Ljósmæðrablaðið - 01.09.1948, Side 3

Ljósmæðrablaðið V. 1948.
Blöðrufistlar
sem afleiðing fœðinga.
Eftir próf. Alf Sjövall, Lundi.
,,Að lifa með fistil, er ekkert líf“, sagði einhver. Þó
að þetta séu ýkjur, eru þvagfistilsjúklingar aumkunar-
verðir. Vissulega er það meira en lítið hvimleitt að vera
sífellt blaut, finna þvagið seytla sí og æ, væta nærklæðin
og erta hörundið, lykta stöðugt af keytu, sem særir húð-
ina umhverfis kynfærin, jafnvel sitjandann og lærin. Þess-
ir sjúklingar eru óframfærnir og kinoka sér við að um-
gangast fólk, af ótta við ódaun þann, sem fylgir ástandi
þeirra. Ástalíf hjóna fer út um þúfur og sjúklingurinn
einangrast, jafnvel frá sínum nánustu. Ofan á líkamleg-
ar þjáningar bætast svo áhyggjurnar af því að geta ekki
notið frjálsra samvista við aðra. Verri er líðan þeirra,
sem auk þvagfistils hafa jafnframt fistil inn í endaþarm-
inn. Það er eitt hið ömurlegasta ástand, sem hraust kona
að öðru leyti getur lent í. Fistlar í endaþarmi eru þó ekki
eins hvimleiðir og þvagfistlarnir. Þvagið rennur jafnt og
þétt, en saurinn kemur að jafnaði með vissu millibili.
Þvagfistlar eiga sér margar orsakir. Þessar eru helstar:
1. Erfiðar fæðingar og fæðingaraðgerðir.
2. Áverkar eftir uppskurði á getnaðarfærum.
3. Skemmdir af völdum illkynjaðra æxla og nokkurra
annarra sjúkdóma.
4. Áverkar eftir verkfæri, sem notuð eru til ólöglegra
fóstureyðinga, svo og tæki, sem notuð eru til sjálfs-