Dagblaðið Vísir - DV - 23.03.2005, Side 26

26 MIÐVIKUDAGUR 23. MARS 2005
MIÐVIKUDAGUR 23. MARS 2005 27
Asplr
Pallar
Hellur
Málning
iodís Finnbogadóttir
RæWunerméríbtóðborm- <
Cína við Eiliðavatn
^rborg
þingvellir '
EHiðavatn
Tungudalur
Austuriand
HosfeUsbær
Gul blóm
Umpottun
Vorlaukar

Verö kr. 890-
Pálmi, Kasper og Kamilla
„Sonur okkar, sem veröurS ára I
aprll, gengur jafnvel svo langt aö
kallar Kasper bróöursinn. Hann
tilkynnti okkur aö þeir bræöurnir
heföu fariö út aö ganga svo
hundarnir eru greinilega mikiii
hluti af fjöiskyidunni."
Hanna Maria með Kubb Hanna
>gist halda mest upp á ís-
Maria sec_
lenska fjárhundinn aföllum
hundategundum. Hún segir hann
alltafí góðu skapi og að Kubbur
brosi alltafþegar hún kemur heim.
Páskablað DV
DV Páskablað
Gæludýrum fylgir heilmikil
ábyrgð og ætti enginn að fá sér
eitt nema að vel hugsuðu máli.
Um leið og dýrið er komið inn á
heimilið verður það eitt af Qöl-
skyldunni og því verður að
hugsa um það sem slíkt. DV
ræddi við nokkra þjóðþekkta ein-
staklinga um gæludýrin þeirra.
jKg :,• *m>
Gælndýr Iræna lolksins

„Hundurinn minn heitir Tjara og ég segi alltaf að hún sé tyrkneskur geita-
hundur enda er hún algjör kokkteill," segir Þröstur Leó Gunnarsson leikari.
Þröstur hefur átt Tjöru síðan árið 1999 og segir hana algjörlega hluta af fjöl-
skyldunni. „Hún tekur alltaf á móti manni þegar maður kemur heim alveg
grenjandi af ánægju. Hún er alveg yndisleg en á það samt til að stinga af. Hún
ólst upp fyrir vestan og fékk þar að vera frjáls svo hún er ekki lengi að láta sig
hverfa ef hún er ekki í bandi," segir Þröstur en bætir við að lögreglan sé dugleg
að koma með hana til baka. Hann segist ekki geta montaö sig af hvað hann sé
duglegur að fara með hana út að ganga. „Ég skammast mín nú hvað ég er latur
að fara með hana út en hún fær að fara út í garð og leikur sér þar." Þröstur seg-
ir Tjöru veita sér ótrúlegt öryggi þar sem hún byrji að gelta ef einhver sé að
sniglast í kringum húsið. Hann segir einnig að hún líti á hann sem húsbónd-
ann á heimilinu. „Hún hlýðir mér best, svona þegar hún hlýðir."
„Ég hef alltaf verið mikill dýramaður," segir Pálmi Gestsson leikari sem á hundana Kasper og
Kamillu. Kasper er Labrador og hændur að húsbónda sínum en Kamilla er tveggja ára Bishon Frise.
Pálmi segir hundana part af fjölskyldunni. „Sonur okkar, sem verður 5 ára í aprfl, gengur jafttvel svo
langt að kallar Kasper bróður sinn. Hann tilkynnti okkur að þeir bræðurnir hefðu farið út að ganga
svo hundarnir eru greinilega mikill hluti af íjölskyldunni. Ég mætti hins vegar vera duglegri að fara út
með þá en ég reyni að taka þá með þegar ég fer út að labba eða reyni að skokka."
Pálmi segist hafa verið hestamaður síðan hann man eftir sér en hafi alltaf langað í hund. Hann
hafl svo tekið Kasper að sér fyrir átta árum. „Ég er mikill hundamaður en við skulum segja að ég sé
ekkert voðalega hriflnn af köttum, þótt konan mfn segir það lygi. Rannsóknir úti í heimi segja að þeir
sem eigi hunda séu hamingjusamari og að maður lifi lengur fýrir vikið. Ég held að þeir hafl mjög góð
áhrif á mann. Þessi tryggð þeirra og skilyrðislausa ást, það er einhver strengur á milli hunds og
manns," segir Pálmi og bætir við að Kasper líti á hann sem húsbónda sinn. „Kamilla spáir hins vegar
h'tið í þetta. Hún er mjög sjálfstæð og hefur engan áhuga á hver ræður á heimilinu."
Þröstur Leó og Tjara „Ég
skammast min nú hvað ég
er latur aö fara með hana út
en hún fær aö fara út I garð
og leikur sér þar.“
Arnbjörg, Moli og Moladls
„Það má alveg segja að kisurn-
ar séu börnin mín. Ég get elskað
þær ótrúlega mikiö en fæ svo
algjöra leið á þeim og langar
að koma þeim ípössun.“
■

