Akranes - 01.08.1947, Síða 2

Til fróðleiks og skemmtunar
í Ijóðum og lausu máli
Ferðavísur.
Flogið yfir skýjum.
(Á leið til Skotlands 15. maí 1947).
Hátt yfir skýja skafi
skjótar en vindur þjóti
líðum um loftið heiða,
láð sjáum ofar gráði
svo frítt að eigi sá ég
sjón aðra dýrri á fróni;
meistarans mikla og hæsta
merk skarta listaverkin.
Lundúnaborg kvödd.
(13. okt. 1947)
Mun í dag þig síðast sjái ég?
(Sól á öll þín stræti skín.)
Ávallt veit ég þig að þrái’ ég,
þú hin kæra fóstran mín.
Hvað þú tókst mig hlýjum höndum
heiða fyrsta daginn minn!
Hvað þú traustum bazt mig böndum,
borgin mín, við arin þinn!
Stundum hryggur, stundum glaður
strætin löngu gekk þín.
Það var jafnan þessi staður
þráin sem að ófst um mín.
Man ég, innan múra þinna
marga þrýsti’ ég vinarhönd:
— óvin var þar ekki’ að finna. —
Ennþá halda þessi bönd.
Þó þeir hyrfi’ og þekkist eigi,
þessir vinir fylgja mér.
Það var margt á mínum vegi
minning kær sem helgar þér.
Dimma tekur, dregst að kveldi,
dagur senn mun liðinn minn,
en logabjarmi af lifsins eldi
leikur enn um himin þinn.
Þögull hverf ég; þú munt standa,
þinn mun dagur langur enn,
og af þjóðum allra landa
enn munu dá þig beztu menn.
Breiðist drottins blessun yfir
bömin þin og hvem þinn stað;
meðan nokkurt líf þar lifir,
lifsins herra tigni það.
Heimkoman.
(14. okt. 1947).
Köld þó þin sé kveðjan mér*)
komnum úr suðurs hlýju,
af hjarta, ísland, heilsa’ eg þér,
heima enn að nýju.
*) Snjór og frost.
86
„Gönguskarfar.“
Það er eins og iþróttamennimir okkar, sem eru
að fara fótgangandi um landið á sumrin, haldi að
enginn hafi farið fótgangandi um Island fyrr en
á síðustu áratugum, en þetta er misskilningur. —
Þeir eru ekki neinir brautryðjendur á þessu sviði,
þó að þeim megi mikið þakka fyrir að hafa vakið
áhuga unga fólksins til þess að nota fæturna sér
til gagns og gamans. — Á öldum áður, var fjöldi
fólks á flandri, labbandi, um allar byggðir, öll
sumur, í atvinnuleit og svo á snýkjum og bón-
björgum, þegar ástandið var svartast og við aum-
astir.
Á þeim árum þótti það líka miður „fínt“ að
vera gangandi á flandri í sveitum að sumri til.
— Það em ekki nema 30 ár siðan að einn bræðra
minna kom að bæ, að visu í afskektri sveit, fótgang-
andi ásamt félögum sínum og baðst gistingar, en
var neitað um allan beina vegna þess, að þeir voru
gangandi, enda vom þau umyrði höfð, að þar
væru ekki hýstir flækingar eða förumenn. —
Það vita víst fáir nú, að hér vom fyrir rúmum
50 árum, eða árið 1896, enskir ferðamenn í hóp,
á ferð og fóru gangandi til Þingvalla, Geysis og
Gullfoss; snéru svo þar við og gengu til Reykja-
víkur aftur. — Þátttakendur í ferðinni voru 9
auk fylgdarmanns, 5 karlmenn og 4 konur, og
komu með „Botniu“ til Reykjavíkur 5. ágúst. Var
þá lagt tafarlaust á stað í leiðangurinn, sem stóð
í 12 daga. — Foringi leiðangursins var mikill Is-
landsvinur enskur, Mr. Howell, sem hafði farið
margar ferðir hingað og var hér þaulkunnugur.
Hann hafði gengið á Öræfajökul og þótti það
þrekraun. Mr. Howell drukknaði svo nokkrum
árum síðar i Héraðsvötnunum í Skagafirði.
Þetta fólk var óheppið með veður. Það rigndi
8 daga af 12, sem þeir voru í ferðinni, en þó létu
þeir hið bezta yfir. — Þeir skoðuðu Þingvelli,
Geysi og Gullfoss, og komust upp á Bjamarfell,
sem er fyrir ofan Austurhlíð, en aftur á móti urðu
þeir að hætta við að ganga upp á Langjökul vegna
rigningar og óveðurs, en þangað var ferðinni heit-
ið. — Á leiðinni til Reykjavíkur aftur, var farið
frá Laugarvatni, þvert yfir Lyngdalsheiði, ofan í
Grafninginn og svo daginn eftir yfir Hengilinn
að Kolviðarhóli. — Fólkið dóðist mjög að viðtök-
um þeim, sem það fekk alls staðar. en ekki hve
sizt hjá Magnúsi bónda Magnússyni á Villinga-
vatni í Grafningi, en hann tók vel á móti þeim,
þó að komið væri fram á nótt og allt fólk hans
sofnað. — Siðan fylgdi hann ferðamönnunum dag-
inn eftir að Kolviðarhóli og krafðist svo lítils end-
urgjalds að honuum var borgað þriðjungi meira
en hann fór fram á. — Þessi hópur fór svo aftur
með „Vestu" héðan 19. ágúst og var hið ánægð-
asta með ferðina.*)
Útlendir ferðamenn fyrir
50 árum.
