Sjómannablaðið Nútíðin - 01.12.1934, Blaðsíða 3

V
N Ú‘T í Ð:i N
3
móíorinn bregst
ekki vonum sjó-
mannsins.
Vegna þess hve hann er ábyggi-
legur, geta nú fjöldi sjómanna
og útgerðarmanna haldið gleði-
ríkari jól en ella. "■ ■■■■■..—
TUXHAM er bezta trygging sjó-
mannsins fyrir happaiíku og feng-
sælu ári. Umboðið á Norðurlandi:
Verzlunin „P a r í s“, Akureyri.
^iiiiiiiiiiiiniiiiniiHiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiaiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiimiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiHiiiininiiiiiiiiiiii^
jsr. "llljk.
Sími 178. Sími 178. 1
Nýkomifll
Verzlun Oddeyri:
Kaffi, export, melís, strausykur, karidís, flórsykur,
hveiti, hafragrjón, hrísgrjón, karföflumjöl, baunir,
kex, margar teg„ niakkaronur, búðingspakkar, rús-
ÍRur, sveskjur, gráfíkjur, sultutau, súkkuiaði, epli,
appelsínur, vínber, Iaukur, allskonar dropar og krydd
í jólabaksturinn. Ennfremur 10 — 20 pic, afsiáttur
af leir- og postulínsvörum, eld'núsáhöldum og
mörgum smávörum. — Notið tækifærið og gerið
beztu kaupin tíl jólanna í Verzluti Oddeyri.
Allt sent heim, ef óskað er.
Brynjóltur E. Stetánsson.
Sími 178. Símí 178. i
lln|lllllllllllHllllllllIIHIIIIIIIIIUHIIIIIHHIIIIIIIlHIIIIIIHIHIHHBIinilllllllllllllIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIllllllllllirailllllllllillllllllllllllllllllillll|||lll!
m<r
þeir sögðu mannfjöldanum, sem
saman safnast hafði í borginrti,
víðsvegar úr keisaradæminu, það
sem fyrir þá bar; um komu eng-
ilsins, um lofsönginn og hvað við
þá hafði verið sagt, og nú hélt
hver og einn til síns heimkynnisog
sagði frá því, sem skeð hafði í
Betlehem; en fjárhirðarnir héldu til
hjarða sinna og lofuðu Guð.
Jafnvel stjörnur himinsins voru
settar á hreyfingu: Vitringar úr Aust-
urlöndum, sem þektu ritningarnar
og væntu komu frelsarans sáu
stjörnu, er sagði þeim, að nú væri
fyrirheitið fiam komið. Þessir vitr-
•h«*^ngar voru ekki efabh*ndnir eða
vah*rúaði|r; þeir lögðu þegar af sfað
til að leita að konungsbarninu, sem
Jesajas spámaður hafði skrifað um:
*Barn, konungur og Ouð«. Þeir
vildu finna hann og stjarnan var
þeirra leiðarljós og þeir fylgdu
henni. En þegar þeir komu til
Gyöingalanda, þá hvarf stjarnan,
eða var hulin sjónum þeirra.
Guð gerði þetta í ákveðnum til-
gangi. Á sama háft og hann hafði
látið hirðana boða fæðingu frelsar-
ans 5 Betlehem, þannig vildi hann
einnig láta vitringana tilkynna Her-
ódesi og spekingum hans, að nú
væri konungur ísraels f heiminn
borinn- Ritningarnar voru rannsak-
aðar og það kom í ljós, að hann
álti að fæðast í borginni Betlehein
f Judeu.
Þegar vitringarnir austurlensku
1
voru komnir úí fyrir hlið konungs
hallarinnar, þá kom stjarnan aftur í
Ijós á hirnninum, og nú hvarf hún
þeim ekki framar sjónum, fyr en
peir Voru komnir aö hrisí pví, seni?
Jesú-barnið var í. Þeir gengu inn í
húsið og tilbáðu barnið og héidu
síðan aftur heim til sín.
Oss má vera það Ijóst af aíburð-
unum við fæðingu Jesú í þenna
heim, og at því hveinig fæðing
hans var boðuð, aö aliir geta komið
til hans, hvernig sem ástatt er fyr-
ir þeim. Vér megum ekki gleyma
því, að það var af kærleika ti! vor,
að hann lítiliækkaði sjálfan sig og
fæddist í þenna heim, til þess að
fyrirbúa oss aðgang að himriaiíkL
Eg bið þess af hjarta, að þeir
sem lesa þessar línur, og sem ekki
eru á réítri leið til Drottins himn-
esku sala, megi nú þegar koma
til Jesú, Jólafurstans. Hann mun
við þér taks; kom þú til hans eins
og þú ert; þá mun sála þín fyllast
hinum sanna jólafögnuði.
Hinn rétti sparnaður er
að kaupa einungis það
ALLRA BEZTA
Þess vegna kaupir a 1 þ ý ð a n
A-K-R-A
Senn
koma Jólin.
Aumur er sá, er ekkert vitðir,
Dapurlegt lilýtur lífið að vera þeim,
sem aldrei lifir Jól Frá því er vér
vorum böm, hijómar orðið Jól í
eyrum vorum eins og klukkna-
hringing. Fagnaðarbylgja fer um
sál vora. Ársins mesta dýrðarhátíð
fer í hönd. Það er hringt inn í líf
vort sannri gleði, fegurð, friði,
biessun Guðs, sátt við ailt, sem
lifir. Þungar hugsanir, hatur, hefnd-
arlöngun, allt sem brýtur niður
lífsins lög, leggur á flótta fyrir hin-
um hvítu herskörum, sem boða
nýjan sáttmála milli, Guðs og
manna. Myrkrið flýr fyrir ríki birt-
unnar. Jólakertið logar í hreysi og
höll til merkis um hann, sem er
hertogi Ijóssins.
