Freyr - 01.07.1930, Blaðsíða 9

FREYR
77
*
»
fremur frá athugunum sínum og reynslu
á ýmsum sviðum landbúnaðarins. í því
sambandi gætu þeir lagt fram spurningar,
er svarað yrði í ritinu síðar.
d. Upplýsingar um neme’ndur
gamla og nýja.
e. Ý m i s 1 e’g t til fróðleiks og skemt-
unar.
Með þessu móti gætu búfræðingar
fylgst með starfi og fyrirkomulagi skól-
anna, eftir að þeir hverfa þaðan, haft
stöðugar fregnir af skólabræðrum og
kunningjum, athöfnum þeirra og skoðun-
um, fvlgst með tímanum og þeim nýjung-
um, sem hann hefir að flytja, fengið greið
svör þegar þá vantar upplýsingar um erfið
viðfangsefni o. s. frv. í fáum orðum sagt
þeir héldu stöðugt áfram að
vera á búnaðarskóla.
Rit, sem hér er lýst, þyrfti að vera all-
stórt. Væri því að sjálfsögðu ekki unnt að
senda félagsmönnum það ókeypis. En þeg-
ar tekið er tillit til þess, að sjaldan eða
aldrei þyrfti að greiða ritlaun, því að vér
ætlumst til að kennarar skólanna og aðrir
riti í það endurgjaldslaust, að ritstjómar-
laun yrðu aðeins lítil þóknun og að félags-
sjóðurinn mundi e. t. v. styrkja útgáfu
þess nokkuð, þá er það auðsætt, að ritið
gæti orðið tiltölulega m j ö g ó d ý r t.
Það er skoðun vor, að búfræðingar gætu
með því líku samstarfi frætt hvern annan,
hrundið ýmsum sameiginlegum velferðar-
málum í framkvæmd og hafið bænda-
fræðsluna í þann virðingarsess, sem henni
ber að skipa. Þetta hafa menn fyrir löngu
séð; þess vegna voru nemendafélög bænda-
skólanna stofnuð og hafa starfað við og
við s. 1. fjórðung aldar. En því miður hefir
starf þeirra verið í molum og síðast liðin
ár hafa þau ekki starfað. Vér vonum að
þetta komi ekki til af því, að búfræðing-
ar séu ekki þeim félagsþroska
gæddir, sem þarf til þess að halda uppi
starfhæfum félagsskap, heldur fyrst og
fremst óhentugu fyrirkomulagi. Það hefir
vantað málefni, sem gæti dregið að sér
hugi félaganna og haldið þeim sívakandi
og sístarfandi meðlimum, þótt þeir væru
langt frá miðdepli félagsskaparins.
Þessi leið, sem hér er drepið á, hefir
ekki verið reynd áður í nemandafélögum
við bændaskólana hér á landi. En hún er
algeng erlendis og gefur þar góða raun. Og
sama má segja um ársrit það, sem Nem-
endasamband Laugaskóla gefur út.
Vér berum svo mikið traust til búfræð-
inga yfirleitt og þó sérstaklega til kíennara
við bændaskólana, að rit þetta geti náð til-
gangi sínum.
Það er skoðun vor, að bændaskólarnii
eigi hér að vinna í s a m e i n i n g u, en
ekki hver út af fyrir sig. Við það styrkj-
ast félagsböndin og samstarfið verður
máttugra.
íslenskir búfræðingar! Hefjum því sam-
starf. Gerum það að traustum lið á
þroskabraut sjálfra vor og í framtíðar-
baráttu íslensks landbúnaðar. Getum vér
nokkurn veglegri roinnisvarða reist oss ár-
ið 1930?“
Ég hefi þá trú, að á þennan hátt geti
starfsemi „Hv'anneyrings“ og „Hóla-
mannafélagsins“ borið ríkulegan ávöxt. Og
þetta er frá mínu sjónarmiði eina leiðin,
sem fær er um að reisa starfsemi félag-
anna úr rústum. Eg treysti því á alla góða
Hvanneyringa og Hólamenn að hlynna að
þessu fjöreggi, svo að úr því geti komið
fagur svanur til heiðurs og þroska fyrir
íslenska búfræðinga og bændastétt og
framfara fyrir íslenskan landbúnað.
Guðmundur Jónsson
frá Torfalæk.