Alþýðublaðið - 08.11.1919, Blaðsíða 3

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
3
Jjvort er réttara?
Á fundi Sjálfstjórnar síðastliðinn
laugardag sagði Jón Þorláksson
afi Sveinn Björnsson og Jón Magn-
ússon væru fulltrúar verkamanna!
Á fundi, sem sama félag hélt viku
áður, sagði Ólafur Friðriksson, að
Þessir tveir herrar væru það ekki.
Hverjum á að trúa, Ólafi Friðriks-
syni, eða Jóni Þorlákssyni. Er
Jón Þorláksson, sem var andstæð-
ur almennu dýrtíðarhjálpinni, trú-
verðugari maður, en Ólafur Frið-
riksson, sem barðist manna mest
fyrir henni? Finst ykkur verka-
menn, að flokksmenn þeirra Zim-
sens borgarstjóra, sem vildi láta
dýrtíðarhjálpina verða mannrétt-
indamissi, Kveldúlfsmanna, Jes
Zimsens og Magnúsar dýralæknis,
sem vildu hafa lifrarpeningana af
hásetum, líklegri til að fylgja
íram ykkar málum, en þeir Þor-
varður, sem í 8 ár hefir barist
íyrir rétti fátæklinganna, t. d. í
mjólkurmálinu (og hefðu tillögur
hans verið teknar til greina hefð-
um vér ekki þurft að kaupa mjólk-
ina á 90 aura líterinn) og Ólafur,
sem auðvaldið hefir ofsótt og sví-
virt á allan hátt vegna þess, að
hann er ykkar maður. Mér þætti
gaman að sjá framan í þann
verkamann, sem 15. nóv. vill ger-
ást það skítmenni og svikari að
hjósa fjandmenn alþýðunnar —
íulltrúa auðvaldsins: Jón Magnús-
8on, Svein Björnsson og Jakob
Möller.
Ólafur og Þorvarður eru okkar
menn, kjósum þá, því vér trúum
ekki sendlum þeirra Ólafs Thors,
Magnúsar dýralæknis, Kjartans
Konráðssonar og Péturs Zophonias-
sonar.
Pórður.
Frausýni jíorðmanna.
I Noregi og Svíþjóð er stjórn
^llra málefna er viðkoma fiski-
veiðum í höndum ríkisins. Hafa
Moiðmenn séð það, að ef þeir ættu
ah geta staðið jafn framarlega
óðrum þjóðum í fiskiveiðum, þá
ýrðu þeir að reka þær á sem hag-
hvæmastan hátt. Nýlega hafa þeir
stofnað sérstakan ríkisbanka til
þess að styrkja sjávarútveginn og
veitir banki sá 3—5°/o lán gegn
veði 1 skipi og útgerð. Smábátar
fá iánin ódýrast og lánað út á alt
að 4/s af verði skips. Stærri bátar
gjalda 1% meira í vöxtu og fá
lánað út á V*—8/* af verðinu.
Einnig eru veitt ódýr lán til þess
að koma á fót íshúsum, þurkun-
arhúsum o. fl. er greiða mætti
fyrir framleiðslunni. Þessi styrkur
frá rikisins hálfu verður áreiðan-
lega til þess að efla fiskiveiðarnar
og um leið bæta kjör sjómanna,
þar sem mönnum er gert kleyft
að reka fiskiveiðar með litlu fjár-
magni.
Vér íslendingar töpum stórfé á
hverju ári á því að iáta t. d.
beituna grotna niður sumstaðar
vegna íshúsleysis, en vanta til-
finnanlega annarstaðar. Ættum
vér að taka oss Norðmenn til eft-
irbreytni í þessu og það sem allra
fyrst. X
Stóryirki.
Frakkar færast í ankana.
Nýlega hefir einn foringinn í
ráðuneyti vevklegra framkvæmda
í franska ríkinu komið fram með
víðtækar tillögur um bætur
franskra hafnarvirkja. Er þar fyrst
á blaði, að dýpka skuli höfnina í
Algier (á Afríkuströnd) og stækka
svo, að sé fær stæratu her- og
verzlunarskipum.
Þá á að gera hafnarbryggjur
miklar i La Pallices og bæta svo
höfnina, að stór skip geti farið um
hana óhindruð af sjávarföllum.
En nú er þar svo háttað, ejns og
í mörgum höfnum í Norður-Frakk-
landi og á Englandi, að skip verða
að bíða flóðs til þess að komast
inn í höfnina.
Marseille, sem er einhver mesta
verzlunarborg við Miðjarðarhaf, á
að gera að mestu verzlunarborg í
Evrópu, með því að auka hafnar-
virkin þar stórkostlega, svo að
lengd hafnarbakkans verði samt. 33
km eða þrisvar sinnum lengra en
héðan suður í Hafnarfjörð. Höfnina
á að búa öllum nútíðartækjum til
fermingar og affermingar skipa. —
Brest á að verða endastöð fyrir
Atlantshafsskip. Stóra skipaskurði
á að gera um norðanvert Frakk-
land; eiga þeir að setja París í
beint samband, vatnaleiðina, við
enska hafnarbæi og jafnvel ná
alla leið til Saar-héraðsins. Stóra
höfn á að gera við norður-
jaðar Parísar. Ána Rhðne á að
beizla svo, að landauki verði við
ósa hennar; jafnframt á að virkja
það afl, sem í henni felst og er
750 þúsund hestöfl. Svo mjög á
að bæta við skurðina milli Rhöne
og Rínar, að Elsass-Lothringen
komist í beint skipasamband við
Miðjarðarhafið.
Auðvitað koma Frakkar ekki
öllu þessu í framkvæmd í einu,
en þetta bendir ótvírætt til þess,
að þeir eru ekki alveg af baki
dotnir. Geta má þess, að ekki
mundi þetta alt kosta meira en
nokkurra daga striðskostnaður
þeirra var, og óneitanlega finst
þeim, sem utan við stríðið hafa
staðið, að öllu hyggilegra hefði
verið biiði fyrir Frakka og aðrar
bardagaþjóðir að nota féð, sem
notað var til þess að myrða og
drepa alsaklaust fólk og koma
mannkyninu í þau vandræðí, sem
það nú er í, til þess að fram-
kvæma bæði þetta og annað, sem
gera mætti og þárf að gera til
þess að jörð vor verði sem byggi-
legust. :
MenDilepar skammir,
Grein í „Mogga* í gær um
þingmannaefni Reykjavíkur snýst
eingöngu um Ólaf Friðriksson.
Mikils þarf nú við.
En einkennilegar skammir þykir
mér það í blaði sem nokkrir helztu
kaupmennirnir kosta stórfé til þess
að halda út, skuli vera að reyna
að klína orðinu kaupmaður á
Ólaf Friðriksson. Auðvitað er verið
að því til þess að ófrægja hann.
Með öðrum orðum: orðið kaup-
maður er notað í kaupmanna-
blaði sem skammaryrði.
Smákaupmaður.