Ðaldur hjá fiskunum Rúrik og Lárusi „Mig langar
að koma með hund mn á heimilið en það er ekkert grln
þegar betn helmmgurinn vill að ekki. Ég ætla að siá
hvernig þetta fiskeldi tekst til hjá mér og efþað gengur
vel þá fæ ég mér almennilega fiska." ö
dajjíjui’ HJMhj
Jáiú jjá jjffll
rú yn
en mættu þnfa
„Ég er mjög mikil dýramanneskja og held ég sé
búin aö eiga tólf eða þrettán ketti um ævina," segir
Arnbjörg Hhf Valsdóttir leikkona sem á kisurnar
Mola og Moladís. Ambjörg er búin að eiga kisum-
ar í íjögur ár. Hún segir þær eins og systkini sem
þær em þó ekki. „Þau em mjög góð saman. Þegar
þau em ekki að kúra sig saman þá em þau í fyndn-
um gamnislag og þegar Mola vantar inóðurlega ást
leggst hann á spena Moladísar sem nýtur þess."
Arnbjörg segir þó heilmikla vinnu við að eiga
ketti. „Það má alveg segja að kisurnar séu bönún
mín. Ég get elskað þau ótrúlega mikið en fæ svo al-
gjöra leið á þeim og langar að koma þeim í pöss-
un. Þegar það er mikið að gera í vinnunni getur
íbúðin orðið ein hárlufsa sem getur gert mann
geðveikan," segir Arnbjörg og
j r j D \ r bætir við að hún gæti pjónað
' T7 ~ sér peysu úr hámnum sem
safnast saman á hverjum degi.
„Ég og herbergisfélagi minn í Þjóðleikhúsinu ákváðum að fá okkur fiska til að hafa inni á búnings-
herbergi," segir Baldur Trausti Hreinsson leikari. Fiskarnir sem þeir félagar fengu sér em gullfiskar
sem stækka óðum. „Fiskarnir heita Rúrik og Láms og em gullfiskar sem verða mjög stórir."
Baldur segist vera mikill dýravinur þótt hann sé ekki hrifinn af köttum. „Kettir em samviskulaus-
ustu skepnur sem til em. Sjálfselskan er að drepa þá og þeir kunna ekki að skammast sín," segir Bald-
ur harðorður. Hann segist einu sinni hafa átt páfagauk og þegar hann var lítill átti hann hundinn Kát.
„Mig langar að koma með hund inn á heimilið en það er ekkert grín þegar betri helmingurinn vill
það ekki. Ég ætla að sjá hvernig þetta fiskeldi tekst til hjá mér og ef það gengur vel fæ ég mér al-
mennilega fiska," segir Baldur en viðurkennir að honum gangi illa að láta þá hlýða.
Sólveig með Grím
og Lúlla Sólveig hef-
ur alltafverið mikill
dýravinur og alltaf
haftallavega tvo
hunda á heimilisínu.
m
■
Jökull
eðalköttur
fordekraður
hjá Bjögga
„Ég er alinn upp við ketti og við hjónin höfum alltaf átt
ketti," segir Björgvin Halldórsson söngvari en um þessar
mundir á hann Jökul, fjögurra ára hvítan Persa. „Við emm
einnig með Emmu, venjulegan húskött sem Svala dóttir
okkar á og er í fóstri hjá okkur. Það snýst allt um þau og það
líkar Jökli. í hvert sinn sem við komum heim kemur hann
mjálmandi á móti okkur og vill fá sitt klapp. Þegar við vilj-
um dekra sérstaklega við þau Emmu og Jökul fá þau hjá
okkur rjómalögg og fúlsa ekki við rækjum og humri ef það
er á boðstólum. En alla jafna lifa þau á þurrfæði," segir
Björgvin.
Persar em í flestum tilfellum innikettir og þola illa að
þvælast úti. Feldur þeirra er viðkvæmur og fljótur að hlaupa
í flóka ef um hann er ekki hugsað. Bjöggi segir að þau gæti
þess að kemba honum og greiða enda þýði ekki annað. „Ef
þarf að klippa klær eða eitthvað viðameira fömm við með
hann til þeirra Hönnu og Jakobínu, dýrlækna í Garðabæn-
um,“segir kattavinurinn Björgvin Halldórsson.
vélL
■
„Ég á tvo langhunda sem heita Grímur og Lúlli," segir Sólveig Bergmann
fréttamaður. Sólveig hefúr alltaf verið mikill dýravinur og alltaf haft allavega
tvo hunda á heimili sínu. „Ég hef átt kött, hamstra, páfagauka og hesta. Ég
sankaði þessu að mér þegar ég var krakki. Ég er ekki í sérlega góðri aðstöðu í
dag þar sem ég er svo mikið frá heimilinu og því þurfa hundarnir að vera
mikið hjá mömmu. Það má eiginlega segja að hún eigi þá en ég taki þá annað
slagið í pössun," segir Sólveig en bætír við að þegar hún hafi þá hjá sér sé
hún dugleg við að fara með þá út í göngutúra. Hún segir að hundaeign fylgi
oft mikil sorg þar sem þeir lifi mun skemur en við mannfólkið. „Hundamir er
fjölskylda manns en á mótí kemur að ég hef misst marga hunda. Þeir hafa
farið úr hvítblæði, hjartaslagi og krabbameini og það er alltaf jafn sorglegt. Ég
hef samt alltaf átt hunda og get ekki ímyndað mér tilveruna án þeirra enda
em þeir svo miklir vinir manns."

