Ljósmæðrablaðið - 01.07.1964, Qupperneq 6

46
LJÓSMÆÐRABLAÐIÐ
Undir öllum öörum kringumstœöum á aö láta
sjúklinginn kasta upp.
Hvernig á að láta sjúkling kasta upp?
Með því að reka t. d. fingurinn eða skeiðarskaft niður
í kok sjúklings. Ef þetta er ekki nægilegt er hægt að láta
sjúklinginn drekka glas af heitu vatni, sem tvær mat-
skeiðar af borðsalti hafa verið leystar upp í. Þegar upp-
köst byrja er sjúklingurinn lagður á grúfu þannig að
andlitið komi neðar en mjaðmir. Þetta er mikils virði því
þá getur uppsalan ekki sogast inn í lungu sjúklingsins
og gert enn meira tjón. Það á að sveipa sjúklinginn inn í
ullarteppi þannig að hann haldi á sér hita. Gefið enga
áfenga drykki.
Tœrandi vökvar.
Þegar sjúklingur hefir gleypt tærandi vökva verður
fyrst að athuga hvort hann enn geti kyngt. Það eru til
tvennskonar tærandi meðöl, sýrur og basar. Bæði sýrur
og basar geta eyðilagt vefi, sem þeir komast í snertingu
við. Fyrsta hjálp er í því fólgin að þynna og gera óvirk
þessi efni. Ef sjúklingurinn getur kyngt á að byrja
þannig:
1. Ef sjúklingurinn hefir gleypt sýrur á að gefa honum
mjólk, vatn eða magnesíumjólk (ein skeið af
magnesiu leyst upp í vatnsbolla).
2. Ef sjúklingurinn hefir gleypt tærandi basa á að gefa
honum vatn, mjólk, ávaxtasafa eða edik.
Magn þessara meðala fer eftir aldri sjúklings. Nægilegt
er að gefa eins til fimm ára bömum einn eða tvo bolla.
Eldri börnum og fullorðnum nægir tveir bollar til hálfur
líter.
Öllum foreldrum ætti að vera það áhugamál að draga
úr hættu á eitrunum hvort heldur sem er hjá fullorðnum
eða börnum.
Þýtt eftir grein dr. Harold Shryock. -— Jóhanna Jóhannsdóttir.