Sumarið 1896 voru óvanalega margir útlend-
ingar á ferð hér, og vom langflestir þeirra Bretar.
Blaðið „Isafold" segir, að það eigi ekki illa við að
líkja ferðamönnunum við persónur á leiksviði, af
sumum verði áhorfendurnir hrifnir, en aðrir liða
*) Sbr. Isafold XXIII, 230.
áhrifalausir fram hjá, — sjást snöggvast, hverfa
svo og — gleymast. —
Tveir bræður H. M. og G. M. Courage voru um
sumarið, við veiðar í Soginu og við Elliðaámar,
en þeir unnu sér alúðarhylli allra, sem kynntust
þeim. Þeir sýndu öllum, sem þeir komust í nálægð
við, einstaka vinsemd og alúð i umgengni, og
stórmannlega rausn að því er fé og greiðslur snerti.
— Þann 10. ágúst liéldu þeir rausnarlega veislu
á Hótel Island og buðu þangað mörgum heldri
bæjarbúum, konum og körlum, og komu flestir,
sem boðnir voru, eða um 40 manns. — Blaðið
segir að það sé „hjákátlegur andhælisskapur" hjá
ekki æðra tignarfólki en hér gerist, að þykja sér
ekki hæfa að þyggja boð af ókunnugum aðkomu-
mönnum, en þetta lét sumt heldra fólkið sér sæma,
og skaut sér undir það, að það hefði ekki verið
kynnt fyrir þessum útlendu dáindismönnum, en
þetta sé aðeins ofur eðlilegt, þar sem ferðamönn-
um sé ekki hægt að heimsækja alla þá, sem séu
einhvers metnir í hverjum bæ, og því sé þessi
siður erlendis að bjóða til veislu. —
Bræður þessir áttu óðal nálægt Lundúnum. Sá
yngri var sjóliðsforingi í brezka flotanum og um
hríð brezkur konúll í Afriku, en eldri bróðirinn
stundaði óðalið, ferðaðist og naut efna sinna eftir
föngum. —
Þá var á ferðinni mikilsmetinn enskur preláti,
Rev. Ross frá Glasgow og fór hann til Þingvalla,
Geysis og víðar. Hann var nafnfrægur fomfræð-
ingur, sem hafði ferðast mikið þ. á. m. um Norð-
urlönd og svo hafði hann farið umhverfis hnött-
inn, og þótti það annálsvert á þeim tímum. Prestur
þessi var þá orðinn sextugur, og svo eru eins og
hann væri á bezta skeiði, en hann hafði lika verið
bindindismaður 44 ár æfinnar. —
Tvær útlendar hefðarkonur voru hér lika á ferð
þetta sumar. — Það var hin ágæta kona Miss
Disney Leitli, ásamt dóttur sinni. Hún kom hér
mörg ár í röð á þessum árum og ferðaðist víðu
um landið á hestum og var Þorgrimur Guðmunds-
son fylgdarmaður hennar. — Hún fór austur í
Fljótshlið og að Bergþórshvoli og víðar á foma
sögustaði. Frú Leith tók ástfóstri við ísland og
lærði islenzku svo vel, að hún þýddi á ensku fjölda
ljóða eftir ýms helztu skáldin okkar, einkum eftir
Matthías. —
Hin konan var vestan úr Bandaríkjunum, frá St.
Paul í Minnesota og hét Miss Mary Stickney og
var hún prófessor í sagnfræði við háskólann þar.
Hún var prýðilega menntuð kona og var vel að
sér í fomsögunum okkar. — Henni vildi það slys
til, að detta af hestbaki og meiða sig talsvert, í
skemmtiferð frá Akureyri að Goðafossi, svo að
hún varð að hætta við ferðalag austur að skoða
sögustaði Njálu, en komst aðeins til Þingvalla og
nauðulega til Reykjavíkur aftur. —
Oscar Clausen.
Skrýtlur.
Konan: „Mér sýnist þú ættir ekki að fara út í
kvöld, heldur vera heima hjá mér á sjálfan af-
mælisdaginn minn.“
Eiginmaðurinn: „Ég vil öllu fórna fyrir þig,
elskan mín, en þetta get ég ómögulega gert fyrir
þig, því að spilakvöldið mitt er í kvöld, og ég þarf
að borga 25 aura, ef ég kem ekki á réttum tíma.“
★
Konan (grátandi): „Veiztu, að vinnukonan okk-
ar er vanfær?”
Maðurinn: „Hún um það.“
Konan: „Mér er sagt, að þú eigir barnið.”
Maðurinn: „Ég um það.“
Konan: „Er ekki von að mér námi?“
Maðurinn: „Þú um það.“
★
Hann (í dansinum): „Ef enginn sæi til okkar,
skyldi ég kyssa yður, þér eruð svo yndislegar.”
Hún: „Á ég að leggja aftur augun?”
ARRANES
J