<Steini haröara er hjarta það«,
sem ekki klökknar á Jóiunum. I
iitla afdalabænum segir þreytuleg
og mædd móðir börnum sínum
Betlehem-söguna. Frásögnin um
lausnara mannkynsins af móður-
vörum brennir sig inn í sál barn-
anna. Hugurinn reikar að jötunni,
þar sem Drottinn sjálfur fæddist,
holdi klæddur, af því að móðir
hans »fékk ekki rúm í gestaher-
berginu*. Enn í dag er það svo
oft, að margt hið bezta í veröld
vorri fær ekki húsaskjól annarstað-
ar en í hieysinu í glæstum sam-
kvæmissölum er sjaldan eins sönn
jólagleði og í fámenninu. Það er
ýmislegt, sem dregur lil þess- Fólk
leitar út á við, á samkomur og
gleðileiki, oftast nær af því einu,
að það er á flótta frá sjálfu sér.
Vér þekkjum þennan eltingaleik,
hvernig menn og konur elta gleð-
ina, en öðlast hana aldrei á þann
háíf. Samkvæmislífið er yfirleitt
fánýtur eltingaleikur — og oft
hættulegur. Margir unglingar hafa
lært að neyta áfengis einmitt í sam-
kvœmum, ekki kunnað við annað
en »vera með«, þegar tízkuheriar
eða tízkudömur hafa haldið að þeim
áfenginu. Samkvæmislífiö bér á
landí og annarstaðar er oft skóli í
drykkjuskap.
Einmitt af því að jafnvægi vantar
í sálarlíf vort, einmitt af því sð
tómleikinn nístir oss hið innra, leit-
um vér gleðinnar utan við oss
sjálfa. Þess vegna leita menn gleði
í áfengi, á samkomum og á ýmsan
annan hátt.
Og þó er það löngu vitað, að
áfengisrtautn og sönn ánægja fara
aldrei saman. Eigi að síður gengur
fólk braut þeirrar miklu sjálfsblekk-
ingar kynslóð eftir kynslóð. Og
það er mjög skiljanlegf, þegar þess
er gætt, að helzíu áhrifamenn þjóð-
félagsins enn í dag, margir hverjir,
halda dauða haldi í drykkjusiðina.
Meðan þeir gera það, prestar, kenn-
arar, læknar, dómarar og löggjafar,
er lítil von þess, að Jólin geti orðið
gleðileg á öllum heimilum.
Meðan prestarnir fá sig ekki til
að sleppa vínflöskunni til fulls. bera
þeir ábyrgð á því böli, er af drykkju-
skapnum leiðir.
Meðan kennurunum þykir ekki
hlýða að hafna glasinu í samkvæm-
unum, mega þeir vita, að bind-
indisprédikanir þeirra fyrir nemend-
um verða vettugi virtar.
Læknarnir, sem kunna hin beztu
skil á hættu þeirri, er af áfengis-
nautn leiðir, en drekka sjálfir og
vara ekki aðra við hættunni, bregð-
ast skildu sinni við þjóðféiagið.
Dómarar, sem viku eftir viku
horfast í augu við áfengisbölið, og
sjá að áfengið á sök á fleiri glæp-
um en nokkuð annað í þjóðfélag-
inu, eiga að beitast fyrir því. að
þessum vágesti verði byggt út úr
heiminum, en þeir gera lítið að því,
flestir hverjir. Löggjafarnir eiga þó
allra heizt að vinna að útrýming
áfengis, eftir því sem mögulegt er
að lögum, svo framarlega sem þeir
skilja það, að hlutverk löggjafans
á að vera það að sjá um að, öllum
geti liðið sem bezt í þjóðfélaginu,
að því leyti sern í hans valdi
stendur.
Veiztu ekki dæmi þess, að hús-
bóndinn hafi komið inn á þvegíð
og prýtt heimili sitt, til konu og
barna, á jólanótt, drukkinn og
ruddalegur, öllu spíllt, bölvandi,
rymjandi og stynjandi? Jú, þú þekk-
ir eitt dæmi og líklega fleiri. Þú
sérð fyrir þér grátna konu, brostnar
vonir, hi^sdd börn og svívirt heim-
ili. En tneðan þú vilt ekki berjast
mótí át'Shgínu, hinum mikla friðar-
og gleðispilli, þá getur þú kennt
þér um áfengisbölið í þjóðfélaginu.
Gleðileg Jól og áfengisnautn eigi
ekki samleið.
Ef allir kennimenn i kirkju og
skóla, dómarar, læknar og löggjaf-
ar kristinna þjóða gerðust boðberar
bindindis með orðum o& eftirdœmi,
vœri skammt þess að bíða, að
áfengi yrði átrýmt til nautnar.
Aumur er sá, er ekkert vírðir
En aumastur er sá, er aldrei virðir
rétt annara.
Sá, sem fæðist á jólunum, kom
til þess að þjóna, ekki sjálfum sér,
heldur öðrum, öllum öðrum. Þjóns-
lund hans brá birtu og bregður
enn birtu yfir veröldina. Þjónslund
hans er enn eina von hrjáðrar
veraldar.
Gleðileg Jól!
Br. T.