Alþýðublaðið - 24.11.1923, Blaðsíða 4

4
ALÞ^ÖUBLAÐIS
af Gftðum k Alfiane"i eftir litaðri j
teikuingu höf. og hiu fjórða af
eiginhandarriti að kvœði höf. >til
Ingu<. fá er smígrein um ætt
höf., og segir hann þar, að ætt-
fróður maður hafi ekki getað
rakið föðurættina nema skamt
upp eftir, »en hún naer sjálfsagt
eins langt fyrir það<, bætir hann
við. Þá koma tvær tilvitnanir á
fiönsku og þízku, er höf. vill
heimfæra upp á s'g — og tekSV
heppilega, raá bæta við. tá byrjrr
bókin sjálf og hefst á nákvæmri
og þó skáldlegri lýsingu — á
Alftanesinu; höf. var Alftnesingur.
— Bókin er aðallega í tvennu
lagi, aðalhluta, er segir söguna
til þess, er Gröndal veiður kenn-
ari við latínuskólann, og er hann
íitaður árin 1893 — 94. og viðbót
um æflkjörin eftir það, er rituð
er s ðar. Viðbótin hefst með sjálfs-
lýsingu, og í henni segir hann á
einum stað: >Ég er hamhleypa
að lesa og fljótur að skiJja; en
að ritverkum er eg misjafn, eftir
því, sem það grípur mig; hug-
myndirnar veltast svo ótt inn á
raig, að ég hefl ekki við, og missi
helminginn af þeim.« Svóna er
þessi bók. Stundum ægir öllu
saman og ryðst áfram með
geysingi og vitleysu, en með
köflum breiðist yfir frásögnina
þokukend draumaslikja, sem rifnar
svo alt í einu, og Gröndal brýzt
fram í allii sinni dýið og slengir
;
eldibröndum bersöglinnar á báða
bóga og þó svo blátt áfram, eins
og ekkert sé um að vera. Vísinda-
menn og skáld og afkáraiegir karl-
ar og kerliDgar vaða hvað icnan
um annað eftir geðþótta höfund-
arins, og hver fær sina sneið, og
verður þá >heldra fólkiðt ekki af-
skift í góðgerðunum, enda segir
hann: >Mér þykir meira gaman að
almúgafólki en hinu fína, því okk-
ar »fínheit< eru carrikeruð Civili-
sation, en hitt er gróíara og nátt-
úrlegra<. Svona er bókin, og hún
er meira. Hún er vafalaust skemti-
legasta æfisagan, sem á ísleuzku
heflr verið skrifuð. — Um útgáfu
bókarinnar hefir séð tengdasonur
skáldsins, sem skrifað hefir alvar-
legan eftirmála við hana. Fiá-
gangur bókaiinnar, hið ytra er
prýðilegur, enda er hún prentuð í
Gutenbeig, nema hvað hún morar
af prentvillum og gefur að þyí
Jítið eftir >prentvillubókinni<, landa-
Lanprðagisn 24. növember öyrjar
stór útsala
í verzlun minní.
Mikill atsláttur af ðllum vðrim.
Helgi Jónsson, Laugavegí 11.
fræði Gröodals, sem um eitt skeið
var alkunn fyrir slik líti,
Erlend símskejtL
Khöfn, 22. nóv.
Bankastjóri Játinn.
Frá Berlín er símað: Haven-
stein, forstjói i ríkisbankans þýzka,
er látinD.
Frá Bnbr-béruðanum.
Frakkar hafa nú teklð í sínar
hendur síðasta járnbrautarsam-
bandið milli Ruhr-héraðanna og
annara hluta Þýzkalands.
Befsiráðstafanirnar.
Petain hershöfðingi er tarinn
til hergaezluhéraðanna til þess að
koma í kring auknuro retsiráð-
stöfunum, er gripið kann að
verða til, ef Þjóðverjar neita að
íallast á kröfur sendiherraráð-
stefnunnar um, að herseftirliti sé
komið á at nýju og uppgjafa-
krónprinzinum vísað úr landi.
Oddur Sigurgeirsson
sjómaður.
Meðan bagar heyrnin hann,
hyllir* >Saga< afreksmann. —
Akraskaga-Odd ég fann,
oít í »slag< er sigra vann.
Frægramaki’ af flestum bar,
fyri tak um »kosningar<;
E.s. Gnilfoss
fer héðan á morgun, 25. uóf,,
kl. 9 árdegis til Hafnarfjarðar,
þaðan ki, 5 síðd. til VesUjarða.
Skipið fer væntanlega héðan
3. dezbr. beint til Kaupm.haínar.
Nýtt kjöt fæst daglega í verzl-
un Elíasar S. Lyngdals á Njáls-
götu 23. Sími 664.
Saltkjöt fæst á 65 aura ^/2 kg.
í verziun Elíssar S. Lyngdals.
Sími 664.
öft hann hrakið heflr þar
heimskar rakaleysurnar.
Flúbi gaman frískan gest;
frægðin sama ekki lózt;
hvar hann hamast hafði mest,
hreystin rama sást þar bezt.
>Knútinn< harða beiddi’ um bón,
borgarjarða æðsta þjón,
röskur barðist reitt sem >ljón<,
rótt þar varði heyrn og sjón.
Sig’rgeirs-arfl neitar náð
nautnatarfa um borgarláð.
Hans til þarfa hreysti-dáð
heimtar starf og auraráð.
11. nóv. 1923.
„Knútar hertogi!1
Ritstjóri «?g ábyrgðarmsð; r: Hallbjöra HtMóuinfi.
Prentsmiðja ílallgríms Benediktssonar, Bergstaðastrseti 19.