Ljósmæðrablaðið - 01.11.1963, Side 6

08
LJÖSMÆÐRABLAÐIÐ
LUPUS
Lupus vulgaris eru húðberklar, sem lækna má með ná-
kvæmri en langvarandi læknismeðferð. Þessi tegund húð-
berkla er mjög útbreidd í Evrópu, en þekkist tæplega í
Ameríku, og eru það helzt innflytjendur eða börn þeirra,
sem þar ganga með sjúkdóminn. Sjúkdómur þessi er lang-
varandi og lýtir sjúklinga svo mjög, að sérhver framför
í meðferð hans er mönnum mikið gleðiefni.
Franskur læknir lýsti því yfir að hann hefði náð ein-
stökum árangri með því að gefa lupus-sjúklingum D-
fjörefni. Aðrir læknar er reyndu þessa aðferð láta einnig
mjög vel af henni. Flestir sjúklinganna finna strax fyrir
verulegri breytingu til batnaðar. og margir ná fullri
heilsu. D-fjörefni er ódýrt og auðvelt í inntöku. Þegar það
er notað undir læknishendi eru óheppilegar aukaverkan-
ir óverulegar.
Latneska orðið Lupus þýðir úlfur, og ástæðan til þess
að sjúkdómurinn hefir hlotið þetta nafn er án efa sú
hversu skaðlegur hann er.
Þessi tegund húðberkla byrjar oftast í barnæsku, eða
á unglingsaldri og er algengari hjá konum en körlum.
Fyrstu einkennin eru smáir brúnleitir hnútar í húðinni.
Þessi hnútar breiðast út og mynda smám saman sam-
íelld flæmi, en þessi þróun er mjög hægfara. Að lokum
geta dottið sár á þessi hnútaflæmi, og geta það verið
vfirborðssár eða djúpt og vessandi sár. Ef ekki er hægt að
stöðva sjúkdóminn getur hann valdið miklum lýtum.
Hinn mjúki hluti nefsins getur étizt af svo nefbeinið
standi bert eftir. Munnur getur orðið svo hrukkóttur og
samanfallinn að hann líkist helzt opi á poka sem ekki er