföld og skilj-
anleg hverjum manni, sem um það
vill hugsa óhlutdrægt, sem sé sú,
að hún losaði mig og bæjargjald-
kerann ekki aðeins við áhyggjur
af því að miðla minna fé en á
hefði þurft að halda, milli margra
nokkurnveginn jafnrétthárra
kröfuháfa, þvi sá á vissulega kvöl-
ina sem á völina, heldur losaði það
okkur við væntanlega gagnrýni á
því, hvernig við ráðstöfuðum
greiðslum og á því hverjar greiðsl-
ur við létum ganga fyrir öðrum.
Á þv'í gátu vitánlega og hlutu að
verða skiptar skoðanir, og losnuð-
um við með þessu fyrirkomulagi -y
undan áhyggjimum af því að
þurfa sjálfir að ákveða skipting-
una og eiga von á gagnrýni fyrir
þá skiptingu. Þetta er nú hið
sanna og rétta í þessu máli. Ósköp
einfaldur sannleikur, skiljanlegur
hverjiun þeim sem vita vill, og
vitanlegur þeim, sem halda hinu
gagnstæða fram, gegn betri vit-
und.
Þriðja falsröksemdin, sem sér-
staklega er undirstrikuð í Sigl-
firðingi hinn 6. október, er sú, að
ág hafi með burtför minni torveld-
að störf 4ra manna nefndarinnar.
Eg hef áður lýst því, að ég setti
mann fyrir mig, alveg sérstak-
lega, l'íka til þess að vinna með *
4ra manna nefndinni, enda var
það starf hans efst á blaði í nokk-
urskonar erindisbréfi, ef ég mætti
Framhald á 5. síðu