Dagblaðið Vísir - DV - 17.03.2005, Qupperneq 23

FIMMTUDACUR 17. MARS 2005 23
Þegar fólk heyrir sögu
mína fer það ósjálfrátt að
ímynda sér að ég komi frá
brotnu heimili, ég hafi
verið misnotuð, vanrækt
eða svívirt sem barn og
unglingur. Ekkert afþessu
á við mig, ég ólst upp á
yndislegu heimili þarsem
ríkti mikil ást. Með þessa
vitneskju skilur fólk ekkert
í því hvers vegna ég leidd-
ist á þá braut sem raun
bervitni.
g var alltaf mjög opin sem
BHI krakki, mamma var í stök-
ustu vandræðum með mig á
mannamótum því að ég tal-
aði við alla og var ekkert að
draga neitt undan - ef ég sá
HHI til dæmis feitan mann fékk
ég mikla þörf fyrir að segja honum frá
því. Þetta eltist sem betur fer af mér
þegar ég komst á unglingsár en það
höfðu allir samt sem áður gaman af
þessum opinskáa og blátt áfram
krakka.
Ég var algert félagsmálatröll og var
allt í öllu alla mína skólagöngu, lék í
leikritum, söng í kórum og tók þátt í
öllu því sem hægt var. Þegar ég byrjaði
í framhaldsskóla var farið að draga af
mér og ég dró mig til baka. Ég skildi
aldrei hvers vegna áhugi minn á fé-
lagslífinu þvarr svona ört, ég bara fann
enga löngun til að gera nokkum skap-
aðan hlut.
Ég byrjaði fljótíega að drekka og
kynntíst strák gegnum sameiginlega
vini. Hann var aðeins eldri en ég og ég
vissi af því að hann hefði verið í ein-
hverju mgh en hann sór það alltaf af
sér, sagðist hættur öllu slíku. Ég
gleypti við því, var óttalega græn því ég
sá það aðeins seinna að hann var með
öll einkenni fíkniefnaneytanda.
Tóku upp nauðgunina
Við vorum búin að vera að dandal-
ast saman í nokkum tíma þegar hann
tók mig með sér í partí til vina sinna.
Þar var áfengi halcfið að mér í h'tratali
þar til ég vissi ekki af mér lengur. Þeg-
ar ég rankaði við mér lá ég í ókunnugu
rúmi og fann það sem var - ég var aum
og særð - þið getið rétt ímyndað ykkur
hvar. Að mér sótti brjálæðisleg
hræðsla, ég lá í hnipri á rúminu og
hugsanimar sem flugu gegnum huga
mér em ekki prenthæfar.
Ég lá þama og hlustaði á stórkarla-
leg hlátraskölfin sem bámst úr stof-
unni en þorði hvorki að hreyfa legg né
lið. Ég fór að velta því fyrir mér hvað
klukkan væri, það var vetur og birtu-
skilyrðin blekkjandi. Ég mannaði mig
upp í að tína upp larfana mína sem
lágu hist og her um herbergið og
klæddi mig í geðshræringu. Sársauk-
inn sem ég fann í og við kynfærin ætí-
aði mig lifandi að drepa, ég reyndi að
hugsa ekki um hvað gerst hefði.
Ég opnaði fitía rifu á dymar og sá
þá kærastann minn og þrjá vini hans
sitjandi í sófa að horfa á sjónvarpið.
Skjárinn blasti við mér og það sem ég
sá þar fékk litía hjartað mitt nær til að
bresta. Þeir höfðu tekið upp með á
myndband allt sem hafði farið ífam
um nóttina.
