Vera - 01.10.1988, Blaðsíða 42

„Mér fannst ég hafa
alla jarðarkringluna
í hendi mér“
Þar sem ég sit nú hér heima og hugleiði hvað ég só og heyrði ó Friðarþingi
kvenna í Moskvu í fyrrasumar, þar sem saman voru komnar konur fró 150
þjóðum, finn ég sterka þörf hjó mér til að veita íslenskum konum smó innsýn
inn í það sem ég só og upplifði þessa daga. FHéðan fórum við 6 konurfró
Samtökum um kvennalista og Menningar- og friðarsamtökum íslenskra
kvenna.
Hugldðingar
Laufeyjar Jakobsdóttur eftir
friðarþing í Moskvu
42
Þegar viö komum til Moskvu tóku tvær
rússneskar stúlkur á móti okkur, sem áttu
eftir aö vera túlkar okkar allan tímann.
Ungur maöur sá um farangurinn, þannig
aö viö þurftum ekkert annaö aö gera en
benda á töskurnar okkar og sýna vega-
bréfsáritanirnar. Þegar viö komum á Hótel
Caniat var tekiö á móti okkur af látlausri
vinsemd, farangurinn borinn í lyftuna og
mér var fylgt upp á 19. hæð ásamt túlknum
mínum, henni Línu. Ég fékk eins manns
herbergi þar sem allt var til alls. Heima
haföi mér veriö sagt að taka meö mér kló-
settpappír, handklæöi og guö má vita
hvaö, en þaö var nú ööru nær. Þarna var
simi, sjónvarp, útvarp, bar og ekki hvaö síst
útsýni yfir alla Moskvu. Ég kveikti á sjón-
varpinu og komst aö því aö ef ég kynni
táknmál hefði ég skilið allt sem fram fór. í
horni á skerminum var kona sem þýddi allt
sem fram fór yfir á táknmál. Hvenær verö-
um við, á íslandi, svo þroskuð aö telja þetta
sjálfsagt og gerum táknmál aö skyldu-
námsgrein í skólum? Sigriður Dúna flutti
slíkt frumvarp á þingi en þaö var fellt.
Konur af öllum
menningarsvæðum
Ég brá mér niöur í móttökusalinn eftir
mat til aö sjá konur alstaöar aö úr heimin-
um. Þarna voru konuraföllum litarháttum,
talandi öll heimsins tungumál og af öllum
menningarsvæöum. Mér fannst ég hafa
alla jaröarkringluna i hendi mér. Þarna hitti
ég hindúakonu sem hreinlega umvaföi mig
persónutöfrum sínum og hlýju. Segja má
aö viö höfum verið jafn líkar í skoöunum og
þjóöir okkar eru ólíkar. Vinátta okkar hélst
allan tímann og skildum viö meö söknuöi.
Daginn eftir var Friöarþingið sett í
Kreml, þaö var eins og allur þingheimur
stæöi á öndinni á meðan beöiö var þing-
setningar. Þögn þúsundanna var svo al-
gjör að hvert skóhljóö rauf hana. Þingiö var
sett af frú Brown alþjóðaforseta lýðræöis-
sinnaöra kvenna. Hún bauö allar konur
velkomnar og þakkaöi sovéskum konum
fyrir móttökurnar. Gorbatsjof hélt síðan
ræöu í anda friðar og betri heims. Öll hans
ræöa og framkoma virkaöi eins og ný von
í mínum huga. Þarna voru margar ræöur
fluttar, fróölegar og vekjandi. í hléinu var
öllum boöiö í mat og drykk, ekkert vín var
á boðstólum, enda berjast Rússar ótrauðir
á móti böli vinsins. Þó voru allir glaðir og
ánægöir.
Þögn vonar og kærleika
Eftir hlé hófst dagskrá sem ég á ábyggi-
lega ekki eftir aö upplifa aftur í lífinu. Inn í
salinn þustu hundruð barna með söng,
hljóðfæraslætti, meö blóm og fána sem
þau höföu gert sjálf. Þarna varöllum þjóð-
arfánum skeytt saman og mynduöu eina
heild. Á meðan ég þurrkaöi af mér tárin
birtist í huga mér ný von, aö þaö væru ein-
mitt börnin sem gætu rofið múr tortryggn-
innar sem ríkti þjóða á milli. Fjögur börn af
fjórum litarháttum héldu ræðu og báöu
mæöur sínar og ömmur aö færa sér friö og
fordæma bölvald stríðs og kjarnorku. Eitt
barniö færöi Gorbatsjof kristalskúlu, sem
þaö baö hann aö gæta vel, því hún væri