Dagblaðið Vísir - DV - 18.02.2005, Blaðsíða 10

„Hugmyndin kviknaði þegar ég var að
vinna að myndinni Mónu Lísurnar og
musteri hórunnar með leikfélagi iðnskól-
anna í fyrra. Okkur langaði ekki að setja
upp einhverja Versló-sýningu og ákváðum
því að gera kvikmynd. Böðvar Bjarki leik-
stjóri vildi síðan hafa okkur leikkonumar
berar að ofan í myndinni og þegar hann
bað um það voru flestar ekki til í það. Ég
skildi það ekki. Var meira en lítið til í
þetta,“ segir Ema Þorbjörg Einarsdóttir,
sem opnar sýninguna Ber út um ailan bæ í
Galleri Tukt i Hinu húsinu í dag.
Kynlíf selur
Böðvar Bjarki vildi fá stelpumar úr fyr-
ir myndskeiðið sem síðar varð frægt út af
Hákoni Eydal. Hann lék þar hlutverk for-
sætisráðherrans en Ema var ein af brjósta-
bem Mónunum.
„Upp blossaði gamla femínistapælingin
að nektin væri bara til að selja myndina,
„sex sells“. Það væri eini tilgangurinn með
þessu. Mér fannst það ekki. Ég skildi alveg
hvað hann var að fara. Á endanum fórum
við auðvitað allar úr en það sat í mér
hversu mikið mál þetta var. Við eriun öll
eins.“
Tilgang sýningarinnar segir Ema vera
þann að athuga hvort hún gæti fótað sig á
þessum vettvangi. „Helst myndi ég vilja
starfa við myndlist, kvikmyndir, ljósmynd-
un og leik. Þetta er aUt ótrúlega gaman."
Sýning Emu átti upphaflega að vera í
lok október. Hún segist hafa skráð sig fyr-
ir tUvUjun og ekki vitað hvað hún ætlaði
að gera þannig að gálgafresturinn var vel
þeginn. Þá kviknaði hugmyndin og Ema
fann ijósmyndara tU að vinna með.
„Svo hætti hann við í síðustu viku. Þá
fékk ég símann hjá Óskari ijósmyndara
sem sló tU. Við höfðum bara tvo daga tU að
taka fimmtán myndir þannig að þetta var
rosaleg keyrsla. Ég var með ákveðnar stað-
setningar í huga og það var oft mjög kalt að
standa nakin úti í kuldanum."
mínu lífi. Ef ég væri í fótum væri þetta
hundleiðinlegt, myndir sem maður myndi
eyða venjulega á stafrænu myndavélinni.
Um leið og ég er nakin verða þær merkUeg-
þó sérstaklega þegar tölvu var stoliö af
stelpu og myndum af henni dreift í kjölfar-
ið. Stuttu seinna hættu allir að hugsa um
stuldinn. Það snerist aUt um myndimar og
nektina."
Ema hugsar sýninguna einnig út frá
félagsfræðinni. Henni þykir litlar likur
á að ríkjandi viðhorf til nektar eigi eftir
að breytast þar sem samfélagið hefur
ákveðið staðlana og rætur þeirra séu vel
festar.
„Nekt mun aldrei verða venjuleg, eðlUeg.
Það mun aldrei vera hægt að fara úr að
ofan í bíó af því að það er svo heitt. Fólk
blæs aUt upp og brenglast þegar nekt kem-
ur í spiliö. Það var fyndið þegar við fórum
í tíma í Iðnskólanum. Stofan var fuU af
nemendum og bæði þeir og kennarinn fóru
alveg í kerfi þegar ég fór úr fótunum. En
auðvitað entist það ekki nema í tvær mín-
útur. Þá var þetta ekkert tUtökumál. Það
heföi kannski verið það ef ég væri með
þijár geirvörtur eða eitthvað en þegar aUt
kemur tU aUs ætti nektin ekki að vera
svona mikið mál.“
„Þetta er ekkert ný pæling en málið er
bara að ég er að uppgötva þessa pælingu.
Hver og ehm listamaður þarf að átta sig á
þessu fyrir sjálfan sig og koma því á fram-
færi. Kvenlíkaminn hefur bara svo brjáluð
völd. Ef hópur af furðulegu liði stæði
einhvers staðar saman og ein kona væri
ekki í fötum þá myndu allir bara sjá hana.
Ef þetta hefði verið karlmaður á myndun-
um hefði hann annaðhvort þótt perralegur
eða fyndinn. KarUíkaminn nálgast það
ekki að vera jafn mikið kyntákn og kven-
líkaminn."
Karlar eiga ekkert í konur
Á sýningunni má sjá myndir þar sem
Erna er nakin að gera hversdagslega hluti,
er í strætó, að hjóla, í sjopptmni, búðinni,
á hárgreiðslustofúnni, í tíma í skólanum og
á kaffihúsinu. Rammana í kring gerði hún
sjálf úr striga og gleri.
Ema segist semsagt sýna kvenlíkamann
í eðlUegu umhverfi. Nema að fólki ftnnst
þetta ekki eðlUegt umhverfi af því að hún
er nakin. Ég hugsaði þetta eins og dag í
Klámið á netinu
Fréttir undanfarinna daga hafa einnig
haft áhrif á Emu. Þegar klámmyndum af
stelpum er dreift um netiö að þeim óspurð-
um.
„Ég bara skU ekki hvað er svöna spenn-
andi. Hef spurt stráka í kringum mig að
því. Þetta ætti ekki að vekja svona mikla
athygU. Það hafa aUir séð þetta áður. Samt
fljúga myndimar um netið. Það stakk mig
18. febrúar 2005 f Ókus
18. febrúar 2005
með Hák
■
„Kvenlíkaminn hefur bara svo
þrjáluð völd ... ef þetta hefði
verið karlmaður á myndunum
i hefði hann annaðhvort þótt
perralegur eða fyndinn.“
Ljósmynd Oskar Halfgrímsson