Var byrlað nauðgunarlyfi
Það sem ég sá þessi örfáu augna-
blik sem ég starði dofin á skjáinn út-
skýrði eymsli mín. Þama lá ég meðvit-
undarlaus meðan þessir hrottar gerðu
sér það að leik að troða afis kyns hlut-
um inn í mig á milli þess sem þeir
höfðu við mig samfarir til skiptis. Ég
fann beiskt bragðið magnast upp í
mér og ég þurfti að kasta upp. Ég
hugsaði mig ekki tvisvar um heldur
hljóp fram í forstofu, greip skóna mína
og hljóp berfætt eins og fætur toguðu
eins langt og ég megnaði. Þegar ég
hugsaði seinna til baka sá ég að þeir
hlytu að hafa byrlað mér einhvers
konar svæfingarefni, nauðgunarlyfinu
sem mikið er rætt um eða einhverju
öðm þaðan af sterkara, það er alger-
lega óeðlilegt að vera meðvitundar-
laus þegar svona lagað dynur yfir
mann.
Þegar ég loksins stoppaði ældi ég
eins og múkki þar sem ég stóð þar til
ég var farin að skila frá mér eintómu
galfi. Ég bjóst alveg eins við því að þeir
hefðu elt mig en svo var sem betur fer
ekki. Ég settist niður í grasið í þessum
fimbulkulda sem var úti og náði varla
andanum fyrir ekkasogum. Ég vissi
ekki fyrr en tvær stúlkur, ekki mikið
eldri en ég, vom að stumra yfir mér og
ég heyrði þær tala um að þær ætíuðu
að koma mér heim. Þær drösluðu mér
upp í einhvem bíl og ég náði að stynja
því uppúr mér hvar ég átti heima milfi
gráthviðanna.
Vildi ekki á neyðarmóttöku
Þegar heim til mín var komið bám
þessar tvær stúlkur mig á milli sín og
hringdu dyrabjöllunni. Mamma mín
kom til dyra og hrópaði upp yfir sig
þegar hún sá mig. Pabbi kom þá aðvíf-
andi, tók mig í fangið og bar mig inn í
rúm. Mamma þakkaði þessum stúlk-
um sem höfðu bjargað mér fyrir en
foreldrar mínir vom aðeins hárs-
breidd frá því að kalla á lögregluna. Ég
steinsofnaði þegar pabbi hafði breitt
sængina ofan á mig og svaf í nokkra
klukkutíma.
Þegar ég vaknaði vom foreldrar
mínir stumrandi yfir mér og ég sá að
þau höfðu grátið. Það fýrsta sem ég
náði að gera mig skiljanlega með var
að ég vildi fara í sturtu. Mamma
harðneitaði og sagði að við værum að
fara, á neyðarmóttökuna. Ég brást
ókvæða við og gargaði á þau að ég vildi
komast í sturtu - núna strax, mér hefði
sko ekki verið nauðgað og það væri allt
í lagi með mig, ég hefði bara drukkið
aðeins of mikið. Þau sáu í hendi sér að
ég var að ljúga þar sem þau sáu blóð-
taumana á gallabuxunum mínum og
útgangurinn á mér bókstaflega við-
bjóðslegur. Ég fékk æðiskast, ýtti for-
eldmm mínum frá mér, algerlega
bandvitíaus, hljóp inn á bað og læsti
að mér. Foreldrar mínir hömuðust á
hiirðinni en ég var komin inn í sturt-
una og skrúbbaði mig hátt og lágt til
blóðs.
„Kærastinn" þóttist ekkert vita
Foreldrar mínir héldu áffarn að
reyna að fá mig á neyðarmóttökuna
næstu daga en ég lokaði mig inni í her-
bergi og talaði ekki við nokkum mann.
Ég tók þá firrtu ákvörðun að þetta
skyldi ég aldrei minnast á við nokkum
mann. Ég skammaðist mín í rauninni,
mér fannst þetta vera mér að kenna.
Mamma og pabbi stóðu algerlega ráð-
þrota gagnvart mér og spurðu í sífellu
að því hvað hefði gerst en ég sagði ekki
múkk. „Kærastinn" minn var búinn að
reyna að hafa samband og þetta var
fyrir tíma gsm-síma svo hann hringdi í
heimasímann. Foreldrar mínir höfðu
talað við hann en hann spilaði sig sem
algeran engil, sagðist ekkert hafa séð
mig þetta tiltekna kvöld og gerði sér
upp einhverja alúð og tillitssemi. Ég
veit ekld hvernig hann fór að því að
reikna út að ég væri ekki búin að segja
frá nauðguninni, liklega var þetta ekki
í fyrsta sinn sem hann komst upp með
ódæði af þessum toga. Ekki þarf að
taka það fram ég talaði ekki við hann
framar en það þýddi ekki að ég væri
laus allra mála.