Jökull, alsæll I höndum Bjögga Björg-
vin hefur alla tlð veriö mikill kattavinur
og átti lengi læðu sem varð háöldruð og
mikið syrgð. Hún náði 22ja ára aldri og
dó I höndum þeirra hjóna södd lifdaga.
Fáðu þér skemmtilegt lesefni
yfir páskana

n» f
íESiÍSj
„Hxmdurinn minn heitir Kubbur og er íslenskur fjárhundur," segir
Hanna María Karlsdóttir leikkona. Hanna fer með Kubb út að ganga á
hveijum virkum degi áður en hún mætir á æfingar í leikhúsinu. „Ég er
mjög mikill dýravinur og þegar ég var yngri áttí ég hvítar mýs, gullfiska,
hamstur, ketti og meira að segja hagamýs sem nöguðu sig út úr skókass-
anum. í dag á ég líka hesta og er stundum dugleg að ríða út þó að ég sé
það ekki þessa stundina. Við Kubbur fömm út að ganga á hverjum degi í
ca. hálftfma og svo hleypur hann á eftír hestunum þegar við förum í út-
reiðatúra."
Hanna María segist halda mest upp á íslenska fjárhundinn af öllum
hundategundum. Hún segir hann alltaf í góðu skapi og að Kubbur brosi
alltaf þegar hún kemur heim og færir henni beinið sitt eða óhreinan
sokk. „Hann er svo tryggur og dásamlegur í alla staði. Ég á engin börn
svo það er hann sem tekur glaður á móti mér þegar
ég kem heim. Hundar hafa verið fastur punktur í
tilveru minni í langan tíma og það yrði sérkenni-
ef þá myndi vanta."