Var kynlífsþræll
Þetta atvik hafði gríðarlega djúp-
stæð áhrif á mig, ég þagði áfram
þunnu hljóði og talaði ekki um þetta
við eina einustu manneskju. Hins veg-
ar sóttist ég í meira mæli í ógáfulegan
félagsskap og var áður en ég vissi af
farin að neyta fíkniefha nánast upp á
hvem einasta dag. Ég vissi bara ekki á
hvaða hátt ég átti að vinna úr áfallinu,
mér fannst best að vera í vímu, þá gat
ég gleymt. Ég flutti frá foreldmm mín-
um í ógeðslega kjallaraholu þar sem
ég húkti alla daga, útúrdópuð. Ég veit
ekki enn þann dag í dag hvemig ég
komst í kynni við fólk af þessu tagi og
hversu stuttan tíma það tók mig að
gerast harður neytandi, ég var allt í
einu komin í miðju einhverrar óút-
skýranlegrar atburðarásar og mér
fannst ég ekki hafa nokkra stjóm á því
sem var að gerast. Strákurinn sem
leigði kjallaraíbúðina var stórt nafn í
undirheimum borgarinnar og átti
alltaf nóg af alls kyns efnum. Ég vissi
að hann átti íbúð annars staðar þar
sem hann bjó en var allar helgar í kjall-
aranum hjá mér að svala afbrigðileg-
um fýsnum sínum en f staðinn hélt
hann að mér efnum alla viktma.
Frelsaðist
Ég hafði aldrei verið neitt sérstak-
lega trúuð og þá sér í lagi ekki eftir
þessa iífsreynslu sem brennimerkti
mig fyrir lífstíð. Ég hafði enga trú
lengur á mannkyninu eins og það
lagði sig. Fyrir einhverja undarlega til-
viljun rataði ég samt morgun einn á
samkomu hjá trúfélagi sem hefur
verið afar umdeilt gegnum tíðina í
þjóðfélaginu. Það er mér ennþá hulin
gáta hvemig í veröldinni ég endaði
þama en ég trúi því helst að guð hafi
hjálpað mér að rata þangað því þetta
trúfélag bjargaði lífi mínu.
Ég veit að fólk er tortryggið gagn-
vart svona yfirlýsingum en ég frelsað-
ist þennan morgun, af minni sterkustu
sannfæringu er ég viss um það, ég var
snert af guði. Síðan örlögin leiddu mig
inn á þessa samkomu eftir örvænt-
ingarfúlla leit að huggun og uppgjöri
hef ég ekki látið inn fyrir mínar varir né
vit nokkuð sem heitir ávanabindandi
eða vímugefandi.
Ég sneri blaðinu við og opnaði mig
fyrir guði og mönnum, talaði um mína
lífsreynslu og fann á fundum hjá þess-
um yndislegu aðilum sem standa að
þessu trúfélagi þá huggun og sálarró
sem mig vantaði. Það liðu ekki nema
tvö ár frá því að mér.var nauðgað og
þar til ég frelsaðist en ég upplifi minn-
inguna sem annað líf, ég hef endur-
holdgast eftír þessa bitru reynslu.
í dag er ég gift kona, giftist manni í
söfriuðinum og við eigiun tvö böm
saman. Ég er manninum mínum
undirgefin eins og eiginkonur eiga að
vera en hann sýnir mér líka þá virð-
ingu sem ég á skilið. Ég veit það fyrir
víst að ég væri ekki á fifi í dag ef þessi
yndislegi söfriuður með þessu stór-
brotoa fólki hefði ekki komið mér til
bjargar.
ans nauðguðu m